Πως ξεκίνησε η επαφή με τη μουσική και η πορεία σας

[xidoulis1]

Μετά από λίγο ψάξιμο στα αρχεία του noiz βρήκα κάποια σχετικά θέματα όπως το Αυτο-προσδιοριστείτε από gerasimos και το Πόσοι ξεκίνησαν με διαφορετικό όργανο; από blue αλλά δεν είδα ένα ολοκληρωμένο που να αναφέρεται στο ποιά ήταν η αφορμή ή η αιτία που μας οδήγησε ή και μας ώθησε στη μουσική με τον εκάστοτε τρόπο για τον καθένα.

Έψαχνα να βρω ποια ήταν τα βήματα του καθενός από την αρχή μέχρι και σήμερα στη μουσική.Ποιό ήταν το πρώτο όργανο εντυπώσεις απ'αυτό στην αντίστοιχη ηλικία αν υπήρξε αλλαγή οργάνου ο λόγος και τα λοιπά..

ΕΓΩ:(το ψώνιο..)Από σπόρος δλδ από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού παρακαλούσα τους δικούς μου να μου με πάνε να μάθω πλήκτρα, είχα φάει τρελό σκάλωμα, έπαιζα στο σπίτι μ'ενα μικρό σύνθι του 80 (να το κάνει κάποιος σύνθι) και ταυτόχρονα βαρούσα τουμπερλέκι (φαίνεται ήθελα να γίνω σκυλάς??).

Σε κάποια φάση ακόμα δημοτικό στην Ναυαρίνου ένα βράδυ γινόταν μια συναυλία και βγαίνει ένας τυπάς και παιζει ένα πράγμα που πρώτη φορά άκουγα στη ζωή μου.Μετά από λίγο βγαίνει κι ένας άλλος αλλά τι να κανει κι αυτός ο καημένος;Ρωτάω τη μάνα μου τι όργανο ήταν το πρώτο και μου λέει "μπάσσο αλλά το άλλο δε σου άρεσε περισσότερο που ήταν κιθάρα;"  > Εκείνο το βράδυ κατάλαβα τι όργανο γούσταρα κι από κει και πέρα κόλλησα!!!!!

Περνάνε τα χρόνια και μετά από αποτυχημένες προσπάθειές μου να γραφτώ σε κάποιο ωδείο αφού πάντα πήγαινα στη μέση της χρονιάς φτάνω 3η γυμνασίου που παίρνω την πρώτη μου κιθάρα (σκ@@@@@@τ@@@@@!!!). Μια κλασσική από γνωστό μαγαζι ακουστικών οργάνων στη Θεσ/νικη αξίας του θαυμαστού ποσού των 30 ναι 30 χιλιάδων δραχμών!! :-[ Εκεί ξεκίνησα με τη βοήθεια ενός φίλου ως αυτοδίδακτος μαθαινοντας μόνο συγχωρδίες... Εν συντομία  δευτέρα λυκείου παίρνω μια ηλεκτρακουστική Fender και φτάνω στο πρώτο έτος όπου μετα από μισό καιπλέον χρόνο οικονομίας (με χίλια ζόρια και τη βοήθεια των δικών μου) κατάφερα να πάρω το πολυπόθητο μου μπασσάκι.  ;D ;D ;D

Μετά τα πράγματα πήραν την πορεία τους έμαθα κάπως να παίζω!! ;D Μπήκα σε μπόλικες μπάντες κι έβγαζα τα γούστα μου στο πολυτεχνείο της Θεσ/νικης στη μουσική ομάδα στην αρχιτεκτονική, όπου έμαθα να παίζω και τύμπανα με τη βοήθεια κάποιων παλιότερων και νέων παιδιών εκεί πέρα. Πλέον κάνουμε συναυλίες κάθε άνοιξη στο πολυτεχνείο και μαζευόμαστε και παίζουμε κάθε παρασκευή βράδυ (Disco, Blues, Pop, Reggae και φυσικά σκυλάδικα... χιχι)

Η μουσική είναι ένα κεφάλαιο στη ζωή μου που ελπίζω να μην κλείσει εύκολα με το βάσανο της δουλειάς που με περιμένει..

Μάλλον είναι θέμα για έκθεση αυτό εε;;;

 

[spiegate7]

Ωραίο θέμα ψηλέ.

