Έχεις σκεφτεί να το παίξεις με ακουστική κιθάρα;
Η προσπαθεια η μεγαλη να αρχισω να μαθαινω προσιτα fingerstyle κομματακια ειχε γινει την περιοδο που ειχα ακουστικη.
Ειχα παρει OM που ειναι ο,τι πρεπει για αυτο το υφος, ηταν κ του 78 γιαπωνεζουλα... ο,τι πρεπει
Απο τοτε που την πουλησα δεν εχω ορεξη να μελετησω αυτο το υφος. Μια φορα στο τοσο το ξαναπροσπαθω με ηλεκτρικη, ισα ισα να μη ξεχαστει τελειως.. το ποδηλατο, αλλα για εμενα δεν ειναι το ιδιο.
Το στυλ αυτο αρχικα θελει πολυ μελετη για να μην καταρεει το συμπαν κ να μη... σκονταφτεις παντου, οταν προσπαθεις να παιξεις τις 3 ανεξαρτητες φωνες αυτης της ''faux" ragtime ας το πουμε προσεγγισης. Λεω faux γιατι εδω για το μπασο κ το (διφωνο) ακορντακι στη μεση ειναι πολυ μα πολυ περιορισμενες οι επιλογες κ οι δυνατοτητες σε σχεση με το πιανο. Ενας κλασσικος κιθαριστας θα ειχε πολυ πιο ευκολη δουλεια στο να πετυχει αυτη την ανεξαρτησια.
Τελος παντων. Αν θελει μια φορα μελετη να το βαλεις ολο αυτο χρονικα κ να μη σκονταφτεις, θελει δεκα φορες περισσοτερο να αρχιζεις να βελτιωνεις τον ηχο σου κ να αποκτησει αλλη εκφραση κ ηχο η μελωδια απο μπασο/ακορντο. Να ακουγονται πιο μπουκωμενα κ κοφτα δηλαδη τα μπασοακορντα, αλλα γεματα, λαμπερα, λεγκατα κ τραγουστιστα οι νοτες της μελωδιας.
Εγω στο δευτερο δεν προλαβα να φτασω, με το ζορι ειχα πετυχει το πρωτο σε μερικα κομματια κ αυτα οχι ολοκληρα. Μετα πουληθηκε η ακουστικη. Το καλο ειναι πως τετοιες γιαπωνεζες OM τελη 70, ειναι πολυ προσιτες οικονομικα κ βρισκονται ευκολα στο ebay, οποτε καποια στιγμη θα ξαναπαρω μια.
Το συγκεκριμενο στυλ ειναι πολυ rewarding οταν το παιζεις κ πολυ κολλη(μα)τικο οπως ειχα πει κ στο αλλο θρεντ