wasted

Έχω την 3.7 Θα δω τι μπορώ να κάνω. Thks Anyway :D

Μήπως ξέρει κανείς αν έχει κυκλοφορήσει κανένα patch, ώστε να εγκαταστήσω το αγορασμένο κανονικά Cubasis Vst (W98) στα καινούρια μου XP , ή πάει για πέταμα; :(

Όπως τα λέει ο σκατέμπορας, μόνο που δεν είναι ανάγκη να τα χώσεις στο Νάκα! Μπορείς να το βρείς και στη Στουρνάρη... P.S. Ενημέρωσέ μας αν θες για την καθυστέρηση από midi σε κάρτα.

Όχι δεν είναι υποχρεωτικό να έχεις λογαριασμό, μπορείς να πληρώσεις και με μετρητά στο γκισέ της τράπεζας. Πρόσεξε όμως γιατί τα έξοδα είναι δυσανάλογα μεγάλα(έως το 2006 που θα ισχύσει η τραπεζική απελευθέρωση μέσα στην κοινότητα). Επίσης για κάποιες περιπτώσεις χρεάζεται να αποδόσεις και τον ανάλογο ΦΠΑ στο Δημόσιο.

Μα γιατί δεν ανταλλάσσετε e-mails, να το κάνετε μεταξύ σας το project, έτσι ώστε να μη σας ενοχλεί κανένας και να μη λιγουρεύουμε και εμείς οι υπόλοιποι; Τί πράγματα ειν΄αυτά; "είπαμε να βάλουμε μια σειρά, "αποσύρετε τα κομμάτια σας" κι άλλα τέτοια κομπλεξικά!!! Τα κομμάτια μπορούν πολύ ωραία να είναι αναρτημένα εκεί κι όποιος θέλει ακούει ότι θέλει, χρησιμοποιεί ότι θέλει, κάνει τη μίξη που θέλει κι απορρίπτει ότι (δε) θέλει! Απλά και όμορφα και χωρίς να παρεξηγηθεί κανείς... ΥΓ 1) Είχα και γώ μια ρυθμική κιθάρα έτοιμη αλλά σιγά μην ασχοληθώ άλλο μαζί σας!!! ΥΓ 2) ¶γγελε, εμένα το CUBASIS τη στιγμή που επέλεγα το track μου το μετέτρεψε αυτόματα σε 44άρι...

Παιδιά, άμα ξεκινήσετε ίσως βάλω και γω καμιά κιθαρίτσα.

Αυτά μου απάντησε ο φίλος μου Captain Error στο άλλο topic και συνεχίζω: Μου λές τρία διαφορετικά πράγματα: Κατ' αρχήν διαφωνώ ότι μια παρτιτούρα μπορεί να παιχθεί σε 3000 διαφορετικές εκτελέσεις. Έχω την εντύπωση ότι οι 2999 θα έχουν τουλάχιστον από ένα λάθος. Αλλοιώς δε θα λεγόντουσαν παρτιτούρες αλλά σημειώσεις :) Τό ότι βέβαια οι έλληνες "συνθέτες" δε γράφουν παρτιτούρες αλλά ακορντάκια ή στην καλύτερη περίπτωση τις γραμμές του πιάνου, απομένει στη δεξιοτεχνία του session να κάνει τη μεταγραφή για το όργανό του, και νομίζω ότι ο τελευταίος ξέρει σε τι συμμετέχει, πως θα αμοιφθεί και τι μακροπρόθεσμα οφέλη θα αποκομίσει από μια τέτοια δουλειά. Πως νομίζετε ότι κάναν όνομα Στρατηγοί, Φακανάδες και Γανωσέληδες; (Και μπράβο τους) Η δεύτερη περίπτωση που αναφέρεις είναι σίγουρα κλοπή (αν φυσικά γίνεται χωρίς την άδεια του δημιουργού). Τέλος όσον αφορά στους ηχολήπτες, έ, κάπως πρέπει να πληρωθούν κι αυτοί... Φιλικά

Καλά, όση ώρα προσπαθούσα να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου κάποιος μανιακός μιλούσε για κραγμένες, πρεζάκια και μασόνους... Μπρρρ... Φρίκη...

Μεταφέροντας και την κουβέντα από ένα διπλανό topic, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Για παράδειγμα ο Φοίβος, τι αντέγραψε και από πού; Δεν έχω καμιά διάθεση να υποστηρίξω το Φοίβο, δηλώνω ότι το 95% της δουλειάς του δε με εκφράζει, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως ότι κάνει το κάνει επαγγελματικά. Εξάλλου έχει τελειώσει και το Juliard School Ν.Υ., άν δε κάνω λάθος,ή τουλάχιστον το έχει παρακολουθήσει, κι αυτό νομίζω λέει κάτι. Τις προάλλες για παράδειγμα άκουγα, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, το νεο LIVE της Βανδή, και μπορώ άφοβα να πώ ότι είναι μακράν η καλύτερη τεχνικά δισκογραφική παραγωγή στην Ελλάδα σήμερα. Εντάξει, ο τύπος είναι mainstream μέχρι χυδαιότητας, εντάξει πάει για την κονόμα, αλλά τις δικές του ικανότητες εξαργυρώνει και μαγκιά του αν το θέλετε. Και τα λέω όλα αυτά γιατί, διακρίνω μια τάση να απορρίπτουμε το Μαζωνάκη γιατί συμπεριφέρεται σα Μαζωνάκης, το Φοίβο γιατί λέγεται Φοίβος και από την άλλη να ανεβάζουμε λ.χ. τους VNV Nation ή τους Chemical ή όποιους άλλους εσείς θέλετε, (έβαλα στην τύχη δυο συνθεραϊζιστά ονόματα για να συγκινήσω την κατά τεκμήριο μεγάλη πλειοψηφία του forum) γιατί αυτό που κανουν συμβαδίζει με αυτό που εμείς στο μυαλό μας έχουμε προσδιορίσει ότι πρέπει να κάνουν για να τους εγκρίνουμε. Κι αν κάνουν κάτι διαφορετικό; Στην πυρά!!! Δόξα τω Θεώ, η σχετικά πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα ( Kiss - Dynasty, Stones - Miss You, Queen - Bites the dust, Σαββόπουλος - Τραπεζάκια 'Εξω, Μικρούτσικος - Η αγάπη είναι ζάλη) καλλιτεχνών που είχαν να πουν πολλά, είπαν πολλά και συνεχίζουν να λένε, αλλά προσέκρουσαν στην απολυτότητα του "κολλημένου" ακροατή τους που δεν εννοούσε να εξελιχθεί μαζί τους. Αυτή λοιπόν είναι η ίδια απολυτότητα, με άλλο πρόσωπο, που υπαγορεύει: ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΜΑΖΩΝΑΚΗ!!! ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ!!! ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΦΟΙΒΟ!!! ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ!!! Έτσι συνθηματικά απορρίπτουμε, όχι γιατί ακούσαμε και διαφωνήσαμε αισθητικά, τεχνικά, καλλιτεχνικά αλλά γιατί έπρεπε εκ των προτέρων να διαφωνήσουμε, και κολλάμε και τη ρετσινιά για να έχουμε άλλοθι. Όταν ήμουν έφηβος, τέλη 70 έως και μέσα 80, υπήρχε φοβερή αντιπαλότητα ροκάδων-καρεκλάδων έως και στο σημείο γραφικότητας. Εγώ ήμουν απ΄τη μεριά των ροκάδων. Zeppelin, Purple, Nazareth. κλπ. ¶κουγα Boney M και αήδιαζα, Αbba και ζαλιζόμουνα, KC and the Sunshine band και ξέρναγα. Σήμερα ανακαλύπτω ακριβώς αυτό: Ότι δηλαδή, δεν είναι ότι δε μου άρεσαν στην πραγματικότητα, αλλά ότι έπρεπε να μη μου αρέσουν και ως εκ τούτου έξ ορισμού δεν έπρεπε να την ψάξω και να συνηθίζω σε καινούρια ακούσματα, εν τέλει να αποκτήσω μια παιδεία που να μου επιτρέπει να ακούω τα πάντα και να επιλέγω ελεύθερα αυτό που μου αρέσει! Πιθανό να είμαι υπερβολικός αλλά αυτό ακριβώς το δικαίωμά μου θέλω να υπερασπιστώ με αυτό το post. Υ.Γ. Όυφ !!!

Συγγνώμη αλλά δεν καταλαβαίνω κάτι... Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "κατοχύρωση της εκτέλεσης του κομματιού"; Ας πούμε, θα μπορούσε ο Καβάκος να κατοχυρώσει την εκτέλεση σε κάποιο μουσικό έργο κάποιου άλλου συνθέτη; Υπάρχει κάποιο παράδειγμα έως τώρα για την "κατοχύρωση της εκτέλεσης"; Αυτά προς το παρόν, Φιλικά Υ.Γ. Για τα περί Φοίβου, έχω και εκεί διαφορετική άποψη αλλά ας τα πάρουμε ένα ένα...

