Shelter

Υποθέτω ότι όπως νιώθει ο καθένας πράττει. Κατα μια άλλη άποψη είναι καλύτερα να ενημερώσεις προσωπικά τον κόσμο για την κατάσταση σου και ότι αλλή απορία ενδεχομένως υπάρχει σε συνάρτηση με τις δουλειές σου παρά να αφήσεις να δουλέψει το ράδιο αρβύλα και το χαλασμένο τηλέφωνο. Στην τελική όλα μέσα στη ζωή ειναι και ευτυχώς και οι δύο είναι οκ και συνεχίζουν (ο Σταρόβας το παλεύει γενναία και θεωρώ ότι θα τα καταφέρει). Το να κλειστεί μέσα και να εξαφανιστεί μέχρι να ξανάρθει στην πρότερη κατάσταση (και αν έρθει 100%) είναι μια επιλογή που αρκετοί έκαναν παλιά με νοοτροπία που αναγνωρίζει σαν ντροπή το αποτέλεσμα ενός τυχαίου γεγονότος υγείας. Εμένα μου φαίνεται σωστό το γεγονός ότι ο Rick, ο οποίος γνώριζε το πρόβλημα υγείας του και το παρακολουθούσε στενά καιρό, το δήλωσε δημόσια δείχνοντας παράλληλα έμπρακτα ότι η πρόληψη και η σωστή ιατρική παρακολούθηση έφεραν ένα σωστό αποτέλεσμα ενώ μια εντελώς διαφορετική και λάθος πρακτική θα τον είχε στείλει στα θυμαράκια. Και παρεμπιπτόντως @Άγιος ο Σταρόβας κάνει ακριβώς αυτο που έγραψες. Έκανε μια δημόσια ανακοίνωση και μετά έβαλε ένα χαλαρό βιντεάκι που παίζει κιθάρα. Κατα τα άλλα είναι εξαφανισμένος. Ο Rick πάλι θεωρώ ότι τουλάχιστον σύντομα θα είναι σε θέση να συνεχίσει αυτό που έκανε. Έστω και με μικρά βίντεο στην αρχή.

The Lord works in mysterious ways!

Ειναι πρόβλημα και δυστυχώς δεν γινεται κάτι. Το έχω ψαξει με 3 καλους δερματολογους. Απλά έτσι είναι και προσαρμόζεσαι στην κατάσταση. Θυμάμαι οτι ακομη και μικρός, καιγόμουν συνέχεια και αποκτούσα ένα πολύ ελαφρύ μαύρισμα (χρωμα μαλλον όχι μαυρισμα) μετά απο 20 μπάνια τουλάχιστον. Αλλά παλιά ήταν διαφορετικα. Σήμερα η ηλιακή ακτινοβολία είναι πολυ πιο επιθετική. Μέχρι και τα φυτά στο μπαλκονια καίγονται.

Αν και η θάλασσα, το νερό και το μπάνιο κλπ μου αρέσουν πολύ, η θερμοκρασία και η ηλιοφάνεια με δυσκολεύουν πάρα πολυ. Κάνω δερματικες βλάβες και εγκαυματα σε λιγα λεπτα και θερμοκρασια πάνω απο 30 βαθμούς είναι δυσφορική για μενα. Αναγκαστικά περνάω το μεγαλύτερο μέρος του χρονου μου κλεισμενος μέσα, με τέρμα το air-condition και συχνά κλεισμένα πατζούρια, αν και στο σπιτι μου έχω κατακορυφες τεντες με ρολά blackout. Για μπάνιο πάω ή πολύ πρωι (δηλαδή 6-7 το πρωι και max 9 έχω φύγει) ή λιγο πριν πέσει ο ήλιος. Και φυσικά εννοείται ότι όταν βγαίνω έξω, φοράω 60αρι αντηλιακό το οποίο ανανεώνω συνεχώς (και το χειμώνα). Όλο αυτό αναγκαστικά με στρέφει προς χειμερινές διακοπές όπου πάντα μου βγαινουν και πολύ καλύτερα. Αντιθετα με τα παραπάνω αισθάνομαι πολύ καλά ακόμη και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (ισως ειναι και συνηθεια γιατι εχω κανει πολυ fieldwork με ολες τις καιρικες συνθηκες στη δουλειά μου), δεν έχω πρόβλημα με τη βροχή (ακομα και αν την τρώω στο κεφάλι) μου αρέσει πολύ το χιόνι και έχω συνηθισει τους δυνατούς ανέμους. Σε χειμερινους προορισμούς δεν έχασα ποτέ, αντίθετα με τα καλοκαιρια που σε πολλά μέρη δεν κατάφερα να ευχαριστηθώ λόγω των παραπάνω. Επομένως στα του νήματος: α) Σε ποια ηλικία: Στην παρούσα β) Με ποιον/ποιαν/ποιο: Με τη συντροφό μου γ) Που: Ανατολικός Παρνασσός, Ηπειρος, Πήλιο, ορεινή Αρκαδία και πολλά άλλα είναι υποψήφια. Αλλά μου αρέσει να διαλέγω την τελευταια στιγμη. δ) Ποια περίοδο του έτους: Απο Δεκεμβριο και μετά μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου. ε) Για πόσες μέρες / εβδομάδας: συνηθως 1 εβδομάδα ειναι οκ στ) Με ποιο καθημερινό όριο εξόδων: άνευ. Είμαι καταναλωτικο κτήνος

Ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας. Εκανε χειρουργειο για αποκατάστασή της.

Στα καλά καθούμενα ρε γαμώτο... Τρομάζει αυτή η προοπτική.

Θα έλεγα πιο σωστή μεριδοποίηση (ασχετα αν το ήξεραν ή αν το έκαναν απο αναγκη), έδραση της μαγειρικής τους στα εποχικά και ενδημικά προιόντα και αρκετη κινηση που έτσι και αλλιώς συνέβαινε λόγω διαφορετικου τρόπου ζωής. Σιγουρα το οτι ειχαν βασικα πραγματα και δεν ειχαν πολυτελειες έπαιξε μεγαλο ρολο, γιατι τους υποχρέωσε σε έναν τροπο ζωής που τουλαχιστον ήταν καλός διατροφικα.

Η Ελληνική διατροφή δεν είναι λάθος (και καμία διατροφή που υπάρχει για αιωνες). Η σημερινή αντίληψη για αυτή ειναι. Απόδειξη ότι μέχρι και τη γενιά του πατέρα σου έψαχνες να βρεις υπέρβαρο. Τα τεραστια ποσοστά παχυσαρκίας υπάρχουν γιατι απουσιάζει ολοκληρωτικα η κίνηση και η διατροφή είναι σχεδόν αποκλειστικά με junk, YT comfort food (τι όρος και αυτος) και γενικα εντελώς λαθος διατροφη και σε ειδη, συνδυασμούς και ποσότητες. Η διατροφή ειναι κουλτούρα. Η ελληνική ήταν μια τέτοια μέχρι και τη γενια των γονέων σου/μου. Σήμερα έχουμε κουλτούρα εικονας/παπατζας και υπερβολής στην υπερβολή. Όλα αυτά μαγειρεύονται μια χαρά και με ελάχιστη ποσότητα λαδιού. Και μαζι με μια μικρή ποσότητα πρωτεινης ειναι πλήρες γεύμα. Αν διατροφολόγος ή και γιατρός σου έχει πει το αντίθετο, άλλαξέ τον.

Προσπαθώ να καταλάβω πως προκυπτει ο αφρός

Για φαντάσου όμως σε ένα παραλληλο σύμπαν... The Stranglers feat. Vangelis! Εναλλακτικά Yes feat Βασίλης Βασιλειάδης! (αυτό θα ψηνόμουν και εγώ να το ακούσω)

Καλησπέρα και από εδώ Παναγιώτη! Το βιβλίο έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και εμπεριέχει πολλές πληροφορίες που δεν υπήρχε άλλη περίπτωση να βρούμε συγκεντρωμένες. Αργύρης

Εγώ απο μουσικούς δε θα πειραζα τίποτα. Αλλά όσον αφορά τον Winter, αυτό ειναι πάντα το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλο

Ο Τώνης Μαρούδας με ηλεκτρική archtop κατασκευή των Παναγήδων στις αρχές της δεκαετίας του 60. Προσωπικά δεν γνωρίζω για άλλη ηλεκτρική κατασκευή (στον Ελλαδικό χώρο) νωριτερα.

To blues σαν ιδίωμα έχει "εμβολιάσει" σχεδον το σύνολο της μουσικής των ΗΠΑ. Ελάχιστα πρεπει να ειναι τα είδη που την έχουν γλιτώσει. Απο αυτά που δεν την έχουν, η επιρροή είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη κοκ όμως μέσω αυτης της διαδικασίας, αυτο το είδος γλιτωσε απο το να γινει μουσειακό είδος. Σιγουρα δεν γινεται να σου αρεσουν όλα, και ειδικα να θεωρείς ενα hip hop crew απευθείας απόγονο της μουσικής του Son House αλλα ενα μικρο ποσοστό μουσικου σπερματος υπάρχει ακομα και αν ο συγχρονος δημιουργος δεν το επικαλειται συνειδητα.

