LK

Ναι αυτό λέω. Το original μου βγάζει χειμωνιάτικο mood. Η δική σας προσέγγιση, άκρως καλοκαιρινή, και μια χαρά κόλλησε! By the way...φανταστικό πουκάμισο! :D

Κομματάρες και τα Δύο. Τα κομμάτια μου θύμισαν πολλά πράγματα, ωραία πράγματα , πράγματα που άκουγα και που ακούω και τώρα. Δεν ασχολούμαι με μίξη. Ξέρεις τι θέλεις και πώς να το κάνεις (αν βγήκε έτσι είναι γιατί έτσι το θέλησες). Θεωρώ ότι μουσικά είσαι τυχερός που παίζεις με μπάντα που δεν παίζει αυτό που εσύ γουστάρεις 100% , διότι αυτό θα σε Boost-άρει και θα σου ανοίξει το (ήδη ανοιγμένο) μυαλό και άλλο! Ο τραγουδιστής εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. (μου θύμησε πολύ και Simon Le Bon..και όχι μόνο) Μπράβο σας! Σωστόςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς! Πολύ Ωραία και η προσέγγιση σου Harry!!!

Τώρα το είδα! Λοιπόν Μουσικά: Δύσκολο κομμάτι, και αγαπημένο. Αγαπημένου καλλιτέχνη. Νίκος: Στο είπα και στο προηγούμενο, φωνή – attitude, 100% βελτίωση συνέχεια. Πολύ καλός. Πάρα πολύ καλός. Φάνης: Και μόνο που σηκώθηκε και εμφανίστηκε άριστα ;D. Πέραν της πλάκας, είσαι πολύ καλός κιθαρίστας, και φαίνεται και από τη δυνατότητά σου να παίζεις διάφορα είδη. ;). Ωραιο και το solo! Μίξη ήχου, πολύ καλή. Video: Νίκο, το ότι έφυγες από το σύνηθες και άρχισες να δουλεύεις και άλλα style (chroma key εδώ) επίσης ΜΠΡΑΒΟ, για να μην είναι όλα τα videos ίδια! Εμφάνιση , πάρα πολύ καλη και οι δυο. Πετύχατε αυτό που είναι και κατ’ εμέ το ζητούμενο. Το κάθε καινούριο video να είναι καλλίτερο από το προηγούμενο. Εξέλιξη. Και μια ερώτηση (άσχετη με τη κριτική του video) , απλά προς συζήτηση. Από το όλο θέμα (ρούχα , Background) είδα ότι προσεγγίσατε το κομμάτι ως summer song. Εμένα γιατί μου βγάζει το συγκεκριμένο κομμάτι, άκρως χειμωνιάτικο feeling; ;D

Ωραίο κομμάτι. Καλοκαιρινό!

Σπύρο, αν μετά από τόσα που έγραψα ΔΕΝ έγινα κατανοητός.....δεν θα τα καταφέρω καλλίτερα από εδώ και πέρα. ;D ;D ;D Δεν είναι άλλωστε κανένας αγώνας εδώ. Ο καθένας λέει απλά την άποψή του ;) Στο "The Noiz Cafe" είμαστε, συζητάμε μουσικοί μεταξύ μας (και μόνο που με δέχεστε ως μουσικό με κολακεύει), και σίγουρα δεν προκύπτουν επιστημονικά στοιχεία από αυτή τη συζήτησή μας

Θα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω και εγώ με μια ερώτηση (πρώτη φορά το κάνω). Φυσικά είναι δύσκολο να απαντηθεί διότι είναι υποθετική. Αν μπορείς. Αν στο video που είδαμε (από εκεί ξεκίνησαν όλα ;D), ήσουν εσύ ο πατέρας και το παιδί σου έκανε αυτό. Ας υποθέσουμε ότι το έχει ξανακάνει αρκετές φορές. Τι θα έκανες; Θα το πήγαινες σε παιδοψυχολόγο; Και για να μην νομίσεις ότι πάω να αποφύγω να πάρω θέση, θα σου πω και εγώ τι θα έκανα. Δεν θα του έλεγα τίποτα (και ας διαφωνούσα με τη στάση του). Θα πίστευα ότι αν τελικά βαρεθεί και θέλει να βγει βόλτα, θα το κάνει. Δεν θα το πήγαινα στον ειδικό. Ναι αυτή την περίπτωση την εντάσω στις ελαφριές/ μη προβλήματα- μπορεί και να κάνω λάθος. Αν δεχόμουν το αντίθετο όμως, θα έπρεπε πρώτα εγώ ο ίδιος να πάω στον ψυχολόγο (ως LK πλέον) , που με τόσο καλό καιρό έξω, έχω κλειστεί στο γραφείο από το μεσημέρι, και απαντάω στο παρόν thread ;D ;D ;D

