dimsonic

για την αρχή λεω. Δεν το είδα μέχρι το τέλος γιατί τραβάει. Από την άλλη λεω, τόσο στραβά σε μένα μονο φαίνεται....

υπάρχει και 15ος λόγος, τον ψιλοανάφερε μέσα σε άλλον, αλλά δεν μπήκε στην ουσία. Hires μπορεί να ακουστεί στην όλη του έκταση από ένα μικρό υποσύνολο του πληθυσμού, και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δηλαδή από ηλικίες 12-25. Και στο εύρος αυτό, ενδεχομένως να έχουν πρόσβαση σε αντίστοιχης ποιότητας σύστημα είναι ας πούμε οι 20-25 κι αυτό τραβηγμένο.

O μεγαλος μαέστρος Paul Shafer αναφέρει πολύ παραστατικά ότι από τις σχεδόν 3000 εμφανίσεις στο late night show με τον Letterman η καλύτερη ήταν με τον james brown. Και έχει δίκιο. Η εκτέλεση σκίζει και ο ίδιος ο JB είναι ενθουσιασμένος. a must see μιλάμε για άλλα επίπεδα ζωντανής τηλεόρασης και μάλιστα 1982. Δυο πνευστά δικά του και στα τύμπανα της in house band ο ....Steve Jordan εδω καλύτερη εικόνα

Λεπτομέρεια. Εχω μόνο μια πολυθρόνα και σ αυτήν κάθομαι. Και ο καναπές είναι 1.5 ατόμου......

δεν θα σταθώ στο ποιός και τι, απλά θα σταθώ στο ότι είναι 4 νότες που επαναλαμβάνονται και αλλοιώνονται με μαεστρία πάνω στις σχετικές αλλαγές στα ακόρντα. Από τον Ραβελ έχουν πάρει μόνο τον ρυθμό. Είναι συνθεσάρα, σχετικά έχει χρεωθεί στο ρεπερτόριο του Μπεκ (δεν νομίζω να τολμάει άλλος να το παίξει) και να σκεφτεί κανείς ότι είναι 1966-67??.

αυτή τη στιγμή από χώρο είμαι στο 12.05 Αν έρθει κάτι, κάτι άλλο πρέπει να φύγει. και έχω διώξει δυό ακουστικές από το χώρο.

παιδιά λίγο τα μπερδεύουμε...δεν ξέρω ακούστε και τη γνώμη ενός παλιού ή αν θελετε μεγάλου σε ηλικία.... Για πολλά χρόνια είχα και έχω μια καλή επώνυμη και πλέον σχεδόν vintage κιθάρα που με σημάδεψε για όλη την ανύπαρκτη "μουσική μου καριέρα" Εδώ και 7-8 χρόνια αποφάσισα να διευρύνω τη συλλογή μου "εκ του ασφαλούς". Τι σημαίνει αυτό. Αγόρασα άλλες 3 κιθάρες καινούργιες και μτχ στα όρια των 200 ευρώ. Στη συνέχεια αποφάσισα και τους άλλαξα και μαγνήτες. Μπορώ να σας πω ότι το κέφι και την χαρά που μου έδωσαν αυτές οι κιθάρες δεν συγκρίνεται. Παίζουν μια χαρά, όλες διαφορετικά μεταξύ τους και διαφορετικά από την παλιά. Όχι ότι η παλιά δεν παίζει, και όταν γυρνάω σ αυτήν έχει αυτή την "ακριβίλα" αν θέλετε. Όμως για όσα χρόνια η δεύτερη που ήρθε, η squier affinity strat ήταν γλύκα, μετα επισκιάστηκε από την tele squier και μετά από την epiphone..... Κάθε μια έχει την αίσθησή της, με κάθε μια ακούγομαι σχεδόν το ίδιο (προφανώς όχι το ίδιο) και τις ευχαριστιέμαι όλες. Ξέρετε ότι θα ήθελα πχ να σκάσω ένα 2άρι 2.5άρι για κάτι ακόμα πιό ενδιαφέρον και εξαντρίκ, αλλά λίγο η ηλικία, λίγο η συντήρηση, λίγο μια φωνή μέσα μου λέει....μην ξοδεύεις. Όχι γιατί θα πετάξω λεφτά. Γιατί απλά και με την ακριβή, πάλι θα έρθει η ώρα που θα θες να παίξεις τη φτηνούλα, γιατί είναι δικιά σου, έχει το dna σου πάνω, την ξεβίδωσες τη βίδωσες και σου έδωσε πολλές ώρες χαράς και ωραία κομμάτια. Δεν ξέρω τι παραπάνω θα μου δώσει η ακριβή.... Ακόμα το σκέφτομαι. αλλά κάθε φορά που πιάνω τις νέες νιώθω την απιστία για την παλιά. Και όταν την πιάνω πάλι λέω.....η γριά κότα έχει το ζουμί.... (ή μήπως την έχω συνηθίσει τόσα χρόνια?) Πάντως ό,τι και να πιάσω, χαμένος δεν βγαίνω. ....αυτάααααα

