Τι θα γίνουν όλα όσα έχουμε... όταν φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο.

Αν πας σε συμβολαιογράφο με μάρτυρες και κάνεις διαθήκη; Μπορείς να το κάνεις αυτό αντί για χειρόγραφη;
Φυσικά μπορείς να πας και σε συμβολαιογράφο, και είναι πιο ισχυρή.

 
Άστρωτο δηλαδή. Πότε το πας για πρώτη αλλαγή λαδιών; :P
Κάθε 2 χρόνια αλλάζω λάδια και του κάνω service.

Το κουνάω σπάνια.....περίπου 300 χιλιόμετρα με 400 το χρόνο του κάνω.

Αλλά γενικά και το δικό μου (το άλλο) στην ίδια κατάσταση το έχω. ?

edit:

Τώρα που το σκέφτομαι, 300 με 400 χιλιόμετρα κάνω τον μήνα με τα πόδια ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Εξάλλου για να το πάει από σκραπ σε εργοστασιακό θα έδωσε χρήματα που είναι σαν να το ξανα-αγόρασε ο ίδιος.
Ήταν ωραίο joy ride! ?

 
BTW , το μυστήριο με τα βιβλία .....το έλυσα.

Είχα κάνει και σχετική ανάρτηση στο FB (όχι καυστική) και την είδε ο συμμαθητής μου ......που τα πέταξε.

Ήρθε και με βρήκε.

Μου "απολογήθηκε" (απορώ γιατί , μιας και η ανάρτηση μου ΔΕΝ ήταν καυστική, είχα πει απλά ότι τα βρήκα στον κάδο)  ότι μετά τον θάνατο και της μητέρας του (το γνώριζα) θα άδειαζαν το σπίτι μιας και όντως και αυτός και η αδερφή του μένουν πολύ μακρυά.

Κράτησε πάρα πολλά βιβλία ο ίδιος, αλλά αυτά δεν ήξερε τι να τα κάνει και δεν είχε και άλλο χώρο  (ήρθε εκτάκτως και δεν είχε χρόνο να συνεννοηθεί με κάποια βιβλιοθήκη εδώ) .

Συμπλήρωσε μετά ότι εκτός από αυτά που κράτησε, αυτά τα λίγα που πέταξε.....έχει άλλα 1000 αυτή τη στιγμή στο σπίτι. Περιμένει να έρθει κάποιος να τα πάρει για μια βιβλιοθήκη μιας κατασκήνωσης.....

Οπότε μου λέει "έλα διαλέξει ό,τι άλλο θες , τον προλαβαίνεις¨".

Πήγα (είχα να πάω σπίτι του από το δημοτικό) και πήρα μερικά ακόμα ...?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Όμως στις συνήθεις περιπτώσεις, πχ την δισκοθήκη ή την βιβλιοθήκη των γονιών μου αν και με ευλάβεια θα την πρόσεχα και θα την εκτιμούσα (ζουν ακόμα οι άνθρωποι, λέμε τώρα) αλλά αντικειμενικά δεν γίνεται να έχει το ίδιο impact στην δική μου ιδιοσυγκρασία και στα δικά μου βιώματα τα οποία εκφράζονται μέσα από την δική μου δισκοθήκη ή βιβλιοθήκη
Ούτε σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να πούμε ότι δεν θα έχει μεγαλύτερο impact στον νέο κάτοχο.

 
Πολύ ωραίο θέμα, διάβασα όλες τις σελίδες.

Προσωπικά δε με πολυαπασχολεί τι θα γίνει με τα πράγματά μου μετά το θάνατό μου.

Καταλαβαίνω και τον Superfunk, άλλωστε στην ελληνική οικογένεια είναι γνωστός ο τρόπος που αλλάζουν χέρια τα υλικά αγαθά. Ως ένα βαθμό είναι και δικαιολογημένο όταν έχουμε γενιές που έχουν περάσει πείνα,κατοχή και άλλες κακουχίες.

Αυτό που βλέπω ζώντας στο εξωτερικό, είναι πως ούτε τα παιδιά θεωρούν δεδομένο ότι θα τους κληροδοτηθούν όλα από τους γονείς, ούτε οι γονείς ότι πρέπει να τα κληροδοτήσουν στα παιδιά.

Προσωπικά, αν αποκτήσω παιδιά,τα οποία πατάνε με τα δύο πόδια στη ζωή και συνάμα δεν ασχολούνται με τη μουσική, δεν βλέπω λόγω να τους κληροδοτήσω π.χ. τις κιθάρες.