Με αυτό δεν ακυρώνω τους ψυχολόγους. Λάθος κατάλαβες (μπορεί να φταίω εγώ) Ακυρώνω αυτούς που οποιοδήποτε πράγμα (ακόμα και το πιο απλό) πάνε να το ανάγουν σε πρόβλημα που χρίζει ειδικής παρακολούθησης (εν προκειμένω από ψυχολόγους) Και μόνο η χρήση του προσωπικού παραδείγματος, βοηθά για να γίνει κατανοητό ότι μιλούσα για «προβλήματα» τα οποία δεν είναι σοβαρά εν τέλει. Οι λέξεις κλειδιά / φράσεις είναι: «μονοπάτια μελαγχολίας» (όλοι we get the blues sometimes) «έρχομαι στα ίσια μου»(αν ήταν σοβαρά δεν θα ερχόμουν) και «και χαίρει άκρας οργανικής υγείας» (αν είδες δε παρακάτω ενέταξα στα θέματα της οργανικής υγείας και τα «ψυχιατρικά»)

Φυσικά και όχι. Αλλά δεν ξεκίνησε έτσι ακριβώς. Θέματα προκύπτουν καθώς η συζήτηση προχωρά. Εγώ καταρχάς δεν κατάλαβα γιατί δημιουργήθηκε η εικόνα ότι αντιμετωπίζω την ψυχολογία υποτιμητικά. Προσπάθησα να κάνω το διαχωρισμό (ο οποίος είναι γνωστός), όταν αρχικά ο Νίκος έδωσε ένα Link με μια ακραία περίπτωση που ακροβατούσε στα όρια "κλινικής" ψυχολογίας και ψυχιατρικής (ενώ ήταν σαφές- ή έτσι νόμιζα- διευκρινίσθηκε στη συνέχεια κατά την ανάπτυξη της συζήτησης- ότι εγώ μιλούσα για τις καθημερινές σχέσεις γονέα - τέκνου- (της μέσης αστικής τάξης) που φευ αν τις ανάγουμε σε αντικείμενο ψυχολογικής ή ψυχιατρικής μελέτης....π.χ. το παράδειγμα του party ή του play station) και ακόμα μια φορά, όταν μέσα στην ίδια παράγραφο αναφέρθηκαν τα «φαρμακευτική αντιμετώπιση» και «ψυχολόγος». Οι ψυχολόγοι δεν έχουν δικαίωμα συνταγογράφησης, οπότε την ξανά ανέφερα τη διάκριση , για να μην υπάρχει περίπτωση να λέμε το ίδιο, αλλά να μπερδευόμαστε με την ορολογία. Μάλιστα είπα ότι Το ξέρω. Και εγώ έτσι γράφω άλλωστε. edit: Δηλαδή για να καταλάβω , πως το τι είναι υγιές είναι κοινωνική απόφαση; Είναι κοινωνική απόφαση αν εγώ έχω π.χ. κίρρωση ήπατος; Δεν είναι κάτι που το καθορίζει η επιστήμη; Εκτός αν εννοείς ότι το δέχεται η κοινωνία σαν πάθηση π.χ. το παράδειγμα σου του αριστερόχειρα, αφού έχει αποδειχθεί επιστημονικά, ενώ πριν δεν το δεχόταν. Αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα: Το ότι κάποιος γράφει με το αριστερό χέρι, είναι θέμα εγκεφάλου. Δεν πρέπει να τον χτυπάμε για να μάθει να γράφει με το δεξί. Αυτή καθ’ αυτή η διαπίστωση (και η εν συνεχεία κοινωνική αποδοχή της) είναι προϊόν/ αποτέλεσμα της ψυχολογικής επιστήμης και έρευνας ή της ιατρικής επιστήμης (νευροφυσιολογίας? ) ; .