Εγώ όταν πήγαινα Τετάρτη δημοτικού είχα πετύχει κάτι CD του πατέρα μου(κλασσική περίπτωση εεε.Ήταν το Morrison Hotel(The Doors) και το Rock 'n' roll music(The Beatles).Από τότε που τα βρίκα τα άκουγα συνέχεια,ειδικά το Morrison Hotel.Σιγά σιγά βρίκα και κάτι άλλα CD του πατέρα μου(κάτι Elvis και τέτοια) και τα άκουγα και αυτά.Στην 6η δημοτικού και 1η Γυμνασίου είχα γραφτεί πιάνο και τα πήγαινα σχετικά καλά αλλά όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν βαριόμουνα να μελετήσω και το άφησα(δεν μετάνιωσα...αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα).Εντωμεταξύ όπου έβρισκα κάποιο μουσικό όργανο,είτε ήταν κιθάρα είτε μπουζούκι,μπαγλαμαδάκι,οτιδήποτε έβγαζε ήχο το γρατζούναγα...αλλά δεν είχα σκεφτεί να πάρω ποτέ δικό μου...Στο υπόλοιπο γυμνάσιο με συνεπήρε η μάζα.Στην αρχή άκουγα κάτι hip-hop που ακούγαν κάτι φίλοι μου και μετά "ξέπεσα" στα ελληνοράδια που άκουγε και ακούει ο Τάκης(σσ:όνομα του Ελληναρά).Ώσπου πάω Λύκειο και μπλέκω με κάτι ροκόπαιδα και ξαναμπαίνω στο παιχνίδι(ψςςςςς).Αρχίζω να παίρνω CD από όποιον έβρισκα και να ακούω τα κλασσικά(Black Sabbath,Deep Purple κτλ.κτλ.).Σιγά σιγά άκουγα και πιο καινούρια πράγματα(Nirvana,Foo Fighters και τέτοια)και άρχισε να μου αρέσει ακόμα περισσότερο η μουσική.Όσπου μου έρχεται φλασιά και δευτέρα λυκείου παίρνω μια ακουστική κιθάρα(την οποία μου έκανε δώρο η αδερφή μου).Από κει και πέρα δεν έπαψα ούτε στιγμή να ασχολούμαι με τη μουσική(να παίζω και να ακούω δλδ).Φτιάξαμε ένα συγκρότημα με ένα φίλο(το οποίο φυσικά έχουμε ακόμα 4,5 χρόνια μετά :'() και σιγά σιγά πήρα ηλεκτρική,μπάσσο,ενισχυτές πετάλια κτλ.κτλ και δε συμαζεύεται.Πρόπερσυ(2α πανεπηστημίου δηλαδή μιας και μιλάμε με εκπαιδευτικές χρονιές... ;D ;D ;D) γράφτικα και drums αλλά δεν έχω πάρει ακόμα(είναι όμως ένας μελοντικός στόχος).Έτσι έγινε και για μένα η μουσική ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου.Ψςςς τώρα που τα έγραφα έκανα μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και με έπιασε μια συγκίνιση...

Περιμένουμε και από άλλους...

 

[fenderiarhs]

          Σπιτι ακουγονταν συνηθως αρκετη κλασσικη μουσικη, Θεοδωρακης, Χατζηδακης, αραια και που λιγη τζαζ κ.λ.π κ.λ.π αλλα φυσικα ποτε των ποτων rock, blues ποπ ;D ;D ;D ;D ;D.....Οι δικοι μου ειχαν καλη μουσικη παιδεια (ο πατερας μου επαιζε 4 οργανα αρκετα καλα) και φυσικα δεν γλιτωσα την επαφη μου για 8 χρονια με την κλασσικη μουσικη παιδεια (ξερετε βαρετες ωρες πιανου με προσοχη στα πουανιε, κλασσικουρες του κερατα, πολλες παρωπιδες και ολα τα συναφη ανατριχιστικα......)....ευτυχως η εφηβεια εφερε και μια σχετικη ανεξαρτητοποιηση οποτε το πιανο αρχισε να σκονιζεται ολο και περισσοτερο οι καθηγητες να φωναζουν ακομα περισσοτερο με την αδιαφορια μου και η κιθαρα που υπηρχε σπιτι  να χρησιμοποιειται (με ανορθοδοξους, οσο και φαλτσους τωρα που το θυμαμαι τροπους) συχνοτερα. Ε τα υπολοιπα ειναι η κλασσικη πορεια καθε 15χρονου, κασσετες (αντιγραφες με πολυ φυσημα), οι πρωτες μεταδοσεις του MTV στην Ελλαδα (ακομα θυμαμαι ποση εντυπωση μου ειχε κανει το thunderstruck  ;D ;D ;D ;D). Ευτυχως συντομα εφυγα εκτος Ελλαδας, με την ενηλικιωση ανοιξε και το μυαλο λιγο περισσοτερο, πλεον μπορουσα να δω και αυτα που τοσο καιρο ακουγα και που μενοντας στην Ελλαδα δεν θα ειχα δει ουτε κατα φαντασια, γκρουπακια και οτι αλλο κανει καθε φοιτητης που σεβεται τον εαυτο του  ;D ;D ;D ;D ;D

 

[thecrypt13]

Ολα ξεκίνησαν όταν άκουσα σε μία συλλογή με disco επιτυχίες (έτσι την έλεγαν) το 2 minutes to midnight και έπαθα πλάκα με το πόσο διαφορετικό ήταν σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ψάχτηκα λίγο με συμμαθητές και παιδιά από μεγαλύτερες τάξεις ώσπου ξαφνικά παθαίνω το σοκ της ζωής μου όταν ακούω για πρώτη φορά το Bestial Invasion!!!

Εκεί παραδίδω όπλα και λέω εδώ είμαστε. Από τότε βέβαια πέρασαν αρκετά χρόνια με ανούσια μαθήματα ακκορντεόν!!!!, αρμόνιο και κλασική κιθάρα. Ποτέ δεν πήρα κάποιο χαρτί, ποτέ δεν έδωσα εξετάσεις. Είχα μάθει μόνο να παίζω μερικά κομμάτια γνωστά ελληνικά και το let it be. Τα παράτησα μέχρι που βρέθηκα Αμερική αρχές 90 και έπεσα πάνω στην έκρηξη του grunge. Είχα εντρυφήσει ήδη με soundgarden, mother love bone, green river κ.λπ. αλλά το grunge με επηρρέασε γενικότερα καθώς το έζησα από κοντά. Αγόρασα κιθάρα, ενισχυτή, πεταλάκια και πολλά καρό πουκάμισα!

Διάφορες μπάντες και πολλά live μέχρι το 96 που γύρισα Ελλάδα.

Καταλυτικό ρόλο στα μετέπειτα μουσικά γούστα μου έπαιξε και το πρώτο άκουσμα του Blues for the red sun, ενώ έχω τρέλλα και με blaxploitation soundtracks. Τώρα σε ερασιτεχνικό πάντα επίπεδο μαζευόμαστε με φίλους, τζαμάρουμε και ηχογραφούμε για την πλάκα μας.

