LK

Για να μην το έπιασαν, ίσως δεν ήσασταν σαφής. @Dreamdancer Μάλλον δεν κατάλαβες το point μου σε εκείνο το thread και τι ήθελα να πω. Ίσως δεν ήμουν σαφής.

Και τώρα την έχω ακόμα, μέχρι να μου αποδείξετε το αντίθετο. Δεν άλλαξα καμία άποψη λοιπόν. Αν εννοείται ότι σας μιλάω στον πλυθηντικό, το έκανα γιατί εσείς το ξεκινήσατε και δεν έχω αντίρρηση επ' αυτού. Δεν καταλαβαίνω τίποτα, όσες φορές και να διαβάσω. Θέλετε να μου πείτε αν είστε επαγγελματίας μουσικός με θαυμαστές και αν ναι ποιός είστε; Κατά τα άλλα, αυτό το μεταξύ μας chat, έχω την πεποίθηση ότι κουράζει τα άλλα μέλη.

@ Insectius Αν το Video που post-άρατε είναι δουλειά σας , είχα δίκιο. Δεν είχα την ευκαιρία να το ακούσω, τώρα το άκουσα για πρώτη φορά. Αν κατάλαβα καλά, μας λέτε ότι είστε κάποιο από τα μέλη του μουσικού συγκροτήματος «Τρύπες» , σωστά; Θέλετε να γίνεται πιο συγκεκριμένος; Μόνο έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας (τη μεταξύ μας εννοώ) .

Όχι δεν άλλαξα άποψη για εσάς, γιατί απλά δεν είχα άποψη. Τη μουσική σας δεν είχα την ευκαιρία να την ακούσω ακόμα. Εις αναμονή της αποκάλυψής σας λοιπόν.

Θα θέλατε να μας πείτε μήπως;

Χομπίστας είσαι , ό,τι θες μπορείς να κάνεις. ;) (δεν το λέω ειρωνικά) Θαυμαστές δεν έχεις. (επίσης δεν το λέω ειρωνικά) Δες και αυτό το video (sorry Σωτηρούμπα ;D).....και πρόσεξε και τι φοράνε ;)

;D ;D ;D ;D ;D ;D

Διαλέξες βλέπω και "τυχαία" videos. :P Το "cream" το σκηνοθέτησε η Rebecca Blake (μια από τις πιο γνωστές fashion photographers-είχε συνεργαστεί και με τον Newton στην ταινία "Eyes of Laura Mars") To "Fly Away", είναι σε σκηνοθεσία του Paul Hunter (τίποτα το ιδιαίτερο, απλά έκανε τα Videos των .... Snoop Dogg, Aaliyah, Jennifer Lopez, Lenny Kravitz, Christina Aguilera, Eminem, Ashanti, Marilyn Manson, Mariah Carey, Will Smith, TLC, Nicole Scherzinger, Britney Spears, Michael Jackson και Janet Jackson.) :P Φαντάζομαι τις σκηνοθετικές οδηγίες των. "Βάλτε ό,τι γουστάρετε. Η μουσική μετράει μόνον." :P ;D ;D

“It is only shallow people who do not judge by appearances. The true mystery of the world is the visible, not the invisible....” ― Oscar Wilde, The Picture of Dorian Gray ΥΓ. Η επίκληση στην αυθεντεία είναι λογική πλάνη. Και δεν το λέω εγώ. Ο Arthur Schopenhauer το λέει. :P ;D ;D

Αϊ θα πώ και κάτι ακόμα και θα πάω να κοιμηθώ. :P Ας φανταστούμε ότι πάμε να ακούσουμε το caprice 24 του Paganini. Επειδή ΔΕΝ αφήνει ο Σωτηρούμπας φώτος, θα το περιγράψω. ;D Σενάριο 1ο: Βγαίνει ο βιολιτζής στη σκηνή (σε ημίφως) , είναι ψηλόλιγνος και φοράει total black. Σενάριο 2ο: Βγαίνει ο βιολιτζής στη σκηνή (με φώτα fast food), είναι κοντόχοντρος και ντυμένος σαν τον Bob τον μάστορα. (έχει και μουστάκι). Όποιο περιτύλιγμα θέτε , διαλλέχτε. ;D ;D Υ.Γ. Για την ιστορία, καλά το παίζουν και οι δύο. ;D ;D

Δεν ήταν προσωπικό ;D.

ΠΟΤΕ η μουσική ως τέχνη δεν παρουσιάστηκε χωρίς τη συνδορμή άλλων τεχνών. Σε επίπεδο ζωντανής παρουσίασης, συνδυαζόταν με τη σκηνογραφία , την ενδυματολογία, τον χορό αλλά και την οργανοποιία, μεταγενέστερα δε και με visual arts. Σε επίπεδο αναπαραγωγής της με μηχανικό μέσο συνδυαζόταν με την φωτογραφία, τη ζωγραφική, τις γραφιστικές τέχνες ή τη σκηνοθεσία (π.χ. εξώφυλλα ή εσώφυλλα δίσκων/ video clips κ.λ.π) . Το να προτιμά κάποιος μόνο το μουσικό μέρος, και όλα τα άλλα να τα θεωρεί "περιτύλιγμα" δικαίωμά του είναι, αλλά αυτό δεν τον καθιστά ούτε πιο ρομαντικό ούτε πιο πιουρίστα. Πιο μονοδιάστατο τον καθιστά.

Νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκε ως έννοια "απαξιωτικά" (συνηγορεί σε αυτή την ερμηνεία η προηγούμενη λέξη "δεκανίκι") . Εγώ ποτέ δεν τη χρησιμοποιώ. Είναι σύνηθες όταν αναφερόμαστε στην ένδυση, να το θεωρούμε δευτερεύον,περιττό και "περιτύλιγμα", κάτι εντελώς άχρηστο, σε αντίθεση με τη μουσική που είναι υπέρτερη. Nonsense, είναι και τα δύο τέχνες, υπάρχουν και καλές και κακές εκφράσεις τους. Δεν μπορούν να συγκριθούν για το ποιά είναι ανώτερη, και κάλλιστα συνυπάρχουν εδώ και αιώνες (βλ. παράδειγμα Μότσαρτ).

Όλα τα είδη τέχνηs έχουν τον ίδιο στόχο. Να ερεθίσουν τον εγκέφαλο. Αν η δίοδοs για το ερέθισμα είναι το αυτί ή το μάτι είναι δευτερεύον. Αν θεωρείs τη ραπτική life style, με την απαξιωτική έννοια,αυτό μπορεί κάλλιστα να βρει εφαρμoγή και στη μουσική. Φυσικά εγώ δέν θεωρώ την έννοια λάιφ στάυλ κάτι κακό.Τουναντίον.

Και η μουσική lifestyle και πουλ μουρ είναι. Γιατί τη θεωρείς ανώτερη από τη ραπτική δεν κατάλαβα. Άλλο ότι την προτιμάς ως τέχνη, εσύ προσωπικά.

Πρόσφατα στο Μέγαρο Μουσικής έγινε και μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Την οργάνωσε το Marie Claire, για τα 25 χρόνια του (Ελληνική έκδοση). «La Passione» λεγόταν, με υπότιτλο «Μόδα και όπερα». http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231275049 Το όλο σκεπτικό (concept )στηρίχθηκε στο ότι παραδοσιακά οι πριμαντόνες ενδιαφερόταν τα μάλα για το ντύσιμό τους. Φαντάσου να σκάγανε μύτη στη Σκάλα του Μιλάνου με τα μπικουτί, εκτός αν το art direction το είχε ο Karl Lagerfeld, οπότε τότε μιλάμε για τέχνη .&- ;D ;D ;D

Μα αυτό το ξεκαθαρίσαμε ήδη. Όταν ακούς μόνο (δεν μπορείς να ξέρεις τι φορούσε όταν το έγραφε). Όταν ακούς και βλέπεις τον μουσικό, και τα δύο έχουν σημασία. Το ίδιο ισχύει και με την αρχιτεκτονική. Όταν είσαι μέσα στο σπίτι, με κλειστά τα φώτα και κοιμάσαι, τι σε νοιάζει πως είναι το κτίριο απέξω. Τέλος όλοι οι κλασσικοί συνθέτες, αναγκαστικά περφόμαραν λάιβ, διότι στην εποχή τους δεν υπήρχαν μηχανήματα αναπαραγωγής ηχου, άρα είχαμε και ήχο και εικόνα.

Σχετικά και με το παράδειγμα του Mozart. Όλοι θυμόμαστε πως τον παρουσίαζε στο Amadeus, ο Milos Forman (αναιδή, μέσα στα γούστα , στη σπατάλη για ρούχα και αλκοόλ). Αλλά και εδώ. http://sfrang.com/selides/Mozart/Moz_portraito.htm (παραθέτω απόσπασμα) Διαφωνώ κάθετα ότι το ντύσιμο ΔΕΝ είναι ουσία αλλά «περιτύλιγμα» (αν χρειαστεί θα επεκταθώ). Όπως ακριβώς και η μουσική είναι μέσο έκφρασης και τέχνης, το αυτό ισχύει και για το ντύσιμο. Αν είναι έτσι, και την αρχιτεκτονική, περιττή ως επιστήμη θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσουμε , διότι εφόσον έχουν λυθεί τα ζητήματα θέρμανσης και ψύξης ενός χώρου, όλα τα άλλα είναι «περιτύλιγμα». Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα…..ευτυχώς.

Και έτσι να ναι όπωs το λεs,το παράδειγμα του 50άρη συναδέλφου εξ Αθηνών,δέν κάνει τον κανόνα. Επίσηs δέν είπαμε μόνο ντύσιμο και όλα τα άλλα τίποτα. Συνδυασμόs. Άσε που τα αστικά Δικαστήρια...γραφοδουλειά είναι κυρίωs. Στα ποινικά είναι το show! :P

Και για να κλείσω το με παράδειγμα του Δικηγόρου. Και ο πελάτης να μην έχει θέμα, και να με διαλέξει ακόμα και αν ντύνομαι με σκισμένα τζίν και με μπλούζες με ανοιχτό “V” neck :P ….θα έχει θέμα ο Δικαστής (και αυτόματα θα γίνει θέμα και του πελάτη.) ;D ;D ;D Now I rest my case. ;D ;D ;D

Και μιας και αναφέρθηκε το παράδειγμα του Δικηγόρου. Δεν υπάρχει δικηγόρος , ειδικά «πετυχημένος» , που να μην ντύνεται…..σαν Δικηγόρος. Μπορώ να πιστοποιήσω δε , ότι είμαι πολύ καλλίτερος Δικηγόρος μέσα σε ένα κοστούμι, παρά με ένα τζίν και ένα t-shirt . Και για να μην το γυρίσω στο μεταφυσικό (ότι δηλαδή συμβαίνει αυτό επειδή ΕΓΩ αισθάνομαι καλλίτερα μέσα σε αυτό το ρούχο- που φυσικά ισχύει όταν ΘΕΛΩ να είμαι Δικηγόρος), θα πω το απλό. Ένα τέτοιο ντύσιμο «ψαρώνει», πολύ πιο πολύ, αυτόν που θέλεις να ψαρώσει. Είτε είναι πελάτης, είτε είναι αντίδικος, είτε οτιδήποτε. Και σε σχεδόν όλες τις «δουλειές» το ψυχολογικό μέρος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Τέλος , υπάρχουν και εργασίες , που αναγκαστικά απαιτούν ένα συγκεκριμένο ντύσιμο π.χ. working boots για να αποφευχθούν ατυχήματα κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση , η δουλειά και το κατάλληλο ντύσιμο, πάνε χέρι - χέρι.

Πολύ χρήσιμο και κλασσικό πλέον βιβλίο. Για εισαγωγή στο θέμα ίσως ένα από τα καλλίτερα. Καλή ιστορική αναφορά αλλά και αναφορά χρηστικότητας στο σύνολο σχεδόν του "σύγχρονου" αντρικού ντυσίματος. http://www.amazon.com/Icons-Mens-Style-Josh-Sims/dp/1856697223 ΥΓ. Δεν απαντάω στην ερώτηση, διότι τη θεωρώ ρητορική . ;D

Αμέ.

Ε, πάω και επί τόπου αν είναι. :D Αλλά το θέλω signed. ;D

Με αντικαταβολή στέλνετε;