Θα αφήσω φιρμάνι να πάνε σε μουσικούς,παλιούς μαθητές μου,Ωδεία,κ.λ.π.

Αναφορικά με κάτι που γράφτηκε περί πλούσιων γόνων και σε συνδυασμό με τη δαιμονοποίηση των χρημάτων στην ελληνική κοινωνία με αστεία τσιτσάτα τύπου:τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία ή τι έλεγε ο Ωνάσης στο νεκροκρέβατο του γιού του,θα πω το εξής..

Το να κρατάω κρυφά ότι έχω πολύ χρήμα και το παιδί μου να χάνει τα πιο παραγωγικά του χρόνια στην τυραννία του μεροκάματου,χωρίς δηλαδή να χτίζει το ατομικό/ανθρώπινό του κεφάλαιο,

είναι απλά το άλλο άκρο, από το να τον κάνω έναν μπούλη που θα του τα έχω όλα έτοιμα.

Η λύση, όπως πάντα, είναι στη μέση.

 
....άλλωστε στην ελληνική οικογένεια είναι γνωστός ο τρόπος που αλλάζουν χέρια τα υλικά αγαθά. Ως ένα βαθμό είναι και δικαιολογημένο όταν έχουμε γενιές που έχουν περάσει πείνα,κατοχή και άλλες κακουχίες.
Αυτό δεν είναι ίδιον της Ελληνικής Οικογένειας.

Απλά το υιοθέτησε η και η Ελληνική οικογένεια.

Πάμε πίσω στη φεουδαρχία , στο θεσμό του γάμου , που ακριβώς σε αυτό αποσκοπούσε , στη μεταβίβαση περιουσιών.

Η μεταβίβαση περιουσίας και ο νεποτισμός δεν εφευρέθηκαν στην Ελλάδα, αντιγράφηκαν.

 
 , στη μεταβίβαση περιουσιών.
Και εγώ εκεί αποσκοπούσα όταν παντρεύτηκα.

Και τους είπα. Η δε γυνή  να φοβήται τον άντρα, έτσι? Και μου έλεγαν ναι, εννοείται και μόλις παντρεύτηκα και έκανα το παιδί άρχισαν να μου λένε, έχουν αλλάξει αυτά τώρα, πάνε. Μέχρι να σε πείσουν είναι σαν τη κυβέρνηση πριν τις εκλογές, όλα υπέρ του πολίτη και μετά........................... ❤️

 
Αυτό δεν είναι ίδιον της Ελληνικής Οικογένειας.

Απλά το υιοθέτησε η και η Ελληνική οικογένεια.

Πάμε πίσω στη φεουδαρχία , στο θεσμό του γάμου , που ακριβώς σε αυτό αποσκοπούσε , στη μεταβίβαση περιουσιών.

Η μεταβίβαση περιουσίας και ο νεποτισμός δεν εφευρέθηκαν στην Ελλάδα, αντιγράφηκαν.


Νομίζω ότι ο νεποτισμός διαφέρει από αυτό που περιέγραψε ο Superfunk, δηλαδή να κοπιάσεις σαν γονιός(χωρίς δόλια μέσα), ώστε βγει με καλύτερες προοπτικές το παιδί σου στο στίβο της ζωής και να μην φάει ακραία ταλαιπωρία.

Όσο για τον νεποτισμό, τον αντιγράψαμε,αλλά και τον διατηρούμε μέχρι σήμερα,σε αντίθεση με τις κοινωνίες που τον αντιγράψαμε,οι οποίες απομακρύνονται από τέτοιες πρακτικές.

Χωρίς να σημαίνει ότι αυτές είναι πιο ηθικές,αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

 
Αυτό που βλέπω ζώντας στο εξωτερικό, είναι πως ούτε τα παιδιά θεωρούν δεδομένο ότι θα τους κληροδοτηθούν όλα από τους γονείς, ούτε οι γονείς ότι πρέπει να τα κληροδοτήσουν στα παιδιά.
Από την άλλη, αυτό το πράμα οι γερμανέζοι το έχουνε πάει σε άλλο επίπεδο. Ξέρω πολλούς παππούδες που δεν έχουν δει τα εγγόνια τους, επειδή πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. Οι άνθρωποι δεν δίνουνε νερό στα παιδιά τους λέμε.

