Προσωπικά θεωρώ πως στο θέμα "προσομείωση χώρων" και το convolution και το algorithmic μπορούν να δώσουν πολύ καλά αποτελέσματα....μιλάω κυρίως για room καταστάσεις στις οποίες την μεγαλύτερη σημασία έχουν τα early reflections...Και έτσι από την μία έχουμε αυτούσια δείγματα, πολλές φορές με καταπληκτικά αποτελέσματα ενώ στην πλευρά των algorithmic υπάρχουν υλοποιήσεις (hardware & software) που προσφέρουν τόσο μεγάλο έλεγχο (ειδικά στον κρίσιμο τομέα των early reflections) που μπορούν επίσης να δώσουν (σε εξάρτηση με τον χειριστή
) καταπληκτικά (και ρεαλιστικά) αποτελέσματα.....
Σε ότι αφορά την χρήση του reverb ως fx (ή την χρήση πιο χρωματισμένων και μεγάλων σε διάρκεια αντηχήσεων) εκεί τα convolution με απογοητεύουν....νομίζω πως η τεχνολογία αυτή έχει ακόμη δρόμο.....μου ακούγονται λίγο "δυσκίνητα" σε ότι αφορά την χροιά και τις δυνατότητες επέμβασης...
από την άλλη έχωντας μεγαλώσει με τα algorithmic ομολογώ ότι στα αυτιά μου (ορισμένα) ακούγονται πολύ πιο "οικεία" ....ίσως και ζεστά (...τι βλακώδης όρος ;D ;D)....ειδικά όταν μιλάμε για πιο "σκοτεινά" room & hall reverbs όπως το υπεραγαπημένο μου PCM60 και ότι έχω ακούσει από ΕΜΤ (αλλά και τo sony oxford με την κατάλληλη χρήση...ακόμη και το πάμφθηνο easyverb της PSP)....αντίθετα οι πιο bright αλγόριθμοι που έκαναν την εμφάνιση τους στα τέλη των 80ς μου φαίνονται ψιλοενοχλητικοί...
Το πιο κουφό είναι ότι πολλές (συγκεκριμένες πχ UAD) algorithmic προσομειώσεις όπως κάποια plate & chamber μου ακούγονται πολύ πιο "φυσικές" απο τις αντίστοιχες convolution (που πιθανότατα είναι σαφέστατα πιο ρεαλιστικές)....και έχω ακούσει αρκετές φορές και κανονικά plate
Γενικά θεωρώ πως σε ότι αφορά τα πολύ μικρά room simulations τα convolution κάνουν τρομερά καλή δουλειά ενώ σε όλα τα υπόλοιπα τα algorithmic μου ακούγονται πολύ πιο μουσικά και "φιλικά προς το μιξ"
...τουλάχιστον προς το παρόν.
Έχωντας γράψει όλα αυτά πρέπει τώρα να πω πως την ψήφο μου την έδωσα στο "real thing prt2" δηλαδή στα ελατήρια, τις ταινίες και τα αναλογικά echo.....ίσως ότι πιο μουσικό υπάρχει για μένα....αν "κάτσει" μπορεί να μεταμορφώσει μια φωνή, μια κιθάρα, ένα ντραμ σετ...οτιδήποτε......σίγουρα υπερβολικά δύσχρηστα, ειδικά σήμερα σε DAW περιβάλλον και από ρεαλισμό...τίποτα....αλλά αγάπες είναι αυτές
...και 2 παρατηρήσεις
1. καλά βρε θύματα της τεχνολογίας......ούτε ένας το Γκραντ Κάνυον?......έστω κάποια χαράδρα στην κάτω Ραχούλα?....τίποτα?
2. Έχω μια απορία (χωρίς να απευθήνομαι σε εσάς συγκεκριμένα....απλά μια που γίνεται κουβέντα).Λόγω δουλειάς (και ως στούντιο αλλά και ως label) έχω ακούσει χιλιάδες (κυριολεκτικά χιλιάδες) Ελληνικές παραγωγές, στουντιακές και σπιτικές.....πως γίνεται όταν μιλάω με κάποιον που ασχολήται με το θέμα (είτε σε σπιτικό είτε σε στουντιακό επιπεδο) στο 90% των περιπτώσεων να μου λένε πως "δεν γουστάρουν τα βάθια" και αντίστοιχα στο 90% (τουλάχιστον) των περιπτώσεων οι δουλειές που ακούω να είναι "πνιγμένες" στο reverb (και μάλιστα κακής ποιότητας και με κακό προγραμματισμό) ??? ??? ??? :
:
:
??? ??? ???
Ίσως είναι κάτι σαν την Βίσση που αν και "απόλυτη ελληνίδα σταρ" δεν έχω γνωρίσει ΠΟΤΕ ούτε έναν άνθρωπο που να έχει κάποιο cd της ;D
επαναλαμβάνω πως δεν αναφέρομαι στους προλαλήσαντες - δεν θα μπορούσα άλλωστε...δεν σας ξέρω και δεν έχω ακούσει δουλειά σας (...εντάξει από ορισμένους έχω ακούσει
...και δεν ήταν "πνιγμένες στα βάθεια"
)
...και βέβαια στην περίπτωση ενός home recordist μπορώ να βρω άπειρες δικαιολογίες (απειρία, κακό monitoring, άγνοια, φτωχές επιλογές εξοπλισμού κλπ κλπ) ......αλλά σε ένα commercial studio?????
......τον Rick Rubin τον πάω με χίλια....αλλά από το παρελθόν