Το fb μου θύμησε σήμερα ότι ακριβώς πριν 2 χρόνια έβγαζα φωτογραφίες και βιντεοκλιπ για να φτιάξω το πρώτο μου "καλό" βίντεο με δικό μου κομμάτι.
Ήταν το πρώτο και έπεσε αρκετό σενάριο. Κυρίως, επειδή όλα έπρεπε να τα κάνω μόνος η λύση ήταν για όλα να συγχρονίσω την εικόνα πάνω στο ήδη φτιαγμένο κομμάτι.
Ετσι αρχικά πήρα το ρολόι, ηχογράφησα τον κτύπο του και τον έφερα σε σύμπτωση με το τεμπο τρακ (ή μάλλον έγινε το αντίστροφο, το τέμπο τρακ επιλέχτηκε εξ αρχής με βάση το ρολόι που ήξερα ότι θα ανοίγει το βίντεο).
Στο τέμπο τρακ επίσης συγχρονίστηκε το On του πικαπ, καθώς επίσης το πέσιμο της βελόνας, ενώ στο 0 δευτερόλεπτο συγχρόνισα να ξεκινούν τα τύμπανα.
Γύρω στο ενα ή δυο δευτερόλεπτα πιό πριν το 0 πρόσθεσα ένα τρακ με την ηχώ της προπορείας του laquer για περισσότερη αληθοφάνεια... (στα πικαπ, μια ή και πιό αχνά δυο στροφές πριν το σημείο που υπάρχει κάτι στο δίσκο, ακούγεται πολύ πιό χαμηλά πριν από τον κανονικό ήχο, ο ίδιος λόγω γειτνίασης των αυλακιών.....είναι ένα ενγενές ...μειονέκτημα του βινυλίου αλλά συγχρόνως και χαρακτηριστικό του. Τώρα γιατί το έκανα....??...είπαμε...OCD. Όχι του Fuller, το άλλο το κανονικό). Εννοείται ότι ακούγεται μόνο με ακουστικά.
Στη συνέχεια διάλεξα ποια σημεία θα παίξω playback και με ποιά κιθάρα. Το ίδιο με τα πλήκτρα.
Στήθηκα, έστησα σε τρίποδα το κινητό και μετά από διάφορες από τραγικές έως γελοίες προσπάθειες κατάφερα να συγχρονίσω το παίξιμο με αυτά που είχα ήδη ηχογραφήσει. Μαρκάρισα τα σωστά βίντεο και τα ανέβασα κι αυτά στο σκληρό. Εσβησα όλη τη σαβούρα. Δεκάδες κλιπάκια.
Για το σημείο του "ψυχεδελικού" σόλο αποφάσισα να χρησιμοποιήσω όλα τα εφέ που είχε το videopad editor, ένα φτηνό σχετικά και καλούτσικο πρόγραμμα που χρησιμοποιώ ακόμα, με κόστος γύρω στα 50 ευρώ. Πήρα διάφορα βίντεοκλιπάκια με την κεφαλή, τον βραχίονα, τη βελόνα, όλα με το κινητό πάντα. Ανάλογα με το σημείο που ήθελα να τονίσω έφερα τα βιντεάκια και τα κροπάρισα, κλιπάρισα αναλόγως προσέχοντας να ταυτίζεται όσο γίνεται η εικόνα με τον ήχο.
Για το φινάλε γύρισα ένα βιντεάκι στα τελευταία αυλάκια του δίσκου όπου έκανα το τέχνασμα της διακοπής του ρεύματος, όπου έπρεπε να συγχρονίσω με το πόδι το πολύμπριζο για να σβήσει το φώς, ενώ έφτιαξα σε ένα άλλο τρακ την επιβράδυνση του πικαπ (το πως το έχω ξεχάσει, πρέπει να ανοίξω το cubase για να θυμηθώ πως ακριβώς το έκανα).
Στο τέλος πρόσθεσα το εφέ να ακούγεται η βελόνα στο τελικό αυλάκι του δίσκου. Αυτό ήταν το μόνο μη αληθοφανές τέχνασμα, διότι θεωρητικά δεν θα έπρεπε πλέον να ακούγεται τίποτα, αλλά μου άρεσε κινηματογραφικά σαν ιδέα και ήθελα να το εφαρμόσω.
Τελικά όπως είχα γράψει τότε που το ανέβασα πριν 2 χρόνια ήταν η δραματικοποίηση ενός ονείρου που είχα δει λίγες μέρες πριν. Κάτι που έπαιζα, και δεν ήξερα αν έπαιζα εγώ, ή το άκουγα από δίσκο που είχα φτιάξει. Όπως και να έχει αποφάσισα να κάτσω να φτιάξω και το κομμάτι και το βίντεο εκ του μηδενός, σαν ένα υπο ανάθεση πρότζεκτ.
Σας το θυμίζω για να προσέξει όποιος θέλει περισσότερο τις λεπτομέρειες. Ίσως αν βρεθω σε κατάλληλο mood να φτιάξω βίντεο που να δειχνει πως πέτυχα τα διάφορα εφέ.