Θίγεις ένα πολύ καυτό θέμα τώρα...
Μιλώντας για τον εαυτό μου και μόνο, πιστεύω τα εξής...
Ο κόσμος έχει σχηματίσει (ηλιθιωδώς) την εντύπωση ότι το να είναι κανείς τραγουδιστής είναι το συμβόλαιό του για την ισόβια καλοπέραση, αποδοχή, αναγνώριση, οικονομική εξασφάλιση και όλα τα παρελκόμενα. Φυσικά, μπορεί αυτό να συμβαίνει σε ορισμένους τραγουδιστές αλλά όχι σε όλους! Και όταν όλοι ονειρεύονται καριέρα πρώτου μεγέθους και θέλει η κάθε έξυπνη να γίνει Βίσση στη θέση της Βίσση, καταλαβαίνετε ότι το πράγμα ξεφεύγει. Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα με μικρή μουσική βιομηχανία και σε έναν τέτοιο χώρο, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν λίγοι που είναι στην κορυφή και οι υπόλοιποι να ακολουθούν. Ε, τώρα όλοι θέλουν να φτάσουν στην κορυφή με το που θα πιάσουν μικρόφωνο στο χέρι τους! Και αυτό το μικρόφωνο-ευκαιρία το προσφέρουν με περισσή γενναιοδωρία τα talent shows (έτσι τα λένε επισήμως). Και για κακή μας τύχη, υπάρχουν πάρα πολλά ψώνια σε αυτό τον πλανήτη, με φοβερό εγωισμό και απίστευτη έπαρση που αδιαφορούν πλήρως για τις φωνητικές τους ικανότητες (ή το ψώνιο τους κάνει να νομίζουν ότι πιάνουν τη Whitney Houston και την πατάνε κάτω) και προκειμένου να δουν τη μούρη τους στο γυαλί και να μοιράσουν ένα μάτσο αυτόγραφα σε παιδάκια, κάνουν τα πάντα. Υπάρχουν και καλοί μουσικοί σε τέτοιες διοργανώσεις, δεν λέω. Αλλά να πάει κάποιος έστω και αξιοπρεπής το δέχομαι. Το να πάει ο κάθε πικραμένος και να μας σπάει τα νεύρα, το θεωρώ γελοίο.
Όσο για την τηλεφωνική ψήφο, είναι χαμένος χρόνος και χρήμα. Όντως, ποιός μπορεί να παίρνει τηλέφωνα και να ψηφίζει;
