dimsonic

το προτιμώ πιό κέντρο

πρέπει βασικά να σε χαλάνε εσένα. Αλλά επειδή ακούγοντας 100 φορές το κομμάτι σου το "ερωτεύεσαι" και χάνεις τη μπάλα φορτώνεις ένα κομμάτι που σου αρέσει σε ένα τρακ, και το ακούς μια αυτό και μια το δικό σου ως αναφορά. Θέλει εκπαίδευση για να καταλάβεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και σε τι συχνότητα εμφανίζεται. Σε πρώτη φάση μπορείς να χωρίσεις το φάσμα σε κάποιες βασικές περιοχές. Το βαθύ χαμηλό που είναι συνήθως από 20-120 και είναι συνήθως συχνότητες κάτω από το ηλεκτρικό μπάσο Το μπάσο που είναι 120-250 Τις μεσαίες που είναι 250-1000/1500 που είναι συνήθως κιθάρες, πιάνα, φωνές Τις μεσουψηλές από 1500-4000/5000 που είναι υψηλές αρμονικές των παραπάνω και τύμπανα και τις υψηλές που είναι 5000-12000 και άνω. Αυτες οι περιοχές είναι ΠΟΛΥ χονδρικές και τα όρια είναι εντελώς ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ και άλλοι θα σου δώσουν άλλα όρια, αλλά στις λέω γιατί περίπου ξέρεις και μπορείς να κρίνεις. Αν σε ενοχλούν οι κιθάρες πχ θα επέμβεις κάπου εκεί. Γενικά είναι κάτι που θέλει πολλή εμπειρία ως ακροατής κυρίως και μετά ως ηχολήπτης. Υπάρχει και η αντίστροφη διαδικασία απο αυτήν που προτείνει ο Alex, δηλαδή να φτιάξεις μια "βυθιση" eq στο δικό σου stereo out και να την "βολτάρεις" σε όλο το φάσμα και να παρατηρήσεις που "γλυκαίνει" ο ήχος. Όχι μεγάλη πάντως γύρω στα -3db θα έλεγα.

50 χρόνων δίσκος. Τα έκλεισε προχτές.

καφέδες - κιθάρα 34-0

του χρόνου θα πάρεις το μετρό. Ραντεβού στη στάση Βενιζέλου

Και θα ειχε κανει και review

Τι εγινε ; Το σφυριξαμε;

11 ευρώ στα 700 δεν το λες ούτε κάτι

καταγγέλω τον σύντροφο σουπερφανκ διότι στο τεστ του ο βαθμός έντασης και η χροια του τσιου τσιου που κάμνουν οι χορδαί μπερδεύει τον ήχο του ξζυλου. Χώρια που στη μέση του τεστ ανοιγοκλείνουνε βαλίτσαι και χάνεται η ακουστική μνήμη. Να επαναληφθεί το τεστ παρεαυτά

Πιστεύω ότι αν πάρεις μια μια τις παρατηρήσεις και τις δουλέψεις θα δεις αμέσως διαφορά

εσυ παιδί μου όλο λάδι είσαι αλλά από τηγανίτα τίποτα a. single b. WR

να΄ταν ο μόνος....?

