Πώς χτίζεται στο Live το καλο playlist!!

[Holystone]

Καλησπέρα

Θα ηθελα τις εμπειριες σας και τις αποψεις/ γνωμες σας.

Παντα ειχα την απορια (ανασφαλεια) για το τροπο κτισης του playlist σε live μου οσων αφορα το λεγομενο, ελληνιστι 1ο προγραμμα κτλ :/

-Το ειδος: Απο blues/ blues rock/ hard rock (οχι μεταλ - πια...)

Δηλαδη,

Πώς ειναι καλυτερα να ξεκιναει κανεις το hard rock live του;

1. Με pre-recorded epic intro (βλ. Audiomachine tracks)

2. Με τα πιο γνωστα κομματια;

3. Με τα πιο γρηγορα;

4. Με δικα σου κομματια και μετα τις διασκευες

5. Πώς θεωρειτε πως πρεπει να κυμαινεται η ταχυτητα των κομματιων για να κραταει το ενδιαφερον του ακροατη;

ΥΓ. Θα μου πειτε βεβαια λακωνικα, "οπως γουσταρεις εσυ παλικαρι, δικο σου το live, δικο σου και το ξεμπουκωμα "

Οκ, αλλα τι θα την συμβουλευατε απο τις εμπειριες σας;

 

[BillTrantos]

Εμείς πάντα ξεκινάμε με 2-3 fast tempo τραγούδια για να ζεσταθεί το κοινό,να τη βρούμε κι εμείς (εγώ κυρίως,γιατί εγώ είμαι της ταχύτητας ;D ;D )

Μετά παίζουμε 1 δικό μας τραγούδι,από τα πιο heavy.Στη συνέχεια,για να τέρψουμε τις νεαρές δεσποινίδες,ρίχνουμε 2-3 εποχιακά hitάκια,να έχουμε να κάτσουμε με κάποια για ποτό μετά το live. ;D 8)

Στο τέλος,παίζουμε το τραγούδι που έχουμε διαφημίσει περισσότερο (Stray Man) και για encore έχουμε ένα τραγούδι που για καιρό μας ζητούσαν και το έχουμε κρατήσει εδώ και 2 χρόνια στην playlist. (Foo Fighters-Stacked Actors).

Κάθε μπάντα έχει διαφορετικό κοινό και διαφορετικά γούστα,οπότε καθαρό guide δεν υπάρχει.Ελπίζω να βοήθησα κάπως βέβαια.

 

[Holystone]

Ωραιος φιλε Bill, μ´ αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι

Δεν ξερω ποσα δικα σας κομματια παιζετε, αλλα στο συνολο σε αναλογια κομματιων πού πρεπει να βρισκεται κανεις;

Και επισης, πού στην ευχη ειναι τελικα καλυτερα να τα χωνεις;

Διασπαρτα ενα - δυο και μετα απο ωρα τα αλλα, ή "τωρα θα σας πουμε τα δικα μας που ειναι αρχη να τα διαφημισουμε" και μετα θα σας φτιαξουμε με τα γνωστα (οπως γινεται κυριως σε μπουζουξιδικα; )

Μην αφοριστω που ειπα την λεξη "μπουζουξιδικα" ετσι;;;!!!!

 

[RayDTutto]

Τα έπικ ίντροζ ήταν για το Χάμερσμιθ (τώρα δεν είναι πια ούτε για εκεί). Στο καφέ του Μήτσου τα έπικ ίντροζ ήταν, είναι και θα είναι επιεικώς γελοία.

Ξεκινάτε με τα ευκολάκια. Αν δεν είστε πεπειραμένοι μουσικοί και / ή αν έχετε τρακ, είναι πιο εύκολο να τα παίξετε σωστά και να σας ανεβεί η αυτοπεποίθηση. Από την άλλη, αν ξεκινήσετε με κανά δύσκολο και κάνετε καμιά στραβή, πάει το λάιβ (ask me how I know).

Τελειώνετε με ένα δυνατό κομμάτι. Όσο πιο καλό τελείωμα, π.χ. κανά εντυπωσιακό tutti, τόσο καλύτερα. Προς Θεού μην αρχίσετε τα χεβιμεταλίστικα τελείωματα της μισής ώρας, είναι τόσο πασέ.

