Σαράντα χρόνια από το πρώτο των Van Halen

Τεραστιος κιθαριστας, που παρα πολλη μεγαλη επιρροη στο πως παιζεται η κιθαρα απο το 80 και μετα. Ωστοσο οποτε ακουω το γκρουπ, και αν εξαιρεσει κανεις το παιξιμο του Εντυ, νομιζω οτι πασχουν στο τομεα της συνθεσης.

 
80s, γυμνάσιο, όλοι ακούνε διάφορα, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο οι VH είναι ξένη λέξη. Βέβαια το Jump το ξέρουν όλοι αλλά από κει και πέρα τίποτα.

Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι άκουγα βαρύ ήχο που όμως δεν ήταν "μέταλ", ούτε καν "χαρντ". Ίσως γιατί ο Έντυ δεν παίζει με τον τυπικό τρόπο των σκληρών, κβαντισμένων riffs συν το ότι δεν ξέρεις από που θα σου έρθουν τα "στολίδια" (αρμονικές, dives κλπ κλπ).

Περισσότερο όμως αυτό που μου άρεσε ήταν ότι άκουγα πολύ ματζόρε μέσα στα κομμάτια.

Για τα σόλο δεν συζητάω. Φανταστείτε την εποχή όπου αγόραζες δίσκο ( / κασέττα ) και άκουγες το σόλο... και δεν μπορούσες να καταλάβεις καν πως γίνεται όλο αυτό που ακους... ! Ήταν ο μάγος της ηλεκτρικής.

ΥΓ1

Κρυφό χαρτί: τα ψηλά φωνητικά του Μάικ Άντονυ στο μπάσσο.

ΥΓ2

Α, το πιο σημαντικό: με Sammy Hagar στα φωνητικά πολύ πιο πολύ του γούστου μου. Κρίμα που τα 'σπασε με τον Έντυ αλλά όταν στη μέση μπαίνουν ΤΟΝΟΙ αλκοόλ (και ποιος ξέρει τι άλλο) οι άνθρωποι χαλάνε - δυστυχώς.

 
Oλοι εχουν το μεριδιο τους,πιο πολυ ισως ο Εντυ λογω του οτι οντως αλλαξε πραγματα στον τροπο που παιζοταν η κιθαρα εως τοτε.Κι αυτο νομιζω τους εδωσε και εξτρα ωθηση σε οτι αφορα το κομματι της προβολης.

Και δε μιλαω μονο στα της λιντ,ο ανθρωπος ειναι φοβερος ρυθμικος κιθαριστας.

Δινει πολυ στις συνθεσεις τους ο τροπος που τις αντιμετωπιζει και παιζει ρυθμικα.

Μεγαλο ρολο εχει και ο Αλεξ πιστευω.

Πολυ ιδιαιτερος ηχος αλλα και παιξιμο στα τυμπανα.

Κι οι αλλοι ολοι παρεα.

Μολις συνειδητοποίησα ποσα χρονια περασαν απο τοτε.........γερασαμαν. :-X

 
Φοβερός κιθαρίστας ο EVH, με παρακαταθήκη την εξαιρετική κατά τη γνώμη μου προσέγγιση στον ήχο, την εξαιρετική χρήση του 5150, αλλά και το μοντέρνο ελβετικό σουγιά EVH5150 III.

Ως μπάντα και μένα επί Haggar μου αρέσει, πιο ώριμη συνθετικά και τρομερή φωνή και ο Sammy.

Στα του παιξίματος του EVH ιδιαίτερη επίδραση σε μένα δεν είχαν ούτε τα dives, ούτε το tapping, αλλά το πώς έβγαζε τόσο όγκο στο παίξιμό του χωρίς πάρα πολύ gain. Απλά ο άνθρωπος βαρούσε ανελέητα. Καταπληκτικός ρυθμικός παίκτης.


 
Ποτέ δεν τρελάθηκα, ούτε για τον, ούτε για τους VH. Παραδέχομαι το ταλέντο του σαν παίκτη, καταλαβαίνω την επιρροή του και στους μετέπειτα κιθαρισταράδες, σαφώς, αλλά γενικώς... meh. Από συνεντεύξεις κτλ. που'χω δει, αμφιβάλλω επίσης αν θα τον πήγαινα και σαν δίποδο αλλά ποιος ξέρει.

Σαν μπάντα, μου ήταν παντελώς αδιάφοροι, αν εξαιρέσεις καμιά δεκαριά το πολύ τραγούδια. Πάντα μου φαίνονταν τα τραγούδια τους ως πλατφόρμες/οχήματα πάνω στα οποία άφηναν τον Eddie να κουντουρντίσει με την κιθάρα του. Χώρια δε που το 90% έχουν να κάνουν με την... γυναικεία ανατομία καθώς και την επίδραση που έχει στην ανδρική!

 
Πάντως ο Eddie για μένα είχε καλό ντιστόρσιο.

Ίσως γιατί είχε να αρμέγει (καίει) λάμπες με τον μπράουν σάουντ του.

 
Συνθετικά δεν ήταν το φαβορί μου ούτε εμένα. Ούτε ηχητικά σαν μπάντα - και ο brown ήχος μου κάθισε μόνο από Diver down και μετά. Τον DLR τον εκτίμησα μόνο αφού έφυγε και έκανε την υπερμπάντα του Eat'em and smile.

Παρά ταύτα θεωρώ ότι τα περισσότερα από τα παραπάνω συνέβησαν επειδή η ρόκ παιδεία μου ήταν βασισμένη στον ευρωπαϊκό και όχι τον αμερικάνικο ήχο.

Τα πιο ποπ των Van Hagar μου κάθισαν καλύτερα μουσικά, αλλά σιχαινόμουν τον Sammy.

Τώρα όσον αφορά στον παίχτη EVH θεωρώ ότι έκανε την πιο καταλυτική διαφορά στον ήχο και το παίξιμο της ηλεκτρικής από την εποχή Clapton / Hendrix και ο πρώτος δίσκος των EVH ήταν μια καθαρά WTF moment για τους απανταχού κιθαρίστες για πολλά χρόνια.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top