 
Από την άλλη, αυτό το πράμα οι γερμανέζοι το έχουνε πάει σε άλλο επίπεδο. Ξέρω πολλούς παππούδες που δεν έχουν δει τα εγγόνια τους, επειδή πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. Οι άνθρωποι δεν δίνουνε νερό στα παιδιά τους λέμε.


Eπειδή πάντα στη δουλειά μου είχα να κάνω με συναδέλφους που ήταν πλειοψηφία τους Γερμανοί/Γερμανίδες,αλλά και στην προσωπική μου ζωή πάντα με Γερμανίδες και έχω μπει πολλές φορές στον στενό τους κύκλο, έχω διαφορετική εικόνα από αυτή που περιέγραψες.

Μάλιστα έχω καταλήξει ότι το δικό τους μοντέλο είναι πιο υγιές και λειτουργικό από το κλασσικό ελληνικό.

Στο θέμα μας τώρα, να βάλω και μία άλλη παράμετρο όσο αφορά κάποια αντικείμενα που εμείς μπορεί να είμαστε συνδεμένοι με αναμνήσεις,να σημαίνουν κάτι για εμάς ή να είχαν κάποτε μια αντικειμενική αξία.

Νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε  και την τάση της εποχής.

Θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει για ένα φωτιστικό που είχαμε στο σπίτι,που το είχε πάρει ακριβά από το εξωτερικό και με πόση προσοχή το μετέφερε στην Ελλάδα.

Tiffany λέγονται και μοιάζουν κάπως έτσι.

tiffany-pendelleuchte-1-flammig-farbe-bunt.jpg

Κάποτε στην κεντρική Ευρώπη αυτά τα φωτιστικά ήταν σχεδόν σε κάθε σπίτι.

Οι επόμενες γενιές δεν πολυτρελαίνονταν για αυτά,οπότε τα βρίσκει κανείς στις αγγελίες σε αστείες τιμές.

Το ίδιο συμβαίνει και με κάτι σκρίνια και ντουλάπες από μασίφ ξύλο που κάποτε σε μάρκα κόστιζαν 5ψήφιο ποσό και πλέον στις αγγελίες το μόνο που ζητάνε είναι να πας τα αποσυναρμολογήσεις και να τα πάρεις από εκεί δωρεάν, απλά για να τα ξεφορτωθούν.

Το ίδιο ισχύει και για ένα σωρό άλλα αντικείμενα...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Βιτρό είναι αυτό,  και είναι τέλειο. 

Οι νέες γενιές δεν έχουν ιδέα από interior design,  αρχιτεκτονική,  style και διακόσμηση,  πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. 

Το να ταιριαξεις στο χώρο σου ένα vintage έπιπλο,  ειτε ειναι ρουστικ ειτε mid century modern ειτε οτιδήποτε, όσο αταίριαστο και αν είναι με το γενικότερο στυλ που σου αρέσει,  .....είναι ταλέντο  

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Eπειδή πάντα στη δουλειά μου είχα να κάνω με συναδέλφους που ήταν πλειοψηφία τους Γερμανοί/Γερμανίδες,αλλά και στην προσωπική μου ζωή πάντα με Γερμανίδες και έχω μπει πολλές φορές στον στενό τους κύκλο, έχω διαφορετική εικόνα από αυτή που περιέγραψες.

Μάλιστα έχω καταλήξει ότι το δικό τους μοντέλο είναι πιο υγιές και λειτουργικό από το κλασσικό ελληνικό.

Στο θέμα μας τώρα, να βάλω και μία άλλη παράμετρο όσο αφορά κάποια αντικείμενα που εμείς μπορεί να είμαστε συνδεμένοι με αναμνήσεις,να σημαίνουν κάτι για εμάς ή να είχαν κάποτε μια αντικειμενική αξία.

Νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε  και την τάση της εποχής.

Θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει για ένα φωτιστικό που είχαμε στο σπίτι,που το είχε πάρει ακριβά από το εξωτερικό και με πόση προσοχή το μετέφερε στην Ελλάδα.

Tiffany λέγονται και μοιάζουν κάπως έτσι.

Προβολή συνημμένου 43720

Κάποτε στην κεντρική Ευρώπη αυτά τα φωτιστικά ήταν σχεδόν σε κάθε σπίτι.

Οι επόμενες γενιές δεν πολυτρελαίνονταν για αυτά,οπότε τα βρίσκει κανείς στις αγγελίες σε αστείες τιμές.

