Λοιπόν τώρα για την ιστορία, μέχρι να τελειώσει ο σκηνοθέτης με τον κομπάρσο...
1. το όνειρο ήταν δεν ήταν προχτές, ήταν πριν 15 μέρες μια Κυριακή, όπου το παθαίνω συχνά αυτό, ξυπνάω με κάτι μουσικό που μου έχει κολλήσει και αν δεν σηκωθώ να το γράψω αμέσως, και συνεχίσω να κοιμάμαι, το πρωί....γειά σας. Πέταξε. Κάποιες λίγες φορές, σηκωνομαι και το περνάω κάπου με το όνομα της μέρας. Αυτό ήταν το βασικό ριφ, που το αποθήκευσα ως Sunday2 (προφανώς υπάρχει και 1)
2. Το ίδιο το όνειρο ήταν το ριφ που ήξερα ότι είναι δικό μου, αλλά το άκουγα από βινύλιο (που δεν ήταν δικό μου) με την παραδοσιακή μου συνήθεια του γυμνασίου που καθόμουν οκλαδόν στο πάτωμα και χάζευα τη βελόνα ακούγοντας το δίσκο μέχρι να τελειώσει ταξιδεύοντας χαμένος στ αυλάκια.
3. Στο όνειρο στο τέλος σταματάει απότομα ο δίσκος και ξυπνάω με το ριφ. Ετσι αποφάσισα να αναπαραστήσω την όλη ιστορία.