Περί δομής τραγουδιών

[pipityri]

Με αφορμή την κουβέντα που είχαμε νωρίτερα σχετικά με το κομμάτι του @gkourmoul1.

 Dreams, Fleetwood Mac. Εξαιρετικά πετυχημένο εμπορικά κομμάτι, από ένα θρυλικό LP. Δύο ακόρντα, ίδιος αρμονικός ρυθμός-με εξαίρεση το σημείο μετά το πρώτο chorus όπου έχουμε ένα ακόρντο ακόμα, στο σόλο της κιθάρας. Κατά τ'άλλα, τρία απολύτως διακριτά μέρη-verse, pre chorus, chorus-ενώ ένα από τα βασικά συστατικά, η αρμονία, παραμένει ίδιο. Τι αλλάζει? Στη μελωδία, στον ρυθμό, στην ενορχήστρωση? Τι όργανα παίζουν και πότε? Σε πιο beat μπαίνει η φωνή στα διάφορα μέρη του κομματιού? Τροφή για σκέψη.

 

[John Tzinieris]

Όπως λέει και ο ποιητής

(να'ναι καλά εκεί που βρίσκεται) :

Πρώτα βρίσκουμε τα λόγια με μεγάλη προσοχή,
μια που κι άλλοι γράφουν χρόνια κι ίσως τα ‘χουνε πει
και σιγά σιγά αρχίζεις να τους βάζεις μουσική,
που όλο κάτι να θυμίζει και να μην ξέρουμε τι.

 

[sultan of string]

Εμένα μου αρεσει η γεφυρα.

Ειναι το μονο σημειο που σπαει την απιστευτη μονοτονια στα τυμπανα

 

[fusiongtr]

Εμένα μου αρεσει η γεφυρα.

Το θέμα δεν είναι τι μας αρέσει εδώ, αλλά το αντικείμενο μελέτης.

Να πω ότι αυτό είναι τραγούδι, και το τραγούδι έχει διαφορές με τα ορχηστρικά.

Παρακάτω ένα instrumental με μόνο δυο ακκόρντα, και χωρίς ρυθμικές αλλαγές.

Όμως η φρασεολογία της σόλο κιθάρας είναι τέτοια, που χρήζει σοβαρής μελέτης.

Όχι για το τι παίζει, αλλά για το πώς λέει την ιστορία της, πώς έχει αρχή - μέση - τέλος, για το πώς χτίζεται η ιστορία, το πώς δημιουργούνται θέματα και αναπτύσσονται, για το πώς κάτι που μοιάζει με σόλο δεν είναι απλό σόλο στην πραγματικότητα, είναι θέμα, ανάπτυξη, σόλο, κλπ.

Είναι λίγο διαφορετικό το αντικείμενο εδώ, από αυτό στο οποίο εστίασε ο pipityri, αλλά νομίζω ότι κατ' αναλογία έχει αντίστοιχο ενδιαφέρον.

Ψάξτε τα μέρη του (κάτι σαν κουπλέ - ρεφραίν), αξίζει τον κόπο.

Ακούστε πόσο φυσιολογικά η μια φράση φέρνει την επόμενη, πόσο λογικά "ανεβαίνει" και "σβήνει", πόσο νόημα έχουν οι φράσεις η καθεμία ως ακολουθία της άλλης, ακολουθείστε τις "αναπνοές" στο σόλο παίξιμο.

 

[Superfunk]

Ειναι το μονο σημειο που σπαει την απιστευτη μονοτονια στα τυμπανα

Τα οποια βασικα ΕΙΝΑΙ το κομματι.

Απο τα καλυτερα τυμπανα στην ιστορια της μουσικης .

 

[sultan of string]

Never liked the guy

 

[Superfunk]

Τι όργανα παίζουν και πότε? Σε πιο beat μπαίνει η φωνή στα διάφορα μέρη του κομματιού?

Τωρα μιλας για masters of the Universe....

ΑΛΛΗ πιστα αρχηγε....

