Αφεντικό ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Ο μπασίστας μας είναι ο τραγουδιστής και το βάρος πάει στη φωνή. Το remix τώρα το κάνει ο drummer και έχει το δικό του τρόπο προσέγγισης και μας αφήνει λίγα έως μηδαμινά περιθώρια συμμετοχής. Όσον αφορά τις <λύσεις> ούτε οι <μεσες> ούτε οι εύκολες και οι κοινές μας αρέσουν. (Το τελευταίο παέι κυρίως στις επιλογές των τραγουδιών που επιλέγουμε να παίξουμε).yameth είπε:Καλό για λάιβ. Κουλ σίνγκερ, ρισπεκατμπολ γκιταρ, αλλά το μπάσο θα περιμενα να γεμίζει περισσότερο. Είναι πολύ στακάτο για την περίπτωση.
Ερώτηση: Γιατί είναι όλα τα όργανα στο δεξί ή στο αριστερό κανάλι μόνο; Τι έχει πάθει το κέντρο; Είναι αλήθεια ότι απεχθάνεστε τις μέσες λύσεις; ;D
Κρίνοντας από την συγκεκριμένη επιλογή τραγουδιού (για την οποία εύγε), θα συμφωνήσω.Nestoras είπε:(Το τελευταίο παέι κυρίως στις επιλογές των τραγουδιών που επιλέγουμε να παίξουμε).
Μάλλον δεν κατάλαβες. Αυτό που κανει ο ντράμερ σας είναι μεγαλο λάθος.Υπάρχει ένα ποτενσιόμετρο στον μείκτη, που ρυθμίζει σε πoιό σημείο (δεξια, αριστερά, κέντρο ή ενδιάμεσα) της στερεοφωνικής εικόνας θα ακουστεί το κάθε κανάλι / όργανο. Το λεγόμενο Pan (πανόραμα).Nestoras είπε:Το remix τώρα το κάνει ο drummer και έχει το δικό του τρόπο προσέγγισης και μας αφήνει λίγα έως μηδαμινά περιθώρια συμμετοχής. Όσον αφορά τις <λύσεις> ούτε οι <μεσες> ούτε οι εύκολες και οι κοινές μας αρέσουν. (Το τελευταίο παέι κυρίως στις επιλογές των τραγουδιών που επιλέγουμε να παίξουμε).
Έλα τη Παρασκευή να παίξουμε, ο Μάνος πιθάνόν να μην είναι λόγω οικογενειακού του προβλήματος.audiokostas είπε:Κρίνοντας από την συγκεκριμένη επιλογή τραγουδιού (για την οποία εύγε), θα συμφωνήσω.
Εγώ πάντως μάλλον δεν θα έβαζα αυτά τα σλαπάκια και ίσως θα γέμιζα λιγο περισσότερο το μπάσο, όχι τόσο παιχτικά (καθότι αντιλαμβάνομαι ότι το παίζω-μπάσο-και-τραγουδάω άθλημα είναι κομμάτι δύσκολο) αλλά ηχητικά.
Φωνές κιθάρες στα συνήθη υψηλά επίπεδα. Δεν ξέρω αν προσπαθούσε να προσομοιώσει τις εγγραφές του Zappa αλλά η φωνή ήταν μπροστά
Ισως θα ήθελα λίιιιγο πιο ριψοκίνδυνη την ντραμς (και ενίοτε πιο σταθερή) και πιο μπάσο ταμπούρο. Ισως γιατί μου έχει χαλάσει τα αυτιά ο δικός μας ο Οστρογότθος. ;D
Ομολογουμένως όμως, άλλη μια πολύ καλή δουλειά.
Άντε να καλοκαιριάσει να κατέβουμε στα χειμαδιά (το κάνουμε ανάποδα εμείς ;D)
Ευχαριστώ, θα του το μεταφέρω.yameth είπε:Μάλλον δεν κατάλαβες. Αυτό που κανει ο ντράμερ σας είναι μεγαλο λάθος.
Υπάρχει ένα ποτενσιόμετρο που ρυθμίζει σε πιό σημείο (δεξια, αριστερά, κέντρο ή ενδιάμεσα) της στερεοφωνικής εικόνας θα ακουστεί το κάθε κανάλι / όργανο. Το λεγόμενο Pan (πανόραμα).
Αν στείλεις την κιθάρα τελείως δεξια, δεν θα ακούγεται από το αριστερό ηχείο και ταυτοχρονα θα είναι κατι τελείως υπερφυσικό για τ' αυτιά μας. Κάτι που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα που θες να προσομοιώσεις ηχογραφώντας.
Κάποιες βασικές ρυθμίσεις μπορεί να είναι ως εξής:
Κιθάρα δεξιά ή αριστερά (όπου στεκεσαι συνήθως) στις 30 μοίρες (ή κοντά στο παρα δέκα του ρολογιού). Αν είχεις δεύτερη κιθάρα ή πιάνο στο αντίθετο.
Το μπάσο πάντα στην μέση γιατί είναι βάση και πρέπει να κάθεται με την κάσα των ντραμς που πρέπει κι αυτη να είναι στη μέση. Οι χαμηλές συχνότητες δεν δινουν πολύ πληροφορία κατεύθυνσης. Τα υπόλοιπα τυμπάνα: ταμπούρο στη μέση και hihat πιατίνια και τομ όπως είναι τοποθετημένα χωρίς ποτε να τα τοποθετείς στα άκρα. (δηλ. τομ1 +50, τομ2 +10, τομ3 +20).
Η φωνή πάντα στη μέση και τα φωνητικά λίγο δεξια κι αριστερά.
Αυτά για μια πολύ βασική τοποθέτηση της στερεοφωνικής εικόνας ενός κουρτέτου. Σκοπός είναι όταν κλείνουμε τα μάτια μας απέναντι σε ένα σετ ηχείων, να ακούμε τη μπάντα όπως τη βλέπουμε στην σκηνή.
Άλλος ένας πάνω από 40.evris είπε:Ενα σχολιο μου για αλλου το εβαλα εδω λογω πρεσβυωπιας.