συμφωνώ και στα δυο του Σπύρου, μόνο που θα έβαζα άλλη λέξη στο 2. αντί για μέτριο.
Επίσης θα προσθέσω στο 1. ότι σήμερα κανείς σχεδόν δεν θέλει αυτά που μπορούν να γραφούν, αλλά θέλουν κάτι που δεν μπορούν να το περάσουν στο χαρτί και μόνο στο μυαλό και στο χέρι του κιθαρίστα υπάρχουν.
Για το 2. πχ θα χρησιμοποιήσω δυό γνωστά ονόματα σε όλους. Ο Tommy Tedesco ήταν άσσος στο διάβασμα αλλά σχεδόν πάντα ¨διεκπεραίωνε". Γι αυτά που είχαν στη δεκαετία του 60 και 70 οι μαέστροι στο μυαλό τους για ηλεκτρική κιθάρα ή απλώς κιθάρα ήταν αυτό που χρειάζονταν και ξεμπέρδευαν γρήγορα (συνήθως στο μυαλό τους είχαν κάτι για κιθάρα με ήχο ηλεκτρικής). Γι αυτό κι όλας η καρριέρα του στη δεκαετία του 80 έφθινε.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και πέρα η έννοια του κιθαρίστα άλλαξε αρκετά έως παρα πολύ. Εκεί ταιριάζει το όνομα του Larry Carlton ή του Lee Ritenour ή του Tim Pierce αργότερα.