Earendil

Μπόμπα. Είναι ο μεγάλος μου έρωτας αυτό το θηρίο. Δεν ξέρω σε ηλ/ακουστική τί θα λέει, αλλά ο unplugged ήχος της είναι ο παράδεισος μου. Υπόψιν ότι είμαι εξαρτημένος από τον ήχο των jumbo σωμάτων. Και βέβαια δεν κάνει για όλες τις δουλειές ένα τέτοιο σώμα, ένα τέτοιο σύνολο. Είναι πιό πολύ μες στα νερά της σε ένα αργό, έντονο σόλο παρά σε strumming τύπου Γαρδέλης on tha beach :D . ¶σε που πρέπει να έχεις αγκαλιά μιας κάποιας αξιοπρόσεχτης χωρητικότητας για να μην αισθάνεσαι ότι "σκαρφαλώνεις" για να την φέρεις βόλτα. Btw, η Tokai κυκλοφορεί (κυκλοφορούσε; ) μιά κόπια που φαίνεται μούρλια. U 200 ή κάπως έτσι. Την έχω δει ΜΟΝΟ στο ebay (να πάρει η ευχή) και εξαφανίστηκε ταχέως. Αν παίζει τουλάχιστον όπως η Epi, είναι η μόνη ακουστική που θέλω σ'αυτόν τον ψεύτη ντουνιά-μιας και η...αυθεντική, η Gibson SJ-200 είναι απλά, απλησίαστη... :wink:

Burstbuckers, ε; Εναντίον σου: Υψηλό κόστος για ένα set με ιδιαίτερο χαρακτήρα, χωρίς αξιοσημείωτη ευελιξία... Υπέρ σου: Τα καθαρά αυτού του set είναι μελωμένο παντεσπάνι (για τα δεδομένα μιας SG πάντα, ε; ), οπότε δεν ξέρω...Ίσως, αν μιλάμε για ΒΒ #2 & #3 να έχεις βελτωμένα attack και output. Το δικό μου ζευγάρι είναι ο #1 & ο #2 και είναι λίγο "ψόφιο". Το έφερα στα μέτρα μου με τον καιρό, αλλά τα μεσαία μου (η αδυναμία μου, όπως εξελίσσεται) παραμένουν λιγότερο "ατίθασα" απ'ότι θα ήθελα. Νομίζω... Εναντίον σου επίσης, είναι το ότι υπάρχουν πρακτικά αμέτρητοι συνδυασμοί σε πιό συμφέρουσες τιμές. Χρειάζεσαι ώρες για ψάξιμο, και τύχη... :wink:

ΟΚ, δεν μπορούμε να αφήσουμε απ'έξω την ψυχολογία, αλλά ας μην το πάμε τόσο νωρίς προς τα εκεί. Ας το δούμε σαν επιλογή "εργαλείου", πώς το χρησιμοποιεί ο καθένας και τί σόϊ δουλειά προσπαθεί να κάνει; (Ο στρατός πάει...σαν στρατός! Γκασμαδολαγνεία στο maximum... :wink: )

