dimsonic

σε λίγο όμως βλέπω να παίρνει άλλο τηλεφώνημα: Ελα Τιμ εδω Ντιμ. Είσαι να ανεβάσουμε το Trilogy των ELP ντουέτο?

Το βρισκω αρκετα πιθανο με τις τιμες που δινει το google στα κλικς. Αλλωστε σελεμπριτυ ειναι ολοι

μετά λένε εμένα.... μπορεί να είναι και συλλογή πεταλούδων

δεν πιστεύω να σε μπέρδεψε ο τίτλος.....

βρε δεν ντρέπεστε λίγο, μουσικοί άνθρωποι....?

μα... την κάλεσε κι αυτή ...πήγε και είχε και την κάμερα ανοιχτή... πως λέμε έχω και κότερο...

o γνωστός καταστηματάρχης φαίνεται έπρεπε να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του. Απο όσο καταλαβαίνω κάποια μορφή καρκίνου. Συμπαθής και πιστεύω με σημαντική "προσφορά" στον χώρο. Μακάρι να πάει καλά.

0.26 την κάλεσε στο σπίτι του να της δείξει τη συλλογή γραμματοσήμων λέει.....

προβλέπω να γίνει το νήμα του μήνα (μήνα του νήμα)....

αυτό είναι είτε 8 είτε 9 εκτός από ίσως 10

ε ναι.... πρέπει να σου άφησε κουσούρια...

όχι βέβαια, μιλάμε για τεράστιες, ασύλληπτου μεγέθους μουσικές προσωπικότητες που έτυχε να ακούσεις και μάλιστα συχνάζουν στο φόρουμ αυτό

Το πιο σημαντικο δεν ειπες....

δεν έκανα αναφορά στην ελληνική μουσική. Ακουγα παράλληλα πολλή ελληνική μουσική. Και αυτό διότι άκουγα ραδιόφωνο ή απλώς έπαιζε το ραδιόφωνο στο σπίτι. Κι αν εγώ επεδίωκα να ακούω ξένη, αυτή ήταν σε μικρό ποσοστό. Το 1970 πχ υπήρχαν όλες οι προσφερόμενες εκπομπές όλων των εταιρειών μαζί αλλά μόνο στο Β πρόγραμμα που έφτανε στην επαρχία μόνο με FM, και τα FM τότε ήταν...ακριβή υπόθεση. Συνεπώς καθημερινά εκτός από την Χρυσή Δισκοθήκη του Λ. Κογκαλίδη στην ΥΕΝΕΔ, και τους αμερικάνους ή ιταλούς (σε βραδυνές ώρες) ΟΛΗ τη μέρα το ράδιο έπαιζε ελληνική μουσική. Και δεν είχα πρόβλημα, άκουγα τα πάντα. Βέβαια μιλάμε όταν δεν ήταν ο πατέρας στο σπίτι να επιλέξει τα δικά του. Μην ξεχνάμε ότι σε τέτοια ηλικία ζούσαμε και με γιαγιάδες που είχαν προτιμήσεις. Στο σχολείο ήμουν στις μειοψηφίες. Όταν στις εκδρομές στέλναμε κασέτες στον οδηγό, οι δικές μου δεν παίζονταν ποτέ. Περνούσε ο Μητσιάς, ο Μητροπάνος, η Αλεξίου και ο Βιολάρης. Οι πιθανότητες ήταν 20:1. Και αν έμπαινε ένα κομμάτι, σε 2 λεπτά είχε βγεί. Ετσι τα άκουσα όλα. Τον Θοεδωράκη τον έμαθα στην μεταπολίτευση, Χατζηδάκη, Ξαρχάκο ψώνιζα παράλληλα. Αλλά έως εκεί. Και Νιόνιο. Φυσικά πέρασα απο όλες τις βαθμίδες του νέου κύματος, Αρλέττα, Χωματά, Ρωμανό, όπως επίσης και στην κλασική κιθάρα, Φάμπα, Μηλιαρέση, Ζωη, Ασημακόπουλο λόγω αδερφού. Αργότερα λίγο η ορχήστρα στο στρατό, λίγο τα πανηγύρια ήρθε κι ο Μαργαρίτης κι ο Ζαγοραίος κι ο Γαβαλάς κι ο Στέλιος

κάτι δεν πήγε καλά με το κούρδισμα μεγάλε...

