dimsonic

Συμπεριλαμβάνεται κι ο μπαξ μπανυ? κοίτα να δεις προσωπικά δεν μπορώ και δεν θα πατήσω το κουμπί να ακούσω κανένα από τα 50 που είναι στη λίστα. Απλά διότι έχω να ξοδεψω το χρόνο μου σε άλλα πράγματα. Ακόμα και πράγματα που δεν γουστάρω. Πχ να ακούω 80ς. και πιστεύω ακράδαντα και τίποτα δεν μπορει να με κάνει να αλλάξω γνώμη ότι αυτοί οι τυχάρπαστοι δεν θα ήταν μπροστά μας αν δεν υπήρχαν οι πλατφόρμες, τα γιουτουμπ και τα τικ τοκ. Και ναι: δεν είναι άξιοι της επιτυχίας τους. Είναι άξιοι μόνο στο ότι εκμεταλλεύτηκαν το ανύπαρκτο μουσικό κριτήριο (μεταξύ άλλων) των μονοκύτταρων οπαδών τους για να φτάσουν να πείσουν τις εταιρείες να τους υπογράψουν.

μπορεί να μην συμφωνείς, αλλά αυτό δεν μπορεί να με κάνει να αλλάξω γνώμη. Γιά κάθε μια Taylor υπάρχουν τουλάχιστον 100 άλλοι που μου λέν περισσότερα, αξίζουν περισσότερα, προσπάθησαν περισσότερα και για μένα αξίζουν περισσότερο ώστε να αφιερώσω τα 3 μου λεπτά. Όσο επίσης για το άσμα υπάρχουν τουλάχιστον 100 άλλα που άπτονται πολύ πιό σοβαρών θεμάτων από την δεκαετία του 60 και του 70 που ακόμα δεν πρόλαβα να ακούσω. Ο γιε δεν δεν ξέρω τι είναι. Ξέρω το γιέ μου του Σταμάτη σχετικά με το ρωτα τους καλλιτέχνες, αναφέρθηκε σαν παράπλευρη απώλεια ας πούμε, υποθέτω είσαι εν γνώσει των κινητοποιήσεων μεγάλων ονομάτων κατά της πολιτική πληρωμών του spotify. Δεν τα βγάζω απο το νού μου. Το spotify δίνει λίγα στους ανεξάρτητους. Οι άλλοι (κι οι ανεξάρτητοι όταν γίνουν μυριοκλικαδόροι) τους έρχονται με τη λιμουζίνα οι δικηγόροι με τα συμβόλαια.

όχι βέβαια ΟΚ δισμύρια. Υποθέτω με πιάνεις. Μεγάλος άνθρωπος είσαι, σοβαρός...

ποιό απ τα δυο? τα μύρια ή τα 1000? https://www.albumoftheyear.org/ratings/35-rolling-stone-highest-rated/1972/1

επειδή ήμουν η αιτία που ξεκίνησε η συζήτηση μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι η σκέψη μου είναι ότι (εκτός από το θέμα της Σουηδίας) α. οι πλατφόρμες έλυσαν το θέμα της πειρατείας ως δια μαγείας και β. η δυνατότητα να μπορεί να φτάνει η σκάρτη μουσική παντού με ελάχιστο κόπο και με "ανεξέλεγκτο" σπρώξιμο είναι η αιτία που σήμερα δεν υπάρχει (=δεν κυριαρχεί στις υψηλές θέσεις πωλήσεων, όχι δεν υπάρχει) καλή μουσική. Στην πλατφόρμα κάπου υπάρχει καλή μουσική, εκεί που τα κλικ είναι 1000-5000. Εκεί που είναι μύρια είναι το σκατό. Φυσικά η σκέψη μου ήταν εξ αρχής με την πλευρά του ακροατή. Διότι πιστεύω ότι η μουσική γίνεται για τον ακροατή κυρίως. Για να επικοινωνήσει ο μουσικός με τον ακροατή, εκτός από την ανάγκη του να εκφραστεί. Όχι για τον μουσικό. Ο μουσικός είναι μια παράμετρος της εξίσωσης. Δεν εξετάζω λοιπόν το εάν (που σίγουρα) είναι καλές οι πλατφόρμες για τους μουσικούς. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν είμαστε στην ίδια πολυκατοικία. Θα μπορούσα να στα αναλύσω πολύ πιό διεξοδικά πίνοντας έναν καφέ (ή σε πηγαδάκι της ΓΣ ?) και να μην πρέπει να διαλέγω τι θα πω με 5 σειρές.

