Εδώ και λίγες μέρες άλλαξαν αρκετά πράγματα στον χειρισμό του cubase (τουλάχιστον προσπαθούν να αλλάξουν) με τον ερχομό του cc121.
Ήταν κάτι που είχε μπει στο πρόγραμμα τουλάχιστον ένα χρόνο πριν, με αρχικές σκέψεις για το Behringer X touch one. Λίγο η μη διαθεσιμότητα του x touch στην Ελλάδα, λίγο η μη εύρεση της κατάλληλης συγκυρίας όταν ήταν διαθέσιμο στον thomann για να γλυτώσουμε το 20ρικο είχε αναβάλει την αγορά. Τελικά όταν ήρθε η ώρα άρχισαν να διαδίδονται διάφορες άσχημες κριτικές για την συμβατότητά του και την αδυναμία να ανταποκριθεί όπως θα έπρεπε έφερε ένα σχετικό ξενέρωμα. Οπότε το μάτι πήγε σε άλλες πιό ακριβές λύσεις, και στο τέλος γιατί να μείνει κανείς με "συμβατές" τύπου mackie λύσεις και να μην ζοριστεί λίγο παραπάνω για το ορίτζιναλ. Στην κρίσιμη ώρα υπήρχε διαθέσιμο μόνο στον Νακα και στον Θωμά υπήρχε το απαισιόδοξο σχόλιο "άγνωστο πότε θα είναι διαθέσιμο". Τέλος εισαγωγής.
Το εργαλείο γενικώς κάνει ό,τι διαφημίζεται. Εγώ θα προσθέσω ότι είναι σαν θωρηκτό, πιάνει ένα καθαρό Α4 στο τραπέζι, αλλά μπορεί σχεδόν να εξαφανίσει την ανάγκη για ποντίκι, ή τουλάχιστον να την περιορίσει στο ελάχιστο. Παντού γράφει Yamaha και είναι η πρώτη συσκευή που αγοράζω καινούργια μετά το 2000-2005 που γράφει επάνω made in Japan και όχι China. Χαρακτηριστικό είναι ότι παράγεται όπως είναι από το 2008 και έκτοτε δεν έχει αλλάξει η σχεδίασή του. Ήταν εξ αρχής τόσο σωστά σχεδιασμένο φαίνεται.
Αν υπολογίσει κανείς πάνω του 15 rotary encoders και ένα motorized pot τουλάχιστον, αξίζει τα λεφτά του. Η εγκατάστασή του ήταν απλή και αναγνωρίζεται αμέσως από το cubase (5 και άνω).
Απο κεί και πέρα χρειάζεται σίγουρα 2 εβδομάδες εντατικής εργασίας για να συνηθίσεις να μην αναζητάς σε πρώτη κίνηση ποντίκι και πληκτρολόγιο. Όχι ότι δεν τα αναζητάς καθόλου. Απλά τα αναζητάς πολύ λιγότερο και αυτό που κάνεις γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια και ευκολία.
Είναι η πρώτη μου επαφή με ανάλογο controller και δεν ξέρω τι θα μπορούσαν να προσφέρουν άλλοι (τουλάχιστον για το cubase δεν νομίζω να μπορεί άλλος) περισσότερο.
Είναι μια επένδυση (μόνο σαν κάτι τέτοιο μπορεί να το δει κανείς) για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά, διότι οικονομικά τσούζει. Πλην όμως αξίζει τα λεφτά του μέχρι δεκάρας.