Ρε συ είπαμε: Ναι, ότι δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, είναι αληθές. Θα φύγουμε όμως σε άλλα μονοπάτια, αλλά δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι so called «υπερευαίσθητοι». Πολλοί χρησιμοποιούν την «υπεραυαισθησία τους» κατ' επίφαση, για να δικαιολογήσουν άλλα πράγματα. Τέλος η διάκριση ψυχολόγου – ψυχιάτρου δεν έγινε με νομικό υπόβαθρο ;D ;D. Ψυχολόγους θα συναντήσεις ενδεχόμενος στην ανακριτική και στην εγκληματολογία. Το ίδιο και ψυχίατρους. Ή στα πλαίσια του σωφρονιστικού κώδικα. Υπάρχει άλλωστε και η Δικαστική Ψυχολογία. Ανέφερα σε ποιές εκφάνσεις της δικής μου επαγγελματικής δραστηριότητας επί του πρακτέου κυρίως ήρθα σε επαφή με αυτούς τους δύο κλάδους. Είδες εξαρχής ότι απέφυγα να τους ορίσω (αν και έχω σαφή εικόνα) , όταν το ζήτησε και ο Νίκος. Φυσικά το πώς θα ερμηνεύσει ο καθένας αυτό που είπα , είναι και αυτό θέμα ψυχολογίας. :P :P ;D ;D ;D

Αυτό ακριβώς προσπαθώ να πω πολύ ώρα τώρα. Αν ο καθένας μας μπορούσε (αυτόβουλα- παραμερίζοντας τον εγωισμό του) να κάνει αυτή την αναγωγή ή την κάθε αντίστοιχή αναγωγή σε τέτοια σημεία αναφοράς, εν τέλει δεν θα τα θεωρούσε προβλήματα. Χωρίζει κάποιος με την καλή του και κλαίει! Αντί να πει, δόξα τον Θεό, είχαμε και μια σχέση (λίγο ξεκούραση και μετά πάμε για άλλα). Δηλαδή τι να πουν και οι άλλοι που έχουν να σταυρώσουν γυναίκα από το 1980! ;D ;D ;D Damn it!

Αν όμως δεν είχες atari, τι θα σου έκρυβαν; Πως θα επιβαλλόταν η τιμωρία;; :P

Μα και εγώ σιγά τα αυγά είπα ρε Νικόλα (για τέτοιου είδους θέματα χαρακτηρίζοντας τα ως "προβλήματα πολυτελείας"). Να υποθέσω ότι αυτό που σου συνέβη δεν το θεώρησες τόσο μεγάλο κακό (το να σου κλείσουν τον υπολογιστή). Φαντάζομαι τα κατάφερες τελικά.

Καμία αντίρρηση. Το αν ο πατέρας όμως δεν αφήσει την κόρη του να πάει στο party και αυτό της δημιουργήσει «τραύμα» (δεν πιστεύω ότι θα δημιουργησει γι' αυτο και τα εισαγωγικά- θα το ξεπεράσει του χρόνου που θα την αφήσει) εξακολουθώ να το θεωρώ «πρόβλημα πολυτέλειας». Ή αν θες , για να μη φύγω από το θέμα, και με αφορμή το video (δεν μιλάω για το video- δεν την ξέρουμε αρκούντως την περίπτωση), το να πει ένας γονιός το παιδί του "σταμάτα πια με το play station και διάβασε" (έστω και με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής), το πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ τους γι΄αυτό το λόγο, εξακολουθώ να το θεωρώ «πρόβλημα πολυτέλειας», που δημιούργησε η υπερ αφθονία (αντικείμενο ενδεχομένως της παιδαγωγικής- η οποία έχει μέσα της και τη διδακτική ψυχολογία- αλλά σίγουρα όχι της κλινικής ψυχολογίας) . Ναι , το ότι μπορεί να υπάρχουν και περιπτώσεις βαριάς μορφής εξαρτήσεων που αφορούν την κλινική ψυχολογία ή και την ψυχιατρική, δεν λέμε το αντίθετο. Είπα , με βάσει τις δικές μου προσλαμβάνουσες και αυτές καταθέτω όταν γράφω την άποψή μου, δεν είναι οι περιπτώσεις αυτές ο κανόνας. Τα περισσότερα παιδιά προτιμούν π.χ. το παιγνίδι από το διάβασμα διότι έτσι είναι η φύση του ανθρώπου και όχι διότι έχουν εξάρτηση χρείζουσα ψυχολογικής ή ψυχιατρικής βοήθειας. Αν ήταν έτσι, δεν θα κάναμε βήμα χωρίς να πάρουμε πριν τηλέφωνο τον ψυχολόγο ή τον ψυχιάτρό μας.

