- Μηνύματα
- 12,621
- Λύσεις
- 2
- Πόντοι
- 1,123
Αγαπητέ metalash πολύ χρήσιμο το post σου διότι βλέπω ότι παραδέχεσαι κάποια πράγματα. Πρώτον, παραδέχεσαι ότι αυτοί που ακούνε και αγοράζουν πειρατικά cd είναι καταδικασμένοι να ακούνε μόνο αυτά που εμπορεύονται οι 'γνωστοί' τους. Με δυο λόγια, θα ακούσουν ποπ (καθώς αυτή πουλάει) και θα ακούσουν hard-rock (αν τύχει να ξέρουν κανέναν που να προτιμά ο ίδιος το hard-rock). Πάντως δεν θα ακούσουν το νέο δίσκο του Brian Eno ή του Pat Metheny διότι κανείς τους δεν είναι αρκετά εμπορικός ώστε να έχει την προσοχή των πειρατών. Τι πειράζει που δεν θα ακούσουν τα δύο καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς; Αφού τα άλλα είναι 'τζάμπα'...
Δεύτερον, παραδέχεσαι ότι κάθε τί που κάνεις χαρακτηρίζεται από τον σκοπό για τον οποίο το κάνεις. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο σκοπός στη δική σου περίπτωση, αλλά υποπτεύομαι ότι οι πιο πολλοί το κάνουν για τα εύκολα χρήματα και μόνο γι' αυτό. Σαν άνθρωπος, δεν ανέχομαι αυτό που υπονοείς, ότι δηλαδή η πειρατεία είναι δόκιμος τρόπος για την αναζήτηση ομοϊδεατών στον μουσικό χώρο. Εγώ με τους φίλους μου δεν χρεώνουμε ο ένας τον άλλο όταν μου δίνουν να ακούσω ένα δισκάκι.
Σε σχέση με τα 1000 δισκάκια mp3 που έχεις, γνώριζε ότι η ποιότητα ήχου που ακούς είναι απαράδεκτη σε σχέση με το πρωτότυπο. Να είσαι σίγουρος ότι οι καλλιτέχνες ΔΕΝ είχαν υπόψιν τους ότι θα ακούμε το υλικό τους με αυτό το τρόπο. Είναι αμαρτία να περιστοιχιζόμαστε (εδώ στο noiz) από ηχολήπτες και κιθαρίστες που κάνουν τα πάντα για τον ήχο τους, και να τους ανακοινώνουμε ότι εμείς (στο όνομα του κόστους) θα τους ακούμε μέσα από fucked-up mp3.
Μια και ανέφερες και το 'αρχαίο' θέμα της κασετοπειρατίας, μια και έζησα αυτή την εποχή, να σου πω πολύ-πολύ φιλικά ότι όλα όσα έγραψα παραπάνω (τηρουμένων των αναλογιών) ισχύανε και τότε. Βέβαια, εκείνη την εποχή κανείς δεν είχε την ιδέα ότι το αντίγραφο που είχε στα χέρια του είναι εφάμιλλο του πρωτοτύπου - ήταν αποδεκτό ότι είναι χειρότερο, και αυτό δικαιολογούσε την χαμηλότερη τιμή του.
Στην οικογένεια που γεννήθηκα, διάφοροι φίλοι, θείοι και θείες ακούγανε και αγοράζανε πειρατικές κασέτες. Είναι τυχαίο ότι άρχισα να ακούω καλύτερη (και καλύτερα) μουσική όταν αποφάσισα να μην τους μιμηθώ;
Δεύτερον, παραδέχεσαι ότι κάθε τί που κάνεις χαρακτηρίζεται από τον σκοπό για τον οποίο το κάνεις. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο σκοπός στη δική σου περίπτωση, αλλά υποπτεύομαι ότι οι πιο πολλοί το κάνουν για τα εύκολα χρήματα και μόνο γι' αυτό. Σαν άνθρωπος, δεν ανέχομαι αυτό που υπονοείς, ότι δηλαδή η πειρατεία είναι δόκιμος τρόπος για την αναζήτηση ομοϊδεατών στον μουσικό χώρο. Εγώ με τους φίλους μου δεν χρεώνουμε ο ένας τον άλλο όταν μου δίνουν να ακούσω ένα δισκάκι.
Σε σχέση με τα 1000 δισκάκια mp3 που έχεις, γνώριζε ότι η ποιότητα ήχου που ακούς είναι απαράδεκτη σε σχέση με το πρωτότυπο. Να είσαι σίγουρος ότι οι καλλιτέχνες ΔΕΝ είχαν υπόψιν τους ότι θα ακούμε το υλικό τους με αυτό το τρόπο. Είναι αμαρτία να περιστοιχιζόμαστε (εδώ στο noiz) από ηχολήπτες και κιθαρίστες που κάνουν τα πάντα για τον ήχο τους, και να τους ανακοινώνουμε ότι εμείς (στο όνομα του κόστους) θα τους ακούμε μέσα από fucked-up mp3.
Μια και ανέφερες και το 'αρχαίο' θέμα της κασετοπειρατίας, μια και έζησα αυτή την εποχή, να σου πω πολύ-πολύ φιλικά ότι όλα όσα έγραψα παραπάνω (τηρουμένων των αναλογιών) ισχύανε και τότε. Βέβαια, εκείνη την εποχή κανείς δεν είχε την ιδέα ότι το αντίγραφο που είχε στα χέρια του είναι εφάμιλλο του πρωτοτύπου - ήταν αποδεκτό ότι είναι χειρότερο, και αυτό δικαιολογούσε την χαμηλότερη τιμή του.
Στην οικογένεια που γεννήθηκα, διάφοροι φίλοι, θείοι και θείες ακούγανε και αγοράζανε πειρατικές κασέτες. Είναι τυχαίο ότι άρχισα να ακούω καλύτερη (και καλύτερα) μουσική όταν αποφάσισα να μην τους μιμηθώ;