Whitesnake

Εμένα μου άρεσαν οι Whitesnake με το Αμερικάνικο hard rock προφίλ τους.

Δεν συμπάθησα ποτέ το πρώιμο classic rock στυλ τους.

Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι γιατί ο κλασσικός ο μ@λ@κ@ς ο superstar μουσικός, άφησε τους υπόλοιπους να γράψουν το πιο εμπορικό τους album (1987) και μόλις τέλειωσε ο Sykes την ηχογράφηση και των σόλο, τον έδιωξε και αυτόν (οι άλλοι είχαν ήδη φύγει)…

 
Panagiotisrx7 είπε:
Εμένα μου άρεσαν οι Whitesnake με το Αμερικάνικο hard rock προφίλ τους.

Δεν συμπάθησα ποτέ το πρώιμο classic rock στυλ τους.

Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι γιατί ο κλασσικός ο μ@λ@κ@ς ο superstar μουσικός, άφησε τους υπόλοιπους να γράψουν το πιο εμπορικό τους album (1987) και μόλις τέλειωσε ο Sykes την ηχογράφηση και των σόλο, τον έδιωξε και αυτόν (οι άλλοι είχαν ήδη φύγει)…
για τα λεφτα σιγουρα και οτι ο Dunbar murray δεν ηταν μορφονιοι. παπαριες των managers σιγουρα .αα μαλλον απο οτι λενε ο sykes πηγε να του φαει και τη γκομενα.....παντως μετα οι συνθεσεις με vandeberg cambell kai vai ηταν της πλακας live Δεν μετραγανε καθολου........

 
Nognir είπε:
Στα live ο Coverdale είχε "θέμα" ήδη από την εποχή του Burn των Deep Purple. Δείτε το California Jam όπου είναι επίτηδες χαμηλωμένος και αφήνεται ο ρόλος των φωνητικών στην υπόλοιπη μπάντα με δεσπότη σ'αυτό το ρόλο τον τεράστιο και στο μπάσο και στην φωνή Glenn Hughes....
Δεν νομίζω. Εκείνη την περίοδο ήταν τέρας στα live, απλά επειδή τύγχανε να συν-τραγουδάει με ένα άλλο τέρας (σημειωτέον, δεν είχε αφεθεί ο ρόλος των φωνητικών στην υπόλοιπη μπάντα, αφού μόνο ο Hughes λαλούσε), κάνοντας κατά τη γνώμη μου το καλύτερο φωνητικό δίδυμο που έχει βγάλει το hard rock, οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες.

Προσωπικά γουστάρω την 70s-αρχές 80s περίοδο των Snake (με προτίμηση στο ψιλοαδικημένο Saints & Sinners), αν και το '1987' δεν ήταν κακό.

 
dimgall είπε:
για τα λεφτα σιγουρα και οτι ο Dunbar murray δεν ηταν μορφονιοι. παπαριες των managers σιγουρα .αα μαλλον απο οτι λενε ο sykes πηγε να του φαει και τη γκομενα.....παντως μετα οι συνθεσεις με vandeberg cambell kai vai ηταν της πλακας live Δεν μετραγανε καθολου........
Εγώ πάλι νόμιζα πως ο Vai πήγε με την τότε γυναίκα του Coverdale και τα «σπάσανε».

Καλά όλοι οι κιθαρίστες ήθελαν τη γυναίκα του Dave;

Πάντως το Slip Of the Tongue μου άρεσε αρκετά, τόσο συνθετικά όσο και σαν παραγωγή.

Στον εν λόγω album από όσο ξέρω ο Vai δεν είχε συνθετικό ρόλο μιας και στα notes έβλεπες όλο Coverdale/Vandenberg…

Τώρα για live δεν έχω γνώμη, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα με μουσικάρες για line-up να μην έλεγε.

 
Για μενα καθε δισκος και καθε Line up ηταν μια διαφορετικη ιστορια.δε μπορω να συγκρινω το Saints and sinners με το 1987.Ωστοσο το 1987 ειναι μακραν ο αγαπημενος δισκος μου απο οοοοοοοολη τη δισκοθηκη μου.

 
Panagiotisrx7 είπε:
Πάντως το Slip Of the Tongue μου άρεσε αρκετά, τόσο συνθετικά όσο και σαν παραγωγή.

