pipityri

Η σοπράνο Κατερίνα Νουνοπούλου και εγώ-στο guitar synth-συνομιλούμε με φόντο τις φωνές από το κεφάλι του Βασίλη Τσόνογλου. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε το 2003 και έμεινε στα συρτάρια μας μέχρι τώρα που-μια λίγο παλιότερη, εξ'ολοκλήρου midi-εκδοχή του κυλοφόρησε στη συλλογή Mediterrana 4-Exotic Sounds From Athens. H χορωδία είναι samples από το Giga Studio. Εγώ παίζω με το VG8. [soundcloud] [/soundcloud]

Πολύ ωραία. Σε όλα υπάχει κάτι το αναπάντεχο, πολύ μου άρεσε αυτό. Μου άρεσε ιδιαίτερα το Sound's Escape-γεμάτο εικόνες-και το Saturday, το οποίο θα ήθελα να το δω να συνεχίζεται-έχεις πολύ θεματικό υλικό που θα μπορούσες ίσως να αναπτύξεις. Κι έτσι όπως είναι, βέβαια, είναι υπέροχο. Του Χατζηνάσιου δεν το ξέρω, φαίνεται όμως η αγάπη με την οποία το μεταχειρίζεσαι. :)

Κοίτα, δεν ήμουν μπροστά, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις -ίσως υπήρξε κι εδώ η βοήθεια της τεχνολογίας. >:D

Φυσικά, φυσικά. Και, πράγματι, με εντυπωσίασες στο θέμα του time keeping και του feel. Αλλά, δεν ξέρω, μου φάνηκες λίγο αποκομμένος από την υπόλοιπη μπάντα. ;D

Μαζί με gvour. Γενκά, πολλά θα κρυθούν από το πως θα στήσεις το rhythm section. Έχει το κομμάτι ένα feel ανοιχτού jam και, για την ώρα, τα τύμπανα-κονσέρβα δεν βοηθάνε... Μου αρέσουν πολύ οι ήχοι στις lead.

Τα τελευταία που έχεις ανεβάσει μου αρέσουν πολύ. Από αυτά, με το συγκεκριμένο την άκουσα ιδιαιτέρως. Και με το ηχητικό του και με το αρμονικομελωδικό του.Εύγε!

Πολύ ωραίο-αν και δεν γνωρίζω ούτε το πρωτότυπο, ούτε τη διασκευή του Μποναμάσα. Ειδικότερα, -Μου αρέσει πολύ η Γίτσα-ωραία προφορά και φραζάρισμα, ωραία χροιά. Και γενικά, μου αρέσει πολύ η Γίτσα. -Ο JJ είναι καταπληκτικός. Δεν έχω λόγια. -Το πιάνο είναι αμήχανο. Και σαν timing και σαν vocabulary και σαν γενικότερη παρουσία. -Και τώρα η σειρά σου, αρ@ί%ι. >:D Τι ωραία, πράματι, ευκαιρία να βγάλω το άχτι μου που μ'έχεις και περιμένω πόσους μήνες να μου γράψεις εκείνα τα γα^%*#να κρουστάκια.... ;D Ας ειναι, όμως. Θα κρατήσω το επίπεδο της κουβέντας ψηλά. Με εντυπωσίασες, στο θέμα του time keeping και του feel. Μπράβο, ρε!(Τώρα σκύψε, έρχεται το αλλά). Αλλά, παίζεις αποκομένος από την υπόλοιπη μπάντα-λες και όλη σου η προσοχή είναι εστασμένη στο να παίξεις σωστά, που παίζεις, αλλά....Δυναμικές μηδέν, μαρκάρισμα της φόρμας επιπέδου μαθητικού συνόλου, interaction με την πρώτη γραμμή-ειδικά με τον JJ- μηδέν. Και με τη Ζωή, γενικά το βρίσκετε, αλλά που και που το χάνετε. Αυτά είχα να πω, δημοσίως. Τα μπινελίκια θα στα πω ιδιωτικώς. :)