Από πολύ μικρός (υπολογίζω γύρω στα 2-3) μπήκα στα βαθειά της μουσικής καθώς ο πατέρας μου είχε σημαντική δισκοθήκη για την εποχή εκείνη, ειδικά για μοντέρνα μουσική θα έλεγα Elvis, LesPaul, Bill Haley κλπ, ενώ άκουγε πολύ ορχήστρες όπως Xavier Cougat, jazz όπως Erroll Garner και κλασική Tchaikovsky, Rimsky Korsakov, Lalo κ.ά. Ξημεροβραδιαζόμουν μπροστά στο πικάπ. Εδώ είμαι περίπου 3. Το πικαπ ήταν αυτό. Υπάρχει ακόμα και παίζει όπως και ο ενισχυτής που έχει μετατραπεί σήμερα σε ενισχυτή κιθάρας Αργότερα λόγω μεγαλύτερου αδερφού ήρθαν οι Beatles που έρχονταν σπίτι από εγγονή φίλης της γιαγιάς (!) που ζούσε στην αγγλία. Επίσης Stones, Animals, Troggs, Forminx κλπ κλπ. Σύντομα ήρθε το μαγνητόφωνο που φυσικά υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα, και οι δίσκοι φίλων ερχονταν και ξαναέρχονταν αφού ηχογραφούνταν στις ταινίες. αργότερα ήρθε αυτό που (δυστυχώς εκλάπη) ήταν ο συνοδός της εφηβείας μου.... Στο μεταξύ εγώ είχα μάθει μουσική θεωρία και έπαιζα melodica στο δημοτικό (είχαμε δάσκαλο όχι αστεία rip) και φυσικά το πρώτο μου live ήταν με melodica. Απο την melodica μεταπήδησα στο ακορντεόν που έπαιζε ο πατέρας μου και σύντομα στην κιθάρα.... Εδώ βλέπετε το πρώτο μουσικό βιβλίο που υπήρχε στο σπίτι και το τελευταίο που αγόρασα εγώ πριν 10 χρόνια Στα 13-14 τα ακούσματα έσφιξαν καθώς άρχισα να διαβάζω αυτό Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα 14 αγόρασα αυτό.... και ένα δυο χρόνια μετά αυτό Περιττό να αναφέρω ότι ελάχιστα καταλάβαινα από αυτά που άκουγα. Πολύ δε λιγότερα από αυτόν εδώ που αργότερα αναζήτησα τα άπαντά του στην παρακάτω συλλογή Βέβαια όπως όλος ο καλός κόσμος άκουγα φανατικά κιθαρίστες αλλά και οργανίστες όπως Εκείνα τα χρόνια χωρίς ιντερνετ άκουγα φανατικά Γιάννη Πετρίδη (προ Pop club) και όλες τις προσφερόμενες εκπομπές του Σαββάτου που μετέδιδαν τέτοια μουσική (και όχι τα tupperware που παίζουν σήμερα), τη φωνή της αμερικής, μια φοβερή εκπομπή στη RAI που λέγονταν supersonic και εκεί άκουσα για πρώτη φορά τη μέρα που κυκλοφορούσαν Caravanserai, alladin sane, 50 ways to leave your lover...κλπ κλπ και τέλος χρυσή δισκοθήκη με το Λ. Κογκαλίδη που τον είχα ταράξει και στις επιστολές στις στήλες των τότε εφημερίδων μέχρι που με κάλεσε στην τότε ΥΕΝΕΔ και κάναμε και μια εκπομπή μαζί.... Απο πολύ μικρός πήγαινα σε live (δυστυχώς τους forminx με τον Μαστοράκη στο Παλαί δεν τους πρόλαβα...λόγω ηλικίας, ούτε Johnny Halyday με Sylvie Vartan).... αλλά πήγαινα σε όλα τα Φεστιβάλ Τραγουδιού... Πάντως είδα αρκετά πραγματάκια... Πιό αξιομνημόνευτη συναυλία....? μάλλον αυτή... 6 μήνες πριν το μεγάλο του ταξίδι, έπαιξε για σχεδόν 60-70 άτομα στο Μύλο και ως γνήσιος μουσικός....τα έδωσε όλα!

ενα και το αυτό

και λίγο σεβασμό για τον Καρλούκο, γιατί θυμίζω το 1969 πολλοί από σας ακόμα δεν είχατε δει το φως της δημοσιότητος.....

Δοκίμασε με ρεβανι

εγω με εν δυό τρι τε πε

από όσα διαβάζω δεξιά αριστερά είναι ΟΚ https://abcnews.go.com/GMA/Culture/carlos-santana-collapses-michigan-concert-due-heat-exhaustion/story?id=86295474

https://www.loudersound.com/features/my-hair-still-stands-up-on-the-back-of-my-neck-the-making-of-elps-tarkus?fbclid=IwAR3p6q_uiRw1U1xet4c9hOTtGZBwIkh-ZnwdjtSQsQfhb4UAkCXFOgU0w1A ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες εδώ. Πχ ότι το κομμάτι ηχογραφήθηκε σε 5 μέρες, σε 17 ανεξάρτητα κομμάτια, έτσι ώστε να μπορούν να συνδεθούν χωρίς πρόβλημα μεταξύ τους. Επίσης μια φορά αποφάσισαν και το έπαιξαν όλο απο την αρχή ως το τέλος, αλλά δυστυχώς ο ηχολήπτης τους δεν ήταν στη θέση του κι οι ίδιοι δεν σκέφτηκαν κάν να ρωτήσουν...

θα σε πιστέψω ! (καλό είναι)