Καλησπέρα σας! Έντονος ο υπαρξιακός προβληματισμός τελευταία...Βλέπετε, η μίξη του demo προχωρά και μου είναι αδύνατον να σταματήσω τις σκέψεις πάνω στην αντιμετώπιση μου προς την κιθάρα: Την τεχνική μου :lol: , το ρόλο της κιθάρας μες στο κομμάτι, και τον ήχο: Προτογενώς αρχικά, σε ότι αφορά δηλαδή την αλυσίδα "χέρια Earendil-> εφέ-> ενισχυτής->κονσόλα", και δευτερογενώς στο ρετουσάρισμα της μίξης...Είναι μπροστά; Είναι θαμμένη; Μπορώ άραγε να πειράξω αυτό το solo εκ των υστέρων; Μήπως θέλουν ψαλίδισμα οι ψιλές; Μήπως έχω πυρετό;... ...και πάει λέγοντας... Το μεγάλο κεφάλαιο της ηχοληψίας δεν έχω ούτε την πρόθεση ούτε -πολύ περισσότερο-το γνωστικό υπόβαθρο για να το βάλω στην κουβέντα. Σκέφτομαι όμως τελευταία ενώ ακούω μουσική ότι ποτέ δεν είχα βάλει στη...ζυγαριά τον ήχο των κιθαριστών που γουστάρω. Ωφελιμιστικά το εννοώ: "Ρε συ, ένα distortion σαν του Χ θα μου έκανε για το τάδε κομμάτι;". "Αυτό το flanger είναι απίστευτο! Να το δοκιμάσω στο δείνα solo;" Έχετε καταλάβει τί θέλω να πω; Εγώ πάντως όχι! Αλήθεια! Το σίγουρο είναι πάντως πως την παραπάνω διαδικασία την έκανα νοητά, ακούγωντας ένα ευρύ φάσμα κιθαριστών. Είπαμε, δεν είπαμε; Τους άκουσα με τη λογική "έλα εδώ ρε poostie, αυτό το ovedrive θα το "κλέψω" και θα το βάλω καρμπόν στο Χ,Ψ κομμάτι μου". Δεν μου άρεσε κανένας για να τον "κλέψω"! :cry: :cry: :lol: :lol: :lol: (Παραληρώ ο άνθρωπος!) Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον τρόπο που επιλέγουμε τους ήχους μας. Ποιά διαδικασία ακολουθούμε; Έχουμε σκεφτεί τί μας επηρεάζει; Έχουμε ποτέ, ακόμα κι αν παίζουμε για πολύ καιρό ένα κομμάτι, παραδεχτεί κάποια στιγμή ότι ο ήχος μας είναι φόλα; Τί κάναμε για αυτό; Αν υπάρχουν κι άλλοι τόσο χάλια όσο εγώ, περιμένω απαντήσεις (και καμιά συνταγή γιατρού ρε σεις)... :lol: :wink:

Αχ...those were the days...Οι λεπτοί μου τρόποι ήταν πάντα το κρυφό χαρτί μου... :lol: :lol: (Αφού δεν είχα δει ότι έκλαιγες βρε μλκ...εγώ έκανα απλώς τις συνήθεις μου ηλιθιότητες επί σκηνής :oops: :oops: :oops: )

284+σήμερα. :cry: :cry: Και όχι τίποτα άλλο, έχω και τον γ^%$#&*@&*% τον μάγειρα στο διπλανό PC να με ρωτάει αν οι 101 είναι πολλές... :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:

:lol: :lol: :lol: :lol: Ναι, ναι, ήθελα πολύ να σας ξεμπροστιάσω και να σας πω ότι ΖΗΛΕΥΩ που τζαμάρατε προχτές και εγώ έλιωνα στο σκοπέτο! :evil: :evil: :evil: Λοιπόν, περιμένω να κράξετε ο ένας τον άλλο και όχι να...αλληλολιβανιστήτε! Ακούμε το report σας...Παστελάκο, με ποιό καδρόνι ήρθε o monsieur Abraxas να παίξει αλήθεια; :lol: :lol: Βασίλη, μην κάνεις πολλή παρέα με του λοιπούς Low Budget...Δεν θέλει και πολύ να καταλάβουν ότι μπορούν να έχουν καλύτερο κιθαρίστα... :| :| :| :mrgreen:

And so it begins... :P

Παρόλο που είναι γνωστό πως την Ibanez δεν θα τη χωνέψω ποτέ, των ποτών, οφείλω να αναφέρω πως έπαιξα πρόσφατα με αυτή http://www.thomann.de/gr/ibanez_ag86trd.htm και εξεπλάγην ευχάριστα, αφενός από την προσεγμένη κατασκευή και την πολύ θετική παρουσία οπτικά και ηχητικά, αφετέρου από τις fair and square τιμές του Τρίμη...Αφού σε φώτισε ο Θεός και σε βάζει σιγά-σιγά στο σωστό μονοπάτι, πάρ'τη τη ρημάδα κι ας γράφει και Ibanez, τί να γίνει, μια χαρά είναι. Α. Πας απευθείας για 11άρες flat με το που θα την παραλάβεις. Θα με θυμηθείς... :wink:

Ο στρατός είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου εγκεφαλική υπόθεση. Σημασία έχει πως θα σταθείς ΕΣΥ απέναντι σε ό,σα πρόκειται να δεις. Πολλά θα δεις, καλά και κακά. Κράτα μια στοιχειωδώς καλή ψυχολογία και κάνε αυτό που σου λένε, όπως κι αν στο λένε (η λογική μας τελείωσε, ξέρεις). ¶λλο "μυστικό" εγώ δεν ξέρω. Αν έχεις υψηλές προσβάσεις, μην έρθεις Μυτιλήνη εκτός κι αν είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος ότι ξέρεις τι κάνεις... :wink:

Γεγονός. Και εγώ όταν πρωτοείδα rolled edges νόμιζα ότι κάτι δεν πάει (καθόλου) καλά... Σημασία έχει ότι βρήκες ως φαίνεται αυτό το little extra something που λένε και στο χωριό μου...Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα... :wink:

Ο ΥΠΝΟΣ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗ ΘΗΤΕΙΑ Αλλά πού να τον βρεις...

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: (Ναι, ναι, αρχίζουμε ήδη να γελάμε παιδιά!) Οι ώρες του ύπνου είναι (άνωθεν...) προκαθορισμένες. 22:30-06:30 Κατά κανόνα είναι αρκετά λιγότερες βέβαια...βλ.λ. "όρχος", "κεντρική πύλη", "θαλαμοφύλακας" etc... Εξασκούμαι εντατικά στο να κοιμάμαι όρθιος για να κερδίζω ύπνο, χωρίς πλάκα. Δύο μήνες φαντάρος, και στα νυχτερινά νούμερα έχω custom-άρει νοητά όλες τις κιθάρες του πλανήτη...(αλλά όταν φτάνω στις Strat ή αρχίζω πάλι να κουτουλάω ή σκάει η έφοδος...) :lol: :lol: :lol: Είναι υγεία να σηκώνεσαι νωρίς, είπατε; :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Ε πού είναι τα "φριχτά βασανιστήρια" ρε Βασίλη;?; Ένα καλό...μασάζ έκανες και, πολύ φυσιολογικά, αναδείχτηκαν οι καλές πλευρές του σαπακίου σου... :o :o :o Παρηγοριά στον άρρωστο είναι αυτά βέβαια...τα ρόπαλα κιθάρες δεν γίνονται, ξηγημένοι να είμαστε... :lol: :lol: :lol: :mrgreen: :mrgreen: ΟΚ, ας κόψουμε την πλάκα, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ανεβάσεις κάποιες φωτό του μπράτσου με το νέο look. Σίγουρα την αίσθηση του δεν μπορούμε να την...πιάσουμε, αλλά έτσι, νά'χουμε να λέμε... :wink: ¶ρρωστε! 8)

Excuse me, αλλά πλέον οι Theater μάλλον regressive ηχούν. Ή, πιό σωστά, αφού καλώς ή κακώς ξεμπαζώσανε το σύμπαν με το Metropolis Pt II και οριοθέτησαν απολύτως το δικό τους ύφος, άρχισαν να ανοίγονται σε ευρύτερα πεδία. Δεν κρίνω αν έκαναν καλά ή άσχημα, δικό τους είναι και το μαχαίρι και το καρπούζι. Προσωπικά, το Six Degrees Of Inner Turbulence ήταν η αιτία διαζυγίου μεταξύ εμού και αυτών, και το Train Of Thought η απόδειξη ότι δεν ήμουν παράλογος...:P :P Εντελώς υποκειμενικά όλα αυτά βέβαια, ουδεν πρόβλημα έχω με τις αντίθετες γνώμες. Πάντως πρόπερσι στο Ρόδον (R.I.P.) όταν έπαιξαν το ομώνυμο του "Six Degrees..." χαλαρά χασμουριόμασταν άπαντες. :lol: :twisted: (τρία τέταρτα ρε poostie. Έλεος.) Για τον Petrucci τώρα, τί να πω; Προικισμένος παίχτης, με δική του φρασεολογία, δικό του ύφος, δικό του ήχο. Μεγάλη υπόθεση. Μέσα στο διάστημα στο οποίο τον έχω παρακολουθήσει ('92-'98 ) έχει ορισμένες μεγάλες στιγμές. Εν πάσει περιπτώσει, και off topic, όσο ο Jeff Beck μπορεί ακόμα να περπατήσει (και να σπείρει τον όλεθρο με τον άφταστο τρόπο του), εγώ δεν θα ψάξω διάδοχο! :lol: :lol: :lol:

Χμ, τώρα σώθηκες! Γενικά πάντως, μιας και ζητάς την κλασσική συνταγή, θα σου έλεγα να ξεκινήσεις αναζητώντας clips από τους PAF-οειδείς humbuckers όλων των εταιρειών. Επίσης, μου αρέσουν αρκετά ό,σα έχω ακούσει από Rio Grande. Επιλογές υπάρχουν...Οικονομία δεν σε βλέπω να θες να κάνεις... :lol: :lol: Anyway, υπάρχουν πολύ πιό ειδικοί από μένα στο θέμα...οποτε, ας περιμένουμε να τους ακούσουμε... :wink:

Εδώ ξεκινάμε τα "περί ορέξεως"...Ξαναλέω, αμφιβάλλω ότι θα χρειαστείς αλλαγή μαγνητών, εκτός κι αν βαραίνει τόσο πολύ ο...ψυχολογικός παράγοντας :lol: , οπότε το βουλώνω (και το καταλαβαίνω...). Κινήσου ό,σο πιο οικονομικά μπορείς, αν θες τη γνώμη μου. Μείνε σε ζευγάρια μεσαίας εξόδου, και μην πάρεις Gibson αν γίνεται...Όχι πως δεν θα κάνεις τη δουλειά σου...αλλά υπάρχουν πολύ φτηνότερα σενάρια-και ενδεχομένως, καλύτερα... :wink:

:cry: :cry: :cry: :cry: :cry:

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε όλους! Les Paul ε; Ευτυχώς δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα τα...καθάρματα, να σε περιλάβουν... :lol: :lol: Λοιπόν, ας σοβαρευτούμε! Ο Superfunk εδώ http://www.noiz.gr/modules.php?name=Reviews&rop=showcontent&id=54 πλέκει το εγκώμιο των Hagstrom. Μοιάζουν πολύ ενδιαφέρουσα λύση σε κάθε περίπτωση. Εγώ θα πήγαινα για την Custom, τη λέω την αλήθεια μου. Πολύ κλασσάτο look ρε συ...Χώρια που, κάτι μου λέει ότι δεν θα είναι καθόλου απαραίτητη η ενδεχόμενη αλλαγή μαγνητών (που έχει γίνει δεύτερη φύση ημών των Epiphon-άκηδων :D ), τόσο στην Custom όσο και στην Std. Το λέω αυτό γιατί έχοντας βάλει πολλές φορές δίπλα-δίπλα τη Std του drummer μας με την G-400 μου (με Burstbuckers πάνω), δεν μπορώ να πω ότι ακούω φοβερή διαφορά...(Ας πρόσεχα!) Κρίμα πάντως που η Custom βγαίνει μόνο μαύρη για αριστερόχειρες... :( Edit: Πιθανώς η Hagstrom να κερδίζει την κούρσα στον τομέα τιμής-απόδοσης...¶μεσες αλλαγές δεν φαντάζομαι ότι θα χρειαστούν για οποιαδήποτε...υποψήφια. Good luck! :wink:

Λούφα Και Παραλλαγή (έτσι, να μην ξεχνιέμαι!) -Τί μεταφράζεις εδώ, Λάμπρου; -Ένα ντοκυμαντέρ από την Αυστραλία, για το κούρεμα των αρνιών κύριε Αντισυνταγματάρχα. -ΕΤΣΙ ΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙΣ; Η ΚΟΥΡΑ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ, ΑΓΡΑΜΜΑΤΕ! -Μα είναι κοτζάμ προβατίνες κύριε Αντισυνταγματάρχα... :D :D

Προτίμησα να βάλω καμιά φωτό, γιατί τους γουστάρω τόσο που δεν βρίσκω αρκετά περιεκτικό τρόπο για να το περιγράψω εγγράφως... "Listen Only us breathing And the rain keeping time Dividing the silence In a distant thunder Listen Only hearts beating And the rain keeping time Measuring out the minutes And taking us under"...

Καλά ρε παρανοϊκέ, τώρα πρόσεξα ότι ο τίτλος γράφει "ατάλαντο" αντί του αναμενομένου..."αρχάριο" :lol: :lol: :lol: Ματ σε μια κίνηση, (ξανα)έγραψες blue!!