 

[kultura]

Όλα άρχισαν σχεδόν τυχαία!

το χόμπυ μου ήταν να παίζω μπάλα σε μια ομάδα. Παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα με τη μέση μου (πρώτη γυμνασίου), όμως και έπρεπε να κόψω την μπάλα. Ε, έτσι και οι γονείς μου, για να μην είμαι όλη μέρα μες στο σπίτι, και μια και ένα ωδείο ήταν κοντά στο σπίτι, μου πρότειναν να αρχίσω μουσική. Εγώ διάλεξα την κιθάρα και πήρα μια κλασική και ξεκίνησα. Ο πατέρας μου εν τω μεταξύ, ροκάς στα νιάτα του -μπλουζάς και τζαζάς τώρα- το είχε πάντα κρυφό καημό να ασχοληθώ με τη μουσική, γιατί αυτός δεν είχε την ευκαιρία να το κάνει ποτέ. Δεν με πίεσε, όμως. Και αυτό έχω να το λέω... Η πρόοδός μου ήταν απρόσμενα γρήγορη και έφτασα σε σημείο να χρειάζομαι μια ηλεκτρική κιθάρα (τρίτη γυμνασίου). Ο πατέρας μου, που είχε χεστεί από τη χαρά του που τα πήγαινα καλά, μου έκανε δώρο την αγαπημένη μου έως και τώρα Gibson les paul! Ε, από τότε δεν έπαψα στιγμή να ακούω και να παίζω μουσική. Ξεκίνησα με ροκ, πέρασα στα μπλουζ, και έφτιαξα μια μπάντα. Τώρα πια, νιώθω ότι δεν θα σταματήσω ούτε στιγμή να ασχολούμαι με τα blues, καθώς θα ήθελα να εντρυφήσω και στη τζαζ...

 

[pliktras]

ωχ καλό θέμα.

Εγω δεν έχω να πω τιποτα σπουδαίο καθώς είμαι ατην πρώτη λυκείου και ούτε έχω παίξει ποτε σε μπάντα ούτε  live ούτε τπτ.

Εν πάσι περιπτώση ας γράψω

Όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο είχα τρέλα με την μουσική.Οτι μουσική να ήταν (τοτε ακουγα βεβαια πιο πολύ αχ κουνελάκι και τέτοια, αλλα γενικά ότι τραγούδι άκουγα με μελωδία μου άρεζε).

Πηγαίνοντας στο δημοτικό τόσο η θεία μου όσο και ο παππούς μου έπαιζαν πολύ πιάνο και μου τρελενόμουν να τους ακούω να παίζουν.Στην δευτέρα δημοτικού άρχισα σε ένα ωδείο πιάνο.Συνέχειζα κάνονικά κάθε χρόνο μέχρι που έφτασα στην 1η γυμνασίου.Εκει βαρέθηκα να κάνω bach oesten και τι αλλα χαζά μαθαίναμε, και έτσι αρχίσαμε με την κυρία μου να κάνουμε άλλες φορες με βιβλία άλλες με το αυτί τραγούδια που άκουγα και μου άρεζαν (κυρίως παλιά τραγούδια 60s 70s 80s ροκ και μπαλλάντες κυρίως).

Μετα έναν χρόνο έχω ξεχάσει τις νότες!Αφου τις μαθαίνω απο την αρχή δυσκολεύομαι να τις διαβάσω (χωρις να ξέρω το γιατι).Τελος παντων επειδή και η κυρία που με έκανε μάθημα ήταν οικογενιακή μας φίλη μιλούσαμε πολύ στο μάθημα με αποτέλεσμα να μείνω και λίγο πισω.Στην αρχή της νέας χρονιάς (θα πήγαινα  3η γυμνασίου) μου έφερε ο μπαμπας μου στο σπίτι χωρίς να μου πει τίποτα μια παρα πολύ καλή κυρία η οποία έκανε και ιδιέτερα αλλα και έπαιζε σε διαφορα μαγαζιά,μπαρ ξενοδοχεία (υψηλού επιπέδου...).Στην αρχη ήμουν πολύ δυστακτικός αλλα τελικά με έπεισε ο μπαμπάς μου να κάνω μάθημα μαζί της.Αν δεν μοθ άρεζε την σταματούσαμε.

Πραγματικά ήταν απο τις...πολλές(!!) φορές που ο μπαμπας μου είχε δίκιο.Αυτη η κυρία με την οποια κάνω μέχρι και σήμερα ήταν σκέτο λαχείο.Όχι μόνο έμαθα παρα πολλά πραματα μεσα σε 2 χρόνια (μη σας πω οσα δεν έμαθα μεσα σε 7...) αλλα και άνοιξαν τα χερια μου με αποτέλεσμα να παίζω παρα πολύ καλά.

Βεβαια αν και κάνω και αρμόνιο και πιάνο, το έχω ρίξει περισσότερο στο αρμόνιο γιατι μου αρέσει η όλη φάση με τις ορχίστρες τους ήχους και τα styles.

ηθελα να πω και κατι ακόμα αλλα το ξέχασα...τεσπα...