Νίκο, δεν σου κρύβω πως η φιλοφρόνηση σου με συγκινεί. Ο Μπίκος είναι μεγάλη επιρροή. Μεγάλωσα με τα Μπαράκια , θεωρώ την δουλειά που έχει κάνει εκεί μοναδική και αξεπέραστη. Το 199? είχα κάνει μια μικρή καλοκαιρινή περιοδεία με τον Βαγγέλη και είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω-μέσα από την απουσία τους-το πόσο καταλυτικές ήταν οι πρωτότυπες ενορχηστρώσεις σε εκείνα τα κομμάτια. Πιστεύω πως σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο τρόπος που παίζω στην ακουστική, ειδικά στο context συνοδείας τραγουδιών κλπ-αλλά όχι μόνο-οφείλεται στις ατέλειωτες ώρες ακρόασης του συγκεκριμένου δίσκου.

Ω...χαίρομαι ιδιαιτέρως που κάτι που έγραψα χρησίμευσε έτσι. :) Να'σαι καλά, Τέρρυ.

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση, και ακριβής. Το κομμάτι προέκυψε μια φορά που παίζαμε με τη μικρή τους συνθέτες. Είχε βγάλει μια μελωδία στο πιανάκι και την συνόδευα-κάπως έτσι βγήκε το βασικό θέμα. :) Υπερβολές. Επίσης, το κομμάτι έχει και Λα και Μι μινόρε-η μαγεία ( και η αλήθεια) βρίσκεται στο καποτάστο. O0

Αφενός, ναι. Αφετέρου, συχνά χάνομαι στις λεπτομέρειες. Πιθανότατα και τα υπόλοιπα 111 takes που έκανα είναι μια χαρά. Κάποια στιγμή κουράστηκα να κάνω άλλο-ήταν και περασμένη η ώρα-και έκανα punch in στην τελευταία στροφή-ξέρω γω, για να πετύχω καλύτερα τις αρμονικές στο τέλος ή κάτι τέτοιο. Όπως και να΄χει, η εκδοχή αυτή είναι σχεδόν οκ... Γενικά, είναι ένα στυλ παιξίματος και γραψίματος που το γουστάρω πολύ. Φυσικά, φυσικά...έχεις τελειώσει το ξύσιμο μέχρι ματώματος να στο στείλω?

Ναι, το καλοκαίρι γίνομαι άλλος άνθρωπος. ;D Με δυσκολία, boss, με δυσκολία. ;D Η αλήθεια είναι πως δεν κατάφερα να κάνω ένα τέλειο take, νομίζω ακούγεται η συγκόλληση όταν μπαίνει το θέμα για τελευταία φορά. Σας ευχαριστώ για την ακρόαση και τα σχόλια. :)

Τεμάχιο δροσερό, καθότι πιάσαν κι οι ζέστες. :) [soundcloud] [/soundcloud]

Με ζήτησε κανείς? O0 Ωραιότατο το άσμα, πολύ επιτυχημένη η ενορχήστρωση, ευχάριστο και το οπτικό μέρος. Καλή επιτυχία! Edit...με πρόλαβε ο αποπάνω....καταπληκτικό bridge, πραγματικά.

Σας ευχαριστώ παίδες, με τιμάτε. :) Amen, brother.