Παρε και αλλο ενα....με ENA ακκορντο

 

[pipityri]

Η κουβέντα αφορά το πως μπορούν να ελέγχονται οι διάφορες παράμετροι ώστε να δίνουν μορφή , να υπογραμμίζουν τα μέρη, να μετατρέπουν μια γραμμική αλληλουχία γεγονότων σε κάτι τρισδιάτατο.Ειδικότερα, με σταθερή την μία παράμετρο που συχνά χρησιμοποιούμε για να διαμορφώνουμε τα διάφορα μέρη, δηλαδή την αρμονία, τι γίνεται με τα υπόλοιπα στοιχεία που συχνά δεν τους δίνεται η πρέπουσα σημασία.Πιο ειδικότερα, στο context ενός τραγουδιού που θεωρώ υποδειγματικό ως προς τα παραπάνω, συμφωνώ με τον @Superfunk, πρόκειται για άλλη πίστα. Δεν συμφωνώ με αυτό που λέει ο @fusiongtr, ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά στα instrumental.Ακόμα πιο ειδικότερα, η σκέψη πάνω σε τέτοια ζητήματα θα βοηθήσει πάρα πολύ πολλούς αγαπημένους συνφορουμίτες των οποίων οι προσπάθειες συχνά βαλτώνουν-και αδικούνται-από την απουσία της. ?

 

[Superfunk]

Δεν συμφωνώ με αυτό που λέει ο @fusiongtr, ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά στα instrumental.

Ισα ,ισα ΕΚΕΙ ειναι που πρεπει να δωθεί ακόμα μεγαλυτερη προσοχη μια και δεν υπαρχει η φωνη που ,κακα τα ψεμματα, απασχολει αποκλειστικα το 90% των ακροατων 

 

[Yameth]

 Μια που το ξεκίνησες και πήρες φόρα, φίλε pipityri, δεν μας βάζεις σε τάξη κάποιες άτακτες και πολλες φορές ενστικτώδεις σκέψεις πολλών απο εμάς πάνω στο θέμα;

Μιλάμε για ενορχήστρωση που διαμορφώνει το Κουπλέ-κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέ-ρεφρέν-γεφυρα-ρεφρεν.

Τι λέει παραπάνω η αρμονία και πως μπορεί να αναπτυχθεί; ?

Υ.Γ. Να υποθέσουμε πως δεν γράφεις στο κινητό και είσαι ακόμα Αθήνα, αλλιώς μην αγχώνεσαι.

 

[pipityri]

Υ.Γ. Να υποθέσουμε πως δεν γράφεις στο κινητό και είσαι ακόμα Αθήνα, αλλιώς μην αγχώνεσαι.

Οχι και στα δύο.?

 

[fusiongtr]

Ισα ,ισα ΕΚΕΙ ειναι που πρεπει να δωθεί ακόμα μεγαλυτερη προσοχη μια και δεν υπαρχει η φωνη που ,κακα τα ψεμματα, απασχολει αποκλειστικα το 90% των ακροατων 

Αυτό εννοούσα βρε παιδιά, ότι με την απουσία της φωνής, χρειάζεται ίσως διαφορετικός χειρισμός αυτών των άλλων χαρακτηριστικών.

Δεν είναι ξεκάθαρα (αν υπάρχουν στην μορφή ενός τραγουδιού) τα κουπλέ - ρεφραίν, επίσης συνήθως δεν υπάρχουν γέφυρες, κλπ.

Οπότε θα πρέπει να δώσουμε μορφή με άλλο τρόπο (αφού δεν υπάρχει φωνή και στίχοι) στα διαφορετικά μέρη που απαρτίζουν την δομή).

 

[Πνοή και Νύξη]

Eίναι εξαιρετικές αυτές οι "ασκήσεις αυτοπεριορισμού" να το πω; Όπου καλείται κανείς να επιδείξει τι μπορεί να γινει εχοντας τον περιορισμό σε μία ή περισσότερες παραμέτρους ενός έργου και πώς μπορεί να το εμπλουτίσει/διανθίσει για να το καταστήσει ενδιαφέρον.

Όπως συμβαίνει σε πολλά ιδιώματα και είδη ανα τον κόσμο, όπου για λόγους παράδοσης ή αυθεντικότητας ο μουσικός καλείται να επιδείξει την δημιουργικότητά του σε στενό, περιορισμένο πλαίσιο, άρα να αναπτυξει δεξιότητες που θα εξέλειπαν από την ελευθερία που θα είχε χωρίς το πλαίσιο αυτό. 

Πχ, το να περιορίσεις ενα lick της κιθάρας σε τρεις ίδιες νότες, οπότε αυτό που θα προσδώσει τον χαρακτήρα θα ειναι ο ρυθμός, η διαρκεια, οι τονισμοί, η θέση στην ταστιερα, τα φάλτσα, ο ήχος, η βαρυτητα κι ενα σωρό άλλα στοιχεια που τις περισσοτερες φορές αγνοουνται στο βωμό του μελωδικού ή αρμονικού στερεοτύπου.

