Παίζεις την κιθάρα ή τα πετάλια σου;

Stoyo

Μέλος
Μηνύματα
311
Πόντοι
28
Ενα βιντεο που, αν και δεν ειμαι κιθαριστας, το βρηκα πολυ ενδιαφερον


 
Καλός δάσκαλος ο Ζηρας και πολύ καλά έκανε που έφτιαξε αυτό βίντεο

Με βρίσκει σύμφωνο. Απλά φοβάμαι ότι τελικά ανήκω στην κατηγορία αυτών που απλά τους αρέσει η μουσική και ξοδεύει για καλό ήχο αλλά δεν παίζει και θα ήθελε να παίζει ( ή δεν έχει διάθεση/κίνητρο)

Πολύ ωραία τοποθέτηση

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
το συνδρομο G.A.S {gear acquisition syndrome για οσους δεν ξερουν}  ειναι ενα γενικο κακο  που δυστηχως υπαρχει σε ολα τα οργανα. Οι κιθαριστες αγοραζετε πεταλια - οι ντραμμερ -πεταλια - πιατινια - ταμπουρα και σκαμνια.

Το αξιοπεριεργο ειναι οτι συνηθως το βλεπω σε μουσικους χαμηλου η μετριου επιπεδου που νομιζουν οτι τους φταιει ο ηχος τους που δεν...παιζουν..και βρίσκονται σε μια μονιμη κατασταση αλλαγης του εξοπλισμου τους.

Κατι που καθε ντραμμερ που βλεπει αυτο το βιντεο πρεπει να θυμαται.

Α good drummer sounds good on anything..a bad drummer sounds bad on everything.

 
Σωστό είναι αυτό που λέει ο Κύριος.

Από την άλλη εμένα μου αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον μου να παίξω ένα καινούριο γκάτζετ, εκεί που θα έπιανα την κιθάρα μου μόνο το Σ/Κ  με το νέο πεταλάκι δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω από την δουλειά για να λυσσάξω κανένα τετράωρο.

 
Εγώ διαφωνώ με την απόλυτη προσέγγισή του.

Υπό την έννοια ότι , το πετάλι….ή ένα rack effect…η μια κονσόλα…και γενικότερα οποιοσδήποτε εξοπλισμός και η εξερεύνηση αυτού, προσωπικά με ιντριγκάρει  πολύ περισσότερο, από το να  παίξω/ μελετήσω  π.χ κιθάρα (ή μπάσο ή drums)

Μπορεί να ασχοληθώ 2 ώρες με το τι κάνει ένα πολύ εφέ, και φυσικά δεν θα μελετήσω τις αντίστοιχες.

Δεν τους ενδιαφέρει όλους να γίνουν βιρτουόζοι .

Δεν ξέρω αν υπάρχει κατάλληλη λέξη, αλλά εμένα το sound engineering ή το sound design μου αρέσει πιο πολύ από την «οργανοπαιξία»

Θέλω να πω ότι ο κύριος στο Video, το προσεγγίζει λίγο απλοϊκά  το θέμα.

Μπορεί να υπάρχει και η κατηγορία που λέει, αλλά υπάρχει και η άλλη, αυτή που ενδιαφέρεται όπως προείπα για την εξερεύνηση του εξοπλισμού περισσότερο από το παίξιμο.

Κατά την δόκιμη , αντίστοιχη διάκριση audiophile και musicophile.

Ο πρώτος θέλει να ακούει (και να βλέπει) ένα hi –end μηχάνημα, ο δεύτερος θέλει να ακούει μουσική.

Χώρος υπάρχει για όλους.

 
Εχει απολυτο δικιο οτι η αληθεια βρισκεται καπου στη μεση. Δεν ειναι απαραιτητα τεμπεληδες οσοι ειναι "ανησυχοι" και ψωνιζουν καθε μερα και νεο πεταλακι. Και φυσικα, η μελετη  με την κιθαρα απλα συνδεδεμενη σε εναν ενισχυτη ειναι το βασικοτερο εφοδιο για εναν κιθαριστα.