Ενδιάμεσα, εξαρτάται σε τι κοινό παίζετε και τι σετ έχετε. Βάλτε τα πιο γνωστά κομμάτια διάσπαρτα για να μην βαρεθεί ο κόσμος, και αφήστε ένα σερί δύο τριών γνωστών / καλών για το τέλος για να αφήσετε καλή εντύπωση.

Πιείτε και καμιά μπύρα (ΜΙΑ) πριν βγείτε.

 

[Holystone]

Thanx Ray,

Πολυ σωστα αυτα που γραφεις!!!

Edit on://

Παιζουμε πολλα χρονια, τωρα στα 34 μου, απο τα 17 περιπου περα δωθε, αλλα το υφος εχει αλλαξει πολυ τα τελευταια χρονια...

(Περασαμε απο το speed/thrash/power metal, στο "εντεχνο" -να ριξουμε και καμια πιτσιρικα- στο τωρα πια καθαρο,αγνο, κλασσικο και ποιοτικο blues rock/ hard rock)

Ωριμαζοντας, αλλαξανε απο τοτε πολλα

//Edit off

Αν και με βρισκω να με θεωρω τελειωμανη, μεχρι εκει που μπορει να αναπαραχθει το τραγουδι στο live παιχτικα οσο πιο κοντα στο cd, αυτο πιστευω πως κανει τον κοσμο να νιωθει σαν να ειναι σπιτι του και να ακουει μουσικη και οχι σε live.

Απο την αλλη ομως, αν παιξεις ενα πολυ γωστο σολο σε κομματι αρκετα διαφορετικα, ειναι λεπτη η γραμμη απο το να ακουστει παραξενα στα αυτια του κοσμου, εως και λαθος...

(Εδω μπαινει και η ψυχολογια των μαζων...)

 

[Johnny.T]

Τα έπικ ίντροζ ήταν για το Χάμερσμιθ (τώρα δεν είναι πια ούτε για εκεί). Στο καφέ του Μήτσου τα έπικ ίντροζ ήταν, είναι και θα είναι επιεικώς γελοία.

Ξεκινάτε με τα ευκολάκια. Αν δεν είστε πεπειραμένοι μουσικοί και / ή αν έχετε τρακ, είναι πιο εύκολο να τα παίξετε σωστά και να σας ανεβεί η αυτοπεποίθηση. Από την άλλη, αν ξεκινήσετε με κανά δύσκολο και κάνετε καμιά στραβή, πάει το λάιβ (ask me how I know).

Τελειώνετε με ένα δυνατό κομμάτι. Όσο πιο καλό τελείωμα, π.χ. κανά εντυπωσιακό tutti, τόσο καλύτερα. Προς Θεού μην αρχίσετε τα χεβιμεταλίστικα τελείωματα της μισής ώρας, είναι τόσο πασέ.

Ενδιάμεσα, εξαρτάται σε τι κοινό παίζετε και τι σετ έχετε. Βάλτε τα πιο γνωστά κομμάτια διάσπαρτα για να μην βαρεθεί ο κόσμος, και αφήστε ένα σερί δύο τριών γνωστών / καλών για το τέλος για να αφήσετε καλή εντύπωση.

Πιείτε και καμιά μπύρα (ΜΙΑ) πριν βγείτε.

Ετσί σε όλα.Σωστός ο Ray.

 

[BillTrantos]

Ωραιος φιλε Bill, μ´ αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι

Δεν ξερω ποσα δικα σας κομματια παιζετε, αλλα στο συνολο σε αναλογια κομματιων πού πρεπει να βρισκεται κανεις;

Και επισης, πού στην ευχη ειναι τελικα καλυτερα να τα χωνεις;

Διασπαρτα ενα - δυο και μετα απο ωρα τα αλλα, ή "τωρα θα σας πουμε τα δικα μας που ειναι αρχη να τα διαφημισουμε" και μετα θα σας φτιαξουμε με τα γνωστα (οπως γινεται κυριως σε μπουζουξιδικα; )

Μην αφοριστω που ειπα την λεξη "μπουζουξιδικα" ετσι;;;!!!!

Εμείς παίζουμε 3-4 δικά μας,όλο και κάτι νέο παρουσιάζουμε,αλλά δεν έχει σημασία.Ό,τι καλό δικό σας έχετε,γιατί να μην το παίξετε;Εγώ προσπαθώ live με live να μειώνω τις διασκευές μέχρι να μείνει μόνο μια.