...αυτά τα λίγα ;D

 

[marilazi]

οταν η μητερα μου ηταν εγγυος σε μενα απ οτι μ λεει της δημιουργηθηκε η επιθυμια να μαθει πιανο.(αλλα ποτε δεν το εκανε). αργοτερα επαιζα με πολους ηχους οπου συναντουσα κατι που παρηγαγε ηχο με συνεπερνα κ το εξερευνουσα(η αλλες φορες εβγαζα εγω κατι ηχους,ως μωρο)

οπου πηγαιναμε σε φιλικα σπιτια κ υπηρχε κανενα πιανο ,κανενα μπουζουκι.,..εκει.μετα ετων 6 ακουσα απο κοντα να παιζει οκουμπαρος των γονιων μου μια  ντο ματζορε . κ αυτο ηταν.ζητησα να με γραψουν ωδειο ..(κ εκανα στα 6 μου το 1ο επισημο live,κ απο οτι μ πανε το παιξα αρυθμα..αλλα κανενα αγχος)στο δημοτικο ηταν ενα παιδι θυμαμαι μαλλον απ τη αλβανια (να ναι καλα)επαιζε στο θρανιο κατι ρυθμους κ κει εγινε το κλικ κ με το groove!xa .

συνεχισα κλασσικη κιθαρα μεχρι και την 1η γυμνασιου(αν και δεν ημουν κ ιδιαιτερα μελετηρος) οπου σταματησα λογω διαβασματος σχολειου. μετα απο 1 χρονο πηρα μετα απο παρομοια κινηση φιλου την 1η μου ηλεκτρικη.το σχολειο π ημουν μ εδωσε την ευκαιρια να μοιραστω την ιδια σκηνη με αξιολογους μουσικους κ ανθρωπους, (μικης θεοδωρακης,μιμης πλεσσας κα)

τεσπα μετα πλακωθηκα στην μελετη(αρχισα να ακουω με πολλους διαφορετικους τροπουσ μουσικη κ γενικοτερα ανακαλυψα οτι απο παντα ειμαι στο χαος της σκεψης μου,και εχω τη μουσικη πανω απο μενα) μεχρι σημερα(καθηγητες->πελεκανος,κριατσιωτη,σινογιαννης,μπαρμπερης,μπαλταζανης).

τωρα ,εχω μαζεψει πολλες μουσικες ,γραφω δικα μ (που σκοπος μου ειναι να παιζω τη δικια μου μουσικη ,).αυτη την περιοδο παιζω σε μουσικες σκηνες (τωρα architecture ζωγραφου,με μια band που εφτιαξα ,www.hob-nob.tk ),επισης με ενα νεο τραγουδοποιο Οδυσσεα Νικολοπουλο ,εχω συλλεξει πολλες εμπειριες και θελω να εξελισσομαι συνεχως σ αυτο π εχω αναγκη να κανω.α και θελω να παω στο εξωτερικο για σπουδες(προς το παρον προσπ[αθω να τελειωσω τη γεωλογια αθηνας π εχω μπλεξεικαταστροφικη σχολη-->φερνει εμπνευση ομως ατελειωτη..περασα φρικες μ αυτη αλλακατεληξα να την τελειωσω ..εκτος απροοπτου..γιατι στην ελλαδα ειδα απο κοντα..οτι μπορει να χρειαστει να πεις αντε γ***σου στο καθε σκουλικι κ να μην το εχεις αναγκη ) .τελος διαδασκω ηλ.κιθαρα κ τελειωνω το εντ προγραμμα μοντ.μουσικης στο Νακα.

και ειμαι πολυ  χαρουμενος ρε παιδες που ειμαι μελοςςςςς του Ν  Ο  Ι Ζ !!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[panagiotis]

Λοιπόν,

Ο πατέρας μου ήταν (και είναι) φανατικός των Pink Floyd και όσο με θυμάμαι από πολύ μικρός μεγάλωσα ακούγοντας Pink Floyd (και γι αυτό θα τους ευγνωμονώ αιώνια που με έμπασαν στα ροκ ακούσματα....και τώρα που το σκέφτομαι ποτέ πιο πριν δεν είχα ακούσει κάτι που να με άγγιξε τόσο όσο αυτοί οι τέσσερις τύποι....). Εν τω μεταξύ τα τρία μεγαλύτερα αδέρφια μου άρχισαν να ασχολούνται με τη μουσική (κιθάρα, πιάνο και τύμπανα αντίστοιχα), ενώ ο πατέρας από παλιά ήταν γνώστης της μουσικής (είχε ασχοληθεί με διάφορα περί μουσικής) οπότε μεγάλωσα σε σπίτι μουσικών... 8)  Τα προαναφερθέντα τρία αδέρφια φτιάχνουν ένα γκρουπάκι (οι WEiRD). Εγώ είχα ήδη αρχίσει να ακούω (με παρότρυνση των τελευταίων) κάποια πράγματα (λίγα όμως) από δεκαετία 60 και 70 όπως The Doors, Deep Purple, Scorpions, Led Zeppelin, Ηendrix κλπ Αυτό που έλειπε πάντα απ το γκρουπ ήταν το μπάσο και είτε το κάλυπτε ο ένας εκ των δύο κιθαριστών (ήταν και ένα παιδί ακόμα στην κιθάρα) είτε ένα παιδί το οποίο έφυγε αργότερα. Πηγαίνω λοιπόν σε έναν δάσκαλο να κάνω τα πρώτα μου βήματα στο μπάσο. Παρ 'όλα αυτά το εγκαταλείπω αφού μου φάνηκε ψιλοαδιάφορο έως βαρετό (και το όργανο και το μάθημα). Περνάνε κανα δυο χρόνια και πλέον είμαι φανατικός ακροατής μεταλ-ροκ και δε συμμαζεύεται ναουμ. Πριν ενάμισι χρόνο ακριβώς μου δανείζει ένας γνωστός μου το μπάσο και τον ενισχυτή του αφού το είχε παρατήσει.....Παράλληλα ένας ξάδερφός μου μου πρότείνει να φτιάξουμε ένα γκρουπάκι. Επιπλέον γίνομαι μέλος στο νοιζ (δε κάνω πλάκα....με βοήθησε απεριόριστα). Ε, γίνομαι μέλος των WEiRD και τώρα ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο demo της μπάντας (καθαρά progressive rock).

