Not my cup of tea, αλλά η συναυλία τους στη Μαλακάσα πριν από λίγα χρόνια (στους φίλους μου έλεγα ότι πάω να δω τον Kαραγκι-Oζζy , διότι αν θυμάσαι ήταν η εποχή που το είχε γαμήσει το ζήτημα με το reality των Ozbournes στην αμερική), ήταν από τα καλύτερα gigs πoυ έχω δει ever.
Μουσικολογικά μιλώντας, (pardon my french) συνειδητοποίησα τι συνταρακτική ανακάλυψη ήταν το heavy metal - το 1971 ο πλανήτης που άκουγε ας πoύμε Heart και Led Zeppelin (σπουδαίοι, λατρεύω), είδε ξαφνικά μπροστά του κάτι DEATH τύπους με εκείνο το εξώφυλλο, έπαιρνες έβαζες το δίσκο και σε έζωνε η φρίκη, μαν... Ήταν κάτι ανήκουστο (με την έννοια ότι δεν είχε ξανακουστεί τέτοιο τρίο με ενορχήστρωση συμφωνικής του βερολίνου σε μπάσο -κιθάρα -τύμπανα_/ εκείνο το βράδυ στη fcukμαλακάσα, συνειδητοποίησα ακριβώς αυτό: ότι μόνο εγκεφαλικοί βρετανοί θα μπορούσαν να ενορχηστρώσουν έτσι αντιστικτικά κάτι απόλυτα καινούριο, ώστε την ώρα που σολάρει ο Iommi ας πούμε, να μην "λείπει" τίποτα ενορχηστρωτικά από το μπακράουντ. Οι άνθρωποι είναι πολύ σπουδαίοι. ΑΚόμη και ο άφωνος Ozzy, που πλέον τον βλέπω με συμπάθεια τον σκατόγερο.
https://youtu.be/_GgBx7Y0aso