Μα είπα αν υποθέσουμε ότι το έχει κάνει, για να εξελιχθεί η κουβέντα. Προσπαθώ να γράφω προσεκτικά για να μην παρεξηγούμαι. Μάλλον δεν τα καταφέρνω. Είδαμε ένα video, φυσικά ολιγόλεπτο, και επισφαλές στο να βγάλουμε συμπεράσματα. Με αφορμή αυτό το video, κάνουμε μια κουβέντα, που μπορεί να επεκταθεί και σε γενικότερα θέματα. Ένα θέμα π.χ είναι πως συμπεριφερόμαστε σε ένα παιδί που παρουσιάζει «αντικοινωνική» συμπεριφορά. Ένα άλλο θέμα είναι κατά πόσο ένα παιδί και μέχρι ποιάς ηλικίας (δεν μιλάω νομικά) είναι άμοιρο ευθυνών. Από πότε μπορούμε να του πούμε χωρίς να το «πληγώσουμε»; : «Σταμάτα το αυτό, είσαι μεγάλος πιά» κ.ο.κ.

Μα ρε συ Bloody το παρουσίασες σαν αξίωμα. Αυτό ήθελα να σου πω. Αυτό έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσες του καθένος και αν θέλεις και με το πως βλέπει τα πράγματα εν γένει. Δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο. To "my best case scenario" μπορεί για κάποιον να είναι το "his worst". Και το αντίθετο. Επί του ουσιαστικού: Εγώ προσωπικά συμφωνώ σε όλα αυτά. Αν όμως υποθέσουμε ότι μέχρι τώρα δοκίμασε τον ήπιο τρόπο, είσαι έτοιμος να της συγχωρήσεις το ξέσπασμα; Στο παιδί αναγνωρίζεις κάποια ευθύνη; Προσωπικά εγώ τον "άγριο" τρόπο δεν τον αποκλείω, όταν τα άλλα δεν πιάνουν, αλλά πρακτικά δεν μπορώ να τον εφαρμόσω με τίποτα (τώρα μιλάω ως θείος- ναι με κάνει ό,τι θέλει ;D).

Υπάρχει επ' αυτού στατιστική μελέτη; Στην τελική με αφορμή ένα video, είπαμε κάποιες σκέψεις μας. Η δική σου άποψη για το Video ποιά είναι; Εμένα θα με ενδιέφερε να τη διαβάσω.

Εγώ αυτό είπα; Απόκλειες το ενδεχόμενο να μην υπήρχε το πρόβλημα και να το γέννησε το συγκεκριμένο περιστατικό; (δεν έχουμε πλήρη εικόνα της σχέσης- μπορεί τελικά μονό η παρατεταμένη απομόνωση του παιδιού να ενόχληση τη μάνα) Ναι, πιστεύω πως αρκετά θέματα , διαφόρων ειδικοτήτων και επαγγελμάτων (για να μην παρεξηγηθώ) , αν υπάρχει κοινός νους , μπορούμε να τα επιλύουμε μόνοι μας (ειδικά πλέον με τις γνώσεις-πληροφόρηση που έχουμε). Δεν χρειάζεται να μου πει πλέον ο καρδιολόγος π.χ. ότι το κάπνισμα κάνει κακό. Θεωρώ ότι η πλειοψηφία των προβλημάτων τέτοιου ύφους (προς Θεού όχι και όλα- υπάρχουν και σοβαρότατα-), που ανακύπτουν στη σύγχρονη μέση αστική οικογένεια , είναι "προβλήματα πολυτέλειας" (έστω και καταχρηστικά/ αδόκιμα ας ονοματιστεί έτσι), που αν η κάθε πλευρά σκεφτόταν απλά λογικά, δεν θα υφίσταντο. Υπήρξα στον χορό, ως παιδί.

