Για να προσπαθήσω να επαναφέρω το θέμα, εκεί που ευτυχώς το ξαναέφερε ο Νικόλας.
Η σύγκριση καρέκλας – μουσικής δεν ήταν τυχαία.
O όρος furniture music είναι δόκιμος, πρόχειρα μου έρχεται ο Erik Satie ως εκφραστής – συνθέτης του χώρου, τον οποίο απολαυβάνω.
Όρος, που αντιμετωπίζει τη μουσική σαν έπιπλο ή αρχιτεκτονικό όγκο καλλίτερα σε έναν χώρο (και κατά κύριο λόγο εκτελείτο ζωντανά- γι΄αυτό και η σύγκριση).
Ενδιαφέρουσες παραπομπές για το θέμα βρίσκουμε και στο βιβλίο του Georges Perec, 'Xορείες χώρων' (1974).
Να πώ και + 100 στον Trolley, που μου θύμισε τον Γιαννουλόπουλο.