Το ίδιο συμβαίνει και με κάτι σκρίνια και ντουλάπες από μασίφ ξύλο που κάποτε σε μάρκα κόστιζαν 5ψήφιο ποσό και πλέον στις αγγελίες το μόνο που ζητάνε είναι να πας τα αποσυναρμολογήσεις και να τα πάρεις από εκεί δωρεάν, απλά για να τα ξεφορτωθούν.

Το ίδιο ισχύει και για ένα σωρό άλλα αντικείμενα...
Τα original Tiffany, προιόντα που σχεδίασε ο Louis Comfort Tiffany και κατασκεύασε η εταιρεία που είχε η οικογένεια του (ήταν ο σχεδιαστής στην εταιρεία που ίδρυσαν οι γονεις του) ήταν βιτρώ όπως λέει και ο Λάκης και μάλιστα περιτεχνα και απο γυαλί. Το συγκεκριμένο είναι τύπου Tiffany και είναι πλαστικό. Επομένως ευτελούς σχετικά αξίας (νταξει δεν ειναι και ΙΚΕΑ).

Πέραν της οποιας συναισθηματικής αξίας που είναι προσωπική, κάποια αντικείμενα έχουν αντικειμενική αξία ως χειροποίητες κατασκευές (μερικές με πολύ χρονοβόρο και κοπιαστική διαδικασία) και ακριβά υλικά. Ειδικά δε κάποια αντικειμενα ενδεχομένως να έχουν σπάνια υλικά ή να έχουν φιλοτεχνηθεί με τεχνικές που δεν γίνονται πλέον απο κανέναν ή δεν γίνονται καλά. Αυτή η αξία δεν μειώνεται.

Τα Tiffany ήταν αμερικανικά και έγιναν πολύ γνωστά γιατί ο F.L.Wright τα δούλεψε αρκετά στα εσωτερικά των κατασκευών του. Στην ευρώπη ήρθαν μετά το τέλος του μοντερνισμού και ήταν ήδη βιντατζ. Σήμερα ενδεχομένως να τα ψάχνουν τίποτα χιπστερς αλλα δεν παιζει να βρεις οριτζιναλ. Αν δε το είχε φτιαξει και η Clara Driscoll στοιχιζει περιουσία. Και τα original Tiffany κάνουν μπαμ απο χιλιόμετρα....

Επι του θέματος, δεν εχω ίδια πειρα, καθώς δεν έχω παιδιά, αλλά θεωρώ ότι αν το παιδι μάθει να αναγνωριζει την ποιότητα και την αξία σε κάτι, δε θα την ξεπουλήσει ακόμα και αν το αντικείμενο δεν ειναι εντός πλαισίων των ενδιαφερόντων του. Προσωπικά έχω αντικείμενα απο τους προπαππούδες μου και εχω και παλαιότερο. Αν και κάποια πραγματα δεν ειναι του γούστου μου ή των ενδιαφερόντων μου (εχω σερβιτσιο καφε της προγιαγιάς) τα κρατάω και ούτε που μου περνάει απο το μυαλο να τα πουλήσω. Ειδικότερα όταν τα αντικείμενα ειναι κομμάτια γκαρταρόμπας που χρησιμοποιούνται και πλέον καποια δεν βρίσκονται, το αξία πάει σε άλλο επίπεδο.

Όσον αφορά τα έπιπλα που είπες, εκεί και αν δε βρισκεις αντιστοιχη αξια με το σήμερα...

Αν οι γονεις ειχαν χώσει κάποια χρήματα και πήραν κάτι καλό τότε ειναι πολύ πιθανο σήμερα η αξια να ειναι πολλαπλάσια. Ανεξαρτητα απο το στυλ. 

Προσωπικά προβληματιζομαι στο θέμα του χώρου. Εχω κληρονομήσει μεταξυ των άλλων απο τον πατέρα μου μια τεράστια βιβλιοθήκη ιατρικής και οδοντιατρικής που σε εμένα είναι αχρηστη. Δε σκεφτομαι επ ουδενι να την πετάξω γιατι μου θυμιζει αυτον και το ποσο ταυτισμενος ηταν με την ιδιοτητα του. Αλλά σε μενα δεν ειναι χρησιμη, και συντομα θα υπαρξει προβλημα χώρου.

Tiffany-in-Color-8.jpg

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Εδώ κάποιος/α πέταξε ΑΥΤΟ!