Προσωπικα, τον λιγοτερο απο ενα χρονο που ασχολουμαι με ηλεκτρικη εχω αγορασει 6 κιθαρες, 7 ενισχυτες, και πανω απο 20 πεταλια.

Πρεπει πρωτα να χορτασει το ματι υστερα το στομαχι λενε. Τον μισο εξοπλισμο τον χρησιμοποιω ελαχιστα και μονο για συγκεκριμενο σκοπο. Τα υπολοιπα τα χρησιμοποιω αρκετες ωρες καθε βδομαδα και τα ευχαριστιεμαι. Εχω καταφερει να φτιαξω τον ηχο που θελω επειτα απο πολλες δοκιμες. Εαν ηξερα πως να τον φτιαξω εξ' αρχης, θα ειχα αγορασει τον μισο εξοπλισμο.

Εχοντας βρει τον ηχο που θελω, εχω σταματησει να ψαχνομαι σε μεγαλο βαθμο, και απλα συνδεω την κιθαρα και παιζω. Ο ηχος που βγαινει μου αρεσει τοσο που δεν μπορω να σταματησω. Μπορει να περασουν και 2-3 ωρες και να μην σταματησω, σε καθημερινη βαση. Και το βραδακι που η φαμιλια κοιμαται, ξαπλαρω στον καναπε και παιζω αλλες τοσες ωρες, χωρις πεταλια, απευθειας σε εναν μικρο λαμπατο με 1 watt. Και συνδεω μονο μια κιθαρα, αυτη που ειμαι πιο ανετος και με ικανοποιει στο παιξιμο, και τυγχανει να ειναι η φτηνοτερη της συλλογης μου.

Οταν εχεις εξοπλισμο κομμενο και ραμμενο στα μετρα σου, και ειναι ευχαριστη ολη η διαδικασια, τοτε μπορεις να αφοσιωθεις στο παιξιμο χωρις να προβληματιζεσαι. Και τοτε ειναι που υπαρχει η τεχνικη βελτιωση. Βεβαια, χρειαζεται και αρκετο διαβασμα παραλληλα ωστε να διευρυνουμε και τις μουσικες γνωσεις και να μην μενουμε στασιμοι μουσικα.

Καλως ή κακως ηλεκτρικη κιθαρα παιζουμε και ειναι αναποφευκτο το GAS. Οταν επαιζα κλασικη, ή μπουζουκι πιο παλια δεν ειχα τετοια θεματα.

Τωρα το πως ο Χ φτασμενος κιθαριστας επαιζε με ψηφιακο εφε και ειχε ηχαρα δεν το ξερω διοτι δεν εχω φτασει στο επιπεδο γνωσεων του και δεν ξερω ακομα τα απλα συστατικα ενος καλου ηχου. Αυτα τα απλα συστατικα χρησιμοποιησε και ο ιδιος. Αλλα για να φτασει στο επιπεδο αυτο σιγουρα θα αφιερωσε πολλα χρονια ψαξιματος και δοκιμων με πληθωρα εξοπλισμου.

 
Εγω ετσι οπως το καταλαβα και το εζησα, οχι μονο στη μουσικη αλλα και σε αλλες ασχολιες που απαιτουν συγκεκριμενο εξοπλισμο, σχεδον ολοι περναμε αυτο το σταδιο στην αρχη ή σε καποιο αρχικο προς μεσο σταδιο τουλαχιστον.

Μεχρι ενα σημειο πιστευω ειναι πολυ ωφελιμη αυτη η εξερευνηση ΑΛΛΑ το θεμα ειναι να μην μεινουμε εκει και αναλωνομαστε σε ανουσια -πλεον- ψαξιματα σε σημειο που για το 1% της βελτιωσης του ηχου να αφιερωνουμε το 50% του χρονου μας.

 
LK είπε:
το πετάλι….ή ένα rack effect…η μια κονσόλα…και γενικότερα οποιοσδήποτε εξοπλισμός και η εξερεύνηση αυτού, προσωπικά με ιντριγκάρει  πολύ περισσότερο, από το να  παίξω/ μελετήσω  π.χ κιθάρα (ή μπάσο ή drums)

Μπορεί να ασχοληθώ 2 ώρες με το τι κάνει ένα πολύ εφέ, και φυσικά δεν θα μελετήσω τις αντίστοιχες.
Παιδιά να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι είμαστε (ελπίζω) και παιδιά εκτός από ενήλικοι.

