Ο προβληματισμός που θέτω είναι ο εξής:
Θεωρείται ότι οφείλει κάποιος μουσικός δημιουργός (όχι απλά εκτελεστής) να κατέχει μια ευρύτερη καλλιέργεια και μόρφωση;
Δεν εννοώ απαραίτητα ακαδημαϊκές σπουδές ή κάτι τέτοιο... Εννοώ, πιστεύετε ότι είναι εποικοδομητικό για έναν μουσικό να διευρύνει τους γνωστικούς ορίζοντές του και την εμπειρία του, μέσα π.χ. από το διάβασμα, τον κινηματογράφο, ή άλλες τέχνες;
Για παράδειγμα, πως θα κρίνατε έναν καλλιτέχνη στον οποίο κάποιος δημ(ι)οσιογράφος παίρνει συνέντευξη και ο πρώτος δεν μπορεί να βάλει 2 λέξεις δίπλα δίπλα;
Επεκτείνοντας το παραπάνω, θα θεωρούσατε ότι έχει δημιουργικά εφόδια και προοπτική ένας καλλιτέχνης ο οποίος επιδεικνύει τραγικά συμπτώματα κολλήματος και οπαδισμού (σε πολιτικές, ιδεολογικές ή... ποδοσφαιρικές παραστάσεις);
Να προλάβω όσους θα μπουν στον πειρασμό να αναφέρουν παραδοσιακούς μουσικούς δημιουργούς, αν και αυτοί συνήθως είναι οι πιο καλλιεργημένοι (ουσιαστικά) απ'όλους. :roll:
Θεωρείται ότι οφείλει κάποιος μουσικός δημιουργός (όχι απλά εκτελεστής) να κατέχει μια ευρύτερη καλλιέργεια και μόρφωση;
Δεν εννοώ απαραίτητα ακαδημαϊκές σπουδές ή κάτι τέτοιο... Εννοώ, πιστεύετε ότι είναι εποικοδομητικό για έναν μουσικό να διευρύνει τους γνωστικούς ορίζοντές του και την εμπειρία του, μέσα π.χ. από το διάβασμα, τον κινηματογράφο, ή άλλες τέχνες;
Για παράδειγμα, πως θα κρίνατε έναν καλλιτέχνη στον οποίο κάποιος δημ(ι)οσιογράφος παίρνει συνέντευξη και ο πρώτος δεν μπορεί να βάλει 2 λέξεις δίπλα δίπλα;
Επεκτείνοντας το παραπάνω, θα θεωρούσατε ότι έχει δημιουργικά εφόδια και προοπτική ένας καλλιτέχνης ο οποίος επιδεικνύει τραγικά συμπτώματα κολλήματος και οπαδισμού (σε πολιτικές, ιδεολογικές ή... ποδοσφαιρικές παραστάσεις);
Να προλάβω όσους θα μπουν στον πειρασμό να αναφέρουν παραδοσιακούς μουσικούς δημιουργούς, αν και αυτοί συνήθως είναι οι πιο καλλιεργημένοι (ουσιαστικά) απ'όλους. :roll: