Πέθανε ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής

[Dixie]

Έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τρίτης ο συνθέτης, κιθαρίστας και ραδιοφωνικός παραγωγός, Νότης Μαυρουδής.

Σύμφωνα με το magnesianews, ο συνθέτης, που έκανε διακοπές στο σπίτι του στην Κουκουράβα, τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από ατύχημα γύρω στις 20:30. Φέρεται να έβαλε ένα ξύλο στα κάγκελα της αυλής και πάτησε πάνω, ωστόσο έπεσε στο κενό, ίσως επειδή έχασε την ισορροπία του ή ζαλίστηκε.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο 77χρονος φέρεται να έπεσε, από ύψος τριών μέτρων, πάνω σε πέτρα με το κεφάλι, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα.

Η σύζυγός του κάλεσε το ΕΚΑΒ στις 20:45 και κινητή μονάδα με γιατρό έσπευσε στο σημείο, αλλά ο Νότης Μαυρουδής είχε αφήσει την τελευταία του πνοή, όπως σημειώνει το magnesianews.

Η σορός του μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό του.

https://www.lifo.gr/now/greece/pethane-o-synthetis-notis-mayroydis-traymatistike-thanasima-sto-spiti-toy

 

[gmoukou]

Τεράστια η απώλεια γαμωτο..... τεράστια....

 

[Αετός]

Μεγάλη η προσφορά του στην κλασική κιθάρα.Εκδότης και του θρυλικόυ περιοδικού "TAR" .

Σπάνιας ευγένειας,άνθρωπος.

 

[bouzoukleri]

Δεν ξεκίνησε καλά το 2023.

Ελαφρύ το χώμα .......

 

[Giorgos rockstep]

Κρίμα.μεγαλη απώλεια.το πρωινό τσιγάρο ήταν από τα πρώτα τραγούδια που έμαθα να παίζω στην κιθαρα

 

[sultan of string]

άδικος και πρόωρος θάνατος...

 

[Guest]

Ένα από τα αγαπημένα τραγούδια της κόρης μου είναι Το Χάρτινο Καράβι. Πιο μικρή, μπορεί να το έβαζε και 10 φορές απανωτά για να τ' ακούσει...ποτέ δεν με ενόχλησε αυτή η επανάληψη. Η μουσική του γραφόταν με μαγικό τρόπο. Καλό του ταξίδι.

 

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Αυτές τις βλακείες κάνουν οι γέροντες.Ο πατέρας μου ανέβηκε να φτιάξει την σκεπή!! 70 χρονών και έσπασε το πόδι του και ευτυχώς τώρα είναι μια χαρά.Οταν πήγα στο νοσοκομείο του είπα ότι αν ξανακάνει κάτι τέτοιο δεν ξανάερχομαι να τον δω και από τότε τα έκοψε . Θεός σχορέστον.

 

[cigaret13]

 Γεννήθηκα το 1945 και μεγάλωσα σε περιβάλλον προσφυγικό.



Οι γονείς μου ήρθαν από τον Πόντο και μέναμε σε έναν συνοικισμό Ποντίων στην Καλλιθέα.



Ζούσαμε σε χαμόσπιτα.
Σπάνια έβλεπες ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
Μόνο χώματα, λακούβες, πέτρες.



Όταν ένας φίλος μου πήγε σε ωδείο να μάθει ακορντεόν, ζήλεψα και ζήτησα από τους γονείς μου να πάω κι εγώ.



 Είχαμε μια κιθάρα ξεχασμένη σε μια ντουλάπα κι έτσι επέλεξα την κιθάρα.



Το 1969 διοργανώθηκε ένας διεθνής διαγωνισμός κλασσικής κιθάρας στο Μιλάνο.



Ήμουν νέος και ήθελα να δοκιμάσω την κιθαριστική μου ικανότητα.



Συμμετείχα και πήρα το πρώτο βραβείο.



 Με αυτό το βραβείο μου δόθηκαν δυνατότητες να διδάξω στη Μουσική Ακαδημία του Μιλάνου.