I don't need no melted chocolate on the seats of my Ferrari! ;D

Το clip έπαιξε και στο σπίτι μας-μάλιστα με δική μου πρωτοβουλία. Το θεωρώ αρκετά υγιές προιόν-τόσο ακουστικά όσο και οπτικά-για την 9χρονη κόρη μου, η οποία ήδη μετά από μερικές θεάσεις έχει ξεσηκώσει τη χορογραφία και απομνημονεύσει τα λόγια. Πρόκειται σίγουρα για μεγάλη βελτίωση, συγκριτικά με την απίστευτη μαλακία που της είχε κολλήσει πέρσι-το Φέτα με Ψωμί. Επιπλέον, είναι καλοφτιαγμένο-η παραγωγή σκίζει-και μου αρέσει που η μικρή βάζει στα αυτιά της τον συγκεκριμένο ήχο. Όχι μόνο ως προς το πεντατονικό του πράγματος-αυτό το παίρνει και από τον Τζάστιν Μπίμπερ, επίσης με την ευχή μου-αλλά και γιατί έρχεται, εμμέσως φυσικά, σε επαφή με μια μουσική που ο λόγος ύπαρξης της δεν είναι τα φράγκα. Μικρά, μικρά βηματάκια προς το A Love Supreme, αυτό είναι το σχέδιο. >:D

Ναι, όλα καλά. Εσύ? Στο σπίτι όλα καλά? Παιδιά, γατιά, κρουστάκια, όλοι εντάξει? ;D

Φυσικά. Αυτό, φαντάζομαι, εξηγεί διάφορα πράγματα.

Ωραιότατο.

Ωραία ιστορία.

Εμένα, φίλε, με κέρδισες ήδη από την επιλογή του κειμένου. Πολύ ωραίο, Φώτη. Κάτι που βρίσκω ενδιαφέρον...θα έκανα κάτι τελείως-τελείως όμως-διαφορετικό με ένα τέτοιο κείμενο. Κι όμως, αυτό που έκανες εσύ μου αρέσει πολύ, κάπως λειτουργεί σε αντίστιξη με την απαγγελία-ντάξει, είναι κι αυτή η φωνή, ρε μπαγάσα. Ε, μπαγάσα. :)

Οι πρώτες πένες που μου κάτσανε αρκετά ώστε να περάσω μαζί τους 7-8 χρόνια ήταν οι Stuby, οι μικρές μωβ χοντρούλες-3mm. Σαν να παίζεις με βότσαλο ένα πράμα. Πίστευα πως δεν θα άλλαζα ποτέ. Στα τέλη των 90'ς το γύρισα σε Jazz III-τις κόκκινες. Μου κάτσανε πολύ καλά και ήταν οι μόνες πένες που χρησιμοποιούσα-και σε ηλεκτρική και ακουστική-για πάνω από 15 χρόνια. Πίστευα πως δεν θα άλλαζα ποτέ. Εδώ και έναν χρόνο παίζω με Dragonheart. Τρομερή πένα, ανατομική, πρακτικά άφθαρτη και με καλό ήχο. Στο πίσω μέρος γράφει το όνομα μου. Πιστεύω πως δεν θα αλλάξω ποτέ. Χορδές, πλέον Super Slinky σε όλες. 9αρες στην Fender, 10αρες στις υπόλοιπες. 11αρες flat στην άταστη-La Bella αυτή τη στιγμή, αλλά γενικώς ό,τι βρεθεί. Πάντα όταν βάζω καινούριο σετ ορκίζομαι πως θα το κάνω συχνότερα. Δεν το κάνω. Προσπαθώ-και γενικώς το καταφέρνω-να μελετάω καθημερινά, έστω λίγο. Είναι καλό για την ψυχική μου υγεία. Ένα μέρος αυτής της μελέτης πάντα αφορά την αθλητική πλευρά του πράγματος-ζέσταμα, τεχνικές κλπ-ένα μέρος αφορά τον αυτοσχεδιασμό, ένα μέρος αφορά κομμάτια κλπ, ένα μέρος αφορά ατονικά υλικά-12φθογγες σειρές κλπ. Κατα περιόδους μελετάω και λίγο κλασσική, αν και αυτό κυρίως για λόγους αναψυχής, κάτι σαν διακοπές.

Το τεμάχιο τα σπάει. Εύγε! Και, καλά ρε....τι φωνάρα είναι αυτή?! :)

Ρε Bill, λίγο το΄να, λίγο τ΄άλλο, αμέλησα να σε καλωσορίσω. Καλώς μας ξανάρθες, λοιπόν! Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο. :)