Δυστυχως και ενω η καραντινα θεωρητικα θα ηταν μιας πρωτης ταξεως ευκαιρια για μεγαλυτερη ενασχοληση με την μουσικη, τουλαχιστον στο σπιτι γιατι ετσι κι αλλιως πλεον σε μαγαζια και live δεν παιζω, δεν μπορω να πω οτι επωφεληθηκα ιδιαιτερως. Και μαλιστα οχι απλως δεν επωφεληθηκα αλλα ουσιαστικα εχω να ακουμπησω κιθαρα απο τον Φεβρουαριο κατι που ουσιαστικα εχει να συμβει, απο την ηλικια των 16, οταν δεν ηξερα καν να παιζω. Αιτια ενας τραυματισμος στο χερι που προκληθηκε απο το αλλο αγαπημενο μου χομπυ το οποιο εμπεριεχει και αυτο χορδες (τεννις), με 4 λαθος διαγνωσεις (απο τοπ αμερικανοσπουδαγμενους χειρουργους, ενας εκ των οποιων το κορυφαιο ονομα σε χειρουργο ακρας χειρος), ενα χειρουργειο, στο οποιο κατα την διαρκεια του μου ανακοινωθηκε οτι δεν ηταν αυτο που νομιζαμε, και μια αποκατασταση η οποια παει πιο αργα και απο 4/4 στα 60bpm. Κοινως ενα χερι κοστισε τα δυο πολυαγαπημενα μου χομπυ.
Το θεμα ειναι οτι τωρα που τα πραγματα δειχνουν να πηγαινουν καλυτερα θα πρεπει να θυσιασω ενα απο τα δυο, γιατι και τα δυο μαζι, τεννις και κιθαρα, ειναι μεγαλη επιβαρυνση για τον καρπο. Προσανατολιζομαι δυστυχως να θυσιασω τις μεταλλικες χορδες και οχι αυτες με πολυεστερα.......