The Rolling Stones - ‘Blue & Lonesome’,

  Going back to their roots?  8)     

  Αρχίσαμε να ακούμε blues Superfunk.....? 



  Edit:  Ψάξαν πολύ να βρουν την αχώνευτη (kristen stewart) για το βίντεο κλιπ τους.....? :P



 
μεταξύ μας και ο Howling Wolf και ο mUddy Waters 70ρηδες ήταν όταν τζαμάρανε μαζί τους.... ;D

 
Όπως το κάθε τι, εξαρτάται απο που το κοιτάζεις...

Ο δίσκος είναι καλός, όπως 10άδες που κυκλοφορούν απο μουσικούς που παίζουν μπλουζ. Θέλω να σταθώ λίγο σε κάποιες εντυπωσεις που είχα ακούγοντας τον για πρώτη φορά.

Η παραγωγή είναι εξαιρετική και "έξυπνη"...

Το κιθαριστικό ντουέτο, ομού με τα τύμπανα του Γουατς κάνει τη δουλειά του κάτι περισσότερο απο καλά. Θαρρείς και ξεπήδησαν απο ηχογραφήσεις των 50ς-60ς...για τον Νταρυλ Τζόουνς δεν θα σχολιάσω, είναι εκεί που πρέπει πάντα και παντού. Ο Ρίτσαρντς με τον Γούντ είναι έξοχοι απο την αρχή μέχρι το τέλος. Μαζί τους και ο Γουάτς, ο ήχος των τυμπάνων με την αισθητική του παιξίματος του είναι σποτ ον.

Μοιραία, η κριτική θα σταθεί περισσότερο στον Τζάγγερ...όπως είπα, η παραγωγή είναι "έξυπνη", και κατορθώνει να τον ενσωματώσει στη lo fi αισθητική του άλμπουμ με ικανοποιητικό τρόπο.

Παρ'όλα αυτά, θα ήταν πιό σοφό να αφήσουν το παίξιμο της φυσαρμόνικας σε κάποιον αληθινό μουσικό του είδους...αν ας πούμε έπαιζε για παράδειγμα ο Κιμ Γουίλσον, το συνολικό αποτέλεσμα -κατά τη γνώμη μου- θα ήταν κλάσεις ανώτερο.

Τα φωνητικά του απο μόνα τους (κι αυτά "πηγμένα" στην παραμόρφωση για "βιντατζάδικους" λόγους) είναι ΟΚ, ο Τζάγγερ είναι αυτός που είναι, σε συνδυασμό όμως και με τη φυσαρμόνικα -καθώς έχουν τον πρώτο λόγο στον δίσκο- αποτελούν κατά μιαν έννοια το αδύνατο σημείο της έκδοσης...

Οι 4 βασικοί μουσικοί (2 κιθάρες/μπάσο/τύμπανα) θα μπορούσαν να είχαν παίξει άνετα σε κάποιο κλασσικό μπλουζ άλμπουμ του τότε...βάλτε τον George Smith η τον Little Walter μπροστά τους και θα είχατε ένα έξοχο άλμπουμ. Το πρόβλημα είναι πως τώρα δεν είναι τότε...

Οι Στόουνς καλά κάνουν και κυκλοφορούν ό,τι γουστάρουν, το δικαίωμα αυτό το έχουν κερδίσει.

Θα έλεγα πως η κυκλοφορία αυτή απευθύνεται βασικά στους φίλους του γκρούπ που θέλουν ν'ακούσουν τα είδωλα τους να παίζουν τη μουσική που τους ενέπνευσε παρά στους ακραιφνώς μπλουζ ακροατές.

Και είναι και hype στις μέρες μας αυτού του τύπου οι "καταδύσεις" σε ήχους του παρελθόντος...

Για τους υπόλοιπους που ψάχνουν και ακούν μπλουζ, υπάρχουν δεκάδες δίσκοι που κυκλοφορούν συχνά-πυκνά με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

 
Αρχίσαμε να ακούμε blues Superfunk.....? 
απο ολα ακουμε και εχουμε ακουσει....blues οχι δεν ακουω πλεον ιδιαιτερα πολυ....εχω ακουσει στα νιατα μου κανταρια παντως  :)

για εμενα ο καλυτερος ολων,μετα τον Charlie φυσικα που ΠΑΝΤΑ ηταν,ειναι και θα ειναι ο καλυτερος ολων  :), ειναι ο Mick Jagger ,νομιζω οτι τραγουδαει ΥΠΕΡΟΧΑ και παιζει φυσαρμονικα ΑΚΟΜΑ πιο υπεροχα  .

η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ειναι φανταστικη οπως και ολο το feel του δισκου.