Πολλά θεματάκια σε ένα ενδιαφέρον αρχικά κομμάτι. Τα προβλήματα εντοπίζονται στην έλλειψη εμπειρίας στην παραγωγή. Λέγοντας παραγωγή δεν εννοώ τις τεχνικές μίξης ηχογράφησης κλπ. Λέω την έννοια της άποψης του παραγωγού, δηλαδή το τι πρέπει να ακουστεί και πως και στην συνέχεια με ποιά μέσα θα υλοποιηθεί αυτό. Ο παραγωγός πρέπει να έχει τεράστια γκάμα από ακούσματα ώστε να ξέρει τι ταιριάζει σε κάθε τραγούδι ώστε να το πλαισιωσει κατάλληλα. Εδώ βλέπουμε παράξενα πράγματα. Ξεκινάμε με κάποια υποτονικά υποστηρικτικά τύμπανα που παραδόξως χτυπάνε στη μπότα τρίηχα σαν του μακαρίτη του Bozo (0.03 και πέρα). Και μάλιστα αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται αλύπητα μέχρι το τέλος. Η κιθάρα δεξιά (0.15) ενώ φωνάζει θέλω αρπίσματα παίζει 2/4 συνέχεια. Στο δε 1.10 - 1.24 κανεις δεν καταλαβαίνει τι γίνεται δεξιά. Οι ρυθμικές distorted (0.38) εμφανίζονται ξεκάρφωτες και με τον ίδιο τρόπο εξαφανίζονται. Τα τύμπανα γενικά δεν έχουν ισορροπία. Άλλα ακούγονται χαμηλά άλλα ψηλά. Τα δε γεμίσματα όπου έρχονται (0.28 - 0.54- 1.01 - 1.07 - 2.47) δεν ταιριάζουν με τον συνολικό ήχο. Το μπάσο με έναν άδειο ήχο έρχεται και μπερδεύεται με τη φωνή στο 0.49 και αποπροσανατολίζει, γιατί συχνά "χώνεται ανάμεσα στα πόδια" της φωνής. . Το πιάνο είναι λιτο και συμπαθητικό σαν ήχος, αλλά παίζει πολύ πολύ απλοϊκά, στο στυλ γεμίζω μια δυο πάνω ή κάτω από την τονική του εκάστοτε ακόρντου και επιστρέφω και δεν λείπουν και τα "λαθάκια" (1.05) ή "ψαξίματα" (3.07 έως 3.20 και μετά) . Στις περιπτώσεις αυτές ίσως ένα ακόρντο θα ήταν προτιμώτερο από ένα μπρος πίσω. Αλλά και πάλι αφού ηχογραφήσεις τα "ψαξίματα" μετά με το midi τα γυρνάς σε κάτι πιό πειστικό. Λυτρωτικό το "φλάουτο" στο 1.34 και γενικά όλο αυτό το interlude, αν και του χαλάει την εικόνα και εκεί η επαναλαμβανόμενη υπερβολικά χρήση της gated/chopper ρυθμικής δεξιά. Αυτά τα ενδιαφέροντα κιθαριστικά εφέ είναι καλό να παίζονται για μερικά μέτρα και τέλος. Δεν είναι για χόρταση που λέμε. Για ο,τιδήποτε όμορφο ή "εύρημα" σε ένα κομμάτι. Απαξ και αρχίσει να επαναλαμβάνεται είναι μετά ενοχλητικό. Τωρα, η φωνή είναι ενδιαφέρουσα, έχει καλή χροιά, και μένα κάτι μου θυμίζει-σίγουρα ένα φίλο μου-, αλλά φαίνεται ότι είναι ερασιτεχνική, ενώ σαν θέμα η όλη ανάπτυξη φωνητικά χαρακτηρίζεται σε γενικές γραμμές φλατ, ενώ η όλη του αίσθηση δίνει μια ρετρό γεύση, πχ...ας πούμε Κώστας Καράλης και γενικά όχι μοντέρνο άκουσμα. (δεν είναι τυχαίο και άστοχο το σχόλιο για Λομπεργκ/Βόγλη, αν και πάει πολύ πιό παλιά από αυτό που λεω εγώ) Μετά από όλα αυτά τα αρνητικά, που προσωπικά είναι τα πράγματα που ζητάω να ακούσω όταν ανεβάζω ένα κομμάτι, θα σταθώ στην σοβαρή προσέγγιση της όλης δομής του κομματιού, των ωρών που φαίνεται ότι αφιερώθηκαν και το συνολικό μεράκι. Και αυτά σε συνδυασμό με τα άλλα 2 που ανέβασες. Εχουμε μια ερασιτεχνική προσπάθεια που θέλει να γίνει κάτι παραπάνω και έχει τα φόντα. Ξέρω εδώ παιδιά που ανέβασαν πολύ πιό μέτριες προσπάθειες και έχουν εξελιχθεί ανέλπιστα καλά. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια της κοινότητας, αλλά αδιαμφισβήτητα έχει βοηθήσει πολύ κόσμο να σταθεί στα πόδια του και να πάει σε πολύ πιό αξιοπρεπές επίπεδο από όσο όταν ξεκίνησε.

