εκεί στα 2.5 -3 τα παιδιά αποκτούν μια ιδιαίτερη αίσθηση μίμησης, αποστήθισης με ταυτόχρονο κομπασμό και ικανοποίηση που ξέρουν κάτι και το προσπαθούν και το υπερβάλλουν.
Εμένα η κόρη μου τότε είχε μάθει όλες τις μάρκες αυτοκινήτων ανεξαιρέτως από μια ή δυό φορές που τις ανέφερα. Μετά δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει λάθος ούτε 1 στα 10. Και απαντήσεις άμεσα.
Αυτό κράτησε κανα εξάμηνο.
Μετά δεν ξανασχολήθηκε καν, ούτε της έκαναν την παραμικρή εντύπωση, μη σου πω ότι τα είχε ξεχάσει.
Οι μουσικές είναι κάτι ανάλογο. Μετα από λίγο καιρό θα θέλει κάτι άλλο, μετά θα θέλει αυτά που λενε στο νηπιαγωγείο και στην τηλεόραση, κάπου κάπου ό,τι τραγουδιέται σπίτι ή κόντρα σ αυτό ανάλογα με την περίπτωση. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι μετά τα 20 μαζί με τα δικα τους ευρήματα ακούσματα θα ακούν με ευχαρίστηση αυτά που άκουγε η οικογένεια και μιλάμε για είδος, όχι για ονόματα αποκλειστικά.