Μένοντας στο Μιλάνο, είχα μια κιθαριστική σολιστική δράση δίνοντας ρεσιτάλ σε γειτονικές χώρες:



Γερμανία, Γαλλία, Ελβετία, Σουηδία.



Όμως είχα ''νεκρώσει'' την άλλη πλευρά του εαυτού μου, το τραγούδι.



Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να γεννήσει.
Να δημιουργήσει.
Μου έλειπε η δημιουργία τραγουδιών.



Επέστρεψα στην Ελλάδα το 1976 και συνέχισα τη δραστηριότητα
μέσα από τις ηχογραφήσεις δίσκων, τις συναυλίες, τη διδασκαλία της κιθάρας.



Η κιθάρα καθοδήγησε και καθόρισε τη ζωή μου.



Χωρίς αυτή δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου.



Μου πρόσφερε όλη αυτή την απόλαυση, σε μουσικό και βιωματικό επίπεδο.



 Η κιθάρα σού δίνει χώρο να αναπτύξεις τη σκέψη, τη φαντασία,



τον όποιο λυρισμό έχεις μέσα σου, τα συναισθήματα.



 Πολλές φορές μου έρχεται στη μνήμη η πρώτη δική μου περίοδος του Νέου Κύματος,



και θυμάμαι πάρα πολλά περιστατικά: τις μπουάτ όπου πήγαινα κι έπαιζα, τους ιδιοκτήτες των μπουάτ, τους διαλόγους που είχαμε, τις παρέες, τους συναδέλφους, κάποια συμβάντα με τον κόσμο.



Όλα αυτά είναι πολύ ζωντανά μέσα μου.



Δισκοιστορικά το Νέο Κύμα αποτελείται από Σπανό, Σαββόπουλο κι εμένα.



Ο καθένας με τη σφραγίδα του.
Την ίδια εποχή εμφανιζόμασταν. Ο Γιάννης Σπανός ήταν στην Παράγκα με την Καίτη Χωματά, τον Μιχάλη Βιολάρη και ο Διονύσης Σαββόπουλος έβγαινε μόνος του και τραγούδαγε.



 Εγώ στο Συμπόσιο των Ευγενών, του Γιώργου Μπουκουβάλα, ήμουν με τη Ντόρα Γιαννακοπούλου



και τον Γιώργο Ζωγράφο.



 Τότε έγραψα το πρώτο μου τραγούδι, το Άκρη δεν έχει ο ουρανός, κι εκεί με ψάρεψε ο Πατσιφάς.



Μην ξεχνάμε πως ο Αλέκος Πατσιφάς δημιούργησε μαζί με τον Νίκο Καρύδη
και τον Μάριο Πλωρίτη τις εκδόσεις 'Ικαρος.



Εκεί έβαλαν και τη δισκογραφική εταιρία Λύρα. Έψαχνε το υλικό του από τις αρχές
του '60. Πού πήγε; Σε μπουάτ.



Για να ψάξει αυτό που θεωρούσε πιο αξιοπρόσεκτο.



Υπήρχαν τότε ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Ξαρχάκος, ο Μαρκόπουλος.



Παράλληλα με αυτά τα μεγαθήρια, ο Πατσιφάς έφτιαξε το Νέο Κύμα.



 Είμαι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται να βλέπει πώς κυλάει ο χρόνος, πώς εξελίσσεται.



Αλλιώς τον αισθανόμουν στην εφηβεία, αλλιώς στη νεότητα, αλλιώς στην ενηλικίωση και αλλιώς



στην τρίτη ηλικία που βρίσκομαι τώρα.



Τότε είχα όλο το χρόνο μπροστά μου.
Τώρα τον έχω πίσω μου.



Σε λίγο γίνομαι 78 χρονών.
Μπροστά άντε να έχω άλλα δέκα χρόνια.



Δύσκολο, αλλά εν πάση περιπτώσει ας το ελπίσουμε.



Νότης Μαυρουδής

 

[Yameth]

Ακολουθεί δελτίο τύπου που λάβαμε απο τον ΙΑΝΟ.

Με θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε τον κορυφαίο κιθαριστή και δάσκαλο Νότη Μαυρουδή που απροσδόκητα έφυγε από την ζωή την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 77 ετών.