ο ρυθμός αφομοίωσης ήταν πάντα για μένα ένα από τα αρνητικά στις πλατφόρμες τύπου "παρτα όλα" Δεν ξέρω πως επιδρά σε νεους 20ρηδες. Αλλά και 20ρης να ήμουν πίσω στα 70ς νομίζω δεν θα μου έκανε καλό αυτή η υπερπροσφορά. Σήμερα τα χρησιμοποιώ ειλικρινά όταν δεν βρίσκω κάτι άμεσα στο youtube. Φαίνεται παράξενο να πληρώνεις και να βολεύεσαι σε πρώτη φάση με youtube αλλά....έτσι μου βγαίνει ακύρωσα για την ώρα την παραγγελία. Θεωρώ ότι έχω καλές εκδόσεις. Θα μου πει ο φίλος τι εκτύπωσης είναι το μονό βινύλιο του 2018 που ψώνισε με γύρω 26 ευρώ από το public (που όπως λέει είναι πολύ καλής ποιότητας) και θα αποφασίσω για την φτηνή έκδοση

Ακουσες 6 βρε θηριο?

τα είδα και γω... συμβαίνουν

https://www.amazon.de/-/en/Pink-Floyd/dp/B0B5B8JP2T/ref=sr_1_2?crid=3HKK6O91QWVGP&keywords=pink+floyd+animals+2018+remix&qid=1667161276&qu=eyJxc2MiOiIzLjA4IiwicXNhIjoiMi4xNyIsInFzcCI6IjIuMDAifQ%3D%3D&sprefix=%2Caps%2C229&sr=8-2

απο το δικό μου το γιαπωνέζικο? μάλλον θα είναι out of print https://www.discogs.com/release/656431-Pink-Floyd-Animals master του 1992, έκδοση 2001

την έχω παραγγείλει μόλις. Εχει όλα αυτά και βινύλιο Η δική μου τελικά είναι 1992 Toshiba EMI Japan

το δικό μου ριπ είναι τελικά από γιαπωνέζικο mini lp replica του 1994. Τώρα το ψάχνω για λεπτομέρειες του τράνσφερ. Στο discogs βρίσκεις τα πάντα. Οι πλατφόρμες κάνουν το "πολιτικά ορθό" που τους επιβάλλεται απο τις εταιρείες. Γενικά οι εκδόσεις όσο περισσότερο απέχουν από το αρχικό τόσο πάσχουν. Οι επανεκδόσεις είναι άλλο θέμα. Στο discogs έχει απίστευτη πληροφορία για κυνηγούς υλικού. (αν είσαι τέτοιος). Προσωπικά είμαι λάτρης του ορίτζιναλ, αλλά δεν αποφεύγω τις προσεγμένες επανεκδόσεις. Διαφωνώ όμως με την λογική να μην υπάρχουν οι αρχικές. Εφ όσον οι εταιρείες τις έχουν θεωρώ ότι πρέπει να τις δίνουν κι αυτές στις πλατφόρμες

το έγραψα πιο πάνω τα έχω και τα πληρώνω σε λογική εγκυκλοπαίδειας. Χτες έφερε η συζήτηση με φίλους στον καφέ το animals. Ο ένας απο αυτούς το αγόρασε και μου έγραψε εντυπώσεις. Το άκουσα πριν λίγο, άμεσα, χωρίς να ψάξω πουθενα με κόπο και κατέληξα ότι μάλλον θα το αγοράσω. Είμαι παλαιών αρχών και η έννοια της κτήσης και κατοχής υλικού προϊόντος είναι βαθιά χαραγμένη μέσα μου. Μου αρέσει η ευκολία του άϋλου και η αμεσότητα του, αλλά προτιμώ να αγοράζω ακόμα το παλιό μαύρο φορμα. Μέχρι εκεί για μένα εκτείνεται και τελειώνει το spotify και τα συναφή. Το έχω ζήσει μια 15ετία, αλλά εμένα δεν με έπεισε (όπως άλλους) να τα πετάξω όλα.

oxi

νεώτερη περίπτωση φρέσκια διαπίστωση δική μου και αφορά νέα σχετικά κυκλοφορία. Αφορά την επανακυκλοφορία του Animals των floyd. Ο δίσκος είχε προγραμματιστεί για το 2018, αλλά βγήκε το 2022 πριν λίγους μήνες λόγω των καυγάδων των δυό κανακάρηδων. Το spotify και το tidal έχουν μόνο δυό εκδόσεις. Μάλλον επανεκδόσεις. Αυτή του 2011 και αυτήν του 2022. Η αρχική ...απλά δεν υπάρχει. Την αναζήτησα στα δικά μου ριπ. Οι διαφορές είναι σημαντικές, αισθητές, από διαφορετικό eq και πανάρισμα και καθάρισμα εικόνας και μεταφοράς οργάνων (όχι δραματικά μην τρομάζετε). Τα δικά μου συμπεράσματα: α. οι εκδόσεις 1978 και 2022 είναι οι καλύτερες είναι διαφορετικές και προτιμώ του 2022 σε περισσότερες περιπτώσεις β. του 2011 ψιλο sucks γ. η νέες τεχνολογίες δίνουν πολλές ευκαιρίες δ. οι πλατφόρμες έχασαν την αρχική έκδοση για πάντα προφανώς. Για το δ η λογική είναι απλή. Γιατί να φορτώνουμε την πλατφόρμα με ριπ παλιότερων "χειρότερων" εκδόσεων αφού πλέον έχουμε τις καινούργιες τις "καλές"

