Αυτές τις μέρες γράφω ένα άρθρο. Όπως πρέπει, στην τελευταία ενότητα του κειμένου περιγράφω τα ευρήματά μου σε σύγκριση με τη σχετική διεθνή βιβλιογραφία (την οποία ξέρω και θυμάμαι απ έξω), τη σημασία αυτών των ευρημάτων σε σχέση με την παρούσα γνώση στο χώρο, ενδεχόμενη μελλοντική σημασία που μπορεί αυτά να έχουν (σε σχέση με το που φαντάζομαι ότι "πηγαίνει" η διεθνής κοινότητα), ενδεχόμενη θέση αυτών των ευρημάτων σε ευρύτερο πλαίσιο, ενδεχόμενες "αντιρρήσεις" ή κριτική που θα μπορούσαν να δεχθούν τα γραφόμενά μου (και μια πρώτη "άμυνα" απέναντι σ' αυτά) καθώς και τα σκοτεινά ή αδύναμα σημεία της εργασίας μου.
Από αυτά, κάποια είναι γραμμένα από άλλους (βλ. σύγκριση με βιβλιογραφία και προβληματισμό άλλων), κάποια μπορεί να μου τα έχει εκφράσει σε προσωπικό επίπεδο ο Χ ή ο Υ που έχει τύχει να συζητήσουμε και τα περισσότερα τα έχω κατεβάσει από την κούτρα μου (δημιουργικότητα και κριτική σκέψη you know).
Το ποια έχω κατεβάσει εγώ και ποια έχουν εκφράσει ή συζητήσει άλλοι το ξέρω πολύ καλά.
Η λύση στο πρόβλημά σου λέγεται "know your stuff" και "be honest".
Κατά τη γνώμη μου, η εικόνα της "ονειροπαρμένης μεγαλοφυΐας" του οποίου οι ιδέες είναι πιο καταιγιστικές από τις πληροφορίες που λαμβάνει (με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει τι γίνεται στη διπλανή πόρτα) και που γυρίζει ξεμαλλιασμένος με παράταιρες κάλτσες (επειδή αδιαφορεί για τα εγκόσμια) είναι γοητευτική αλλά ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ υπάρχει δημιουργός που να δικαιούται τέτοια στάση ζωής.
Με άλλα λόγια, αν είσαι Mozart κανείς δεν θα σε κατγορήσει για ένα "δάνειο". Αν όχι, τότε θέλει προσοχή.
Μνήμη, παρατηρητικότητα και γνώση της "βιβλιογραφίας" είναι part of your business (πέραν της φαντασίας και της ειδικής γνώσης).
