- Μηνύματα
- 2,244
- Πόντοι
- 923
Λούκι Λουκ "η πόλη φάντασμα"
Eμένα πάλι η βιβλιοθήκη μου συναγωνίζεται τη δισκοθήκη... Το μόνο που έχω να μου καταλογίσω -όπως και στη μουσική, είναι ότι άργησα πολύ να ανακαλύψω τους έλληνες πεζογράφους, ποιητές κ.λπ, γιατί παρόλο που διάβαζα από μικρός (είχα τρέλα με την αρχαιότητα, Μεγαλέξαντρους και λοιπά), από την εφηβεία μου και μετά τους σνομπάριζα. Σε φάση "τι να μας πει ο Χ Έλληνας όταν έχει υπάρξει ένας Τομ Ρόμπινς ή ένας Peter Hammill" σκεφτόμουν).Δεν "καταφερα" ποτε να διαβασω κανενα λογοτεχνικο βιβλιο, αν και υπηρχε μεγαλη συλλογη στην βιβλιοθηκη. Μετα την πρωτη σελιδα, εβρισκα (και βρισκω ακομα) ανουσιο το να συνεχισω. Προτιμουσα να διαβασω κατι επιστημονικο, κατι που θα μου μεταφερει πληροφορια, ή να ξεφυλλιζω καποιο τομο εγκυκλοπαιδειας.
Η λογοτεχνια δεν ειναι για ολους.
Το φέρνω λίγο σαν αναπηρία που δεν τους είχα ανακαλύψει εν καιρώ.
Ε, καλά, δεν είναι και διαγωνισμός. Ούτε εγώ μπορώ (ή θέλω) να συμμετέχω σε φιλολογικές συζητήσεις. Δεν κάνουμε συγκριτική λογοτεχνία, γούστα βγάζω... όπως και στη μουσική/μουσικά ακούσματα.Φαντασου ποσο αναπηρος αισθανομαι σε μια συζητηση για λογοτεχνια. Ουτε δισκοθηκη εχω, ουτε βιβλιοθηκη (σε καποια αποθηκη τα εχω παρατημενα σε κουτες). Και δε με απασχολει και καθολου...
Για όσους διαβάζουν ψυχολογία προτείνω Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία του Έριχ Φρομ.
Θα έλεγα ότι είναι ακριβές.Καλό βιβλίο, αλλά απλοϊκό.
Όμως όντως καλό.
Το βιβλίο όμως δεν έχει σχέση με την ψυχολογία, αλλά με την κοινωνική ψυχολογία.
Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Υπάρχει βίντεο στο YouTube του ψυχολόγου Ιωάννη Αυγουστάτου πάνω στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Και εγώ πριν από καμία 15αρια χρόνια το είχα διαβάσει.Ξέρω πολύ καλά τον αδερφό του Γιάννη.
Αλλά το βιβλίο είναι απλοϊκό, εύπεπτο (δεν είναι κακό), και απλουστευτικό, αν και είναι καλό, το είχα διαβάσει πριν περίπου 30 χρόνια.
Ότι πρέπει για τις μάζες.
δεν ξαναδιάβασα κανένα άλλο βιβλίο μου είναι αδιάφορα.
Καταρχήν οι βιβλιοθήκες είναι κλειστές (δεν αγοράζω βιβλία τα θεωρώ σπατάλη και ότι διαβάζω μετά το χαρίζω.Που σημαίνει ότι αν πχ σου πω να διαβάσεις Άντλερ θα με γράψεις.
να διαβάσω Γιουγκ και με κούρασε με της ανοησίες.
Τελικά διάβασα λίγο από την αυτοβιογραφία του Κιθ Ρίτσαρντ.Σαχλαμαρες έλεγε αλλά τουλάχιστον είχε πλάκα.