ABBA-Tars

[marathon]

Διαβάζω για τη συναυλία των ΑΒΒΑ με τα Abba-tars και έχω ανάμεικτα συναισθήματα.

Από τη μία, με ενθουσιάζει που η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν οι επόμενες γενιές κάποιες καταστάσεις (δεν μιλάω αποκλειστικά για τους ΑΒΒΑ -αυτοί έκαναν την αρχή...) στη καλύτερη μορφή τους, όταν ήταν όμορφοι, ωραίοι και στα ντουζένια τους!!!

Από την άλλη, βλέποντας τους 40 χρόνια μετά...40 χρόνια που βαραίνουν και τη δική μου πλάτη...δεν ξέρω εάν θα πήγαινα να δω live π.χ. τους Rolling Stones σήμερα (που τους είχα δει στο φόρτε τους στα 80's...).

Δεν ξέρω εάν γίνομαι απόλυτα κατανοητός...

https://www.protothema.gr/life-style/article/1247913/avva-katabra-i-psifiaki-sunaulia-ton-avva-pou-xanazodanepsan-me-abba-tars-stin-skini/







 ΥΓ1 Το τεχνικό σεταπ είναι απίστευτο!!!

ΥΓ2 Κάποια κομμάτια από το τελευταίο των ΑΒΒΑ είναι πολύ καλά, αντάξια των ιστορικών ημερών!

 

[Nestoras]

O Bjorn πάντως είναι μια χαρά.

 

[Superfunk]

Κάποια κομμάτια από το τελευταίο των ΑΒΒΑ είναι ΣΕΜΙΝΆΡΙΟ ΠΟΠ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Κορεκτεντ 

 

[Terry RoscoeBeck5]

Φίλος, αυτό είναι το μέλλον, το οποίο θα αντλεί την ουσία του από το παρελθόν. Δηλαδή, καθώς το παρόν και (μάλλον) το μέλλον δεν θα έχουν να πουν και πολλά πράγματα από άποψη τέχνης, νομίζω ότι αυτό που έθιξες για τους Rolling Stones, θα γίνει πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον. Κάποιος θα αγοράσει τα δικαιώματα τους (ή και ίδιοι) και φύγαμε για world (hologram) tour.

Και όχι μόνο για τους Stones δηλαδή, αλλά για όποιον θα μπορεί να αναπαραχθεί 3D, ασχέτως και αν έχει πεθάνει ages ago...

 

[BillTrantos]

Φίλος, αυτό είναι το μέλλον, το οποίο θα αντλεί την ουσία του από το παρελθόν. Δηλαδή, καθώς το παρόν και (μάλλον) το μέλλον δεν θα έχουν να πουν και πολλά πράγματα από άποψη τέχνης, νομίζω ότι αυτό που έθιξες για τους Rolling Stones, θα γίνει πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον. Κάποιος θα αγοράσει τα δικαιώματα τους (ή και ίδιοι) και φύγαμε για world (hologram) tour.

Και όχι μόνο για τους Stones δηλαδή, αλλά για όποιον θα μπορεί να αναπαραχθεί 3D, ασχέτως και αν έχει πεθάνει ages ago...

Μου φαίνεται λίγο επιφανειακή αυτή η οπτική. Ο κόσμος θέλει κυρίως να βλέπει ήρωες της εποχής του, γιατί με αυτούς συμπάσχει, με αυτούς έχει παρόμοια βιώματα και παρόμοιες συνισταμένες. Πόσα 15χρονα θα πάνε να δουν τα avatars των Rolling Stones; Μάλλον όσοι 50άρηδες πάνε να δουν Charlie Puth και Post Malone.

Δεν είναι θέμα ποιότητας, τι έχει να πει ο καλλιτέχνης και πόσο καλό ή relatable είναι αυτό, είναι κυρίως θέμα demographics. Μπορεί εσύ ως Terry να θεωρείς ότι οι σημερινοί καλλιτέχνες δεν έχουν και τίποτα να πουν και ίσως έχεις δίκιο από τη μεριά που το κοιτάς. Αυτό δε σημαίνει ότι το συμμερίζεται ο 20χρονος που πάει να δει τη μπάντα της γενιάς του. 

Αν είναι να μιλήσουμε για μουσική αξία, πολλοί μπορεί να πουν ότι δεν έχει πει τίποτα η μουσική μετά τη Ρομαντική περίοδο, παίχτηκαν όλα όσα έπρεπε να παιχτούν, ας μείνουμε εκεί κι ας το κλείσουμε το μαγαζί. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, γιατί αν ήταν θα ακούγαμε ακόμα Chopin στα ραδιόφωνα.

 

[fusiongtr]

Φίλος, αυτό είναι το μέλλον, το οποίο θα αντλεί την ουσία του από το παρελθόν. Δηλαδή, καθώς το παρόν και (μάλλον) το μέλλον δεν θα έχουν να πουν και πολλά πράγματα από άποψη τέχνης, νομίζω ότι αυτό που έθιξες για τους Rolling Stones, θα γίνει πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον. Κάποιος θα αγοράσει τα δικαιώματα τους (ή και ίδιοι) και φύγαμε για world (hologram) tour.

Και όχι μόνο για τους Stones δηλαδή, αλλά για όποιον θα μπορεί να αναπαραχθεί 3D, ασχέτως και αν έχει πεθάνει ages ago...

Άμα γίνει και αυτό, θα έχω την ευκαιρία να ζήσω Stravinsky στις δόξες του, τότε που προκαλούσε επαναστάσεις με την μουσική του.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Μου φαίνεται λίγο επιφανειακή αυτή η οπτική

Bill αν αυτό με τους Abba πετύχει, έχεις να δεις... Elvis live που θα τρίβουμε όλοι μαζί τα μάτια μας.

Γιατί πέρα από την αξία των σημερινών (ή και των αυριανών) καλλιτεχνών που θίγεις, το "κλασικό" και δη αυτό που δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να το παρακολουθήσεις από κοντά, έχει μια ακατανίκητη γοητεία.

Βάλε μέσα και την τεχνολογία που είναι στο peak της και έχεις έναν ακαταμάχητο εμπορικό συνδυασμό.

Καταλαβαίνω πώς το πας- και δεν διαφωνώ- αλλά sorry, το βλέπω καθαρά εμπορικά.

Edit

Και να προσθέσω και κάτι ακόμα: Ο βαθμός της επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος, θα είναι ανάλογος του θρύλου του ονόματος. 

Ένας Elvis, Beatles, Led Zeppelin to name a few, έχουν το "υλικό" που θα κινήσει αν μη τι άλλο το ενδιαφέρον.  

 

[BillTrantos]

Bill αν αυτό με τους Abba πετύχει, έχεις να δεις... Elvis live που θα τρίβουμε όλοι μαζί τα μάτια μας.

Γιατί πέρα από την αξία των σημερινών (ή και των αυριανών) καλλιτεχνών που θίγεις, το "κλασικό" και δη αυτό που δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να το παρακολουθήσεις από κοντά, έχει μια ακατανίκητη γοητεία.

Βάλε μέσα και την τεχνολογία που είναι στο peak της και έχεις έναν ακαταμάχητο εμπορικό συνδυασμό.

Καταλαβαίνω πώς το πας- και δεν διαφωνώ- αλλά sorry, το βλέπω καθαρά εμπορικά.

Σε αυτό συμφωνώ και δε με πειράζει καθόλου, ίσα ίσα που τα βρίσκω ενδιαφέροντα όλα αυτά. Αλλά κακά τα ψέματα, τα μικρά παιδιά σήμερα ακούνε μουσική από 15'' βίντεο στο TikTok, οπότε δε μπορώ να προβλέψω πού πάνε τα πράγματα. Σε όποια μορφή και να είναι, ελπίζω να βρει η μουσική το δρόμο της και να αγγίξει τους ανθρώπους λίγο βαθύτερα, όπως πχ αγγίζει εμάς, κρίνοντας από τις συζητήσεις μας στο forum.

Άμα γίνει και αυτό, θα έχω την ευκαιρία να ζήσω Stravinsky στις δόξες του, τότε που προκαλούσε επαναστάσεις με την μουσική του.

Αυτό κι αν είναι ενδιαφέρον. Μπορούμε να κάνουμε λίστες ολόκληρες με καλλιτέχνες που δεν είδαμε και θα θέλαμε να δούμε. Το θέμα είναι (και πάω λίγο σε φιλοσοφικά μονοπάτια) το κατά πόσο βλέπεις τον καλλιτέχνη τελικά. Με τι αλληλεπιδράς, τι σε κάνει τελικά να νιώθεις; Έχει σημασία αν τελικά σε αγγίζει; Έλα ντε.

 

[fusiongtr]

Το θέμα είναι (και πάω λίγο σε φιλοσοφικά μονοπάτια) το κατά πόσο βλέπεις τον καλλιτέχνη τελικά. Με τι αλληλεπιδράς, τι σε κάνει τελικά να νιώθεις; Έχει σημασία αν τελικά σε αγγίζει; Έλα ντε.

Ωραίος προβληματισμός.

Η γνώμη μου είναι ότι είναι καθαρά "εσωτερική" υπόθεση αυτή.

Δηλαδή αλληλεπιδράς με κάτι δικό σου, "εσωτερικό", το αποτύπωμα του κάθε μουσικού στον εσωτερικό σου κόσμο.

Γι' αυτό και σε αγγίζει σίγουρα.

Όμως ξέρεις στο συνειδητό σου, ότι δεν συμμετέχεις στην πραγματικότητα σε κάτι που συμβαίνει εκείνη την στιγμή, αλλά μάλλον στο αχνάρι που έχει αφήσει αυτό στην δική σου συνείδηση.

Τεράστιο θέμα.

 

[Superfunk]

Πόσα 15χρονα θα πάνε να δουν τα avatars των Rolling Stones; Μάλλον όσοι 50άρηδες πάνε να δουν Charlie Puth και Post Malone.

Ήδη οι άνω των 50 στον δυτικό κόσμο και την Ιαπωνία/Κορέα είμαστε περισσότεροι  ....οπότε ΝΙΚΑΜΕ 

Έχει να πέσει πουρο-ροκ και πουρο-ποπ που θα πάει σύννεφο φιλωουΖ

 

[Ali Barout]

Αχ αυτό το μέλλον. Θα με μαραζώσει. Και θα λέμε ότι πάμε να δούμε "ζωντανά" ολογράμματα;

Το θέμα είναι (και πάω λίγο σε φιλοσοφικά μονοπάτια) το κατά πόσο βλέπεις τον καλλιτέχνη τελικά. Με τι αλληλεπιδράς, τι σε κάνει τελικά να νιώθεις;

Για μενα δεν έχει διαφορά από το να έβλεπα ένα βίντεο. Το ίδιο πράγμα είναι. Απλά η ψευδαίσθηση είναι πιο πειστική. Δε λέω ότι δε θα ψάρωνα ή ότι δε θα το χαιρόμουν. Απλά δεν θα είχε αυτό το ζωντανό του ζωντανού που το κάνει ζωντανό για χίλιους δυο λόγους. Αυτό που μου τη δίνει όμως είναι ότι αυτή η τάση αρχειοθεσίας/απαθανάτισης, μια παιδιάστικη επανάσταση απέναντι στη φθορά, στη λήθη, στο θάνατο, κρατάει γερά και προχωρά με χαμόγελο και αυτοπεποίθηση με όλο και πιο δυνατά (για τα αισθητήριά μας) μέσα, που ενισχύει το επιχείρημα ότι "Ήμουν εκεί κι εγώ, ναι!" ενώ δεν ήμουν. Καλό, κακό, δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα δεν μου επιτρέπει να είμαι ΤΩΡΑ κάπου που θα μπορούσα να είμαι, αν είμαι ψηφιακά κάπου που κάποτε όντως ήσαν άλλοι. (ΜΟΥΥΑΑΑΑΧΑΧΑΑ τι πρότασηηη)

