wasted

Επανεκτελέσεις, κατά τη γνώμη μου, είναι οι προσωπικές εκδοχές για δημιουργήματα άλλων. Λόγος ύπαρξής τους είναι η προσωπική σφραγίδα του του νεώτερου, διότι έτσι νοιώθει τη στιγμή που τις δημιουργεί. Και όπως συμβαίνει σε όλη την τέχνη, δεν υπάρχουν καλές ή κακές επακτελέσεις, αλλά επανεκτελέσεις που είτε μας αρέσουν είτε όχι, και αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό.

Δεν είναι και τόσο κακές οι φιλοφρονήσεις, όταν δεν αποσκοπούν σε ιδιοτελείς προσωπικές επιδιώξεις. Ίσα ίσα που ο ένας δίνει κουράγιο στον άλλο, και τον γεμίζει δημιουργική ενέργεια. Καλλιτέχνες είμαστε όχι πολιτικοί μηχανικοί! Τι κοστίζει να πεις μια καλή κουβέντα;

Το πρωί δεν είχε καθόλου πλάκα.

Συγγνώμη καταλαβαινόμαστε; Ένα αυτοκίνητο έχει 15000 - 20000 ευρώ, και ένα πεταλάκι 100-200, και του freemind 300! Το ίδιο πράμα είναι; Η φέτα δεν ξέρω πόσο έχει, θα μας πει ο Wow!... :lol:

Ο πελάτης είναι το κομμάτι το οποίο τελικά πρέπει να βγει ωφελημένο από μια εμπορική συναλλάγή. Γι αυτόν γίνονται όλα' date=' για να αποκτήσει το προϊόν για το οποίο ενδιαφέρεται. Όταν του ζητάμε να χρηματοδοτήσει τον εκβιάζουμε. Το ρόλο του χρηματοδότη σε μια επιχείρηση συνήθως τον παίζουν οι φορείς της επιχείρησης, οι πιστωτές, οι τράπεζες, ενίοτε και το κράτος. όταν όμως αναλαμβάνει αυτό το ρόλο ο πελάτης, τότε υπάρχει κρίση στην αγορά. Το ότι ο εμπορικός κόσμος θεωρεί συλλήβδην τους καταναλωτές ξεφτίλες, είναι άλλη μια ένδειξη της κρίσης και της σύγχυσης στην οποία βρίσκονται. ΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩ ΟΤΙ ΤΑ "ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΑΓΝΟΙΑΣ" ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ

Αυτό φίλε μου λέγεται "άρπα κόλα", δε λέγεται εμπόριο. Ο σωστός έμπορας έχει εμπιστοσύνη στο προϊόν που θα φέρει. Αν νομίζει ότι θα κερδίσει το φέρνει. Η νοοτροπία αυτή που υποστηρίζεις δυστυχώς όμως έχει παγιωθεί στους Έλληνες εμπόρους. Στη ουσία βάζουν τον πελάτη να χρηματοδοτήσει τις αγορές τους, και μεταβιβάζουν το εμπορικό ρίσκο σε αυτόν. Πράγματα ανεπίτρεπτα ως εμπορικές αρχές δηλαδή. Όσον αφορά δε τον καταναλωτή, και ως προς τη φέτα, και ως προς το πεταλάκι, καλώς ή κακώς υπάρχουν κανονισμοί που τον προστατεύουν, οι οποίοι σίγουρα δε βγήκαν κατά τύχη.

Σαφέστατα. Κάθε Τετάρτη προπληρώνω ένα κιλό στο Βερόπουλο και το Σάββατο πάω και την παραλαμβάνω. Έτσι τον εξασφαλίζω ότι δε θα του μείνει ποτέ απούλητη, και είμαι ευτυχισμένος. Οι πουτάνες και ο Τόμαν και κάθε on-line κατάστημα. :wink: Το διαδικτυακό εμπόριο και το εμπόριο εξ αποστάσεως έχουν διαμορφώσει επί δεκαετίες διαφορετικές συναλλακτικές πρακτικές από το παραδοσιακό, και είναι γνωστό αυτό. Θεωρώ ότι απαντάω σε ένα άτομο, του οποίου η πείρα και η αντίληψη δε δικαιολογεί τέτοια μπερδέματα. :wink: :wink:

Ενώ αυτό σε αφήνει πραγματικά αδιάφορο, ε; :lol:

http://www.hoffmanguitars.com/Gallery.htm :lol: :lol: :P :D

Πάντως δεν είναι υποχρεωτικό να τα περιμένουμε όλα από τον Yameth, ούτε και να γίνει κάτι τέτοιο υπό την αιγίδα του noiz. Μπορούμε και μόνοι μας να μαζευτούμε τέσσερα - πέντε γκρουπάκια και να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας. Μπορούμε να βρούμε χώρους, όπως ο αέρας στην Πετρούπολη για παράδειγμα, και να παίξουμε από μερικά κομμάτια το κάθε γκρούπ, σε φίλους γνωστούς και όποιον άλλο θέλουμε να καλέσουμε να ακούσει τη δουλειά μας. Όρεξη να έχουμε και όλα γίνονται.

δεν υπάρχει κακός πελάτης... υπάρχει μονο πελάτης! +1000

Ρε παιδιά, κάποτε, πάνε χρόνια, κάποιος είχε ανεβάσει ένα φοβερό και τρομερό cover από final countdown. Όποιος το θυμάται, απίστευτο γέλιο...