Τα υπόλοιπα θα τα μάθετε απ'την αυτοβιογραφία μου όταν γίνω διάσημος και οργώσω όλη την υφήλιο με τη γκρουπάρα μου....μπουαχαχαχαχαχα ;D ;D ;D ;D 8) 8)

 

[studio54GR]

Ο δικός μου πατέρας ήταν επαγγελματίας μουσικός από τα 14 !!! Άρα η αγάπη για την μουσική δεδομένη.... Λαικός τραγουδιστής και αυτοδίδακτος κιθαρίστας από τους πολύ καλούς. Εμένα η μουσική μπήκε στην ζωή μου με ένα πιάνο Accord στα μέσα της δεκαετίας του 70, έξι με επτά χρόνια στο ωδείο χρειάστηκαν για να καταλάβω ότι δεν τρελαινόμουν γι αυτό το όργανο που έπαιζα μηχανικά και μόνο....... αν δεν έπαιζα μπάλα με τους φίλους μου θα χάιδευα την EKO του μπαμπά με τον Reverb Pro και θα βυσμάτωνα τίποτα μικρόφωνα για να τραγουδάω διάφορα.... Κάποια στιγμή ο πατέρας (1979-1980) βαρέθηκε τα ξενύχτια για ένα φεγγάρι και άνοιξε ένα δισκάδικο.... νατο λοιπόν το στέκι μου....όλη μέρα μουσική άκουγα και έπαιζα συνεχώς.... ξαφνικά με την μουσική μου άνοιξαν δρόμοι, ερασιτεχνικοί σταθμοί, τραγούδια αφιερώσεις, φίλοι παρέες κλπ. Οι παιδικοί μου φίλοι και γείτονές μου είχαν κολλήσει κι αυτοί το μικρόβιο, ένα αρμόνιο, μιά κιθάρα, κανένα αυτοσχέδιο κρουστό, μετά και δεύτερη κιθάρα και πρόβες απανωτές στα τραγούδια που αγαπούσαμε.

Κάποια στιγμή και με χίλια ζόρια αγοράστηκαν και τα όργανα.... αρχίσαμε ξανά τις πρόβες σε ατομικό επίπεδο αλλά και ομαδικό.... Κιθαρίστες είχαμε τρείς, μπασίστα έναν, ντράμερ έναν, και πλήκτρα εμένα. Το κακό είναι ότι δεν υπήρχε άλλος να τραγουδάει εκτός από εμένα..... που όμως δεν μπορούσα να τραγουδάω και να παίζω.... έτσι τα πλήκτρα πήγαν σπίτι κι έμειναν εκεί. Ο επίσημος λοιπόν τραγουδιστής κάποια στιγμή μετά από αρκετές Live εμφανίσεις αποφάσισε να ασχοληθεί πιό σοβαρά με τον χώρο.... Τραγούδι σε οικογενειακό κέντρο διασκέδασης με συντροφιά τον πατέρα που επέτρεψε στον χώρο.... Στον Στρατό ήμουν στην ορχήστρα της Σετήλ στην ορχήστρα της 6 TΑΞΥΠ και στην ορχήστρα της 16ης και τραγουδούσα και σε ένα κεντράκι στα Κόμαρα (Εύρος). Ηχοληψία σε μουσικές παραγωγές, μουσικές παραγωγές στο ραδιόφωνο κλπ με κράτησαν στον χώρο.... και τώρα ο μικρούλης μου υιός (12) έχει ζαχαρώσει τα Fenderakia μου και παίρνει μαθήματα μουσικής σε αυτά. Ας μάθει και εγώ ότι γουστάρει το παληκάρι μου θα του το δώσω....

 

[Betty The Raccoon]

Εμένα με έστειλε ο πατέρας μου στη φιλαρμονική του δήμου μας για να "μάθω νοτες" ;D

Πρώτη γυμνασίου άρχισα πιάνο αλλά στα 15 μου ένα video του Chuck Βerry ήταν αρκετό για την αγορά τις πρώτης κιθάρας ;D ;D ;D

 

[neeq]

Είχα ακούσει ένα cd του Michel-Jarre και ήθελα οπωσδήποτε να βρω τον τρόπο και να κάνω μπιου-μπίου με ηλεκτρονικους ήχους. Φανταστείτε χαρα όταν ανακαλυψα τα "cutoff - resonance". Μετά μπήκε στο δρόμο μου το ροκ και παρά τις προσπάθειες μου, δεν έχει καταφέρει να φύγει ακόμα.

 

[lambrosgg]

Εγώ όταν ήμουν πολύ μικρός (6-8) ακουσα την ξαδέρφη μου να παίζει πιάνο, και μου άρεσε τόσο πολύ (ακομα θυμάμαι τη σκηνή) που ειπα στους γονεις μου ότι θέλω να μάθω και εγώ. Με πήγανε λοιπόν σε ένα ωδείο. Στ δεύτερο χρόνο τα παράτησα, είχα σκυλοβαρεθει (το θεωρώ απαράδεκτο να βάζουν τα παιδάκια σε κλασικές σπουδές απο τόσο χρονων)

Μετά απο αυτό, μέσω γνωστού έμαθα για ένα δάσκαλο μουσικής, ο οποίος είχε πολύ καλή σχέση με τα παιδιά. Με πήγανε σε αυτόν λοιπον, για αρμόνιο. Ο ανθρωπος αυτός, μου έκανε αρμονιο, με έκανε να αγαπήσω τη μουσική παίζοντας γνωστά ωραία κομμάτια, σε εβαζε στ φιλότιμο, ηταν ευχάριστος στο μαθημα κλπ.