Γιατί και τώρα υπάρχει σύνδεση του τώρα με τον Μότσαρτ. Μνήμη. Από ένα κομμάτι χαρτί. Αυτό το μέσο, με χίλιες τρύπες, αφήνει χώρο δημιουργικής ερμηνείας. Μπορεί αν ζούσε ο Μότσαρτ να μας πλάκωνε στις κλωτσές και να έλεγε τι παίζετε ρε, ΜΟΝΟ έτσι παίζεται. Αλλά εμείς από αυτή την άγνοια αντλούμε ελευθερία, στο βαθμό που μας επιτρέπεται (για να μην τα κάνουμε κι όλα ίσιωμα και πούμε ότι α δεν ξέρουμε καν πώς παίζονταν τότε καθόλου). Ο Στραβίνσκυ μιας και τον ανέφερε ο κυρ Φιουζονάρας, ήθελε τον Πετρούσκα ραπτομηχανή στον μετρονόμο. Υπάρχουν πολλές (και επιτυχημένες) εκτελέσεις που το τέμπο πλέει. Που ηχογραφήθηκαν ενώ ζούσε ο Στραβίνσκυ. Κι αν δεν του άρεσε να ρούφαγε το αυγουλάκι του. Τι πιο ωραίο. Αυτά περί του μέσου.

Δεν ξέρω. Εν τέλει, συμμετέχουμε με κάτι παραπάνω από τα αισθητηριακά μας όργανα όταν παρευρισκόμαστε σε μία συναυλία ή όχι; Σκέφτομαι άρα υπάρχω; Ξέρω γω μωρέ Παρασκευϊάτικα; Γι' αυτό θα πω μπράβο για την τεχνολογική μαγκιά, και μπου για την πρόθεση, για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη.

 

[fusiongtr]

Εν τέλει, συμμετέχουμε με κάτι παραπάνω από τα αισθητηριακά μας όργανα όταν παρευρισκόμαστε σε μία συναυλία ή όχι;

Αυτά τα αισθητηριακά όργανα, παίρνουν σήμα, και το στέλνουν και σε λογική και σε συναίσθημα, και σε ασυνείδητο.

Η αλληλεπίδραση όλων αυτών είναι διαφορετική για τον καθένα φυσικά, και δίνει το συνολικό αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, που και πάλι είναι φυσικά διαφορετική για τον καθένα.

Εδώ ο άλλος κάνει βέρτσουαλ σεξ, και δεν γουστάρει πια το κανονικό.

Εκεί έχουμε φτάσει.

Έχουμε πολλά κουμπιά, που αν μας τα πατήσουν με τον κατάλληλο τρόπο ...

 

[Ali Barout]

Εδώ ο άλλος κάνει βέρτσουαλ σεξ, και δεν γουστάρει πια το κανονικό.

Εκεί έχουμε φτάσει.

Έχουμε πολλά κουμπιά, που αν μας τα πατήσουν με τον κατάλληλο τρόπο ...

Α γεια σου!

 

[Terry RoscoeBeck5]

Έχει να πέσει πουρο-ροκ και πουρο-ποπ που θα πάει σύννεφο φιλωουΖ

Με βάση αυτό που ανέφερε ο Νίκος... Ελπίζω να έχετε ακούσει/ δει τις πουρο-ροκ κρουαζιέρες στην Καραϊβική. Φεύγει το παπόρο για τσάρκα στα εξωτικά νησιά με house band  τους Def Leppard ή κάποιους παρόμοιους, με επιβαίνοντες του πουρόκερς που ναι μεν έχουν πιαστεί και έχουν το χρήμα για κρουαζιέρα, αλλά θέλουν να θυμηθούν τα wild νιάτα τους. 

Bottom line... Για όλα υπάρχει κοινό και όλα είναι θέμα καλού marketing.

PS: Και εγώ αν είχα το πακέτο, ως πουρόκερ τώρα θα σας τα έγραφα αυτά από το deck του... Caribbean Queen, το οποίο μόλις θα είχε αποπλεύσει από το Μαϊάμι,  με μια μπύρα στο χέρι, περιμένοντας να δω μετά τους Night Ranger (λαίμαι τώρα) ? 

 

[Nestoras]

Ευτυχώς που υπάρχει και το You Tube και τους βλέπουμε στα ντουζένια τους.





Εγώ βέβαια έχω δει τον κιθαριστα τους ζωντανά στο Μάλμοε (και κατου*#@ πάνω μου)