Ανοίγω αυτό το thread παρόλο που υπάρχουν αντίστοιχα, γιατί δε μ'ενδιαφέρει τόσο ένα συγκεκριμένο θέμα εξοπλισμού (πχ να πάρω τον έναν ή τον άλλο ενισχυτή), αλλά πιο πολύ μια "φιλοσοφική" κουβέντα επί του θέματος.
Για να γίνω πιο σαφής, ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με αν και κατά πόσο αρκετοί μουσικοί (βάζω και τον εαυτό μου μέσα, αν λέγομαι μουσικός) είμαστε αναγκασμένοι (ή πολύ περισσότερο γουστάρουμε κιόλας) να διαλέγουμε ένα στρατόπεδο από τα δύο που αναφέρονται στον τίτλο.
Αν δηλαδή αντιστοιχίζουμε γραμμικά το είδος που θέλουμε να παίξουμε με την "παλαιότητα" του εξοπλισμού. Αν θεωρούμε ότι υπάρχουν "άγραφοι" κανόνες όσον αφορά την επιλογή "στρατοπέδου".
Δε θέλω να μηδενίζω την εμπειρία κάποιου, που τα πολλά χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική του έχουν επιτρέψει να κατασταλάξει σε συγκεκριμένες απόψεις και αντιλήψεις.
Θα διατυπώσω το ερώτημα μου απλά: πρέπει να έχω το Fulltone OCD κι έναν Fender Bassman για να παίξω blues; ή μήπως θα βγάλουν τα μηχανήματα κανά χέρι από μέσα να με κοπανάει αν πάω να βγάλω πιο βαρύ ήχο απο αυτά; Μήπως θα βγάλουν καμιά ταμπέλα που θα λέει "τράβα ρε καραγκιόζη αγόρασε κανέναν Krank που θες και βαρύ ήχο από μένα" ή απλά θα κλείσουν αν πάω να παίξω κάτι άλλο πέρα απο blues;
Το παράδειγμα προφανώς είναι τυχαίο και αντιστέφεται κι από την πλευρά του modern. Αυτό που θέλω να πω είναι κατά πόσο είμαι (εγώ κι ο καθένας βέβαια) υποχρεωμένος να ακολουθώ συγκεκριμένες "νόρμες" στην επιλογή του εξοπλισμού; κι αν δεν είμαι τότε πόσο εύκολο είναι να βρω το δρόμο μου αλλού.
Αυτά από μένα. Αφήνω ανοιχτό το θέμα για όποιον θέλει να πει μια άποψη. Κι επίσης καλό θα ήταν, κάποιος που έχει στο μυαλό του έναν η περισσότερους μουσικούς που "πήγαν κόντρα στο ρεύμα" να ποστάρει ένα παραδειγμα.
Για να γίνω πιο σαφής, ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με αν και κατά πόσο αρκετοί μουσικοί (βάζω και τον εαυτό μου μέσα, αν λέγομαι μουσικός) είμαστε αναγκασμένοι (ή πολύ περισσότερο γουστάρουμε κιόλας) να διαλέγουμε ένα στρατόπεδο από τα δύο που αναφέρονται στον τίτλο.
Αν δηλαδή αντιστοιχίζουμε γραμμικά το είδος που θέλουμε να παίξουμε με την "παλαιότητα" του εξοπλισμού. Αν θεωρούμε ότι υπάρχουν "άγραφοι" κανόνες όσον αφορά την επιλογή "στρατοπέδου".
Δε θέλω να μηδενίζω την εμπειρία κάποιου, που τα πολλά χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική του έχουν επιτρέψει να κατασταλάξει σε συγκεκριμένες απόψεις και αντιλήψεις.
Θα διατυπώσω το ερώτημα μου απλά: πρέπει να έχω το Fulltone OCD κι έναν Fender Bassman για να παίξω blues; ή μήπως θα βγάλουν τα μηχανήματα κανά χέρι από μέσα να με κοπανάει αν πάω να βγάλω πιο βαρύ ήχο απο αυτά; Μήπως θα βγάλουν καμιά ταμπέλα που θα λέει "τράβα ρε καραγκιόζη αγόρασε κανέναν Krank που θες και βαρύ ήχο από μένα" ή απλά θα κλείσουν αν πάω να παίξω κάτι άλλο πέρα απο blues;
Το παράδειγμα προφανώς είναι τυχαίο και αντιστέφεται κι από την πλευρά του modern. Αυτό που θέλω να πω είναι κατά πόσο είμαι (εγώ κι ο καθένας βέβαια) υποχρεωμένος να ακολουθώ συγκεκριμένες "νόρμες" στην επιλογή του εξοπλισμού; κι αν δεν είμαι τότε πόσο εύκολο είναι να βρω το δρόμο μου αλλού.
Αυτά από μένα. Αφήνω ανοιχτό το θέμα για όποιον θέλει να πει μια άποψη. Κι επίσης καλό θα ήταν, κάποιος που έχει στο μυαλό του έναν η περισσότερους μουσικούς που "πήγαν κόντρα στο ρεύμα" να ποστάρει ένα παραδειγμα.
) μπορεις να προσεγγισεις ,να φτασεις ή ακομα και να ξεπερασεις (ολα ειναι στο μυαλο και τα αυτια του καθενος αλλωστε )ηχους που πολλοι θα θεωρουσαν ιεροσυλια αν δεν τους πιανεις με καποιο συγκεκριμενο vintage ενισχυτη . Προσωπικα ιεροσυλια δεν πιστευω πως υπαρχει στο χωρο μας. και αν υπαρχει σιγουρα θα ειναι μεσα στην μουσικη (αμφιβαλω και για εκει ) και οχι στον εξοπλισμο με τον οποιο δημιουργειται. 