Συμπαθάτε με δεν έχω καμμία θεωρητική μουσική γνώση, οπότε η ορολογία μου και η κατανόηση όρων πασχει. Αλλά το θέμα μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρον και θα ήθελα να δω/ακούσω κι άλλα παραδείγματα.

Παραθέτω ένα κι εγώ, δεν ξερω αν βοηθάει στην κουβέντα, αν έπιασα το νόημα ή είμαι εντελώς εκτός

 

[sultan of string]

το κομμάτι του θέματος πάντως το θεωρώ ως μια ενδιαφέρουσα ποπ επιτυχία και όχι σε βάθος σύνθεση.

Επάνω σε δυο ακκόρντα γίνονται συνεχεις παραλλαγές στην blue, επάνω σε ακίνδυνη και εξαιρετικά μονότονη rhythm section με μόνο ενδιαφέρον την κιθάρα. Μπορεί να είναι μια συνταγή εύπεπτης επιτυχίας, όπως σχεδόν όλο το rumors που για μένα ήταν απογοήτευση, όπως φυσικά η προσθήκη το ετερόκλητου δίδυμου Nicks - Buckingham και η αλλαγή πορείας του γκρουπ. Φυσικά το κοινό είχε διαφορετική γνώμη.

 

[sultan of string]

να δούμε και κάτι άλλο?

 

[Superfunk]

2 ώρες πριν, Πνοή και Νύξη είπε

Eίναι εξαιρετικές αυτές οι "ασκήσεις αυτοπεριορισμού" να το πω; Όπου καλείται κανείς να επιδείξει τι μπορεί να γινει εχοντας τον περιορισμό σε μία ή περισσότερες παραμέτρους ενός έργου και πώς μπορεί να το εμπλουτίσει/διανθίσει για να το καταστήσει ενδιαφέρον.

Όπως συμβαίνει σε πολλά ιδιώματα και είδη ανα τον κόσμο, όπου για λόγους παράδοσης ή αυθεντικότητας ο μουσικός καλείται να επιδείξει την δημιουργικότητά του σε στενό, περιορισμένο πλαίσιο, άρα να αναπτυξει δεξιότητες που θα εξέλειπαν από την ελευθερία που θα είχε χωρίς το πλαίσιο αυτό. 

Πχ, το να περιορίσεις ενα lick της κιθάρας σε τρεις ίδιες νότες, οπότε αυτό που θα προσδώσει τον χαρακτήρα θα ειναι ο ρυθμός, η διαρκεια, οι τονισμοί, η θέση στην ταστιερα, τα φάλτσα, ο ήχος, η βαρυτητα κι ενα σωρό άλλα στοιχεια που τις περισσοτερες φορές αγνοουνται στο βωμό του μελωδικού ή αρμονικού στερεοτύπου.

Συμπαθάτε με δεν έχω καμμία θεωρητική μουσική γνώση, οπότε η ορολογία μου και η κατανόηση όρων πασχει. Αλλά το θέμα μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρον και θα ήθελα να δω/ακούσω κι άλλα παραδείγματα.

Παραθέτω ένα κι εγώ, δεν ξερω αν βοηθάει στην κουβέντα, αν έπιασα το νόημα ή είμαι εντελώς εκτός

Καλά ΕΔΩ και αν μιλάμε για ΑΛΛΕΣ πίστες....

 

[Πνοή και Νύξη]

Το παω σε πιο εύκολες πιστες τότε.







(Αυτόν ξέρω, αυτόν εμπιστεύομαι)

 

[Superfunk]

3 ώρες πριν, dimsonic είπε

να δούμε και κάτι άλλο?

Αυτό ρε ΦιλωΟυς δεν είναι πίστα.

Είναι εκτός συναγωνισμού.

Σαν τις ταινίες του Φελίνι στις Κάννες.

Το Rumours είναι ΔΙ-ΣΚΑ-ΡΑ btw.

 

[pipityri]

Θα είναι ωραία να μιλάτε και για τα στοιχεία που θεωρείτε πως παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση του κάθε κομματιού-συνθετικά, ενορχηστρωτικά κλπ. Ετσι θα έχουμε διάφορες ιδέες μαζεμένες σε ένα μέρος, να μπορεί να ανατρέξει κάποιος όποτε χρειάζεται.