D' Addario έπαιρνα πιο παλιά από Καχραμάνη και τώρα από Νάκα-Παπαγρηγορίου (Στοά, πίσω από τον πάλαι πότε Μάνο.) Παίζω με τις ποιότητες, ανάλογα αν θέλω για εμφάνιση ή για πρόβες. Πολύ γρήγορο στρώσιμο, και, όσον αφορά το σπάσιμο, όπως είπα και στο αρχικό μου post, το έχω συναντήσει κατά κόρον σε πολλές άλλες μάρκες αλλά όχι σε αυτές (και τόσο...) Υ.Γ. Τίποτα σε αυτή τή ζωή δεν είναι τέλειο...

Εννιάρες D' Addario (σε strato), για καλύτερα σόλα!!! By the way, προς θεού, μακριά από τις Fender, μου σπάνε σαν κλωστές!!!

¶γγελε, ευχαριστώ για την απάντηση. Συγγνώμη άν σε έθιξα... Φιλικά

Επειδή μάλλον εγώ έβαλα τη λέξη "ηθική" στην κουβέντα, ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν αναφερόμουν στη διαμόρφωση της τιμής από τον έμπορο αλλά στην απόκρυψη της πληροφορίας ότι κάποιο κομμάτι έχει χρησιμοποιηθεί ως demo. Φιλικά. Υ.Γ. ¶γγελε, σε ποιο μαγαζί δουλεύεις;

Φίλε Tonystar, Μεροληπτείς υπερβολικά... Καταρχήν, ναι, ακόμα και αυτό το εμπόριο, έχει ηθική... Λοιπόν ένας που πουλά ένα demo για κανονικό κομμάτι είναι απατεώνας, Ένας που δεν το κάνει απλά δεν είναι. Όσο για το τι θα κάνουν οι εμποροι τα demo κομμάτια ας τα εντάξουν στις δαπάνες τους, ας τα πωλήσουν ως μεταχειρισμένα αλλά να είναι ειλικρινείς. 'Οσο το για το after sales service, αυτό έχει να κάνει με την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση της αγοράς την οποία πρέπει να εκτιμούν και να αναγνωρίζουν και οι πωλητές και οι αγοραστές. Ευχαριστώ. :wink:

Φίλε μου cos_dr, μη μπορώντας να αντισταθώ στη πρόκληση μιας απάντησης ευελπιστώ να σε ξαναφέρω πίσω από το synthi σου. Το θέμα είναι σίγουρα ανεξάντλητο και εγώ το μόνο που ήθελα είναι να δω το θέμα από μια οπτική γωνιά, και ούτε σκόπευα να διαχωρίσω σύνθεση με εκτέλεση ή ότιδήποτε άλλο. Με δυό λόγια θα πώ το εξής: Καταρχάς η φαντασία για το μουσικό είναι δεδομένη. Χωρίς αυτή εξάλλου δε θεωρείται καλλιτέχνης αλλά "παπαγάλος". Πιστεύω όμως ότι για κάποιον που δεν έχει αποκτήσει συστηματικό θεωρητικό υπόβαθρο το αποτέλεσμα της φαντασίας του είναι πεπερασμένο. Εάν πραγματικά δηλαδή συνεχίζει να εξελίσσεται ως δημιουργός φτάνει σε ενα σημείο που δεν έχει πια τα θεωρητικά εφόδια να εκφράσει αυτή του τη φαντασία. Προσπαθώντας να μη πολυλογήσω, θα κλείσω με έναν (απλό) μαθηματικό τύπο: αχ + β = ψ όπου: α = η δημιουργική μας προσπάθεια χ = το θεωρητικό υπόβαθρο β = ταλέντο, φαντασία και λοιπές σταθερές παράμετροι ψ = το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα (Πουφ !!! παραβάρυνε αυτή η κουβέντα.. ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ !!! )

Λοιπόν! Ας πούμε ότι αύριο-μεθαύριο πλουτίζουμε όλοι (ή κάποιοι από εμάς έστω) από τη μουσική μας, και αποφασίζουμε να χτίσουμε μια σπιταρόνα... Ποιον αρχιτέκτονα και ποιό μηχανικό θα βάλουμε; Αυτόν που είναι πρακτικός αλλά έχει μεγάλο κέφι και φαντασία στη δουλειά του ή αυτόν που την έχει σπουδάσει την την υπόθεση και έχει ένα "άλφα" θεωρητικό υπόβαθρο για να ανταπεξέλθει στα δύσκολα; Ρωτάω εγώ τώρα...