Ο άθελος μιμητισμός μου φαίνεται πως βγάζει αποτέλεσμα αυθεντικό,
γιατί αυτός που το κάνει, πραγματικά το νιώθει, δεν υποκρίνεται.
Το πρόβλημα είναι στον ηθελημένο, όταν δηλαδή κάποιος κάνει κάτι
μόνον επειδή το είδε που το έκανε ένας άλλος και με αυτό κάτι πέτυχε.
Ο αυθεντικός, αυτός που άθελα βγάζει από μέσα του
και τα ακούσματα που έχει,
γιατί με αυτόν τον τρόπο αισθάνεται ψυχική ευφορία,
κάποια στιγμή θα προχωρήσει και πάρα πέρα, σε κάτι δικό του.
Σε κάτι που θα τον χαρακτηρίζει.
Ο ηθελημένα μιμητής
κατόπιν υστεροβουλίας, ποτέ.
Το πολύ πολύ μπορεί για κάποιο μικρό διάστημα να πείθει το πόπολο,
και να μπεί στην σόου μπίζ (κάνοντας σόου και όχι μουσική),
αλλά δεν θα δώσει ποτέ τίποτα δικό του.
Ο αυθεντικός εξερευνεί και είναι
καλλιτέχνης.
Ο ηθελημένα μιμητής περπατάει πάνω στα ήδη εφαρμοσμένα (και σίγουρα) μονοπάτια
και είναι ένας απλό
τεχνίτης.
Άλλο πράγμα η αυθεντικότητα και άλλο η μοναδικότητα.
Αλλά ο αυθεντικός προχωρά σε γνωστά μονοπάτια δίχως να το γνωρίζει
και κάποτε ίσως φθάσει στην μοναδικότητα.
Όσο για το παράδειγμα που μου έφερες με το myspace, δεν νομίζω ότι είναι σωστό. :
Έχουν κατατάξει την μουσική μου σε ένα σωρό κατηγορίες,
πχ άλλος μου είπε πως παίζω σαν κάποιον Ελβετό αρπίστα,
άλλος μου είπε ότι είναι σλάβικα, άλλος σμυρναίικα, άλλος νησιώτικα …
καθένας με το πώς του άστραψε. ;D
Αν αυτό που παίζεις δεν ανήκει εξ ολοκλήρου σε κάποιο συνηθισμένο είδος
ο κόσμος δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει.
Θέλει αυτό που παίζεις να ανήκει σε κάποιο από τα γνωστά "κουτάκια".
yameth είπε:
Όμως οι εποχές αλλάζουν. Η μεγάλη μουσική επανάσταση έλαβε χώρα την τριακονταετία 1950 - 80 και τώρα το "νέο" θα πρέπει να ξεκινήσει από λευκό χαρτί, πέρα από το κατεστημένο, γιατί τώρα κυκλοφορούν μόνο αναμασήματα.
'Ιδωμεν.
Γεννήτορες αυτής της επανάστασης ήταν η "νέα" μουσική κλίμακα μπλούζ,
και τα νέα ηλεκτρικά όργανα.
Επειδή το μέσον (στην προκειμένη περίπτωση) έκφρασης
σου επιβάλει την άποψή του…. τα νέα όργανα και η νέα κλίμακα επέβαλαν ένα νέο τρόπο στην μουσική αντίληψη.
Σήμερα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Από την μία περιμένουμε όλοι να δούμε πότε θα σκάσει το νέο στο οποίο αναφέρθηκες….
Από την άλλη, όταν ο καλλιτέχνης προσπαθεί ταυτόχρονα και να ζήσει από την μουσική,
θα πρέπει να δώσει αυτό που οι εταιρείες βλέπουν πως πουλάει, και ‘έτσι μιμείται ηθελημένα .
Διότι
η τέχνη ΠΡΩΤΑ είναι ψυχική ανάγκη
και όχι επάγγελμα ή τρόπος να γίνει διάσημος.
Μπορεί αυτό που θα κάνεις να αρέσει και να σου αποδώσει χρήματα,
αλλά αν σκοπεύεις εκ των προτέρων στα χρήματα ή στην φήμη,
θα ξεπέσεις στην κατηγορία του τεχνίτη ( = παροχής υπηρεσιών).
Πάλι γίνομαι απόλυτος … άτιμο πράμα στον άνθρωπο το χούι.