Αν δεν ήταν αυτός ο χρυσός άνθρωπος, θα τα είχα παρατήσει απο νωρίς και δεν θα έκανα τπτ σήμερα. Ακόμα τον ευχαριστώ.

Μετά που τελειώσαμε, επειδή ό,τι είχε να μου μάθει το έμαθε, είχαμε κάνει και λίγο σολφέζ, και 3η θεωρία.

Σχεδόν αμέσως γράφτηκα κλασικό πιανο στ ωδείο για να συνεχίσω. Μετα απο 2 χρόνια τα γνωστά... Βαρέθηκα και σταμάτησα.

Μετά απο αυτό υπήρξε κενό όσο αφορά μαθήματα, αλλα σκάλιζα μια κιθάρα που είχαμε σπίτι (ξέρετε: ζειμπέκικο της εβδοκίας όλο στη μι καντίνι κλπ!) μετα απο λίγο καιρό ανακάλυψα ότι στην κιθάρα μπορείς να παίξεις συγχορδίες! έτσι έλεγα: μι μινόρε για παράδειγμα: (μι) οκ (λα) πρεπει να γινει σι (τσακ) (ρε) πρέπει να γίνει μι (τσακ) κ έτσι έβγαλα τις πρώτες μου συγχορδίες. Μετά απο περίπου ένα χρόνο απο τότε (ήμουν γυμνάσιο) γνώρισα ένα φίλο  μου ο οποίος... έπαιζε σόλο! Και λέω αχα... Θέλω κ εγώ ηλεκτρική! Πήγα στη γιαγιά, μου έδωσε 200 ευρώ, είχα μαζέψει κ εγώ ενα 150αρι και πήρα την πρώτη μου κιθάρα (Yamaha ERG-121) και ενισχυτή (Laney 30άρι) απο το νάκα (σαν καλο παιδί). Στην αρχή την είχα σαν ακουστική και μετά προσπαθούσα να σολάρω. Αλλα εις μάτην... Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω... πώς δουλεύει η παραμόρφωση, πώς πρέπει να κρατάω την πένα (για 3 χρονια την κρατούσα όπως κάνεις να τσιμπίσεις μάγουλο!) Ο φίλος μου λοιπόν ανέλαβε να μου δείξει ορισμένα πράγματα, περι σολο τεχνικής, τα scream κ όλ αυτά.

Εν τω μεταξύ η yamaha είχε πάρει την κάτω βόλτα, είχε χτυπηθεί, ήθελε σετάρισμα, γενικώς δεν ήταν για παίξιμο! Μετα παο λίγο καιρό μου δάνεισε ένας άλλος φίλος μου μια jackson V η οποία ήταν πολύ άνετη κλπ. Έβαλα λοιπόν κάτω βίντεο απο Malmsteen, Romeo, Zack Wylde κλπ και προσπαθούσα να κάνω τις ασκήσεις που δείχνουν. Αφου συνηδειτοποίησα ότι είναι απλώς κλίμακες και ασκήσεις του Hanon (βιβλίο για πιάνο) άρχισα να διαβάζω απο κει.

Αφού τα έκανα, άρχισα τους αυτοσχεδιασμούς και στην κιθάρα κ στο πιάνο το οποίο συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Πρίν 3 χρόνια συνηδειτοποίησα ότι χωρίς κλασικό πιάνο δεν πάς πουθενά, οπότε ξανάρχισα με τη σοβαρότα που πρέπει στην κρήτη, για 3 χρόνια και συνεχίζω ακόμη στην Αθήνα όπου σπουδάζω. Για να δώσω πανελλήνιες και να μπώ μουσικών σπουδών έκανα ειδικό αρμονίας απο το τίποτα σε 2 χρόνια, μπήκα στη σχολή και μπαινω αντίστιξη σε λίγο σε ωδείο στην Αθήνα.

Αυτα....

 

[Vrass]

Εγώ όταν ήμουν πολύ μικρός δεν έβισκα κανένα απολύτως ενδιαφέρον στη μουσική. Δεν είχε τύχει προφανώς να ακούσω κάτι που θα με αγγίξει. Αυτό έγινε όταν ήμουν στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού και άκουσα για πρώτη φορά κατα τύχη το "Τrash" του τρισμέγισου Alice Cooper. Αφού είχα πάθει πλάκα και το άκουγα για κανα χρόνο (αυτό και μόνο αυτό) βγήκε το "Hey Stoopid" (του Alice εννοείται) πακέτο με τα δύο "Use Your Illusion" των G'N'R. Εκει πλέον η "ζημια" είχε γίνει...

Τώρα όσον αφορά το "παιχτικό" κομμάτι.. Αρχικά ασχολήθηκα για πολλά χρόνια με air guitar, όπου και έγινα καταξιωμένος βιρτουόζος. Στα πρώτα βήματα χρησιμοποιούσα και μια ρακέτα, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι ο αέρας δίνει απεριόριστες δυνατότητες, οπότε και επικεντρώθηκα σε αυτόν.

Οταν πέρασα πανεπιστήμιο στα Γιαννενα γνωρισα αρκετό κοσμο που έπαιζε με αληθινές κιθάρες, οποτε παρασύρθηκα και ελπίζοντας να ρίξω γκομενες, αγόρασα την πρώτη μου Johnson μαζί με ενα ενισχυτάκι Leem οπότε και εγετενω G.A.S. Εκανα και καποια μαθήματα για ένα χρονικό διαστημα όπου έμαθα "πεντε πράγματα" για κλιμακες κτλ. Μετά ήρθαν ESP, Marshall, λάμπες, effects κτλ... Κάποια στιγμή, σε μια περίοδο που δούλευα σε ένα στούντιο στα Γιανεννα, κάπιοι φίλοι που είχαν συγκρότημα χωρίς μπασίστα, με φωνάξαν μέσα, μου κρεμασαν ένα μπάσο και έτσι άρχισα να ασχολούμαι και με αυτό.