Επειδή μας αρέσει να παίζουμε γενικά λοιπόν, και μας αρέσει να παίζουμε και μουσική, μας αρέσει να παίζουμε με τους ήχους, όπως ένα παιδί παίζει με τα χρώματα.

Δεν είμαι θιασώτης μπουτίκ πεταλιών, είμαι όμως θιασώτης των πολλών διαφορετικών εφφέ, όχι για να αναπαράγουμε κάποιον ήχο ενός άλλου κιθαρίστα, αλλά για να δημιουργήσουμε ήχους παράξενους, διαφορετικούς (κατά την γνώμη μας), παίζοντας μαζί τους, να αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς, πώς μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε.

Υπάρχουν ένα σωρό κιθαρίστες (κάποιοι από αυτούς πολύ γνωστοί και δημοφιλείς), οι οποίοι δεν έχουν τεχνική αρτιότητα (με τον τρόπο που ο Ζήρας το εννοεί), αλλά με την δημιουργική χρήση των εφφέ, κάνουν κάτι διαφορετικό, παράγοντας την δική τους μουσική.

Εχω καταφερει να φτιαξω τον ηχο που θελω επειτα απο πολλες δοκιμες.
Να πω εδώ ότι (ως γνωστόν) μου αρέσουν πολλά και εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής.

Μόνο έναν ήχο έχω βρει που να μου αρέσει διαχρονικά (τον "καθαρό" μου σε jazz fusion).

Όλοι οι υπόλοιποι ήχοι είναι υπό μόνιμη αίρεση, ειδικά οι παραμορφωμένοι και οι ημιπαραμορφωμένοι.

Σκέφτομαι πολλές φορές τι είναι αυτό που με κάνει να μην μπορώ να παίξω όπως θα ήθελα σε νοιζομαζώξεις σε στούντιο.

Εκτός από κάποια άλλα προσωπικά μου κολλήματα, είναι και το γεγονός της αλυσίδας κιθάρα-εφφέ-ενισχυτής.

Χωρίς πχ delay (ή κομπρέσορα, ή ... κλπ), σε ενισχυτές που δεν ξέρω πώς να τους διαχειριστώ, με κιθάρες που έχουν πχ περισσότερο σκάσιμο από όσο έχω συνηθίσει (ή άλλη χροιά λόγω μαγνητών), ή ψηλότερο action, το να προσπαθήσω να φραζάρω όπως φραζάρω σε άλλο setup, είναι εκ προοιμίου fail.

Πρέπει λοιπόν να προσαρμόσω το παίξιμό μου και το φραζάρισμά μου σε άλλα δεδομένα, να τα αλλάξω, πράγμα προκλητικά ωραίο, αλλά ιδιαίτερα δύσκολο χωρίς τον απαραίτητο χρόνο συνήθειας σ' αυτούς τους νέους ήχους.

Είμαι λοιπόν (μάλλον) tonefreak,

Αλλά ... tonefreak with a reason. :)

το θεμα ειναι να μην μεινουμε εκει και αναλωνομαστε σε ανουσια -πλεον- ψαξιματα σε σημειο που για το 1% της βελτιωσης του ηχου
Δεν είναι (για μένα) βελτίωση του ήχου, αλλά αλλοίωση.

Δώσε μου δέκα διαφορετικούς ήχους (και τον χρόνο να τους αφομοιώσω) και θα ακούσεις δέκα διαφορετικά παιξίματα.

Κάθε ήχος σε πάει σε άλλο παίξιμο.

 
Stoyo είπε:
Εγω ετσι οπως το καταλαβα και το εζησα, οχι μονο στη μουσικη αλλα και σε αλλες ασχολιες που απαιτουν συγκεκριμενο εξοπλισμο, σχεδον ολοι περναμε αυτο το σταδιο στην αρχη ή σε καποιο αρχικο προς μεσο σταδιο τουλαχιστον.