Εμείς παίζουμε 3 covers,1 δικό μας,κάπως έτσι πάει συνήθως.Αλλά δεν υπάρχει μια απάντηση.

Ολόσωστα όσα είπε και ο Ray.

 

[compact]

Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας όμως η κάθε μπάντα ανάλογα με τις ικανότητες της στήνει και το πρόγραμμα της...

Θεωρώ ότι και για το κοινό αλλά κυρίως για την ίδια την μπάντα είναι καλό να ξεκινήσει με κάτι καλό, γνωστό και όχι σουπερ τεχνικό για να ζεσταθείτε και σεις και αυτοί... και σταδιακά να ανεβαίνει... Να τους πλακώσεις με το καλησπέρα είναι υπερβολή...

Τα προ-ηχογραφημένα αν και κάνουν καλό ιντρο στο δεύτερο τραγούδι κάνουν τους αποκάτω να αναρωτιούνται μήπως κάτι χάθηκε στο δρόμο...

Η βασική ερώτηση που πρέπει να απαντήσεις είναι αν θέλετε να δώσετε ενά show που ο άλλος θα διασκεδάσει με γνωστά χιτ άλλων ή αν θα προβάλλετε τα δικά σας τραγούδια πιο πολύ... Στο δίλλημα αυτό δεν υπάρχει balance ένα από τα δυο θα πάει πίσω... Αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα αλλά με την αναγνωρισιμότητα των τραγουδιών σας... Εαν παίζετε στον ίδιο χώρο με το ίδιο κοινό σταδιακά αλλάζει το μέρος των δικών σας τραγουδιών σε βάθος χρόνου...

Επίσης αν το πλαυλιστ σου έχει 50 τραγούδια και στο live χρησιμοποιείτε 35-40 δεν είναι απαραίτητο κάθε βράδυ να υπάρχει η ίδια ρουτίνα... κάποια βγαίνουν κάποια μπαίνουν... Θα βαρεθείτε και σεις ως μπαντα και αυτοί...

Και καλό θα είναι να υπάρχουν και κάποια medley με 3-4 τραγούδια, αλλά και χώρος στο πρόγραμμα για μερικά τραγούδια με ελληνικό στίχο...

Τέλος αυτό που θέλω να δω από μια φρέσκια μπάντα δεν είναι τελικά πόσο καλά μπορεί να παίξει την πρώτη ηχογράφηση χωρίς να χάσει νότα... αλλά τις δικές της παρεμβάσεις και πειράγματα και του σόλο και του τραγουδιού... Χωρίς να αλλοιώνει το ύφος...

Την απάντηση σου όμως θεωρώ ότι θα την πάρεις στο τέλος από τον κόσμο που έρχεται και σας ακούει... αυτούς πρέπει να μάθεις να διαβάζεις από πάνω και ανάλογα να προσαρμόζεις το πρόγραμμα σου κάθε βράδυ...

 

[Holystone]

Thnanx φιλε compact  

Οντως παιδια, μου βαλατε στο μυαλο σκεψεις και προοπτικες που δεν τις ειχα κατα μερος. Χαίρομαι για την ανταποκριση  

Και κατι αλλο,

ημουν παντα κατα του break στη μεση του live, και ομως βλεπω πολλους που το κανουν...

Χιλιες φορες αντι να τους κοψεις τελειως, να τους ηρεμησεις τα αυτια με αργα και γνωστα (ακομα και ακουστικά) κομματια.

 

[John K]

Καλημέρα Holystone!

Ξεκινάτε με τα ευκολάκια. Αν δεν είστε πεπειραμένοι μουσικοί και / ή αν έχετε τρακ, είναι πιο εύκολο να τα παίξετε σωστά και να σας ανεβεί η αυτοπεποίθηση. Από την άλλη, αν ξεκινήσετε με κανά δύσκολο και κάνετε καμιά στραβή, πάει το λάιβ (ask me how I know).

Τελειώνετε με ένα δυνατό κομμάτι. Όσο πιο καλό τελείωμα, π.χ. κανά εντυπωσιακό tutti, τόσο καλύτερα. Προς Θεού μην αρχίσετε τα χεβιμεταλίστικα τελείωματα της μισής ώρας, είναι τόσο πασέ.