εμένα αυτή η συνθεσάρα με στοιχειώνει 50 χρόνια μετά. 4 νότες που δημιουργούν τέτοια αίσθηση.... Ασε στην άκρη τον τρόπο που τις εκτελεί....

και ήταν 8track και σε τρανζιστοράτη κονσόλα. Η διαφορά από τη λάμπα είναι εμφανέστατη. Αλλά όταν ξεκίνησαν να ηχογραφούν σε δικάναλο, τρικάναλο, τετρακάναλα, από νωρίς ήταν παντρεμένα (με bouncing πχ φωνητικά με ντέφια, ή μια κιθάρα με μια φωνή) και αυτά πλέον ...δεν χώριζαν. (επίσης για την ιστορία είχαν γράψει ένα δυό κομμάτια σε άλλο στούντιο (trident, olympic) από την εποχή του λευκού αλλά ήταν μετρημένα). Τα master μέχρι και λευκό ήταν μονοφωνικά.

θα συμφωνήσω και εγώ. Ελεύθερα γράψτε. Δεν έχω θέμα.

Δεν σηκώνονταν κανείς. Αναπτήρες ανάβανε. Σηκώνονταν στο encore

Το 90% των κομματιών που γράψαμε τότε ως group ήταν μονά και σχεδόν πάντα όχι το ίδιο σε όλο το κομμάτι.

το abbey road ήταν το μόνο που είχε master εξ αρχής για stereo. Όλοι οι δίσκοι των beatles μέχρι τότε είχαν master αποκλειστικά mono. Στην αμερική (capitol) βγήκαν fake stereo και αργότερα στην Αγγλία ξαναέγιναν master για stereo αρχικά χωρίς την έγκριση των 4 και του Martin. Γι αυτόν τον λόγο πολλοί ορκίζονται ακόμα και για τις mono εκδόσεις ως τις "ιερές". Να μην ξεχνάμε ότι λόγω έλλειψης tracks αρκετά εφέ έλαβαν χώρα και κατα τη διάρκεια του master, οπότε δεν είναι δυνατόν σήμερα να αναπαραχθούν σε καμιά stereo έκδοση ακόμα και από τις αρχικές ταινίες.

speed up.... 2 much for my tastes προσωπικά μου άρέσει η laid back πρωτότυπη. Και εδώ λίγο ο Wayne είναι ελαφρά εκτός τόνου? Μήπως δεν ακούει καλά?

Καπηλίδης=drums . -

Το λεει ο Σκοτ. Αμα γραφεις κομματια για μι λα ντο ειναι μια χαρα. Οταν ο αλλος ειναι σεσιονας πρεπει να μπορει να παιζει οτι ζητα η τραγουδιαρα

Στους πρωτους Ολο μου διαφεύγει η παράμετρος πασοκ

δες τις φωτο στο λινκ σου. Στους τελευταίους 10 είναι

στους 50 που έβαλες η Carol και ο Phil Lesh... (τωρα τι είναι....δεν ξέρω) ψάξε να δεις μια εκτέλεση των carmina burana να δεις πόσα πεντάχορδα κοντραμπάσα είναι στη σκηνή

είδα 2 με εξάχορδα