Πιθανόν στην περίπτωσή τους να είμαι άδικος.
Για μένα οι στιχουργοί χωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτούς που σου δίνουν εικόνες με νόημα και αλληλουχία, όπως ο Μαρματάκης, και σε αυτούς που φτιάχνουν εικόνες με ένταση, αλλά που η ομορφιά τους εξαντλείται στο πρώτο και δυνατό ερέθισμα, εφ όσον δεν έχουν ενιαίο χαρακτήρα, αλλά στοχεύουν στο στιγμιαίο συναισθηματικό σοκ, κάτι σαν στιχουργικό LSD δηλαδή, με προεξάρχουσα στο είδος τη Λίνα.
Ατυχώς, πιθανώς δε και αδίκως, άνθρωπος είμαι, τους έχω κατατάξει στο δεύτερο σκέλος.