Earendil

http://store.guitarfetish.com/xvflmahocato.html :idea: και από επαγγελματισμό' date=' δεν έχω δει κανένα παράπονο στο φόρουμ για το guitarfetish[/quote'] Μωρέ αν δεν είχανε και αυτό το ακαλαίσθητο headstock θα ήταν must-have! Τα χρώματα που προσφέρει είναι απίστευτα, άσε που έχει και thinline κομμάτια με βάρος 7 lbs... 3 κιλά και κάτι για LP type κιθάρα; Για άντε πες το στο Custom Shop της Gibson... :D

¶κουσα τα clips, σκέφτηκα αρκετά, αποφάσισα: Αν δεν είναι...ταυροειδές, δεν μπορώ να φανταστώ τί είναι. Πολύ καλά τα clips, εγώ θα χαμήλωνα λίγο τον bridge μαγνήτη γιατί μου φαίνεται ότι "βγαίνει" πολύ μπροστά. Είπες "ελαφριά" στο 1ο post, οπότε μην μας πεις ότι είναι Les Paul σε παρακαλώ :lol: Ο ήχος "ταυρίζει" αρκετά. Αν δεν είναι ταυρί θα διακινδυνεύσω άλλη μια πρόταση και θα πω PRS SE-αν και δεν τις έχω ακούσει ποτέ, απλά μαντεύω...κι ό,τι γίνει... :P

Μόλις εγκατέστησα στην SG τη γέφυρα που είχα πάρει http://store.guitarfetish.com/vistabbrwisc.html και φόρεσα και τις χορδές του Jay http://store.guitarfetish.com/xa0niwostset.html και μπορώ να πω ότι όλα φαίνονται απολύτως εντάξει. Οι δε χορδές του με εξέπληξαν ευχάριστα, αφού δίνουν μια αίσθηση σχεδόν flat -είναι πολύ "ρηχές" οι...τυλιξιές τους. Μου φαίνονται και κατά τι μαλακότερες από τις Pyramid. Όταν ξεμείνω από χορδές-που θα αργήσω- με βλέπω να παραγγέλνω από τον Jay με το...καντάρι... :wink:

Για μένα ο μπασίστας πρέπει να είναι το...Audi της μπάντας :lol: !! Δηλαδή, δεν χρειάζεται ούτε...εκκινήσεις, ούτε...τελικές... Χρειάζεται όμως καλή παθητική ασφάλεια, πολλά...αστέρια από crash test, και ακλόνητα κρατήματα... :wink:

Υποθέτωντας ότι δεν έχεις υπερβεί την ημερομηνία λήξης της :lol: , δεν έχω ιδέα...

Μου έχει τύχει, αλλά λόγω έλλειψης επαρκούς ποσού για την αγορά... Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο... :? Μίλησες με την τράπεζα blue;

Χωρίς να είμαι ειδικός, θα σου έλεγα να χτυπήσεις ό,τι σηκώνει η τσέπη σου με το μεγαλύτερο δυνατό ηχείο. Δηλαδή κοίτα ποιές επιλογές επιλογές έχεις με 15'' ηχεία καταρχήν, αλλιώς κοίτα και τί κινείται με 12'' ηχείο. Κρίμα να είναι φιμωμένο το μπασάκι... Από μια σύντομη ματιά στον Θωμά εγώ ξεχώρισα αυτόν: http://www.thomann.de/thoiw7_ashdown_five_15_prodinfo.html και με κίνδυνο να θεωρηθώ...εγκάθετος, δες κι αυτόν: http://www.thomann.de/thoiw7_artikel-169856.html Για πιό έγκυρες απαντήσεις, ας περιμένουμε τον fleamail...

Καλά σου λέει ρε παληκάρι...πολύ στην απέξω μας έχεις, κάργα φωτό κι από ήχο τίποτα... Μήπως...φοβάσαι; :mrgreen:

http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=4755&postdays=0&postorder=asc&start=0 Θα βρεις εδώ ένα...ιδιαίτερο μάθημα από τον Freedom με αρκετές πληροφορίες... Σαν σκέψη, μου φαίνεται εξαιρετική... :wink:

:D Same here... Εγώ έχω την εξής ανωμαλία: Σε ο,ποιαδήποτε δραστηριότητα, όχι μόνο κιθάρα, παλάμες, μασχάλες, πόδια δεν ιδρώνουν ΠΟΤΕ! Αλλά όλος ο υπόλοιπος είμαι σαν να με περιλούσανε με πυροσβεστήρα... :lol:

Σιγά μην έκανα εγώ κάτι τόσο χοντροκομμένο...αφού θα ήμουν ο Νο1 ύποπτος!!! :lol: :lol: :lol:

Καταγγέλω ότι κάποιος τρίτος έχει κάνει login με τον λογαριασμό του Superfunk!! :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Προτείνει SG με HUMBUCKERS!!!! Συναγερμός, we are hacked!!!! :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Με το συμπάθειο κιόλας, αλλά ρε κουμπάρε πως είναι έτσι αυτό το πράμα; Θα αυτοτραυματιστείς... Γιατί δεν ξεκινάς μια πιό...ήπια προσαρμογή στον κιθαρόκοσμο; :D

12plus, βάλε και το δικό μου +1 στα λόγια σου. :wink:

OK, I'm misunderstood, επαναδιατυπώνω: Η αναφορά στις συμμετοχές στους δίσκους του Sherinian (και όχι του Rudess), έγινε με διάθεση να καταδείξω την "πανηγυριώτικη" λογική που -καλώς κατ'εμέ- (πρέπει να) έχει ένας δίσκος συμμετοχών και όχι αυστηρά...βιοπορισμού. Με την εξαίρεση του DiMeola, το μόνο κοινό των υπολοίπων κυρίων είναι ότι, θένε δε θένε, εξέλιξαν αυτό που ξεκίνησαν οι "guitar heroes" των 70s :Coryell, MacLaughlin, DiMeola. Η παρουσία του DiMeola στον δίσκο Black Utopia ενώνει αν θες δύο γενιές. Και θυμίζει, σε όσους θέλουν να το δουν, πόσο χάθηκε η μπάλα στη στείρα αναζήτηση της ταχύτητας/τεχνικής. Tρανό παράδειγμα το The Sons Of Anu από τον εν λόγω δίσκο, ένα κομμάτι αποτελούμενο από τρία -ευδιάκριτα- μέρη, όπου στα δύο πρώτα ο Malmsteen έχει βάλει φωτιά στην ταστιέρα του, και στο τρίτο έρχεται ο DiMeola με ένα εξωπραγματικό solo σε κλασσική και ένα πλακωμένο πλην ουσιώδες lead στη συνέχεια να δείξει ποιός έχει το real thing... :wink: Δεν θέλω να κρυφτώ, ποτέ δεν συμπάθησα την σύγχρονη σχολή των fretboard warriors, τους βαριέμαι θανάσιμα. Κρίνω όμως πως έχει ενδιαφέρον να τους ακούς όλους μαζί -πολλώ δε μάλλον παρουσία και ενός θρύλου του χώρου-, τουλάχιστον εγώ στους δίσκους του Sherinian μπορώ (more or less) να τους ακούσω. Στις προσωπικές τους δουλειές...δεν θα πάρω ούτε τώρα. Στο σχόλιο περί αμετροέπειας συμφωνώ εξ'ολοκλήρου όπως θα κατάλαβες, τόσο για Rudess & Sherinian όσο και για τους λοιπούς... :P

We're never alone, dude... :lol: