Έχει ανέβει τόσο το κατασκευαστικό επίπεδο των φτηνών (ουσιαστικά έχουν ανέβει αρκετά τα στάνταρ των squier και epiphone τα τελευταία χρόνια ) που έχουμε χάσει τη μπάλα...
Παλιότερα έβλεπες κάτι άθλια όργανα στα φτηνά και έλεγες μακριά ενώ τώρα λες: κι η squier είναι κι αυτή ''fender'' άρα καλύτερα να πάρουμε αυτή κι όχι την άλλη κόπια.
Το ξύλο είναι κι αυτό ένας λογικότατος παράγοντας διαφοροποίησης της τιμής όμως. Ο κυριότερος θυμίζω είναι τα μεροκάματα. Μπορεί με το κιλό εσύ να βρίσκεις το τάδε ξύλο φτηνά. Αυτό δεν σημαίνει ότι όταν ο άλλος το εντάξει στην παραγωγή του δεν θα σου βάλει ένα καπέλο επιπλέον.
Δηλαδή, παίρνεις ένα κόσμημα faux bijoux φερ'ειπείν από κάποιον και πληρώνεις το ντιζάιν. Αν το πάρεις ασημένιο δεν θα πληρώσεις το ντιζάιν επί το ασήμι άρα πολλές φορές πάνω η τιμή;
Απο κει και πέρα οι διαφορές δεν είναι τοσο μακριά μεταξύ τους όταν έχεις ένα καλοφτιαγμένο φτηνό όργανο και αυτές αφορούν κυριώς την άνεση που σου παρέχει η κιθάρα που αγοράζεις.
Αλλά δεν μπορείς να μειώσεις τον έστω και οπτικό παράγοντα των νερών του ξύλου που ο άλλος πληρώνει.
Αυτό είναι μια παράδοση που έχει μεταφερθεί από τις ακουστικές και κλασικές κιθάρες όπου τα ξύλα και τα νερά τους είναι σημαντικότατα για τον ήχο. Κι ένα ακριβό ηλεκτρικό όργανο είναι λογικό να μεταφέρει αυτήν την πολυτέλεια στον πελάτη που πρόκειται να το αγοράσει.
Συνήθως, τα καπάκια στα ηλεκτρικά είναι πιο ταπεινά ξύλα απο ότι στα ακουστικά (κέδρος, έλατο). Απο κει και πέρα πάνε σε custom και φιγούρες (τα ηλεκτρικά).
Ή τέλος, σε μια κλασική κιθάρα η ταστιέρα rosewood θεωρείται φτηνή λύση και στάνταρ θεωρείται η εβένινη.
Οπότε μην τα ισοπεδώνουμε όλα θεωρώντας ότι μας κοροϊδεύουν με τα πανάκριβα κσυλα τους και δεν ξέρω γω τί αλλο. Μερικά πράγματα είναι λογικό να τα πληρώνουμε σε μια τιμή άλφα (βρε αδερφέ ;D), δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου.