- Μηνύματα
- 2,245
- Πόντοι
- 398
Το πρόβλημα είναι πως αυτή τη παπάτζα περί υγρασίας μας τη πέρασαν και όλοι οι ''ΛΟΥΘΊΕΡ''
Η υγρασία κλπ.
Κάποτε δούλευα σε εταιρίες με εργαλεία, πουλάγαμε και στυλιάρια για σκούπες, κασμάδες-σα το Κατάρ-Κ- κλαροξύλια τα λέγαν για τσαπάκια.
Στην Ελλάδα υπάρχει ένας και μοναδικός που κάνει ακόμα αυτή τη δουλειά κάπου στην Εύβοια, όλα από Οξιά.
Με τα κασμαδόξυλα που είναι 3-4 εκ δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα, ήταν και 90 εκατοστά μήκος, αλλά όταν έχεις 1,30 σκουπόξυλο στα 2 εκ πάχος, ή κλαροξύλι στα 1,60 και 1,5 εκ πάχος, ήταν θέμα. ΣΤΡΑΒΩΝΑΝ
Υπήρχε λοιπόν στην εγχώρια αγορά μια Ισπανική εταιρεία που πούλαγε σε ΔΙΠΛΑΣΙΑ τιμή τα ξύλα κάνοντας το εξής απλό, τα ''έψηνε'' να φύγει η υγρασία του ξύλου. Κανένας ΠΟΤΕ δεν μίλησε για την Ελληνική Οξιά, όλοι είπαν πως στο δέμα θα έβγαιναν και 5-6 στραβομούτσουνα, σα τους Λουθίερ μας.
Είναι απλό το ξύλο ΘΕΛΕΙ ψήσιμο ωσότου βγάλει ότι ζουμί έχει. Τα υπόλοιπα είναι για ξυλάδες.
Η Ακακία κάμνει τη καυλητέρα ζεστασιά, αυτά τα περί η Ελιά κρατάει, ο μεσές - Δρυς- ζεσταίνει και η Οξυά καίει το σύμπαν είναι μπούρδαι.
Δεν γνωρίζω τις ιδιότητες των ξύλων στην οργανοποιία, μα αν δεις Φλαμουριά, θα πάθεις πλάκα