Μεχρι ενα σημειο πιστευω ειναι πολυ ωφελιμη αυτη η εξερευνηση ΑΛΛΑ το θεμα ειναι να μην μεινουμε εκει και αναλωνομαστε σε ανουσια -πλεον- ψαξιματα σε σημειο που για το 1% της βελτιωσης του ηχου να αφιερωνουμε το 50% του χρονου μας.


Aν ειναι 50% ειναι καλα...

Προσωπικα μου έχει τύχει με κιθαριστα,  στις 4 ωρες προβα,  την 1μιση να ψαχνει τον "ηχο" του- κοντευε να καμπουριασει απο το πολυ σκυψε να ρυθμιζει πεταλια...αλλα και να παιξω με ενα τυπο που καρφωνε κατευθειαν στον ενισχυτη  και πάθαινα την πλακα μου . Μια απλη φεντερ σε ενα μαρσαλ  και με το distortion του ενισχυτη.

Στα τυμπανα  {αν μπορω να μιλησω σαν ειδικος} θεωρω οτι το 70 % ειναι το χερι και το ποδι του παιχτη και το υπολοιπο 30 τα τυμπανα και τα πιατα του.

Αμα αυτα δεν παιζουν...την πιο καλη Yamaha να σου φερουν..

 
@LK Αυτο που λες σωστο αλλα πλεον εισαι σε διαφορετικη κατηγορια, η μουσικη που ακους μπορει να απαιτει οντως πολυπλοκη χρηση εφε η απλα να θες να πειραματιστεις η να παιξεις οπως ειπε ο fusiongtr οποτε και καλα κανεις. Tο υπολοιπο 99% των μουσικων χρειαζονται το πολυ delay, chorus, reverb, distortion/drive, compression, το θεμα ειναι οτι θα αφιερωσουν το χρονο και τα χρηματα τους στο να δοκιμασουν 4 delay, 5 distortion κτλ... Οχι το attack αν ειναι στο 6 η στο 7, οχι το rate στο 28 η στο 29 και παει (κ)λεγοντας

 
    Συμφωνώ με τον Ζήρα 100%, αλλά τον Bonamassa δεν τον παίρνει να μιλάει για g.a.s.-ίτιδα, μιας και τα περισσότερα ποστ του στα social media αφορούν ''την νέα 59αρα Les Paul και τον νέο Twin Reverb '60 που απέκτησα μετά από το guitar safari μου'' παρά για μουσική. Το όλο image-marketing του βασίζεται σε traditionalist/vintage κιθαρο-μουσικό εξοπλισμό παρά σε κάποιο μουσικό ''hit''.

    Ωστόσο προς υπεράσπισήν του, νομίζω ότι αναφέρεται στα πετάλια (καλά, αν μιλούσε για κιθάρες/ενισχυτές θα τον παίρναν με τις πέτρες, δεδομένης της τεράστιας συλλογής του  ;D) λόγου του οτι οι κιθαρίστες ξεχνούν ότι μόνο με την κιθάρα τους και τον ενισχυτή τους μπορούν να βγάλουν αρκετούς ήχους και αντί αυτού πέφτουν με τα μούτρα στα πετάλια, χωρίς να έχουν αξιοποιήσει/εξερευνήσει στο 100% το τι μπορούν να κάνουν με τα knobs της κιθάρας και του ενισχυτή τους και μόνο.

  Αν και σε αυτό έχω μια μικρή ένσταση, καθώς  οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε την πολυτέλεια να σκάμε μύτη στο royal albert hall με 4 διαφορετικούς ενισχυτές και 10 διαφορετικές κιθάρες ώστε να μην βασιζόμαστε και τόσο στα πετάλια.

 
Stoyo είπε:
Tο υπολοιπο 99% των μουσικων χρειαζονται το πολυ delay, chorus, reverb, distortion/drive, compression,
Μπορεί να είναι έτσι (βάλε και tremolo, EQ, ίσως και flanger/phaser, looper, wah, volume pedal, για κάποιους rotary/leslie, κλπ).