Σήμερα το μάζεψα.....

Δεν τσέκαρα ακόμα λαστιχάκια (ιμάντες), αλλά έχω stock...από panasonic να φάνε και οι κότες,

Τί να του εξηγήσω εγώ τώρα αυτού /ης....ότι πέταξαν κομμάτι της ιστορίας...

Καλλίτερα μωρέ στην άγνοιά των.





National Panasonic NV-380EM VCR (1984).jpg

 
Εδώ κάποιος/α πέταξε ΑΥΤΟ!

Σήμερα το μάζεψα.....
Δεν γίνονται αυτά. Πως γίνεται σε επαρχιακή πόλη να έχεις βρει τόσα πράγματα? Ούτε στην Αθήνα δεν έχω δει τόσα πεταμένα . Αρχίζω και πιστεύω ότι έχει πέσει σύρμα ότι τα μαζεύεις εσύ και τα αφήνουν επίτηδες ?

 
Δεν γίνονται αυτά. Πως γίνεται σε επαρχιακή πόλη να έχεις βρει τόσα πράγματα? Ούτε στην Αθήνα δεν έχω δει τόσα πεταμένα . Αρχίζω και πιστεύω ότι έχει πέσει σύρμα ότι τα μαζεύεις εσύ και τα αφήνουν επίτηδες ?
.και έχω ποστάρει.....τα μισά από όσα μάζεψα....  

 
.και έχω ποστάρει.....τα μισά από όσα μάζεψα....  
Όταν πετάξουν κάνα synth της προκοπής, μάζεψε το, τέσταρε το, και αν είναι λειτουργικό ρίξε μου ένα pm...?

 
Eπειδή πάντα στη δουλειά μου είχα να κάνω με συναδέλφους που ήταν πλειοψηφία τους Γερμανοί/Γερμανίδες,αλλά και στην προσωπική μου ζωή πάντα με Γερμανίδες και έχω μπει πολλές φορές στον στενό τους κύκλο, έχω διαφορετική εικόνα από αυτή που περιέγραψες.

Μάλιστα έχω καταλήξει ότι το δικό τους μοντέλο είναι πιο υγιές και λειτουργικό από το κλασσικό ελληνικό.
Τότε είσαι τυχερός (ή μάλλον τα παιδιά τους είναι τυχερά). Εδώ στο νότιο γερμανιστάν, το τι ηρεμιστικό πέφτει στα καμάρια τους δεν περιγράφεται. Μου πρότεινε και μένα ο παιδίατρος σε φάση "μην φοβάστε, μισό χαπάκι την ημέρα και θα ηρεμήσει, θα δείτε", αλλά του το ξέκοψα. Έχουν παράδοση οι ιθαγενείς στα κοινωνικά (και όχι μόνο) πειράματα...

 
Τότε είσαι τυχερός (ή μάλλον τα παιδιά τους είναι τυχερά). Εδώ στο νότιο γερμανιστάν, το τι ηρεμιστικό πέφτει στα καμάρια τους δεν περιγράφεται. Μου πρότεινε και μένα ο παιδίατρος σε φάση "μην φοβάστε, μισό χαπάκι την ημέρα και θα ηρεμήσει, θα δείτε", αλλά του το ξέκοψα. Έχουν παράδοση οι ιθαγενείς στα κοινωνικά (και όχι μόνο) πειράματα...


Mόναχο έμενα 5 χρόνια πριν έρθω Ελβετία και δουλεύω στην εκπαίδευση.

Ritalin ήθελαν να δώσεις;

Δεν θέλω να το εκτροχιάσω τελείως το θέμα, απλά αυτό που συχνά εμείς μεταφράζουμε σαν μη ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, αυτοί βλέποντας εμάς να κανακεύουμε τα καμάρια μας μέχρι τα -άντα δεν το θεωρούν απαραίτητα αξιοζήλευτο..

Υπάρχουν κάποια κλισέ για εμάς, κάποια για αυτούς, που δεν επικράτησαν τυχαία...

Αλλά δε θέλω να γράψω τίποτα πιο συγκεκριμένο, γιατί θα αγγίξω καμιά ευαίσθητη χορδή κανενός και θα μαι και off topic...

Εγώ προσωπικά, σαν παρατηρητής και σαν εκπαιδευτικός, θεωρώ ότι προετοιμάζουν καλύτερα τα παιδιά τους για την ενήλικη ζωής τους, από ότι εμείς.

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top