Το να παίζεις μουσική είναι καλλιτεχνική δουλειά, το να την προωθείς όμως δεν είναι. Οι καλλιτέχνες απαλλάσσονται του ΦΠΑ όταν παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε επαγγελματία για την άσκηση της δραστηριότητάς τους. (μαγαζάτορες, διοργανωτές συναυλιών κλπ) . Όταν τις παρέχουν απευθείας εντάσσονται κανονικά στο ΦΠΑ. Όταν φτιάχνεις CD και τα πουλάς, σε τακτική βάση είσαι "επιτηδευματίας" και ασκείς εμπορική επιχείρηση. Ποια νομική μορφή θα έχει αυτή, προσωπική επιχείρηση ή εταιρεία, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Συνεπώς κάνεις έναρξη στην εφορία κανονικά, με όλα τα συμπαρομαρτούντα που ανέφερε ο Superfunk στην αρχή. Αν οι ετήσιες πωλήσεις σου είναι κάτω των 9000¤ έχεις δικαίωμα να μην τηρείς βιβλία, και να μην εκδίδεις αποδείξεις. Ή γραφειοκρατία όμως που σε περιμένει όμως είναι πραγματικά απίστευτη. Χρειάζεται μια κάποια διοικητική υποστήριξη γι αυτή τη δουλειά. Ίσως μια "κολλεκτιβίστικη" οργάνωση, με άτομα που θα αναλάβουν αυτού του είδους τις διεκπεραιώσεις για πολλούς καλλιτέχνες μαζί, (συνέργεια - οικονομία πόρων) να περπάταγε κάπως. *edit. Αφεντικό, όταν ξεκίνησα να γράφω η σελίδα ήταν 2 :lol:

Σέβομαι και εκτιμώ ιδιαίτερα αυτή σου την ευαισθητοποίηση. Πιστεύω όμως ότι υπάρχουν πιο ενδεδειγμένες και "ειρηνικές" λύσεις, όπως, σε πρώτη φάση, το μάζεμα υπογραφών, επώνυμες καταγγελίες με φωτογράφηση, υπομνήματα για αποτελεσματικότερη τροχαία και δημοτική αστυνόμευση. Το άλλο, πιο γνωστό όνομα της συγκεκριμένης ακτιβιστικής δράσης είναι "φθορά ξένης περιουσίας", και είναι και αυτό αδίκημα.

Λίγο είναι; Όταν θα το βρεις στο αμάξι σου, όχι τώρα, σε μερικά χρόνια που θα πνίγεσαι πραγματικά από το άγχος και το στρες, θα έχεις την ίδια άποψη;

Θεσσαλονίκη ανέβηκα πέρσι, μετά από αρκετά χρόνια, και πραγματικά στεναχωρέθηκα, γιατί δεν ήταν με τίποτα η πόλη που ήξερα. Ειδικότερα, εντύπωση μου έκανε το πόσο βρώμικη ήταν σε σχέση με παλιότερα. Τα φαινόμενα αυτά που περιγράφονται δυστυχώς όμως, υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, πρώτα και καλύτερα στην Αθήνα. Με το συγκεκριμένο τρόπο αντίδρασης, φυσικά και διαφωνώ κάθετα, εδώ και χρόνια υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται πολιτισμός, ο οποίος απαγορεύει σε κάθε βαθμό την αυτοδικία. Με αυτόν τον τρόπο κάποιος γίνεται όμοιος με αυτό που καταδικάζει. Η λύση των προβλημάτων αυτών βρίσκεται στην αντιμετώπιση τους μέσα από τους οργανωμένους πολιτειακούς, κοινωνικούς και δημοτικούς θεσμούς. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο και το πιο μάγκικο. Η εύκολη λύση είναι να πάρουμε όλοι από ένα ρόπαλο και να γίνουμε κρομανιόν.

I'll follow...

Ρε παλληκάρια, μέσα είμαι και στα δυο events!!!

¶κουσα το τελευταίο των Megadeth, United Abominations, και νομίζω ότι έχουν βγάλει ένα πάρα πολύ καλό heavy metal album.

Πάρα πολύ όμορφα κομμάτια! Θα τα χαρακτήριζα τραγούδια δρόμου, soundtrack ταινίας ταξιδιού με αυτοκίνητο. Το πρώτο κομμάτι μου άρεσε περισσότερο. Ό ήχος του μπάσου στο πρώτο είναι πολύ πιο λεπτός, κάθεται πολύ πιο όμορφα στο αυτί κατά τη γνώμη μου. Και συνθετικά είναι πολύ πιο λιτό, εξυπηρετεί δηλαδή καλύτερα την επιθυμία του ακροατή να ταξιδέψει και να ονειρευτεί ακούγοντας τη μουσική, ενώ αυτά που παίζει η ακουστική σε δεύτερο πλάνο, την ώρα που το σόλο κλέβει την παράσταση, δίνουν ρέστα.. Το δεύτερο κομμάτι έιναι πάρα πολύ καλό έως το 3:40. Πατάει στα βήματα του πρώτου, έχει πιο επιτηδευμένα κιθαριστικά εφέ, γλιστρηματάκια, αρμονικούλες. Από το 3:40 συμβαίνουν τα παρακάτω, τα οποία σε συνδυασμό μεταξύ τους ζαλίζουν λίγο τον ακροατή.: 1)Το μπάσο ακούγεται πολύ βαρύγδουπα για το περπάτημα που κάνει. 2)Η κιθάρα που ριφάρει ίιιιιισως ήθελε λίιιιγο πιο πίσω... 3) Το πανάρισμα ανάμεσα στο σόλο και το ριφ μάλλον έπρεπε να είναι πιο διακριτό. Όπως και να το κάνεις όμως πρόκειται για δουλειά αξιώσεων, που φανερώνει μουσικούς που ξέρουν τι κάνουν.