μεταξύ μας και ο Howling Wolf και ο mUddy Waters 70ρηδες ήταν όταν τζαμάρανε μαζί τους
55αρηδες ητανε

 
Πάλι  "Λευκοί"  Άγγλοι, ταλαιπωρούν τον Αμερικάνικο "Μαύρο" ήχο;

Νόμισα πως μετά τον Κλάφτον είχαμε τελειώσει  ;D ;D ;D ;D :P :P :P :P

 
Έχοντας ακούσει μόνο τα δύο που παρέθεσε ο ΣΦ, θα συμφωνήσω απολύτως με τον ez.

Όσον αφορά το κλιπ του ride 'em down, νομίζω ότι τόσο κλισέ και γραφική αμερικανιά, μόνο Βρετανοί θα μπορούσαν να φτιάξουν.;D

 
Jazzjoker είπε:
Όσον αφορά το κλιπ του ride 'em down, νομίζω ότι τόσο κλισέ και γραφική αμερικανιά, μόνο Βρετανοί θα μπορούσαν να φτιάξουν.;D
Το κάνουν και σύγχρονοι Αμερικάνοι, αλλά με τους Βρετανούς "χτυπάει" περισσότερο  ;D ;D ;D ;D

 
Superfunk είπε:
απο ολα ακουμε και εχουμε ακουσει....blues οχι δεν ακουω πλεον ιδιαιτερα πολυ....εχω ακουσει στα νιατα μου κανταρια παντως  :)

για εμενα ο καλυτερος ολων,μετα τον Charlie φυσικα που ΠΑΝΤΑ ηταν,ειναι και θα ειναι ο καλυτερος ολων  :), ειναι ο Mick Jagger ,νομιζω οτι τραγουδαει ΥΠΕΡΟΧΑ και παιζει φυσαρμονικα ΑΚΟΜΑ πιο υπεροχα  .

η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ειναι φανταστικη οπως και ολο το feel του δισκου.

55αρηδες ητανε
σαν 70ρηδες δείχνανε πάντως... :P

 
LK είπε:
Το κάνουν και σύγχρονοι Αμερικάνοι, αλλά με τους Βρετανούς "χτυπάει" περισσότερο  ;D ;D ;D ;D
Ναι δεν αμφιβάλω. Απλά βρήκα ενδιαφέρον το γεγονός ότι η όλη αισθητική είναι καρτποσταλικού τύπου. Υπερτονίζονται δηλαδή τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν ισχυρή εντύπωση σε έναν μη Αμερικάνο. Ενώ μια ορίτζιναλ αμερικανιά θα ήταν πιστεύω πιο κουλ. Αυτό εδώ έχει ένα υστερικό στοιχείο. Η δε επιλογή πρωταγωνίστριας είναι νομίζω κράχτης. Ένα βήμα παραπέρα να το πήγαιναν, θα έπαιζε η Έμα Τόμσον.  ;D

 
Και για να ξεκαθαρίσω την θέση μου.

Μια μπάντα σαν τους RS, ΟΦΕΙΛΕΙ, μετά από 40 χρόνια ++ στο κουρμπέτι, να έχει δική της ταυτότητα.

Τόσο Μουσικά, όσο και Βιντεοκλιπίστικα κ.λ.π

ΔΕΝ μπορεί να παριστάνει πως παίζει τα μπλουζ, να σου κοτσάρει μια μαστανγκ (αν πρόσεξα καλά), ένα blue sky Αμερικάνικο…..μια γκόμενα με ψηλοκάβαλο (αν πρόσεξα καλά) ….και βγήκε από την υποχρέωση.

Σέβομαι την Βρετανία, μουσικά και  στιλιστικά.

Π.χ. Προσκυνώ Duran Duran στο Girl Panic….που τόσο μουσικά όσο και βιντεοκλιπίστικα…..ΜΥΡΙΣΕ ΛΟΝΔΙΝΟ.

Αλλά τώρα συγνώμη , τέτοιο κομμάτι και τέτοιο video clip θα περίμενα π.χ. από τους Μπήρ Μποτλ Μπλουζ Μπαντ, από την Δραπετσώνα, που καβάτζωσαν μάστανγκ (αν θυμάμαι καλά (δις)  ;D) και πέτυχαν Καλιφορνέζικο καιρό , ένα Σάββατο μεσημέρι στην Βαρυμπόμπη…..sorry κιόλας.