Όμως ... παίζοντας, ανακαλύπτεις κάτι περίεργα ... του στυλ "αν είχα τέσσερα delay, δυο chorus, δυο reverb (όλα με διαφορετική ρύθμιση time, dry/wet) και μερικά od/dist (με διαφορετικά gain stages), με gate, τι σκατά θα γινόταν?" ;D

"Μήπως αυτό το delay έχει περισσότερες δυνατότητες "προγραμματισμού"?

"Με αυτό το chorus μπορώ να έχω και ... κάτι σαν leslie?"

Και πάει λέγοντας ... (οπότε παίρνεις ένα ωραιότατο πολυεφφέ  ;D ;D).

Για μένα μιλάω μόνο.

EDIT: Τώρα να αγοράζεις δέκα british distortion pedals, για να βρεις ποιο είναι πιο british, με ξεπερνάει ....  ;D

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
θα συμφωνήσω 100% με τον Zira για το θέμα και επιτέλους κάποιος το είπε!!

Όμως διαφωνώ στο θέμα ότι ο ήχος είναι από τα χέρια. Το ύφος και το στυλ να το δεχτώ ότι κάθε παίχτης έχει τον δικό του. Τον ήχο όμως, τον ήχο, δεν το δέχομαι. Και μου κάνει και εντύπωση που το λεει και αρκετος κόσμος αυτό ::)

Ενα παράδειγμα, βάλε 10 κιθαρίστες να παίξουν με τον ίδιο εξοπλισμό (χωρίς να πειράξουν τίποτα απο τον εξοπλισμό ρυθμίσεις κτλπ) το ίδιο πράγμα να δω πόσες διαφορές θα θα ακουστούν,

Και βάλε στη συνέχεια πάλι και τους 10 έναν έναν ξεχωριστά να παιξουν εναν αυτοσχεδιασμό με οτι ιδέα έχουν στο μυαλό τους, όμως να τους εχει δοθεί και η ευκαιρία αυτη τη φορά να πειράξουν οτι παράμετρο θελουν απο τον εξοπλισμό που έχουν στη διάθεση τους (ρυθμίσεις σε ενισχυτή κτλπ), για να φέρουν στα μετρά τους τον ηχο τους στο ύφος που τους εφραζει να παιξουν.

Ο Malmsteen και o Govan προφανώς και θα ακουστούν σαν τον Malmsteen και σαν τον o Govan με ότι και να παίξουν λόγο ύφους όμως.... και όχι λόγο "ήχου".  Βαλε στον Guthrie Govan να παιξει το Fives με τον εξοπλισμό που παιζουν live οι Cannibal Corpse με τις ιδιες ρυθμίσεις να δουμε τι θα συμβει..

Κλείνοντας η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι ο εξοπλισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται καθαρά σαν εργαλείο άνεσης και έκφρασης και τίποτα παραπάνω.

 
Δεν τους ενδιαφέρει όλους να γίνουν βιρτουόζοι .Δεν ξέρω αν υπάρχει κατάλληλη λέξη, αλλά εμένα το sound engineering ή το sound design μου αρέσει πιο πολύ από την «οργανοπαιξία»
+1000000000000000

απο εκει και πέρα η "αληθεια" βρισκεται παντα καπου στη μεση....




 
fusiongtr είπε:
Όμως ... παίζοντας, ανακαλύπτεις κάτι περίεργα ... του στυλ "αν είχα τέσσερα delay, δυο chorus, δυο reverb (όλα με διαφορετική ρύθμιση time, dry/wet) και μερικά od/dist (με διαφορετικά gain stages), με gate, τι σκατά θα γινόταν?" ;D

...

Και πάει λέγοντας ... (οπότε παίρνεις ένα 3-4 ωραιότατα πολυεφφέ  ;D ;D).
:P ;D

 
Δεν έχουν μαζευτεί/κρυφτεί/εξαφανιστεί αυτοί οι τύποι ρε σεις;  Αυτοί που άλλαζαν τους DiMarzio με Kinman και τους Kinman με Bareknuckle γιατί με το Ethos καρφί σε Roadking δεν είχαν "αρκετό definition";

Αυτοί δεν παίρνανε γιατρειά ρε παιδιά, και πολύ σπάνια είναι τα ίδια άτομα με τους "αρχιτέκτονες ήχου" όπως φαντάζομαι ότι τους εννοεί ο LK.

