dimsonic

το πρόβλημά μου , ξαναλέω, είναι ότι πλέον βρίσκω 1 μέσα σε δεκάδες τη μέρα και σίγουρα θα είναι από εγγυημένες δοκιμασμένες πηγές. Δεν ήταν έτσι παλια. Οι youtubers προσπαθούσαν να προσελκύσουν με προσφορά και ποιότητα. Σήμερα είναι "κοίτα εγώ είμαι, κι άμα σ αρέσει" (εκτός από τις ελάχιστες εξαιρέσεις). Κι αυτό το βλέπω να φουσκώνει και να φουσκώνει.

Θα μοιραστώ μερικές σκέψεις. Ξεκινάω από αυτό που τον τελευταίο καιρό έχει κατασταλάξει στο μυαλό μου σχετικά με τα κανάλια του youtube. Αυτό είναι ότι α. υπάρχει τεράστια πτώση ενδιαφέροντος και ποιότητας β. εχει καταντήσει εξοργιστικό το click bait γ. το συντριπτικό ποσοστό είναι sponsored επίσημα ή άθλια συγκαλυμμένα δ. οι πιθανότητες να πετύχεις κάτι ενδιαφέρον είναι κάτω από 4-5% ε. το όλο στήσιμο των βίντεο είναι προσανατολισμένο στη διαφήμιση, συνήθως γκρίζα, στο να σε ξεγελάσουν να δεις όλο το βίντεο που στην τελική μπορεί ούτε να μη σου λέει τίποτα, ούτε καν αυτό που υπόσχεται Περνάω κάποιες ώρες χωρίς αντικείμενο και το χέρι πάει από βίντεο σε βίντεο (τουλάχιστον από τα προτεινόμενα) και είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο να βρω ένα ενδιαφέρον και ουσιώδες. Εκτός από τα 30-40 που είμαι συνδρομητής, που προσφέρουν κάτι εκ πρώτης όψεως καλό, τελικά μετά βίας βρίσκεις ένα δυο τη μέρα που να λες, αυτό αξίζει. Ιδίως στο μουσικό αντικείμενο τα πράγματα είναι εξαιρετικά τετριμμένα, από το γνωστό "5 πράγματα που ...έτσι ή άλλιώς", οι δήθεν αντιδράσεις σε διάφορα κομμάτια, το "επαιζα αυτό το κομμάτι επι χρόνια λάθος". Οι bloggers/youtubers φροντίζουν ολοένα και περισσότερο για την εικόνα τους, το background, τον σπόνσορα (κρυφό ή φανερό), τα κουδούνια τους, τους συνδρομητές τους....και ΟΚ κατανοητό είναι, αλλά εκτός από λαμπρές εξαιρέσεις youtubers που υπεραγαπώ και δεν τους χάνω ο κόσμος να χαλάσει, γιατί κυρίως σέβονται αυτό που κάνουν η πλειοψηφία είναι για τα μπάζα. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολη δουλειά, ξέρω ότι είναι δουλειά, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι προτιμώ κάποιους που έχουν ενδιαφέροντα να πουν κι ας μην έχουν την 100% επαγγελματική εικόνα, παρά να βλέπω δήθεν από κάποιους ακόμα πιό δήθεν. Υπάρχουν κάποια που πραγματικά αυτοί που τα φτιάχνουν κοπιάζουν (για πόσο καιρό άραγε) και κάποια που είναι τόσο ρηχά, κι όμως μαζεύουν κλικς. Τα λέω όλα αυτά από την πλευρά κάποιου που υποτίθεται είναι youtuber/anti-youtuber, που θα έπρεπε υποτίθεται να συμπάσχω. Και αυτό επειδή έχω βαρεθεί να βλέπω την κατάσταση αυτή που φαίνεται να μην έχει πάτο. Λεω είμαι anti-youtuber γιατί έχω καταλάβει ότι αν θέλεις θέαση πρέπει να φτιάξεις κάτι αρεστό για τη μάζα (ποτέ δεν πήγα με τη μάζα), και πρέπει να το φτιάξεις και όμορφο. Αν με ρωτήσει κάποιος γιατί το κάνω, θα πω, "δεν ξέρω", "περνάω την ώρα μου", "μαθαίνω", "κάνω έρευνα μεσων κοινωνικής δικτύωσης", "παρακολουθώ αντιδράσεις", "θέλω να μοιραστώ κάτι". Ο κόπος είναι τόσο μεγάλος που σχεδόν εξ αρχής, έχοντας διαπιστώσει τα παραπάνω, θέλω να φτιάχνω ό,τι φτιάχνω αδιαφορώντας για την εικόνα τους. Αλλά βάζοντας τον εαυτό μου στην άκρη, που δεν είναι το θέμα, βλέπω το youtube πλέον σαν μια τεράστια φούσκα λίγο σχεδόν πριν να σκάσει. Σίγουρα είναι μια βιομηχανία που είναι αναπτυσσόμενη ή ήδη υπερ-αναπτυγμένη, πχ βλέπω αρκετούς youtubers να παίρνουν συνεντεύξεις από μεγάλα ονόματα της μουσικής, που σιγά σιγά δημιουργούν ένα ελεύθερο "δημοσιογραφικό" όνομα-παρά τις αδυναμίες τους, ένα σωρό από εικονολήπτες και τεχνικούς που ασχολούνται με εφέ και λογότυπα και σπόνσορες που είναι απο πίσω. Όμως η αίσθηση της φούσκας είναι τόσο έντονη, με τους πρωταγωνιστές να φροντίζουν περισσότερο για την εικόνα τους σε βαθμό αηδίας-έχω ξεγραφτεί από πάρα πολλούς- παρά αυτό που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Νομίζω ότι έχει φτάσει το youtube στο επίπεδο Youtube for youtube's sake και όχι για την προώθηση του βίντεο και της πληροφορίας του. Είμαστε πλέον στην εποχή της youtube περσόνας και νομίζω είναι το τελευταίο που μας χρειάζεται αυτό τον καιρό.