εμένα μ αρέσει που τα κομμάτια του Σπύρου είναι γενικώς in your face, πως να το πω, λίγο "φαίνονται" χύμα, ριγμένα μέσα στην κατσαρόλα χωρίς πολλή σκέψη, ενώ στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Θα συμφωνήσω λίγο για τα πλήκτρα. Θα ήθελα ένα leslie effect με φρένο και γκάζι. Τώρα δίνει μια μονοτονία που είναι πολύ κυρίαρχη και τραβάει την προσοχή. Γενικά ως συνήθως δηλώνω ικανοποίηση το σόλο ...μακρύ δεν είναι. Όσο πρέπει είναι

ενα άλλο κακό του streaming είναι ότι άφησε κάθε τυχάρπαστο που μουρμουρίζει 5 λατινολέξεις σε 1.5 ακόρντο με υποψία μονόχορδου και πρωτόγονου μπητ να αγγίξει εκατομύρια μουσικά αγράμματων οπαδών θύρας 114 . Κάτω απο ΚΣ όλοι αυτοί οι μπαξ μπάνηδες ακόμα θα γιάλιζαν παπούτσια αμερικάνων τουριστών στο Πορτο Ρίκο... yeah

Πολωση στην πολυκατοικία

Γιαννη ευτυχως που δε μενουμε στην ιδια πολυκατοικια...

Μπαμπη αστο το ποιος φταει. Ειναι το αποτελεσμα το ιδιο? Και αντε ο γιος... Η χηρα? Η γκομενα? Η πεθερα? Το θεμα ειναι η γενικευση της αντίληψης, οκ μωρε το βαλαμε κι αυτο παμε παρακάτω. Οτι αποφασιζεται καπου εξω απο μας οτι η μουσικη ειναι αυτη μπαινει σε ενα κουτι και τελος

άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία παραχάραξης μουσικής ιστορίας... Δείτε εδώ στο 2.10 Υπάρχουν πνευστά στον αρχικό δίσκο βινυλίου. το ίδιο και στο outro εδώ σε επανέκδοση χάθηκαν Σχετικά με την επανέκδοση, (μιλάμε για έναν απο τους πιό εμπορικούς δίσκους έβερ) το κληροδότημα Jackson άλλαξε τη μίξη, συμπίεσε τα δυναμικά κλπ και έβγαλε τον QJ απο τα royalties του co producer όλων των επανεκδόσεων. Φυσικά ο QJ τους έκανε μια αγωγάρα για 18 μύρια, απο τα οποία τελικά πήρε τα μισά. Στο spotify προφανώς υπάρχουν οι επανεκδόσεις και μόνον με την σούπερ loud συμπίεση. Το ίδιο επίσης με τον δίσκο της Amy Winehouse. Στις πλατφόρμες υπάρχει μόνο η συμπιεσμένη έκδοση και όχι η αρχική...Την συμπιεσμένη μάλιστα την είχα αγοράσει σε cd δήθεν deluxe έκδοση και δεν μπορούσα να την ακούσω, ενώ αργότερα μου έκαναν δώρο μια απλή που ήταν τζάμι. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα, αν θες να ασχοληθείς και να ενοχληθείς...

έχω ένα φίλο που έχει αγοράσει μεγάλο ποσοστό δίσκων του βλέποντας το εξώφυλλο... αυτό δεν θα υπήρχε περίπτωση να το αγοράσει.... ε μα.... πως να το πω.... τρία είναι όλα κι όλα. όχι το πρώτο το δεύτερο όχι το τελευταίο το προτελευταίο είτε δεξιόστροφα είτε αριστερόστροφα

το δεύτερο από τα δεξιά ή το δεύτερο απο αριστερά?

ποιο βλέπεις το μεσαίο? θα δεις ότι έχει εμβόλιμα bonus tracks και άλλα και τα αναφέρει γενικά ως volumes, ενώ στο βινύλιο κανονικά είναι sides. Φυσικά δεν τελειώνει με το thanks for the pepperoni, αλλά έχει κι άλλο. Ηχητικά βασικά διαφέρει και εκεί είναι η ουσία. Εδω βασικά ο κόσμος δεν νοιάζεται. Παλιά αγόραζε greatest hits σπάζοντας δίσκους που υποτίθεται είχαν ένα γενικό θέμα. Το άσμα θέλει να ακούσει. Μην κοιτάς τι θέλουν μερικοί παράξενοι.

Μην επιμένεις. Tidal συνδρομή έχω επίσης. Εχει 3 εκδόσεις που είναι φύρδυν μίγδυν. Τα listings είναι διαφορετικά. Το βινύλιο έχει άλλα listings. Πιθανόν αν ψάξεις σε κανένα θολό ρώσσικο κανάλι ίσως βρεις καποιο ριπ. Εγω την δική μου την ψώνισα από το discogs. Το tidal γενικά έχει λιγότερα από το spotify. ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι η αναζήτηση της μουσικής είναι εύκολη υπόθεση