Δεν είπα εφευρίσκουν. Είπα γεννώνται , από τον πολυτελή τρόπο ζωής. Δεν το είπα ως επιχείρημα, αλλά ως καταγραφή της παρελθοντικής πραγματικότητας. Θέλω να πω, αν δεν έγινα ακόμα αντιληπτός, ότι πολλά προβλήματα, τα οποία «η βόλεψη μας» ή "η εξέλιξη" , πες το όπως θες, δημιούργησε, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι δεν θα υφίσταντο ως προβλήματα, αν δεν υπήρχε αυτή η «πολυτέλεια». Στο παράδειγμα του video. Αν δεν υπήρχε η «κεφαλή», το youtube και η camera…..ίσως να μην διαπιστώναμε ποτέ το τυχόν πρόβλημα συννενόησης μητέρας – τέκνου (αν τελικά υπάρχει). Μπορεί να υπήρχε και να εκδηλωνόταν σε άλλες εκφάνσεις συνύπαρξης τους , μπορεί και όχι. Αν η μάνα σκεφτόταν, πιο απλά π.χ. : δόξα το θεό το παιδί μου είναι υγιές και έχει να φάει, και ήταν ευχαριστημένη με αυτό, ή αν το παιδί σκεφτόταν , η μάνα μου με παρέχει ασφάλεια και τροφή, ίσως να μην γινόταν τίποτα από αυτά. Αν αυτό χρειάζεται να τους το πει ψυχολόγος , με γειά τους με χαρά τους. Εγώ μπορώ να το σκεφτώ μόνος μου.

Ναι με πρόλαβες...δες το edit ανωτέρω.

Ίσως πάλι να έχουμε και εδώ, το ίδιο θέμα ορισμών «ψυχολογίας» και «ψυχιατρικής». Το ότι το ένα (το πρώτο) ενδέχεται να οδηγήσει στο άλλο (το δεύτερο) δεν αποκλείεται. Το ότι (όπως είπε και ο Νίκος), ανάγουμε πλέον οιαδήποτε συμπεριφορά ως «ψυχολογικό θέμα» , χρείζουσας υποστήριξης ειδικού (ψυχολόγου), επίσης δεν αποκλείεται. Για να πάρω σαφή θέση, η μέχρι τώρα εμπειρία μου , μου έχει δείξει ότι συνήθως συμβαίνει το δεύτερο. Επίσης αν πρόσεξες στο αρχικό μου post , έγραψα: Αυτό εννοώ ως "πολυτέλεια". Ότι αυτά τα προϋπήρχαν ακόμα και της ίδιας της επιστήμης της ψυχολογίας. Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν». Αφού εξασφάλισαν τα πρώτα , μερικοί επεκτάθηκαν και στα δεύτερα. Υπό αυτή την έννοια «πολυτέλεια», εκτός αν και εδώ τίθεται συντακτικό ή γραμματικό θέμα μη συνεννοήσεις. Θεωρώ για να σου δώσω να καταλάβεις, και το πρόβλημα που επιλύει ο ειδικός μηχανικός αυτοκινήτων, ως "πρόβλημα πολυτέλειας", χωρίς να χρειάζεται να πετάξω στον κάλαθο των αχρήστων την ειδικότητά του. edit: Θα μου πεις , μα να μην εξελιχθεί η ζωή. Ναι! Αλλά θα σου πω και το άλλο. Αν μπορούσαμε όλοι να σκεφτούμε ότι το βασικό σε αυτή τη ζωή είναι να έχουμε την υγεία μας (ψυχική και οργανική) και μετά τα βασικά για να επιβιώσουμε, ίσως πολλά από τα ονομαζόμενα ¨ψυχολογικά προβλήματα" (σχώρα με Σπύρο ;D), να ενέπιπταν στις περιπτώσεις αυτό-ίασης.

Φυσικά σου επιτρέπεται. Αν μου το εξηγήσεις και εσύ, μπορεί να συμφωνήσω και εγώ.

Αν έχεις όρεξη και θέλεις , μου το αναλύεις λίγο παραπάνω αυτό που εννοείς;

Λοιπόν θα επιμείνω λίγο ακόμα. ;D ;D ;D ;D ;D Το να πεις «καρδιολογικό πρόβλημα» δεν είναι λάθος. Συντακτικά μιλάμε για επιθετικό προσδιορισμό. Γραμματικά μιλάμε για επίθετο, παράγωγο από όνομα , με κατάληξη σε –κός, που ( από αναλογία προς άλλα παράγωγα ή με ορισμένες φθογγικές παθήσεις) παρουσιάζεται σε -ικός Καρδιολόγος, - καρδιολογικός (επίσης παρουσιάζονται (άλλα παράγωγα από ονόματα επίθετα) και σαν ,–ακός, -ικός , -υκός, -εικός) ;D ;D ;D ;D

Ανοίγεις μεγάλη και ενδιαφέρουσα "γραμματική" συζήτηση ;D ;D ;D ;D

Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα σε ένα τέτοιο λυπηρό ζήτημα και μάλιστα φίλου σου. Τότε γιατί μου κάνεις τη ζωή δύσκολη και με βάζεις να γράφω; ;D ;D