Τώρα το πόσο έχω εξελιχθεί ως παίχτης σε όλα αυτά είναι μία άααααλλη ιστορία. Πάντως air guitar συνεχίζω και παίζω καλύτερα απ'όλα. 8)

 

[trigga]

Να μοιραστώ και γώ μαζί σας την μουσική ιστορία μου.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με ελαφρολαϊκή μουσική παιδεία,νταχτιρντί και πολύ Στέλιο για το ελληνικό γνήσιο κλάμα.(Τα ξέρω όλα απέξω τα τραγούδια του θέλοντας και μη  ).Μικρός μου λέγαν οτι είχα μια κλίση προς τα κει γιατί έκανα και γώ αεροβική στο χέρι μου και ζητούσα μπουζούκι.Πράγμα που δεν έγινε.Εν τω μεταξύ πάντα άκουγα τραγούδια ξένα(ποτέ ελληνικά, απλά δρούσε καταχθόνια ο πατέρας μου και έχω μια επαφή με το παλιό λαϊκό) χωρίς να ξέρω τι είναι.(Ρέγγε,πόπ,τέκνο,χιπ-χοπ κ.α. mainstream απ' ότι θυμάμαι).

Φτάνοντας λύκειο γνωρίζω ένα παιδί και με τα πολλά αρχίζω να ακούω μόνο χιπ-χόπ.Προσπαθούμε να κάνουμε "δικά μας" κομμάτια(hip hop ejay).Μουσικές γνώσεις ούτε για δείγμα τότε.Δεν αργεί πολύ να γίνει το κακό και γνωρίζω τους Microfone Snipers(χιπ-χοπ Λάρισα,υπάρχουμε ακόμα ναι ναι ζούμε).Παίρνω μετά απο λίγο καιρό ένα μίντι, αφού αγανάκτησα με το ποντίκι να βάζω κουτάκια στο fl studio.Συνεχίζω να μην έχω μουσικές γνώσεις παρα μόνο ένα αυτάκι να προσπαθεί.Με τα πολλά όποιον ήξερε μουσική και πολύ περισσότερο τον κολλητό μου του ζήτησα να μου δείξει και να μου δώσει υλικό(κλίμακες και συγχορδίες και το αυτί για βοηθό πάλι).Έτσι άρχισα να αυτοδιδάσκομαι και να γράφω εμφανέστατα καλύτερες λουποπαραγωγές.(Άσχετο αλλα προσπαθούσα να μην κλέβω δείγματα, όσο μπορούσα).Περνάει ο καιρός και περνάω πανεπιστήμιο όπου εκεί γνώρισα το κέρατο μου απο κόσμο που είχε σχέση με μουσική.Τζαμάραμε παίζαμε στην χωρωδία του πανεπιστημίου κτλ κτλ.

{Μια μεγάλη παρένθεση έδω για να σας πώ ότι έκανα booth ηχογράφησης, μηχανήματα,μικρόφωνα κτλ. κτλ. με σκόπο cd χιπ χόπ, αλλά μόνο αυτό δεν έγινε εκεί μέσα)

Έλα όμως που πάντα με έτρωγε μια disco και μια funk μέσα μου.Με τα πλήκτρα δεν έβρισκα ικανοποίηση στα είδη αυτά.Δανείστηκα μια κιθάρα(Washburn κάφρικη τελείως 2 hum,1 single).Διάβαζα μόνος βιβλία για funk.Ότι μπόρεσα έκανα και γούσταρα.Πήρα δικία μου κιθάρα μετά την οποία έχω ακόμα(behringer iaxe393).

Στα τελευταία φοιτητικά χρόνια είχα ένα φιλαράκι που έκανε τρομπέτα(ρέγκε,τζάζ) και έτσι μου δωσε τα φώτα και μια (α) παιδεία στην τζάζ.Έπαιζα και στα πλήκτρα, προσπαθούσα και στην κιθάρα αλλά ήταν λίγο δύσκολο γιατί δεν την είχα καιρό.Και εδώ να τελειώσω και να πώ ότι μου την έχει δώσει τώρα 2 χρόνια και έχω πάθει ψύχωση με τη τζάζ.Γράφτηκα σε ωδείο για τζάζ λίγο καιρό τώρα και γουστάρω.Επίσης ψάχνω να πάρω ένα βαπορίσιο σκάφος για να παίζω.Και συνεχίζω να είμαι εθισμένος-ερωτευμένος με την λούπα και το τέμπο του χιπ-χόπ(χωρίς νίγκα απο πάνω όμως).

Χμ..Αυτά τα ολίγα τα μπερδεμένα.

 

[haryy]

Γεια σας και από μένα.Λοιπόν το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι η όψη μιας κιθάρας κρεμασμένης στον τοίχο πίσω από την πόρτα στο δωμάτιο το θείου μου.Ξέρετε τον παλιό καιρό οι μονοκατοικίες είχαν καμιά 15αριά(!) δωμάτια για να χωράνε μάνες,παιδιά αδέλφια κλπ.Ούτε και ξέρω πόσο χρονώ ήμουν.Αλλά θυμάμαι καθαρά μετά το πρώτο encounter με την κιθάρα,να με στοιχειώνει συνεχώς το δωμάτιο του θείου μου,και όποτε περνούσα από κει, κρυφοκοιτούσα μέσα, και τα μεσημέρια που την πέφτανε όλοι για ύπνο εγώ πήγαινα και τη χάζευα.Ε,μόλις άγγιξα και τις χορδές ξεκίνησε μια 25άχρονη σχέση με την μουσική,τα έγχορδα και τον ήχο που,από ότι φαίνεται δεν θα τελειώσει σύντομα!