Στον εν λόγω album από όσο ξέρω ο Vai δεν είχε συνθετικό ρόλο μιας και στα notes έβλεπες όλο Coverdale/Vandenberg…

Τώρα για live δεν έχω γνώμη, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα με μουσικάρες για line-up να μην έλεγε.
γαμω τους δισκους ειναι αλλα οι 85 κιθαρες που εγραψε ο βαι δεν μπορουσαν να βγουν live Και  επειδη εχω δει και ακουσει καποια bootleg αυτο που ηταν τοτε δεν θυμιζε μπαντα.οσο για μουσικαρες μονο τοn vai kai ton Aldridge θεωρω καλους μουσικους. vandeberg Εντελως φαλτσος live..... καλα για σαρζο Δεν μιλαμε .. εγλειφε το μπασσο αντι να παιζει...οταν εχει παιξει ενας murray basso...

 
Ειχανε βγει και στο Monsters of Rock (με Vai line up) και εκανε ο καθενας 20 λεπτα σολο.

και λιγες ωρες πριν ειχαν βγει οι Thunder και οι Vixen (ΝΑΙ οι Vixen) και πηραν σωβρακα.

Europe και ξερο ψωμι ρεεε (ασχετο :))

 
καλα εχω ενα δισκο company of snakes και ο τυπος ακουγεται πιο Coverdale apo ton Coverdale!!!!!!!!    ;D ;D ;D

 
solega είπε:
καλα εχω ενα δισκο company of snakes και ο τυπος ακουγεται πιο Coverdale apo ton Coverdale!!!!!!!!    ;D ;D ;D
Ποιον? Γιατι ο Lande (που ακουγεται πιο Coverdale) ειναι μονο στο Snakes- Once Bitten.... και στο live Here They Go Again και παιζουν ΜΟΝΟ Whitesnake

Στο Company Of Snakes τραγουδαει ο Σουηδος (και φιλος) Stefan Berggen που δεν τον θεωρω πολυ "κοντα" στον David

 
Παίδες και για μένα το Slip of the tonque έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία, οι ενορχηστρώσεις του είναι οντως αλλού και δεν παιχτήκαν ποτέ live έτσι από αυτό το lineup [έπρεπε να περιμένουμε Reb και Doug, Carlos Mendoza για να ακουστεί γαμάτο το Judgment Day], αλλά έχει κάτι κομματάρες μέσα τι να λέμε Wings of the storm, Sailing Ships, Kittens got claws. Για την ιστορία για το συγκεκριμένο album παρότι ο Vanderberg εμφανιζόταν ως συνθέτης μαζί με τον Coverdale, δεν μπορούσε να παίξει λόγω τενοντίτιδας και ο Steve έγραψε όλες τις κιθάρες, αλλάζοντας τα φώτα στις μελωδικές γραμμές, κάνοντας τον Vanderberg να δηλώσει τότε "άλλαξε όλες τις συνθέσεις, είναι ζήτημα αν μπορώ να παίξω ένα solo από αυτά"  

Στο monsters of rock, όντως τραγικοί - βέβαια έψαχνα δύο χρόνια για να βρω ένα αξιόλογο video tape έτσι για την συναισθηματική αξία του πράγματος.

Αγαπημένα album για μένα: Slide it In [με Sykes], Ready and Willing, 87.

 
playloud είπε:
Ποιον? Γιατι ο Lande (που ακουγεται πιο Coverdale) ειναι μονο στο Snakes- Once Bitten.... και στο live Here They Go Again και παιζουν ΜΟΝΟ Whitesnake

Στο Company Of Snakes τραγουδαει ο Σουηδος (και φιλος) Stefan Berggen που δεν τον θεωρω πολυ "κοντα" στον David


Αυτος.Τα σπαει ομως....

 
z43k0 είπε:
παρότι ο Vanderberg εμφανιζόταν ως συνθέτης μαζί με τον Coverdale, δεν μπορούσε να παίξει λόγω τενοντίτιδας και ο Steve έγραψε όλες τις κιθάρες, αλλάζοντας τα φώτα στις μελωδικές γραμμές, κάνοντας τον Vanderberg να δηλώσει τότε "άλλαξε όλες τις συνθέσεις, είναι ζήτημα αν μπορώ να παίξω ένα solo από αυτά"  
Σίγουρα βάζοντας έναν μουσικό του βεληνεκούς του Vai να παίξει οποιαδήποτε σύνθεση, είναι σαφές πως θα την κάνει δικιά του.

