Να προσθεσω ότι η γλωσσα που εκφραζει τον καθενα μας ειτε γραφουμε ποιηματα/στιχους/κειμενα/αρθρα/συνεντευξεις , είναι συνηθως η γλωσσα με την οποια μας νανουρισε η μάνα μας. Και αυτή που μας δόθηκε/μαθαμε στα πρωτα καθοριστικα μας χρονια. Και ετσι εκφραζομαστε στις πιο ιδιωτικες/δυνατες/κρυφες μας στιγμες.
Λενε ότι συνηθως ονειρευομαστε στη γλωσσα που μας είναι πιό οικεία. Δεν ξερω, διότι ακούω πολλες φωνές στον ύπνο μου! (και στο ξύπνιο μου!-Τι εχω γιατρέ μου?) ;D Προσωπικά, κανω την καθημερινη αριθμητική στην γλωσσα στην οποία εμαθα την αριθμητικη στο σχολείο που με εστειλαν.(Δεν ειχα επιλογη λογω ηλικιας.)
Και με μαγευουν ορισμενες λεξεις άλλων γλωσσών και ψαχνω την ετυμολογια τους.
Επισης και για την μουσικη, εχω να πω οτι η μαγεία της ‘ανακαλυψης’ της μουσικής στα εφηβικα χρονια ειναι κατι καθοριστικο. Απο την πρώτη επαφή με την μουσική, μέχρι την καταστάλαξη στα ειδη που εκφραζουν τον καθενα/καθεμια, η ενασχοληση (ενεργη ή παθητικη) με την
μόνη γλωσσα που είναι υπερανω του Λόγου, ειναι οχι μόνο δεικτική του χαρακτηρα, αλλά και τον διαμορφωνει.
Οπως και με οποιαδηποτε γλωσσα ομως, οσο παει την μαθαινεις και καλυτερα.
Υστερα, ισως μαθεις και αλλη μία και παει λεγοντας…
Αν η ποιοτητα θεωρηθει υποκειμενική, τοτε η ωριμότητα υπερεχει εδω με διαφορά μονο και μονο λογω ποσοτικής υπεροχής… Οσο ζεις μαθαινεις, και οσο εχεις αυτια ακους.
Αν η ποιοτητα θεωρηθει αντικειμενικη, τοτε παλι υπερέχει η ωριμότητα για τον ιδιο ακριβως λογο.
Kαι σαφεστατα σεβομαι τις γνωμες ολων ΚΑΙ περι μουσικης ΚΑΙ περι γλωσσας ΚΑΙ περι φαγητου.
(υγ. μου θυμισες (u know who u r), τα κεφτεδακια της μαμας και χθες εκανα 3 τηγανιές-πηγα στο φουρνο για να βρω μπαγιατικο ψωμι, να το βαλω να μουλιασει, και η κυρια στο φουρνο μου εδωσε 2 καρβελια προχθεσινου ψωμιου και δεν ηθελε, επ'ουδενί ,να παρει χρηματα !! Και αυτή η εικόνα ειναι μερος απο την Αθάνατη Ελλαδα για ολους εμας που παραπονιόμαστε συνεχεια!!
![Smile :) :)](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f642.png)
)