Ενδιάμεσα, εξαρτάται σε τι κοινό παίζετε και τι σετ έχετε. Βάλτε τα πιο γνωστά κομμάτια διάσπαρτα για να μην βαρεθεί ο κόσμος, και αφήστε ένα σερί δύο τριών γνωστών / καλών για το τέλος για να αφήσετε καλή εντύπωση.

Πιείτε και καμιά μπύρα (ΜΙΑ) πριν βγείτε.

+1000 στα παραπάνω!!

Να σου πω την αλήθεια εμείς δοκιμάσαμε στο τελευταίο Live πριν κάνα μήνα να αναθεωρήσουμε την σειρά του playlist και μας βγήκε σε καλό!!

Για αρχή βάλαμε τα εύκολα και πιο εμπορικά κομμάτια και είπαμε στο 2ο μέρος (ΝΑι κάνουμε διάλειμμα για την ανάσα και για μια ΑΚΟΜΑ μπύρα) να βάλουμε τα funk και disco που παίζουμε!ΕΕεεεε έγινε Οοοο χαμός!!!Να σου δώσω να καταλάβεις το encore ήταν το Superstition του Stevie Wonder ενώ στο προηγούμενο live ήταν το Sweet Child!!Άσχετο θα μου πεις  αλλά γενικά το αλλάζουμε συνεχώς!!!

Πετάτε ιδέες με την μπάντα και δοκιμάζετε, κάποια θα σας βγουν και κάποια όχι...η ουσία είναι να γουστάρεις τα κομμάτια!!!

Πολλές Καλημέρες σε όλους!!!!!

Υ.Γ.Το στυλ της μπάντας μας από classic rock το πιο βαρύ μέχρι funkies, soul και disco!Female vocals!!!

 

[Terry RoscoeBeck5]

Ένα καλό play list πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος και φυσικά να ακολουθεί μια εξέλιξη.

Δηλαδή ένα «κρεσέντο»- όπου ξεκινάς με πιο χαλαρά κομμάτια (και για λόγους ζεστάματος) και σταδιακά να ανεβάζεις στροφές για να φτάσεις στο τελευταίο μέρος όπου το πρόγραμμα φτάνει σε κορύφωση.

Το δε τελευταίο κομμάτι, είναι η «εντύπωση» που αφήνει η μπάντα (όπως σωστά είπε και ο Ray), για αυτό τον λόγο καλό είναι να επιλέγουμε κάποιο που έχει αυτό το «κάτι».

 

[kathodios]

Να πώ κι εγώ το μακρύ μου και το κοντό μου... Η δική μας λίστα συμπεριλαμβάνει 52-48 κατοχή μπάλας υπέρ του δικού μας υλικού. Αυτό απλά αυξάνεται. Οι διασκευές δεν μειώνονται αλλα ψιλοαλλάζουν. Στην αρχή φτιάχναμε τις λίστες με συχνή εναλαγή άγνωστων με γνωστά. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ το έχουμε μετατρέψει σε παρουσίαση άλμπουν στο πρώτο μέρος, καινούρια και "λαϊκόν πρόγραμμα" στο δευτερο. Το κομμάτι που κάνει τις περισσότερες βόλτες εντός της λίστας είναι το instrumental (bossa nova) του δίσκου. Τελευταία φορά το παίξαμε πρώτο σαν intro.

 

[kathodios]

Α! Να πω οτι σε μικρότερα σετ έως μία ώρα (φεστιβάλ, .σαπόρτ κλπ) δίδεται προτεραιότητα στα δικά μας κομμάτια και δη τα πιό δυνατά. Διασκευές από καμία έως δύο στο τσακίρ κέφι!

 

[Jet72]

Να πω και μια γνώμη ως ακροατής και όχι ως παίκτης;

Καλό playlist είναι αυτό που λες "κάτσε να δούμε τι θα παίξουνε επόμενο και την κάνουμε" - και τελικά φτάνεις να φεύγεις τελευταίος. Με άλλα λόγια, πρέπει να υπάρχει και το στοιχείο της έκπληξης!

 

[stavros911]

Προσωπικα αποφευγω τις διασκευες, βασικα πλεον τις εχω καταργησει. Και βαριεμαι αλλα και δεν βρισκω κανενα νοημα.