στείλε πρώτος να μάθουμε την ταρίφα

αμα δεν δείξεις μπούτι...

1 noiseless 2 single

ο ένφιας βγήκε χτες μόνο γέλιο μπορεί να φέρει

Σημερα είναι πολύ δύσκολο να κάνεις χιτς με άγνωστο κομμάτι. Και με jazz λίγα κάνεις, αλλά τουλάχιστον παραπάνω από ό,τι με δικό σου

Εμενα αλλα γράφει ο ενφιας

ποιός ήρθε?

ναι, βλέπω με το ένα ματι παρακολουθείτε ουροβίζιον και με το άλλο προσπαθείτε να εξοικονομήσετε σκέψεις αντί λίγων γραμμών.? Δεν υπάρχει εφηβική ματιά. Γκρίνια σταθερή και αμετανόητη μόνο. Απλά το λες για να χρυσώσεις το χάπι της διαφωνίας

δεν θα έλεγα ότι σε πιάνω στα αμφιλεγόμενα. Συμφωνείς ή διαφωνείς? θίγεις μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρο. Πριν 50 χρόνια τη μουσική την επαιζαν μουσικοί ή έστω άνθρωποι που κάποι άλλοι επέλεγαν ότι η μουσική που παίζουν αυτοί οι άνθρωποι αξίζει να προωθηθεί. Σήμερα μουσική περνά προς το έξω ο κάθε πικραμένος (ημών συμπεριλαμβανομένων) χωρίς κανένα φίλτρο ή κόσκινο. Το αποτέλεσμα μοιάζει αρκετά με τον τρόπο επιλογής των νικητών στην eurovision παλιά, όταν υπήρχε επιτροπή και όντως και αδιαμφισβήτητα περνούσαν και διακρίνονταν τα καλύτερα τραγούδια και σήμερα διακρίνονται αυτά που έχουν απήχηση απλώς (λέγε με likes) σε μια μεγαλύτερη πληθυσμιακή βάση ελεγχόμενη με διαφόρους τρόπους, εθνικά ή πληρωμένα (βασικά το ίδιο)

λοιπόν κάνουμε πρόβλεψη: Σε πόσο καιρό θα φέρει ο Beato τον Ringo ? εγω θα πω....Σύντομα!

Βασικά δεν αναφέρομαι μόνο σε "μουσικό" αντικείμενο, αλλά και σε αντικείμενο που αφορά ασχολούμενους με μουσική. Δηλαδή, εξοπλισμό προγράμματα κλπ. Το να βάλει διαφημίσεις ο Beato ή ο Pierce δεν με ενοχλεί. Ποτέ δεν με ενοχλεί από κανάλια που προσφέρουν. Τον Michelmore τον παρακολουθώ σχεδόν καθημερινά. Το πρόβλημα είναι οτι για να παρακολουθήσω κάτι πρέπει να: α. μου προσφέρει κάτι καινούργιο β. κάτι ενδιαφέρον γ. θελεις να το δεις και να μη σε απωθεί πχ το να βλέπεις ένα βίντεο που υποτίθεται αναλύει ένα mode και πριν το αναλύσει σου βάζει ένα backing track και παίζει ένα σόλο για 3 λεπτά...είναι για μένα φυγή. Και επαναλαμβάνω ό,τι είπα στον Στράτο. Η εμπορευματοποίηση διογκώθηκε υπερβολικά. Δεν ήταν έτσι.