Λάιβ σε φοιτητικό μέταλ φεστιβάλ στις εστίες της Ξάνθης το 2005, τότε που είχαμε μια doom/death μπάντα της κακιάς ώρας
πως λεγόταν η μπάντα σου αδερφέ αν επιτρέπεται?
Εμένα μια ντροπιαστική στιγμή ήταν πριν δυο χρόνια το καλοκαίρι. Παίζαμε σε ένα μαγαζί, σε έναν πολύ δημοφιλή τουριστικό προορισμό, όπου συν τοις άλλοις πολλά ζευγάρια από το εξωτερικό επιλέγουν ως τόπο για να παντρευτούν. Εκείνη την ημέρα θα έρχονταν λοιπόν και το νιόπαντρο ζεύγος, συν όλους τους καλεσμένους, πέρα από τους θαμώνες. Δεν ήταν ιδιωτικό πάρτυ, ούτε είχαμε σχέση με τον γάμο, απλά ξέραμε ότι θα είχαμε όλον αυτόν τον κόσμο.
Λόγω ενός τσακωμού το ίδιο μεσημέρι που κατέληξε σε φωνές και έντονο διάλογο, εκείνο το βράδυ συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πάει καλά με την φωνή μου (τραγουδάω και παίζω κιθάρα στην μπάντα). Λέω στον ιδιοκτήτη να με αρχίσει στα μεταξά, που εκτός του ότι δεν με βοήθησαν και ιδιαίτερα, με έκαναν και πιο μεθυσμένο, γιατί έπινα το ένα πίσω από το άλλο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ''σώσω'' ότι σώζεται.
Μια ώρα και κάτι πρέπει να κράτησε το λάιβ. Την ώρα που παίζαμε, ο ντράμμερ και εγώ αντιληφθήκαμε ότι μια κοπέλα από το κοινό (η οποία αποδείχθηκε η κουμπάρα) ''τραγουδούσε''. Την ανεβάσαμε άρον άρον (δεν χρειάστηκε και πολύ να την πείσουμε) να πει κάνα ''γυναικείο'' κομμάτι, όπως Valerie, Οne way or another, I love RnR κτλ μπας και ροκανίσουμε κάποιο χρόνο, ενώ ανέβασα και τον γαμπρό να πει το Mustang Sally. Δεν ήταν τέλειο, ούτε σώθηκε το λάιβ, αλλά κάτι ήταν και αυτό.
Μετά από αυτό το συμβάν και επειδή είχα μαζί μου ''φιλοξενούμενο'', αντί να γυρίσουμε σπίτι συνεχίσαμε το πάρτυ σε κοντινό κλαμπ, παρέα με τις κουμπάρες, το ζευγάρι και τους φίλους-φίλες του ζευγαριού. Ήμουν ήδη με κλειστή φωνή και πιωμένος, και το μετέπειτα clubbing περιττό να πω ότι με αποτελείωσε...