Η διαδρομή του στο τραγούδι ξεκίνησε την δεκαετία του 1960 και επί έξι (6) δεκαετίες ήταν δημιουργικός και παραγωγικός. Στη μεγάλη του διαδρομή συνεργάστηκε με μεγάλους ποιητές και τραγουδιστές. Δάσκαλος και καθηγητής στο Εθνικό Ωδείο με μαθητές σπουδαίους μουσικούς όπως οι Σωκράτης Μάλαμας, Παναγιώτης Μάργαρης, Μανώλης Ανδρουλιδάκης, Γιώργος Μελάς κ.α.

Ο ίδιος υπήρξε μαθητής του σπουδαίου καθηγητή Δημήτρη Φάμπα, από το 1958. Πήρε το δίπλωμα του με άριστα, έντεκα χρόνια αργότερα. Το 1970 εγκαθίσταται στην Ιταλία και αναλαμβάνει την έδρα κλασικής κιθάρας για πέντε (5) χρόνια στη Scuola Ciciva di Milano.

Επιστρέφει στην Αθήνα το 1975 και άρχισε να διδάσκει κλασική κιθάρα στο εθνικό ωδείο. Στη δισκογραφία εμφανίζεται το 1964 με το τραγούδι «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη και ερμηνευτή τον Γιώργο Ζωγράφο.

Υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία του νέου κύματος στην Ελλάδα.

Ανάμεσα στις κυκλοφορίες των δίσκων του και στη συγγραφική του παραγωγή δεσπόζει η κυκλοφορία από τις εκδόσεις IANOS, το 2019, του έργου του ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ , ένα βιβλίο-cd με μελοποιημένους ποιητές από τον 19ο και 20ο αιώνα.

Παρακαταθήκη στον Πολιτισμό της χώρας μας αποτελεί επίσης και ο ογκώδης τόμος ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ που περιλαμβάνει Ονόματα, χρονολογίες, δράσεις, καταγωγή Συνθετών - Ερμηνευτών - Κατασκευαστών της παγκόσμιας κοινότητας, περιέχονται στο επίτομο Παγκόσμιο Μουσικό Χρονολόγιο, που φιλοξενεί 75.000 λήμματα, με στόχο να χρησιμεύσει σε μια πρώτη πληροφόρηση τού αναγνώστη γύρω από προσωπικότητες της Μουσικής που απασχόλησαν την ανθρωπότητα, από τα πρώτα δείγματα - ντοκουμέντα.

Ο Νότης Μαυρουδής μας τίμησε με αξέχαστες μουσικές βραδιές στο café του ΙΑΝΟΥ με αντιπροσωπευτική στιγμή την ερμηνεία της Μόρφως Τσαϊρέλη στο «Πρωϊνό τσιγάρο» του Άλκη Αλκαίου σε δική του σύνθεση.

Ξεχωρίζει επίσης η συμμετοχή του στη σειρά «Συναντήσεις με συγγραφείς στο café του ΙΑΝΟΥ» όπου μίλησε εφ’ όλης της ύλης για τη ζωή και το έργο του. 

Αντίο Νότη.

 

[Superfunk]

Κρίμα ο άνθρωπος. 

Εξαιρετικός και μετρημένος καλλιτέχνης.

 

[musician]

https://www.facebook.com/notismavroudis/photos/a.162304804226/10159655029489227/?type=3

 

[Superfunk]

Αυτές τις βλακείες κάνουν οι γέροντες.Ο πατέρας μου ανέβηκε να φτιάξει την σκεπή!! 70 χρονών και έσπασε το πόδι του και ευτυχώς τώρα είναι μια χαρά.Οταν πήγα στο νοσοκομείο του είπα ότι αν ξανακάνει κάτι τέτοιο δεν ξανάερχομαι να τον δω και από τότε τα έκοψε . Θεός σχορέστον.

Τελικά απλά γλίστρησε ο άνθρωπος ,ούτε εργασίες έκανε ούτε τίποτα....

 

[Yameth]

Δηλαδη;