Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν υπάρχει σήμερα ένα προιόν που θα μπορούσε να έχει αποκλειστικά δικαίωμα χρήσης της μιας ή της άλλης παράδοσης(βλ. μπλουζ, τζαζ κτλ.) έχουμε προ πολλού σταματήσει να αναζητούμε την (εθνική) ταυτότητα του δημιουργού στα πολιτισμικά στοιχεία του προιόντος.
Αναζητώντας ασφαλή κριτήρια σήμερα, δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στην πολιτική, κοσμική ταυτότητα του ανθρώπου που προέρχεται από το κράτος στο οποίο διαμένει. Όσο νομικό κι αν ακούγεται αυτό, ανταποκρίνεται καλύτερα στην πραγματικότητα σε σχέση με άλλες πολιτισμικές ή εθνικές προσεγγίσεις.