Εχει και αυτο επιμελώς κρυμένα διαμαντάκια κάτω απο τετραγωνικά εκτάρια σαβούρας και κοπριάς. Ότι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε είδος σύγχρονης μουσικής.

Πως τα παμε και τα φέρνουμε πάντα και απο μια λίστα με 10 λευκους μουσικούς των blues (ήδη εξειδικευμένο τοπικ) στην οποια συμμέτεχει με ενα δισκο ο SRV καταλήγουμε να μιλάμε μονο για αυτον. ? Η λίστα πολύ ωραία. Θα κανω και μια συλλογή στο spotify αποκλειστικά με περιεχόμενο απο αυτούς τους δισκους.

Όμορφος ειναι αλλά δεν τρελάθηκα απο αυτο που άκουσα. εχει και μια λεπτομέρεια εδώ κάτω δεξια https://www.marshall.com/us/en/product/celestion100?pid=celestion100

Και παει στα κομμάτια ποιος το σκεφτηκε. Υπήρξε και άλλος που το ενεκρινε να βγει στην παραγωγή. Μπορει να πήρε και μπονους.

???

1) To sunburst και διαφόρων ειδών συντηρητικές βαφές. 2) To headstock της Tonfuchs στις T-Style και J-style κιθαρες οι οποιες ειναι κατα τα άλλα φοβερές. 3) Το μέγεθος των WR Humbuckers (παντα μου έμοιαζαν υπερβολικά μεγάλοι). 4) Διάφορες ευρεσιτεχνίες για τρεμολο που παροσαρμόζονται σε hardtail κιθάρες. Ενδεικτικα:

Έλα όμως που πλέον όλο και λιγότεροι μπαινουν στη διαδικασία να φτιαξουν φυσικο προιόν καθως το κόστος ειναι υψηλό και μαζι με την διανομή δεν επιστρέφει χρημα. Στις ΥΠΑ οι περισσότεροι καλλιτεχνες εχουν κανει eshop στις ιστοσελιδες τους και πουλανε απο εκει τους δισκους τους μαζι με merchandise και σε συνδυασμους. Όμως ολο και περισσότεροι πλέον δεν κανουν δισκους (με την παλια έννοια) αλλά κομμάτια μεμονωμένα και μάλιστα πολλες φορες σε 6-7 διαφορετικα mix ωστε να ακουγονται σε διαφορετικες συσκευές. Αυτο ειναι πιο δυσκολο και ασύμφορο να κοπει σε φυσικη μορφή.

Αν και το συγκεκριμένο βίντεο θέτει πολλά και μερικές φορες δύσκολα bullets που κάθε ένα ειναι και θέμα σοβαρης συζήτησης, ειναι θλιβερό πως οι νεότεροι απορρίπτουν σιγα σιγα οτιδήποτε (και η μουσική μέσα σε αυτο) είναι προιόν μιας κοπιαστικής διαδικασίας. Δηλαδή ολο και λιγοτεροι ειναι διαθεσιμοι να μπουν σε μια διαδικασία μάθησης ή παραγωγής, η οποια απαιτεί μακρά σε χρόνο και κοστοβόρο σε κόπο και χρήμα. Η πρόοδος δειχνει οτι οι τέχνες οριακά κινδυνεύουν απο αυτή την προοπτική. Μια κυνική απάντηση στο παραπάνω θα ήταν βέβαια ότι απο τη στιγμή που οι περισσότεροι δε θα λάβουν οικονομικο αντικρισμα στον κοπο τους, δεν εισέρχονται καν στη διαδικασια. Την ίδια στιγμή μου έρχεται πάντα στο μυαλο κάτι που είχε πει σε μια συνέντευξη ο Sonny Rollins όταν τον ρώτησαν για την αμοιβή του John Coltrane στο Kind of Blue. Η στιχομυθία πήγαινε περιπου έτσι: -Αληθεύει οτι ο John Coltrane πληρώθηκε... (κατι του στυλ 150$) για το Kind of Blue? -Δε γνωριζω τι πληρώθηκε ακριβώς, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση γιατί περιπου τόσο ήταν οι αμοιβές τότε. -Μα είναι ο σημαντικότερος δίσκος στην ιστορία της τζαζ. -Ναι αλλά τότε δεν το ξέραμε, και επίσης τότε οταν έμπαινες στο στούντιο σου δίνανε αυτο το ποσό και μετά σου λέγανε ότι θα βγάλεις και απο τα δικαιώματα που δεν τα έβλεπες ποτέ. Επειδή το ξέραμε ότι δε θα βγάλουμε ποτέ λεφτά απο αυτό κοιτούσαμε να πάμε τη μουσική στα άκρα. Η διαφορά στο mindset των γενεών είναι χαώδης.

Θα τα ακούσω και τα δυο. Thanks