Μου κάνει εντύπωση από την άλλη που τον Vandenberg τον κράτησε για όσο καιρό μπορούσε να παίζει (πριν ασχοληθεί περισσότερο με την ζωγραφική). Μήπως ήταν ο Adrian που τον ανεχόταν ή ήταν ο μόνος που δεν ήθελε την γυναίκα του Coverdale; ;D 

 
Παντως στο Starkers In Tokyo η δουλεια του Adrian στην ακουστικη ειναι εξαιρετικη

 
Όσο σκέφτομαι τους κωλόφ@ρδους υπαλλήλους της Toshiba που βίωσαν αυτό το πράγμα^^^

Φαντάζεσαι να πας στη δουλειά σου και να σου πουν «Σήμερα θα παίξουν για εμάς ο Κος Coverdale και ο Κος Vandenberg» κλαψκλαψ…

 
Panagiotisrx7 είπε:
Σίγουρα βάζοντας έναν μουσικό του βεληνεκούς του Vai να παίξει οποιαδήποτε σύνθεση, είναι σαφές πως θα την κάνει δικιά του.
Δεν μπορώ να φανταστώ εκείνη τη φανταστική εισαγωγή του Slip Of The Tongue με το appregio στο intro και να μην παίζει ο maestro Vai...

 
respect στον Steve οπως φυσικα και στον Sykes (θεος)

αλλα αν δεν ακουσεις ενα Don't break my heart again...ενα fool παλιο ena here i go again...ενα walking in the shadow of the blues.....δε κανουμε τιποτα!!!Αλλωστε ας μη ξεχναμε πως ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΟΙ αυτοι οι βιρτουοζοι κιθαριστες ξεπεταχτηκαν απο τη blues Μουσικη.Εκει πατησαν ΟΛΟΙ

 
Και την κλασική μουσική βεβαίως βεβαίως... (βλέπε πρώτα απ'όλους Uli Jon Roth)

 
Για μένα οι Whitesnake θα είναι 70s hard rock μπάντα, καθώς δν μπορώ να συγκρίνω αυτήν την εποχή με το 80srock, όπου για τα προσωπικά μου γούστα είναι κιτς.

Και πράγματι μουσικάρες οι Vai και οι άλλοι αλλά δν έγραψαν τα μεγάλα κομμάτια που θα περίμενε κανεις. Γιατί δν είναι δύσκολο να βρει κανείς έναν άψογο κιθαρίστα αλλά πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς έναν εμπνευσμένο συνθέτη? Και για να ΄δωσω ένα παράδειγμα ο Blackmore δν θα μείνει στην ιστορία για τα σόλο του αλλά για τα κομμάτια που έγραψε. Αυτό ψάχνω να βρω στο hard rock του 80 και δν βρίσκω κατα κύριο λόγο, εμπνευσμένες συνθέσεις. Αλλά ίσως απλά να μην μου αρέσει τόσο το ροκ του 80 για αυτό να μν με ικανοποιούν οι συνθέσεις.

 
Vintager ΠΑΝΤΟΥ και σε ΚΑΘΕ εποχη υπαρχουν καλοι συνθετες και εμπνευσμενα κομματια, και στα 80ς. Αμα το αρχισουμε ομως τωρα δεν θα τελειωνει.

Συγκεκριμενα οι Snake περασαν 3 "φασεις" που κι εγω πιστευω οτι η καλλιτερη τους ειναι αυτη της πρωτης (Trouble μεχρι Come n Get It, αντε μεχρι Saints)

 
Μ3 και  company of snakes , που ειναι στην ουσια ιδια μπαντα , ειναι  οτι πιο κοντα στους 'παλιους' whitesnake.

το slide it in ,ειναι για μενα αξεπεραστο αλμπουμ σε συνθεσεις .

εκει κορυφωθηκαν ....το 1987 ηταν η εμπορικη τεραστια επιτυχια  και απο εκει και περα αρχιζει η πτωση . Στο τελευταιο τους υπαρχουν κομματια , που για μενα , δεν εχουν λογο υπαρξης , κατω απο το ονομα whitesnake και δειχνουν πως μια μπαντα απο all star δεξιοτεχνες μουσικους ,μπορει καλιστα να βγαζει πατατες κομματια . 

 

Παρόμοια θέματα

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top