Εγώ μένω με την εντύπωση ότι το video στηλιτεύει τους guru που διδάσκουν όρθιοι στα κιθαράδικα, αυτούς που περιγράφω στην αρχή του post.

 
δεν ειναι και τοσο περιεργο για καποιον που ασχολειται σοβαρα με τη μουσικη να εχει πολλα πεταλια/κιθαρες/ενισχυτες κτλ.. Υπαρχουν ειδη μουσικης που παιζονται καρφι στον ενισχυτη, μουσικοι που δεν ασχοληθηκαν ποτε με οτιδηποτε εχει να κανει με μηχανηματα, και μουσικοι (και μουσικες) που εχουν φαει τη ζωη τους  ;D με το πως βγαινει ενας ηχος. Και τα δυο ειναι δοκιμα για μενα.

Ολα τα ειδη μουσικης εχουν και μια παραδοση που εχει να κανει με το με τι μηχανηματα εγιναν. Συνηθως αυτα δεν ειναι οτι ναναι, αλλα πολυ συγκεκριμενα. Πχ στο φανκ, στη σοουλ, σε μπλουζ, ροκ,  μεταλ, τζαζ, κτλ κτλ , αν κυνηγας συγκεκριμενους ηχους δεν μπορεις να μην παρατηρησεις οτι οι περισσοτεροι χρησιμοποιουν τα ιδια μηχανηματα.

Στα distortion πχ που ειναι καλο παραδειγμα για κιθαριστες. Εχεις clean boost, mid boost, treble booster, silicon & germanium fuzz, transparent overdrives & tubescreamer mid hump στυλ, 10 στυλ distortion, η κουτακια για thrash και stoner παιξιματα κτλ κτλ.... αλλο πραγμα τελειως το καθενα απο το αλλο..  Και μετα, και μονο με το ενα ειδος απο αυτα να ασχοληθεις, εχεις χιλια χρωματα και προτασεις απο πεταλακια και ενισχυτες να ψαξεις.. Ολα ειναι distortion πχ, αλλα αλλο engl, αλλο boogie, αλλο marshall

Απο ενα σημειο και μετα ειναι αυτονοητο να ασχοληθεις και με αυτα. Φυσικα εχω και φιλους μουσικους, που αλλαξανε μαγνητες στην κιθαρα τους (για πρωτη φορα) και ηταν WOW!!!!!!!!!!!!! .. μετα απο 30 χρονια δουλειας ;D

και ενα ωραιο βιντεακι για το bonamassa που εβλεπα προχτες τυχαια :)


 
Προσωπικά θεωρώ ότι τα εφε είναι βασικοτατο κομματι του ήχου της κιθάρας, οπότε το να ασχοληθεί κάποιος με αυτά "μαθαίνει" ηλεκτρική κιθάρα.

Επίσης το να ακουει έναν ήχο με εφε και να προσπαθεί να τον αναπαράγει τοτε του ανοίγει νέους ορίζοντες στο παίξιμο του αλλά και στο πως να στήσει ένα τραγούδι.

Μου αρέσουν εξίσου κιθαρίστες βιρτσουόζοι, αλλά και κιθαρίστες που παίζουν με πολλά εφέ και ας είναι μέτριοι τεχνικα.

Επίσης είναι πολυ ενδιαφέρον όταν προσπαθείς να αναπαράγεις κάποια εφέ χωρίς να τα έχεις, πχ ένα delay που ενώ δεν έχεις delay να προσπαθείς να το κάνεις μόνος σου κανοντας επαναλήψεις. Προφανώς άλλα περίεργα εφέ δεν μπορείς να τα κάνεις, μην παρεξηγηθώ κιόλας...

Οπότε για μένα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Επίσης μια αιτία του όλου θέματος είναι ότι πολλοί βαριούνται να ψάξουν νέες ασκήσεις για την κιθάρα ή νέες μουσικές για να μελετήσουν με αποτέλεσμα ασχολούνται με τα εφέ που είναι πιο ενδιαφέρον, δηλαδή έχει να κάνει και με το τι κινεί το ενδιαφέρον του καθενός μας.