Επισης βαριεμαι παρα πολυ οταν μια μπαντα παιζει διασκευες. Προτιμω να ακουω το υλικο μιας μπαντας, το δικο της υλικο. Αντε και εβγαλες ωραια το paranoid... Και; τι εγινε;

Η ουσια ειναι στα δικα μας κομματια κατ' εμε.

 

[Holystone]

Ωραιοι παληκαρια!

Μου δωσατε πολλη σκεψη και υλικο για διαβασμα και αναθεωρηση!

Οποτε, επιτυχημενο live ποιο θεωρητε εσεις;

-Αυτο που περασε καλα μονο ο κοσμος,

-αυτο που περασατε εσεις

- το και οι δυο δεν το βαζω καθολου γιατι ειναι νομιζω αυτο που ολοι θελουμε...

(εχει τυχει σε live να τρελαθει ο κοσμος, εγω να μην ευχαριστηθω καθολου για διαφορους λογους να γυρναω σπιτι και να λεω "σκ@τ@ σημερα...)

Τοτε ειναι που πραγματικα αναθεωρεις και το playlist και το πώς επαιξες και φτου και απ´την αρχη :/

 

[Terry RoscoeBeck5]

- το και οι δυο δεν το βαζω καθολου γιατι ειναι νομιζω αυτο που ολοι θελουμε...

Κοίτα, για να περάσει καλά ο κόσμος, πρέπει να έχεις περάσει καλά και εσύ- Να βγάλεις ενέργεια και να φανεί αυτό.

Μπορεί να παίξεις καταπληκτικά, αλλά τόσο «μουρόχαυλα» που να περάσει κάτω.

Βέβαια το ζητούμενο είναι να περάσει καλά ο κόσμος. Όμως IMHO το καλό gig ήταν αυτό που οι από κάτω (κόσμος), με τους από πάνω (μπάντα) έδωσαν και πήραν ενέργεια.

 

[Holystone]

το καλό gig ήταν αυτό που οι από κάτω (κόσμος), με τους από πάνω (μπάντα) έδωσαν και πήραν ενέργεια.

Νομιζω πως περιεγραψες με λογια αυτο που οι παραπανω "συνταγες" ολων καταφερνουν να κανουν

 

[speros]

Αυτό το θέμα με απασχολούσε πολλά χρόνια. Νομίζω μια καλή απάντηση που μου είχε διαφύγει, υπάρχει στην πρωταρχική λειτουργία του ροκ. ( ή ροκ-εν-ρολ που το λέγανε τότε...)

Διαβάζοντας την ιστορία της winter-dancing-tour (Βuddy Holly, Ritchie Valens κλπ), συνειδητοποίησα  ότι η αρχική φάση πριν το 60 είχε να κάνει με τη συμμετοχή σε αντίθεση με τις μέχρι τότε “μουσικές παραστάσεις”. Η λέξη dancing ήταν το κλειδί. Άγριος χορός ή και κανένα ελάχιστα πιο slow ερωτιάρικο για να αγκαλιαστούνε τα ζευγάρια.

Όπερ σημαίνει ότι άμα θες ακρόαση - πάρε το δίσκο, βάλε κανένα ποτάκι και κάτσε σπίτι σου με κλειστά φώτα να τον ακούσεις. Άμα θες να προσκυνάς το σολίστα βάλε το dvd και κάνε δεήσεις τρις ημερησίως. Το live για μένα είναι συμμετοχή. Με βάση αυτό το κριτήριο μπορείς εν δυνάμει να κάνεις ότι playlist θες ανάλογα με το είδος που παίζεις. Τώρα το πως καταλήξαμε σε κάτι shoe-gazing τρέντυ τυπάκια που νιαουρίζουν επί μιάμιση ώρα στα live... είναι μεγάλη ιστορία. Λυπάμαι που μπορεί να ακούγομαι λίγο πικρόχολος, αλλά αν θέλετε πάρτε την ιστορία από την αρχή (μιλάμε για early 50's δηλαδή) και διαβάστε και ακούστε όσο μπορείτε. Ειναι φανερό ότι το ροκ-εν-ρόλ δεν είναι κλασσική μουσική. Είναι 3 ακόρντα και μέθεξη.