Edit:

Y.Γ. Και ειδικά προς τον OP (ΣΦ) προσωπικά απευθυνόμενος, αν μου το επιτρέπει, ένα video clip που είχε κάνει με τους ΖΗΜΙΑΑ (νομίζω) , με ένα convertible αμερικάνικο (το οποίο video δεν το βρίσκω γιατί έφαγε ban από το youtube λόγω sony – νομίζω) , το φχαριστήθηκα σαν κομμάτι και σαν κλιπ 1000 φορές παραπάνω, μα τω Θεώ δηλαδή. 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
  Την χήνα με τα χρυσά αυγά δεν την συνταξιοδοτείς ούτε την "αποσύρεις".......Εφόσον αποδίδει, ακόμα και εάν τα αυγά της δεν είναι πλέον χρυσά, την εκμεταλλεύεσαι..... ;)  Δεν έχω κάτι με τους Stones, αλλά νισάφι πιά!

 
cigaret13 είπε:
  Την χήνα με τα χρυσά αυγά δεν την συνταξιοδοτείς ούτε την "αποσύρεις".......Εφόσον αποδίδει, ακόμα και εάν τα αυγά της δεν είναι πλέον χρυσά, την εκμεταλλεύεσαι..... ;)  Δεν έχω κάτι με τους Stones, αλλά νισάφι πιά!
Βρε προφανώς.

Εγώ αυτά τα γράφω σαν ακροατής/καταναλωτής....εν δυνάμει αγοραστής του album (νοτ)  :P

Προφανώς αν ήμουν στο μαρκετινγκ στρατετζυ τήμ τους......και από το φέρετρο δίσκο θα τους έβγαζα.  ;D

 
Καλοί είναι ρε, εντάξει, μια χαρά. Άκουσα τα 2 κομμάτια, αφού διάβασα τα posts εδώ, και τους περίμενα χειρότερους από ότι τελικά μου φάνηκαν. Για την ηλικία τους καλή επιλογή τα blues, minimised risk που λέμε, μιας και το κατέχουν το αντικείμενο. Καλές και οι κιθάρες και τα τύμπανα και η φυσαρμόνικα και τα φωνητικά. 'Οχι αρκετά καλά για να πάρουν λεφτά από εμένα, μην τρελαθούμε, αλλά αρκετά καλοί για να μην τους κράξω. Και αυτό στην ηλικία τους και τη φάση της καριέρας τους, είναι νίκη, πώς να το κάνουμε...

Είναι αλήθεια ότι είναι τρελό ξενέρωμα αυτό το αμφισεξουαλικό γύναιο που χτυπιέται, και καλά, αλλά πέραν τούτου...

 
Έχοντας ακουσει τον δισκο 2-3 φορες αυτο που εχω να πω ειναι οτι στα δικα μου αυτια, οι RS εχοντας πατησει τα 70, δινουν  ενα δειγμα δουλειας που αποδεικνυει περιτρανα γιατι ειναι αυτοι που ειναι και σε γενικες γραμμες δειχνουν στους νεοτερους πως πραγματικα γινεται - στα πλαισια φυσικα ενος συγκεκριμενου μουσικου genre.

Οι Stones ποτε δεν ειχαν αυτη την αισθηση της Βρετανιλας που διαβασα να αναφερεται σε καποιο σχολιο, ειναι ξεκαθαρο απο την αρχη της ιστοριας τους οτι η αμερικανικη μαυρη μουσικη ηταν η κινητηριος τους δυναμη. Ακομη και οταν απαγκιστρωθηκαν απο αυτη , τα κατοπινοτερα - και σπουδαιοτερα τους αλμπουμς- ( Sticky Fingers, Exile on Main St) ειχαν σαφεις αναφορες σε country - folk. Μην ξεχναμε την τεραστια επιρροη που ασκησε στον Keef η φιλια του με τον Gramm Parsons. Eν κατακλειδει, οι Stones ηταν και, οπως αποδεικνυεται, παραμενουν μια μπαντα που , φιλτραροντας ολα αυτα τα στοιχεια μεσα απο τις πλεον πληθωρικες και bigger than life προσωπικοτητες τους, μια επιπλεον νεα κυκλοφορια τους ειναι σε θεση να αποτελεσει θεμα συζητησεων!

Οσο για το κλιπ, το μετααποκαλυπτικο στοιχειο του δεν το παρατηρησε κανεις δλδ?  Νομιζω οτι εκει βρσκεται και το κλου.

 
Δεν ξέρω ποιο εννοείς , το ΜΟΝΟ ευρηματικό ήταν η μπλε γλώσσα από το μπλε γλυφιτζουρι.

 
και η μπλε mustang...

μόνο που στο Bullit η mustang ήταν πράσινη και το μόνο μπλε ήταν τα μάτια του Steve McQueen

(και φυσικά τα απίστευτα 10-15 λεπτά του κυνηγητού με την κορυφαία μουσική του Lalo Schifrin...που κατά δική του ομολογία ήταν βασισμένη στην blue....)

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top