Ολη μου τη ζωή έχω σκύλους.
Δεν παίρνω σε παραλία ποτέ τον σκύλο μου.
- γιατί δεν θα του λείψει. Οι σκύλοι και τα ζώα απο μόνα τους δεν πάνε στη θάλασσα, εκτός και αν τα προκαλέσει ο άνθρωπος.
- γιατί δεν θέλω να τσακώνομαι με τον κάθε βλάκα που μπαίνει, κατουράει, φωνάζει, παίζει ρακέτες πάνω μου και θεωρεί πως θα τον λερώσει το τρίχωμα του σκύλου στο νερό. Θα μου χαλάσει την ημέρα. Και ναι γνωρίζω τι ισχύει νομικά απο παλιά.
- γιατι θα πρέπει να τον ελέγχω δίπλα μου, να κουβαλάω και ομπρέλα, που σημαίνει πως δεν θα ευχαριστηθεί κανένας μας. Ουτε εγώ που έχω τον νου μου, ούτε ο σκύλος δεμένος στη ζέστη, ούτε οι παραδίπλα που μπορεί να έχουν και φοβίες (κατανοητό).
Και κάπως έτσι, επειδή δεν θέλω κανένα δίπλα μου, άσχετα με τον σκύλο, κολυμπάω στα βράχια και σε δύσβατες παραλίες που ακόμα κι αυτές είναι πολύ λίγες στην Αττική.
Αναγκαστικά θα τον πάρω μαζι στις διακοπές και θα βρω ότι πιο απόμακρο και απομονωμένο όπου δεν θα ενοχλώ και δεν θα με ενοχλούν.
Δύσκολη η ζωή αν αγαπάς τους σκύλους.