Με το playability τί εννοούμε; Εγώ κάτω από αυτό τον όρο θα έβαζα όλα τα θέματα που δεν έχουν να κάνουν με αυτιά αλλά με χέρια.
Με δεδομένο ένα σωστό setup (αλλιώς γιατί κάνουμε τη συζήτηση?) ένα μπράτσο από Squier Affinity θα θέλει σίγουρα ένα κατοσταρικάκι για να γίνει "ίδιο" με ένα μπράτσο της Warmoth π.χ.
Γιατί θα θέλει nut και εκτενέστατη ταστοδουλειά (μάλλον όχι refret, αλλά πολλή δουλειά) πριν μπορέσουμε να κάνουμε ένα σοβαρό blind test. Κι ας θεωρήσω ότι έχουμε τα ίδια κλειδιά και στις δύο περιπτώσεις γιατί θα μπλέξουμε.
Θα "κερδίσει" η Warmoth; Μπορεί και όχι.
Θα μας κοντεύουν τα δύο μπράτσα να πατσίσουν από πλευράς κόστους με την ελπίδα ότι θα πατσίσουν και παιχτικά; Άνετα.
Θα κερδίσει ποτέ ένα stock entry-level μπράτσο ένα αντίστοιχο Warmoth; Ποτέ.
Συνεπώς, μη τρελαθούμε. Είμαι γνωστός εραστής της Άπω Ανατολής και πρύτανης του aftermarket, αλλά το playability δεν είναι μύθος. Απλά, άλλοι το αγοράζουν απ' την ώρα του "add to cart", άλλοι το αγοράζουν στον luthier της επιλογής τους (και άλλοι το χέζουν. Αυτοί είναι οι ευτυχισμένοι ;D)
Εννοείται ότι αν "παίζεις" όλα αυτά είναι δευτερεύοντα, αλλά αν σχήμα/βάρος, scale, hardware, τάστα και η εφαρμογή αυτών δεν έπαιζαν ρόλο θα ζούσαμε σε έναν κόσμο γεμάτο από κιθάρες ενός τύπου με διαφορετικούς μαγνήτες.