 

[wasted]

Όταν πήγα στο γυμνάσιο late 70s, 2ο Αρρένων Ζωγράφου, στο νεκροταφείο για όποιον ξέρει  , εκστασιάσθηκα με όλους εκείνους τους μαλλιάδες με τα σκουλαρίκια που κουβαλούσαν κιθάρες και ντραμς και στήναν αυτοσχέδια gigs όπου λάχει... Ε μετά ήρθε και το Crazy Love στου Ζωγράφου, και οι Μουσικές Ταξιαρχίες στη Φοιτητική και είπα αυτή είναι η ζωή μου, προς μεγάλη πίκρα της μανούλας μου...

Τα υπόλοιπα ήρθαν ομαλά...  ;D

 

[ignantios]

Στην δευτερα δημοτικου ηρθε ο πατερας μου στο σπιτι και μας ρωτησε εμενα και τον αδερφο μου :''τι οργανο θελετε να μαθετε'' ''πληκτρα ειπε ο brother και εγω κιθαρα'' Ξεκινησα το 1984 κλασσικη κιθαρα στο εθνικο ωδειο και μετα απο 10 χρονια και αφου σταματησα δυο χρονια πριν το πτυχιο ΝΑ ΛΑΛΑΚΑ(αυτο ηταν μουτζα στην μαπα μου που παρατησα την κλασσικη),πηρα την πρωτη μου ηλεκτρικη(aria pro μαζι με ενισχυτη aria 20 watt στην πονομιακη τιμητων 40 χιλαδων ολα μαζι )τα οποια ηταν τραγωδιια εντελως.....Στην συνεχεια και μετα απο 4 χρονια επαφης με το κοντρα πλακε μου αγρασα τον peavey τον bandit που πιστευα οτι ηταν και ***** τους ενισχυτες αλλα γρηγορα καταλαβα οτι και αυτος ηταν τραγωδια αφου σιγα σιγα το αυτι μου καταλαβαινε την μαπα απο το καλο.Δυο χρονια μετα ηρθε στο σπιτι ο αδερφος μου με την αγαπημενη μου ibannez s540qs η οποια τοτε εκανε 540 χιλιαδες και μου λεει

: ''κοιτα τι πηρα????? '' και εγω εγκεφαλικο.....η συνεχεια ηρθε με γκρουπακια ,σωστο παιξιμο σε μια σωστη κιθαρα μεχρι που εγινα ολοκληρο γαιδουρι 30 χρονων και συνεχιζω το βιολι μου εγω

Α!!! και να μην ξεχασω απο ακουσματα ηταν τα εξης:εκανα παρα παρα πολλα χρονια να ξεπερασω τους deep purple,επισης ακουγα pink floyd,led zeppelin ,lynyrd skynyrd,eloy,camel, SRV και gallagher.Μεχρι που ενα βραδυ ηρθε ο αδερφος μου στο σπιτι και μου εβαλε μια απο τις πιο μελωδικες κομματαρες για εμενα ''the forgotten part I KAI II" εκει τρωω κολλημα με τον satrianako. Αυτον τον ξεπερασα (οχι παιχτικα) με ψυχαναλυση και απειρες ωρες ακουσματος και παιξιματος μετα απο 5 χρονια...ΤΩΡΑ ακουω οτι μου καθεται καλα στο αυτι...

 

[pastelius]

Όταν ήμουνα 1η γυμνασίου,λέω σε έναν ξαδερφό μου που ασχολιόταν με μουσική..

"Θέλω να μάθω κιθάρα"

"Έχω ένα μπάσο στο σπίτι να σου δώσω,δεν έχω κιθάρα.."

"Τί είναι το μπάσο, ρε ξάδερφε?"

"Σαν κιθάρα είναι,μόνο που έχει 4 χορδές"

"Ε,πιο εύκολο θα είναι...Δωσ'το μου να μάθω"  ;D ;D 8) 8) 8)

Ξεκίνησα να ακούω καφρομουσικές (όπως και οι περισσότεροι), terrorizer,venom,obituary,deicide,bathory,necromantia,rotting christ Και δε συμμαζευεται..Eν συνεχεία τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους,απο exploited,ramones,dead kennedys στους jethro tull,sabbath,zeppelin,μετά Bo Diddley, canned heat,southern rock,και μετά..Έμαθα για τον Jaco.Απο τότε πήρα στα σοβαρά την μουσική,έμπλεξα με τους low budget orchestra και με διάφορα άλλα σχήματα και μουσικούς ,κάναμε κάποια Live,& απο τότε προσπαθώ να βελτιώνομαι ,και σχεδόν ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένος απο το παίξιμό μου.. : :-X

 

[newmind]

1966 το soundtracc  της ζωης μου τοτε ηταν Νικος Ξανθοπουλος 'το παιδι του λαου'

Ελα ομως που σε ενα παρτι του θειου μου ακουσα Olympians επαθα πλακα κι αρχισε το γλεντι,

Πολλ, Πελ Μποκιου, ΣΩΚΡΑΤΕΣ, Pink, Black, Led, τι να πω η ζωη ειναι πανηγυρι πρεπει να το απολαυσουμε.

Στα 35 μου ακουσα με προσοχη Beatles τους γουσταρω πολυ.

Αυτη τη στιγη που γραφω ακουω garbage και λιγο πριν στο youtube εβλεπα Vai. Κουφο;

γεια σας παλληκαρια.