Μπράβο παιδιά τα λόγια περιττεύουν, μακάρι να σας πετύχαινα πουθενά να μου φτιάχνατε τη μέρα.
Η έννοια του <<καλλιτέχνη του δρόμου>>, και δεν είναι υπερβολή ο όρος αυτός, είναι παρεξηγημένη εδώ στην Ελλάδα. Ίσως επειδή έχουμε συνδυάσει τον δρόμο με το έλεος και την ζητιανιά, αν μου επιτρέπονται οι όροι. Πόσο λάθος όμως κάνουμε.!
Στην Αγγλία, συγκεκριμένα στο Λονδίνο, σε πρόσφατο ταξίδι μου, υπήρχαν πολλές περιοχές όπου μουσικοί και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο έδιναν shows. Κοντά στην millenium bridge, σε αρκετές αγορές, ακόμα και στους σταθμούς Underground (κοινώς σταθμούς τρένων) Μάλιστα στους τελευταίους, υπήρχαν ειδικοί χώροι, όπου ο καλλιτέχνης έπαιζε ΝΟΜΙΜΑ και με την ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ του κράτους, αφού προσφέρει κοινωνικό έργο και παράγει πολιτισμό. Υπήρχαν δηλαδή χώροι αποκλειστικά για να έχει την άνεσή του ο μουσικός. Φανταστείτε το νούμερο αυτών που έπαιζαν την μουσική τους καθημερινά, αν σκεφτούμε ότι το Λονδίνο έχει το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτιο, σε μήκος, με πάνω από 250 σταθμούς.
Σε όλα αυτά τα μέρη λοιπόν, άκουσα πρωτότυπες μουσικές, από γκάιντα μέχρι 2-piece band μόνο μπάσο-τύμπανα, και το καταευχαριστήθηκα. Μουσικοί που οι περισσότεροι έχουν δική τους δισκογραφική παρουσία, επιλέγουν τον δρόμο για να εκφραστούν. Προσωπικά, ένοιωσα πως οι βόλτες μου στην Αγγλική πρωτεύουσα απέκτησαν περισσότερο νόημα και περιεχόμενο.
Και πάλι ένα μπράβο λοιπόν, ελπίζω σε περισσότερες τέτοιες πρωτοβουλίες.
γιατι η μουσικη νομιζω πρεπει να παιζεται στους δρομους!χαχα
είμαι ο κερατάς αριστερά ;D)