δεν χρειάζεται. Ενα καφεδάκι σε ένα ήσυχο μέρος με συζήτηση επι παντός άλλου πλην γάμου αρκεί για να καταλάβει κανείς.

μπααα

πασπαρτού είναι πήρα 6χορδης/5χορδου μπάσου

εχω τέτοια να αυτά είναι που φοβάμαι....

τι να κάνω δηλαδή τώρα, να παω να πάρω casino?

σε στοιχειώνει η προσδοκία της απώλειας. Δεν μιλάμε για "θέλω αυτό που βλέπω" και το παραγγέλνω όποτε να'ναι. Εγώ μιλάω την δυνατότητα να δοκιμάσεις αυτό που βλέπεις κι όλας. Εγω ήμουν σίγουρος ότι δεν θα αγόραζα αν δεν "εβλεπα/έπιανα". Αν έχανα το μοναδικό που ήρθε στην ελλάδα το σίγουρο θα ήταν να την ξεχάσω. Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό με την Ibanez, ή μια ευρέως παραγόμενη κιθάρα που την βρίσκεις στα ράφια σχεδόν ανα πάσα στιγμή ή την casino. Όποτε θέλω παίρνω μιά

το στοίχειωμα

σε μένα κάτι τέτοιο έγινε με την μπρεμεϊσο. Ήταν η μοναδική που υπήρχε στοκαρισμένη Ελλάδα και σιγά μην ξαναστοκάρουν. Αλλά δεν νομίζω να ισχύει αυτό με μια Ibanez παραγωγής. Όχι οτι θα μου κακόπεφτε βέβαια.

πες, σκέφτομαι να κάνω μια καινούργια φωτογράφηση αλλά δεν έχω έμπνευση

βάζω. πρώτο τάστο κάλτσα Αφού όταν σας είπα για κάλτσα με κράξατε κι όλας

δείξ'της την κιθάρα και πες. Φαντάσου ότι είναι γόβες. Θα τις έπαιρνες?

εχεις αρχίσει και μπαίνεις στο πνεύμα. Βέβαια μια λύση είναι να ρωτήσεις την Τια

εγω είμαι μεγαλύτερος. Θα σέβεσαι. Ασε που χρωστάς 1458387 ρεβανιά. Εξ άλλου πού να καταλάβει κανεις κάτι απ τα κομμάτια μου. Όλοι νομίζουν οτι πάνε με 80 στη μεσσαία

ξες κάτι επίτηδες το κάνουνε για να κλικάρουμε τα κομμάτια του Φώτη. αφού κι εγώ αναγκάστηκα να το ακούσω δυο φορές

Χωρις την καλτσα δεν παίζονται αυτα. Και εγω ετσι παιζω αλλα σε slow motion

έκλεψα.... κατέβασα ταχύτητα στο 1/20

ευτυχώς είναι μικρό....

καλές, αλλά οφ τοπικ

η παροιμία λεει let sleeping dogs lie...

εμ φαγώθηκες να θες κριτική. Κάτι ξέρω εγώ που κάνω την πάπια