Bottom line: ένας κιθαρίστας που έχει ψάξει τον ήχο του μέσα σε μια μπάντα και έχει εμπειρία στο ψαξιμο ήχου ότι και να του δώσεις θα ακουστεί κομπλε με τη μπάντα του γιατί ξέρει να tweak-αρει τον ήχο του μέσα στη μπαντα. Οπότε λίγη διαφορά θα κάνει αν έχει τον δικό τους ενισχυτή ή κάποιον άλλο.

 
Όλοι οι φίλοι από πάνω καλά τα λένε. Και ο Λάκης έβαλε ένα πολύ σωστό point αν και το θέμα απ' όσο έχω καταλάβει έχει να κάνει περισσότερο με την επίδραση της διαθεσιμότητας εξοπλισμού στον επίδοξο μουσικό που υποτίθεται ότι έχει ως σκοπό να μάθει πολύ καλά το όργανο και όχι στον gearάκια.

Προσωπικά ακολούθησα τη γνωστή πορεία. Δηλαδή έχω περάσει αρκετά χρόνια όπου ξυπνούσα Σάββατο πρωί και πριν από οτιδήποτε άλλο περνούσα 3 ώρες στο site του thomann πίνοντας καφέ και κάνοντας όνειρα για το τι θα παραγγείλω τη Δευτέρα. Και πολλά τα πήρα τελικά. Πάρα πολλά ίσως.

Τα τελευταία 3-4 χρόνια το gas μου ήταν σε σταθερή πτώση και έχει φτάσει πια σχεδόν να μην υπάρχει. Ίσως έπαιξε ρόλο ότι λόγω κρίσης και περιστάσεων, το εισόδημά μου μίκρυνε οπότε ο εξοπλισμός που κάποτε ήταν υπόθεση απλά μιας online παραγγελίας ή μιας βόλτας στο κέντρο, τώρα έχει πολύ μεγαλύτερη διαδικασία και χρόνο αναμονής. Ίσως λοιπόν απλά προσαρμόστηκα στις συνθήκες αλλά πια αγοράζω αποκλειστικά και μόνο πράγματα που μου λείπουν και ξέρω ότι θα χρησιμοποιήσω. Επίσης δεν αγοράζω πια στην τύχη/για δοκιμή, ξέρω πολύ καλά σε ποιο προϊόν πάω και γιατί.

Επίσης όταν παίζω σπίτι, 99% παίζω καρφί. Η πεταλιέρα δεν μπαίνει καν στο δωμάτιο με τους ενισχυτές εκτός κι αν θέλω να ηχογραφήσω κάτι συγκεκριμένο. Από τις κιθάρες μου είμαι απολύτως ευχαριστημένος, δε θέλω κάτι άλλο και η μόνη επιθυμία που μου παραμένει (αλλά κι αυτή όχι με καμία φοβερή ένταση) είναι ένας καλός ενισχυτής με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Γενικώς το θέμα του εξοπλισμού έχει περάσει στο πεδίο του τι χρειάζομαι για να βγαίνω όπως επιθυμώ στο live και να μπορώ να γράψω με καλό ήχο. Τα υπόλοιπα δεν με πολυαφορούν πια και για να πω την αλήθεια, έχω καταλήξει να τα βαριέμαι και λίγο.

Νομίζω πάντως ότι για τη δική μου ιδιοσυγκρασία, το εξάντλησα το θέμα. Έπαιξα και άκουσα αρκετά πράγματα (τραγικά λιγότερα από άλλους βέβαια) ώστε να καταλήξω, για μένα πάντα, ότι η διαφορά δεν είναι αρκετή για να δικαιολογεί τόση ενασχόληση και τόσα λεφτά. Βαρέθηκα; Ωρίμασα; Μεγάλωσα; Δεν ξέρω, μπορεί και τίποτα απ' όλα αυτά και απλά να περνάω μια φάση διαλείμματος από τον εθισμό. Ελπίζω πάντως όχι γιατί έτσι αισθάνομαι καλύτερα και εγώ ο ίδιος και η τσέπη μου.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top